Martina, een vriendin van mij, was zwanger. Vandaag is haar baby geboren. Goed nieuws is dat helaas niet. Het is een baby van een verkrachting en daarom had ze al enkele maanden geleden besloten dat ze hem niet wou houden. 

Vannacht was het zo ver. We hadden op voorhand een plan gemaakt. Het personeel mocht van niets weten. We gingen naar Martina’s kamer met emmers en dweilen. De bevalling was vreselijk, ze bleef wel een halfuur schreeuwen. Eindelijk was de baby er, een jongetje. Ik hield het kindje in mijn armen. Het was zo onschuldig, zo schattig. Het keek naar mij en ik keek naar hem. Ik kon niet geloven dat ze het kindje wil vermoorden. Dimitri moest het kind vermoorden. Hij stond in een hoekje van de kamer, lijkwit was hij en heel stil. Hij kreeg het niet over zijn hart. Het deed hem teveel denken aan zijn eigen kind. Later kwam Igor aan het bed van Martina. Hij kon het ook niet. Hij bleef muisstil staren naar het kind. Iedereen dacht dat het elk moment kon gebeuren. Igor ging uiteindelijk gewoon weg en moest Martina het zelf doen. 

We verlieten allemaal de kamer en gingen wat flessen drank drinken die Maqsood had binnengesmokkeld. Toen de laatste fles op was kwam Martina binnen. Igor en Martina hebben het kind samen naar de receptie gebracht. Het kind had Klootzak genoemd.