Coulda, woulda, shoulda...waarop wachten we?
Ik denk vaak, had ik toen maar ... of ik wou dat ik ... of ik had toen dit of dat moeten doen...
Maar da's te laat. Het is voorbij. En ik denk dat we dit met z'n allen veel te vaak doen voor de stomste, eenvoudigste dingen.
Je kan volgens mij beter spijt hebben van de dingen die je doet, dan spijt hebben van dingen die je niet hebt gedaan.
Ik denk dat we met z'n allen meer moeten genieten van het heden, het nu, het moment waarop we zeker zijn dat we kunnen, dat we nog leven, dat we ertoe in staat zijn. We moeten echt leven in het hier en nu en niet in de toekomst, want een mens weet nooit wat morgen brengen zal, toch?
Sparen voor een huis, voor als we doodgaan en de kinderen dan toch iets hebben... waarom? Ik vind het ok als mensen dit willen doen en "vooruitziend" willen zijn... maar voor mezelf stel ik me de vraag. Waarom? Wie weet potten we nu alles op om een huis te kunnen betalen, dat we nooit afbetaald krijgen, of voor onze kinderen die het later misschien veel beter gaan hebben dan wijzelf en dan hebben ze dat huis helemaal niet nodig (hopelijk!). Maar dan ontnemen we onszelf de mogelijkheid om te genieten, es extra uit eten te gaan, een uitstapje te maken, een nieuw kleedje te kopen (of nieuwe outfit voor de mannen) en nog zoveel meer omdat we hopen dat iemand later dan toch iets aan ons zuur verdiende geld zal hebben... misschien is het kort door de bocht...maar het houdt me bezig. Wij leven hier en nu en dat zijn we zeker. We werken nu, in een gejaagde maatschappij waarin alles moet en niets meer mag. Mogen we dan toch zelf een beetje genieten van onze zuur verdiende centjes? Ik denk het wel. Het is niet egoïstisch om te willen leven vandaag en te zien wat morgen brengt. Het hoeft niet roekeloos zonder een spaarcentje op de bank of in een kous onder het bed (want de bank brengt niets meer op), maar het mag misschien wel wat uitbundiger en iets minder krenterig...zodat we vandaag,nu, in het moment ook kunnen genieten.
Volgens mij is dat de enige manier om tot ons 65 jaar (of langer) het te kunnen volhouden om te gaan werken. ALS we dit bewust mogen meemaken, ALS we gezond mogen blijven en ALS we het hier op deze toch wel wrede wereld zolang mogen volhouden...
Teveel ALS dus om ons leven nu on hold te zetten om in een onzekere toekomst misschien iets te kunnen...
Dus... coulda, woulda, shoulda = can, will, shall ... want waarop wachten we?
|