hebben we er een lief dochtertje bij, Millie genaamd. Over twee weken organiseert Michael een gigantisch feest in een 

superdeluxe hotel voor het ganse gezin, als verrassing voor Linda's zestigste verjaardag. Het werd de dag van haar leven.

We toostten ook op onze familie en ik was vooral gelukkig dat ik weer 'thuis' gekomen was, daar had ik al mijn hele leven op

gewacht.

hoe dominant, koppig en lastig ze ook geweest is. Het is raar maar ik voel ineens geen woede meer tegenover haar. Opeens 

heb ik medelijden en ik wil dat we weer vrienden worden. Ik maak een afspraak met Linda bij een lunch. Ik geef toe dat ik

zenuwachtig ben. We hebben veel bij te praten en we hebben een goed gesprek. Voorzichtig vraag ik naar Dan. 'Hij heeft veel

verdriet maar hij zal niet de eerste stap zetten.' verteld ze. Op aandringen van Linda bel ik Dan op om te praten.

Linda niet verbergen en Dan vindt dat ik niet redelijk ben. Ik besef dat mijn huwelijk een mislukking is. Dan besluit het huis te 

verlaten en gaat naar zijn ouders terug. We maken een regeling voor Tom. Ik wil in géén geval nog iets te maken hebben met Linda.

Stilaan vind ik mijn draai als alleenstaande moeder en ik ben vooral blij met de steun van mijn vriendinnen.

En toch mis ik Dan.

  

villa in Zuid-Frankrijk. Er waren 4 kamers over, dus we namen onze vrienden mee. We besloten met z'n allen een avondje uit te

gaan. Linda en Michael bleven thuis om te babysitten, zalig! Die zelfde avond krijg Dan telefoon. Het enige wat hij kon zeggen was 

'Het is Tom... Er is een ongeluk gebeurd.' Toen Linda Tom uit zijn bedje haalde, struikelde ze op de trap en liet Tom vallen. Tom had

een gebroken been, een verbrijzelde pols en hij was een lange tijd bewusteloos. Vanmorgen, bij het verlaten van het ziekenhuis, 

stond Linda in de wachtzaal. Ik gaf haar geen enkele kans om iets te zeggen en zeker niet om Tom te zien. 

elke seconde. Ik was zó bijgelovig dat ik wachtte om kleertjes te kopen tot ik uit het ziekenhuis kwam. Maar mijn schoonmoeder 

zag dat weer anders. Op onze housewarming party verscheen ze met tassen vol babyspulletjes en speelgoed. Ik zag dan Dan blij was

maar ik zei niets. Nu kon ik zelf niets meer kopen. Ik wist dat ik dankbaar zou moeten zijn, maar ik haatte Linda omdat ze mij dat 

plezier niet gegund heeft. Maar zij wou dit blijkbaar niet snappen. Ik weet niet hoe het komt maar we slagen er steeds in om onze 

meningsverschillen bij te leggen. Ik bracht een flinke zoon ter wereld, de kleine Thomas Maxwell Cooper. Wij noemen hem gewoon Tom.

Omdat ik Tom niet graag overliet aan anderen (en vooral niet aan Linda), besloot ik om te gaan werken als freelance consultant.

Er kwamen stilaan barsten in mijn relatie met Dan. Schoonmoeder Linda overheerste de familie. Ze bemoeide zich met alles en probeerde

alles naar haar hand te zetten. Dan kiest steeds voor de kant van zijn moeder en dit pik ik niet langer.  

probeerde mijn trouwjurk dicht te veteren maar het lukte niet. Ik was dan ook een beetje aangekomen maar ik durfde niet te zeggen 

waarom. Ik zag dat Linda in alle staten was, ze begreep niet waarom de jurk nu niet meer paste. Emma was mijn reddende engel, ze 

slaagde erin mijn trouwjurk te sluiten en Linda te kalmeren. De bruiloft mocht dan niet geweest zijn wat ik wilde, maar hij was prachtig.

Als bedanking voor wat Linda allemaal voor onze bruiloft had gedaan, besloten we haar ons geheim te vertellen voor we op huwelijksreis 

vertrokken. Linda was dolgelukkig toen ze te horen kreeg dat ze oma zou worden.

Zij neemt de voorbereiding volledig in eigen handen en het lijkt alsof ik geen inspraak heb voor mijn eigen bruiloft. En Dan laat alles begaan,

hij neemt het niet op voor mij. Vier weken voor onze bruiloft raak ik zwanger. Dan en ik zijn er dolblij mee, maar we besluiten dit nog aan

niemand te vertellen tot na onze huwelijksreis, dit blijft ons geheim. Naarmate de bruiloft nadert, besef ik dat dit het feest van mijn 

schoonmoeder zal worden en niet het onze. Wat ik ook voorstel, haar wil is wet en Dan komt niet eens tussenbeide.

Mijn schoonfamilie heeft mij met open armen ontvangen en ik lijk terecht te komen in een liefdevol gezin. Nu besef ik wat ik al die jaren 

gemist heb, op 13-jarige leeftijd verloor ik immers mijn moeder en ik mistte een warme thuis.