Mijn leven in het asielcentrum is niet bepaald glamoureus. Momenteel heb ik weer een slaaptekort door de slechte bedden, het lawaai, maar vooral door mijn kamergenoot Igor. Igor is een profbokser van Oekraïne en ik schaam me er niet voor om het te zeggen, maar ik heb echt schrik van hem. We zitten hier allemaal wat op elkaar en we hebben allemaal onze irritaties, maar ik heb het gevoel dat het eens een keer te veel gaat worden voor hem en dat hij zijn frustratie op dat moment op mij gaat uitoefenen. Dat is dus ook de reden waarom ik een slaaptekort heb. Ik slaap pas wanneer ik zeker ben dat hij slaapt, dus ik staar heel de nacht naar zijn bed totdat het niet meer beweegt. Dan kan ik pas naar dromenland vertrekken. 

Ik vraag me af of dat ik ooit nog vredig ga slapen.