|
Waarom geloven we enkel de negatieve dingen die mensen over ons zeggen?
Het is vooral typisch voor mezelf maar ik geloof heel erg dat het ook voor vele andere mensen geldt.
Als je hoort dat mensen over jou zeggen dat je bent bijgekomen, dat je niet vriendelijk bent, dat je uit de hoogte doet, dan stellen we onszelf onmiddellijk in vraag en vragen we onszelf af... is het werkelijk zo??
Kom ik zo over? Wat doe ik fout? Hoe kan ik mezelf verbeteren, zodat anderen mij zien als een knap, vriendelijke, integer en intelligent persoon?
De waarheid ligt volgens mij in het midden...
Mensen hebben altijd hun mening klaar. Ook jij en ik. Sneller dan we willen. De kunst is alleen om niet onmiddellijk op die negatieve kar te springen.
Misschien moeten we de vraag in omgekeerde richting stellen. Waarom voelen anderen zich bedreigd door mij? Waar gaat het mis met hen? Waarom voelen zij zich zo onzeker over zichzelf. Het ligt misschien helemaal niet aan mij?
We geloven zo snel dat de negatieve uitlatingen over onszelf als persoon juist zijn, maar als er complimentjes worden gegeven dan denken we (ik toch heel dikwijls)... jaja...zal wel. Of, vind je? Ik zie mezelf niet zo. Terwijl we soms beter gewoon dank je wel zouden zeggen en ook het positieve moeten aanvaarden.
Negativisme wint het heel snel van positivisme... jammer genoeg.
Waarom geloven we dus enkel de negatieve dingen die mensen over ons zeggen?? Omdat het naar mijn mening gewoon menselijk is. We trekken onszelf graag in twijfel en geloven niet zo snel in positieve feedback.
Maar is onszelf in twijfel trekken ook niet een beetje positief?
|
