De afgelopen weken ging de teller flink aan het rollen na het verschijnen van het artikel over Vivinus en Minerva.
Deze week was het niet minder, en ook nu kunnen we u weer verrassen met enkele schitterende en zeer zeldzame Vivinus en Minerva foto's.
Ook van FN en Metalurgique kregen we weer enkele kiekjes bezorgd, maar dat is voor een volgende keer.
Kijk en geniet mee van dit blog, ondertussen een ware tijdmachine.
Deze kan niet missen. Vivinus in het groot geschilderd op de radiator. Het betreft hier een foto van een vroege rijschool in Stockholm Zweden die gebruik maakten van Vivinussen.
Nog een schitterende glasplaat foto van een Scandinavische Vivinus. Numerplaat A 848 weerspiegelt in de motorkap Prachtige opname van een Vivinus, mogelijk de deelnemer aan de coupe de Liedkerke 1908. En dan hier een zeer speciale. Het zou gaan om de Vivinus van Koning Leopold II, met daarbij een uitzonderlijk, fantastisch verhaal, verteld en opgetekend door zijn vriend, eveneens petrolhead, Graaf Henri Langloi van Ophem.... We verklappen het hier onder. Zeker lezen !
Volgens het opschrift bij deze foto zou hier een Vivinus in beeld zijn. We zijn echte niet zeker, maar het is en blijft een interessante foto uit Brussel.
Dan konden we deze zeker niet onthouden. Minerva met Zweedse Boddy.
Ook dit zou een Minerva zijn, bijzonder caros met hoog geplaatste lampen.
Minerva A 368 verdient zeker een plaatsje in dit blog.
Zoals ook A 1400
Wellicht toonden we deze al eerder, maar het blijft een schitterende foto, Is dit een Minerva? volgens de inzender een Postvoertuig Minerva uit Zweden.
Wie zich de mooie foto uit de jaren 60 met het oudere koppel herinnert uit een vorig artikel, kan hier aan zijn trekken komen. Deze zelfde auto reed mee in een rally in 2014. Hier enkele opname's.
Met kenteken F 223 jaren 70
F 223
En JU 88.79 in 2014. (Noorwegen)
Koninklijk verhaal door Geoffroy de Beauffort.
Als je een ontmoeting met Graaf Geoffroy de Beauffort op je agenda
had staan, waren gesprekken over oude autoÂ’s met zekerheid deel van de
menukaart. Zijn vriend Leopold II en hij zelf waren zeer geïnteresseerd in de
ontluikende auto industrie aan het begin van vorige eeuw, net zoals later zijn
zoon Albert I.Een hele reeks auto
modellen kregen de adellijke titel ‘Roi
des BelgesÂ’ omdat ze hun wagens vaak lieten uitrusten met comfortabele en volumineuze
bekleding.Leopold en Albert waren ook
steevast te vinden op autosalons, rallyÂ’s en evenementen.De koning was grote Fan van Etienne Hautvast
die de Belgische kleuren van het Merk
Pipe verdedigde, waarvan hij ook een goede klant was.
Het verhaal.
Op een mooie dag besloot Leopold met zijn Monteur/Chauffeur en
favoriete Belgische sportman een motor tour te gaan ondernemen, vanuit de Maasvallei
richting Ardennen. Incognito natuurlijk want het was eigenlijk niet toegestaan
voor een Royal om dit soort dingen te ondernemen. Ze gebruikten een Sportwagen
van 100PK, die een snelheid van 120 km/h zou kunnen halen. Het merk word niet
vernoemd. Op het moment dat ze richting
Luxemburg reden speelt zich dit verhaal af.
Zijne majesteit droeg een grote beschermende bril, alsook
een grote doek, masker voor de mond en om zijn baard te vrijwaren van stof. Een
bijkomend voordeel was dat hij daardoor onherkenbaar was, en zijn opstandig
gedrag kon verdoezelen. Voor dit soort gelegenheden die blijkbaar meermaals
voorkwamen, liet hij zichzelf ‘Graaf de
BonchampsÂ’ noemen. Zien we hier enig
vergelijkend materiaal met ene zekere Laurent?
Op weg richting Luxemburg, ergens op een verlaten weg, op enige
afstand tussen 2 huizen ontmoeten ze een andere wagen die in panne staat. Een
chauffeur ligt roerloos onder de auto, en wekte de indruk dat hij verpletterd
was. De eigenaar staat naast de wagen en doet teken aan het naderende voertuig
om te stoppen. Hij vraagt een lift naar de eerstvolgende stad. Het was een
breedgeschouderde man van gemiddelde lengte, en net als de koning onherkenbaar
gezicht. Ze reden in een grote limousine, en zag er van goede afkomst uit.
De koning stemde toe, de chauffeurs zaten naast elkaar en de
koning en zijn gast op de achterbank. Ze reden aan een gematigd tempo en het
voorbijglijdende Belgische landschap gaf aanleiding tot een gesprek over
onderwerpen over de Belgische actualiteit.De koning was zeer geamuseerd door dit gesprek, en het feit dat hij niet
herkend werd. Hij was zeer verbaasd over
de vaardigheid waarmee de vreemdeling sprak, maar ook hard en kritisch was, en
relevante adviezen over de onderwerpen uitsprak. Maar dit zonder oneerbiedig
over te komen, en met waardering voor het beleid van de koning. Deze amuseerde
zich des te meer en had het verlangen zijn identiteit prijs te geven.Maar toch vertelde hij zijn metgezel; Ik zie
de koning vaak, en zal uw verstandige bespiegelingen met hem delen. Hij heeft
niet zo veel verstandigeen gedocumenteerde
mensen als u om zich heen, en ik ben er zeker van dat hij u als adviseur en
vertrouwenspersoon zou willen aanstellen.
Als u wil kan ik u aan hem voorstellen, en ik ken hem goed genoeg om met
zekerheid te weten dat hij u zal aanwerven.
Pardon,ik moet toch weigeren antwoordde
de man, terwijl hij zich vooroverboog met diep respect. Ik moet de eer
verwerpen die u me waardig acht, ik heb het echt te druk elders, terwijl hij
zichzelf ontmaskerde door ook zijn bril te verwijderen.
Leopold II, verbaasd, herkende zijn neef Willem II, keizer van Duitsland.
De auto's
hadden chassisnummers na elkaar; chassisnummer 22219 voor de torpedo, de
gesloten had 22220. In Noorwegen er 9 stuks van dergelijke Minerva, 26/50 HP
1913 jaargang (22000 reekstype GG) ooit afgeleverd. Minerva-auto's
konden worden geleverd met originele Minerva-carrosserie, of men kon kiezen voor
een eigen carrosseriebouwer. Er
werd gekozen voor de hofleverancier welke eerder rijtuigen en sleden afleverde
op het kasteel, namelijk O. Sørensen trolley en Body Factory in Møllergaten. Je
kunt je voorstellen dat het een elegant koetswerk werd. De
open auto kreeg kenteken A-1,de gesloten
auto A-2. Toen
op het einde van de jaren '20 een nieuwe auto, een derde Minerva werd gekocht,
werd de plaat A-1 overgedragen, terwijl
de oude open auto toen "gedegradeerd" werd tot de A-4.
De auto
heeft geen nieuwe eigenaar gekregen en is waarschijnlijk gesloopt. Op
documenten is te zien dat de auto alleen A-1 en vervolgens A-4 heeft gehad. De
gesloten auto heeft geen andere kenmerken dan A-2 en A-3. Meer informatie over de
auto's: 22219
(torpedo) 22220 (limousine) 55255 1922: A-1 A-2 1925: A-1 A-2 1929: A-4.
Niet in
gebruik A-1 1932/33: A-4 Waarschijnlijk wel A-3 Bewaarde
vandaag A-2 (A-1 werd in 1931 op een Lincoln
gezet) A-3 (Werd gekocht
in 1934 Lincoln)
Helaas
is onduidelijk wat met de derde en
laatste Minerva in de koninklijke vloot is gebeurt. Het
lijkterop dat deze in gebruik was. Maar we weten dat het
een Minerva 30cv, type AF was. Frame
nummer was 55255. Motor nummer 55306. Documenten geven aan dat de auto het
kenteken A-1, A-2 en A-3 heeft gehad. Er
zijn maar twee Minerva in de 55000-serie in Noorwegen geweest (de tweede
AF-auto was een roadster). De
motor was een 30CV, 6-cilinder motor van 5,4 l, slag / lengte 90/140. AF
was het laatste model van deze motor en werd vervaardigd van 1926 tot 1928.
Gezien het koninklijk huwelijk in 1929 plaatsvond, kunnen we aannemen dat het
model uit 1928 was.
Door het Vivinus verhaal kregen we ook nog enkele zeer mooie beelden van Minerva's in Noorwegen te pakken. De koninklijke vloot. Koning Haakon en aanverwanten bezaten minimaal 4 Minerva's. Een daarvan nog steeds in hun bezit, waarvan hier een foto.
Verboden foto's en texten over te nemen !
Not alowed to copie Photo's and text!
Minerva D - 489 was een van de phaetons waar mee Koning Haakon persoonlijk reed zonder chauffeur. Dan was er de U 840, hier met een heel gevolg tijdens een officiëel bezoek. De wagens erachter politieagenten. Nog eens een mooie opnamen van U 840, Een andere phaeton waarvan de voorkant op de volgende foto.
Nog een Minerva zonder kentekenen een Pierce Arrow . Op dit beeld is het niet zo duidelijk welke van de 2 bovenste een Minerva is.... Trio Ford (volgwagen) Pierce Arrow en Minerva Wanneer het weer wat slechter was stond deze coupe chauffeur ter beschikking. Deze wagen is nog steeds in het bezit van het koningshuis. zie foto hieronder.
En tenslotte een bekende foto die we al eerder lieten zien, er was dus ook nog een sportieve Minerva in de familie.
FAB stond voor Fabrique automobiles Belge, maar in Engeland bedoelen ze dan " It's fabulous' " en dat is het in dit geval ook echt.
We kregen toegestuurd foto's van de overblijfselen van een FAB, ergens gemaakt in de jaren 80 met een Agfa pocket camera. Door enkele studenten. Dat deze foto's bewaard zijn gebleven en nu opgedoken naar aanleiding van ons blog, is ook al wonder op zich. De eigenaar zou ook nog de radiator hebben, opgeborgen op een goede plaats.
Een onderzoek waard........
Verder nog een reactie uit Spanje van een lezer die nog foto's had van zijn grootvader met een Vivinus. Hij herinnert zich dat Opa altijd sprak over zijn Belgische voiture.
Overblijfsel van een FAB
zelfs in deze toestand zou deze auto nog gerestaureerd kunnen worden........... veel werk, maar wel de moeite.
Nog een ander chassis in de tuin. Ook een oude Belg?
Vivinus in Spanje. Opa met zijn 3 kinderen.
Als laatste voor dit moment, nog een foto van Noorse Postauto.
De Vivinus die nu vertoeft in een Noors Museum, werd vroeger gevonden op een hooizolder, waarvan een mooie foto. Na restauratie word hij regelmatig in gebruik genomen op oldtimer evenementen.
De auto werd gekocht door Knut C. Langaard uit Oslo in 1909 (zoon van Christian Langaard, die lid was van de Royal Norwegian Automobile Association.) In het najaar van 1910 verhuisde Knut Langaard naar Kvam Farm en reed er met de auto naar toe.
In 1914 werd de auto verkocht aan Otto Schulz die woonde op een boerderij in Egge. Hij gebruikte hem tot 1917 toen hij vanwege technische problemen buiten gebruik gesteld werd. De auto bleef tot 1975 in de schuur op boerderij tot hij werd verkocht aan Øivind Ofstad, Trondheim
In 1999 werd de auto aangekocht door de Nord-Trøndelag Motor History Association welke hem heeft gerestaureerd. Voor het eerst sinds 1917 kwam de auto tijdens de veteranenrace op de weg in verband met de 100ste verjaardag van de eerste postauto in Noorwegen op 26 juli 2008, zie foto onderaan, eerste postwagen, een Vivinus
Na 58 jaar op de hooizolder te hebben gestaan, terug in het daglicht.
Vers gerestaureerde Vivinus in 2008 voor het eerst weer terug op de baan
Een nieuwe generatie bestuurders
Eerste De allereerste post auto in Noorwegen; Vivinus.
Deze week nog enkele mooie Minerva foto's mogen ontvangen.........
o.a. beelden van op Interclassics Brussel, met dank aan BC.
Zeer fraaie Minerva 1930 met hoogstaande koplampen.
Een Minerva als zitplaatsje in de zon. Minerva HH. als Pantser omgebouwd
Muurreclame Muur reclame............ hieraan zullen we in de toekomst nog een artikeltje volkrabbelen. Deze hoorde nog thuis in de rubriek 'coupe chauffeur'
Vivinus, een andere
Belg aan het hoofd van de Minerva stamboom.
Onlangs struikelden
we zowat over een echte oude Belg in de verzameling van een liefhebber van
Belgisch historisch rollend erfgoed, en bij Bonhams werd er eentje onder de
hamer gebracht en verkocht aan 65.000 euro. Reden genoeg om hem hier eens
verder te belichten nu het buiten toch vochtige en donkere zonnestralen miezert.
Vivinus is een klein
Brussels merk, opgericht door ene Alexis met dezelfde achternaam. Van origine
een Fransman geboren in 1860 en in 1888 naar België uitgeweken. In 1896
knutselde hij een kleine stoommotor in, in een fiets, en vanaf toen ging de bal
aan het rollen.In 1899 ontmoet hij
Graaf Jaques de Liedekerke, en samen vormden ze de Society of Workshops
VIVINUS te Schaarbeek.
De eerste VIVINUS die in 1899 in serie werd geproduceerd, was een kleine
tweezitter die werd aangedreven door een eencilinder motor aan de voorzijde en
gekoeld door lucht.
Deze 3.5-pk auto, met een snelheid van 25 km / h, was een onmiddellijk succes
dankzij de manoeuvreerbaarheid en lage prijs.
In 1900 al, werd een 7 HP in productie genomen,
die een topsnelheid van 56 km / h behaalde.
Het was toen een luchtgekoelde tweecilinder bestaande uit twee dwars op elkaar
gemonteerde gekoppelde blokken, versnellingsbak met 2 versnellingen en riemaandrijving.Tussen
1899 en 1901 rolden 152 exemplaren uit de poorten van de fabriek.
Vanaf 1901 begon VIVINUS met de ontwikkelingvan waterkoeling met een 9pk DE DION-motor terwijl de riemoverbrenging plaats maakte voor
een versnellingsbak. Van 1902 tot 1906 werd de viercilinder 15/18 pk, ook La Routière genoemd, geproduceerd.
Van 1907 tot 1912 werden vier verschillende viercilindermodellen aangeboden:
Type A 24/30 pk met 4156 cc cilinderinhoud, Type L 22/28 pk met 3742 cc capaciteit,
Type N 20/24 pk met 3500 cc cilinderinhoud en Type O 12/14 pk met 2799 cc. 1910
was nog steeds het type P 10/12 pk met een verplaatsing van 1944 cc
VIVINUS verwaarloosde de autosport niet, komt
met een 2,8 liter racer, en neemt met enig succes deel aan de Liedekerke Cup
van 1906, 1907 en 1909.
Maar VIVINUS was ook geïnteresseerd in andere vormen van motoren voor de
luchtvaart en de marine, een gebied waar deze motoren zeer werden gewaardeerd.
Werd het bedrijf slachtoffer van te veel diversificatie van zijn activiteiten? De situatie van het bedrijf werd zo
precair dat het in 1911 in liquidatie zou worden gebracht.
De productie van auto's met 2 en 6 cilinders werd al in 1907 stopgezet en toen
VIVINUS in 1912 alle activiteiten stopzette, omvatte het gamma auto's enkel
vier 4-cilindermodellen van 10/12 pk, 16/20 pk en 24/30 pk.
Het was de Belgian Automobile Factory (FAB) die de installaties overnam in
1912, terwijl Alexis VIVINUS, na een korte vertegenwoordiging in België van het
Franse merk CLEMENT-BAYARD, wordt ingehuurd door MINERVA in Antwerpen, waar hij
er de 40 pk ontwikkeld als hoofd
ingenieur. Voila, daarmee zijn we er.
Het merk was erg geliefd in Scandinavië, en
men kan dan ook enkele zelden overgebleven exemplaren vinden in musea in
Denemarken, Zweden en Noorwegen. In België staat er een 7pk in het museum Mahy
the Leuze, en in Frankrijk is er ook nog een exemplaar te bewonderen. In totaal zijn er slechts een dozijn
overlevenden. Mocht je er ooit een ontmoeten met deze wetenschap, weet dan dat
het een unieke gelegenheid is. Voor zo ver wij weten is er geen enkele FAB
bekend.
Leopold II was eigenaar van een 4 zits
Vivinus met gewoven ‘wicker’ carosserie, en Etore Bugatti werd door het autovirus geïnfecteerd toen hij
een ritje mocht maken in een Vivinus.
Wie nog meer weet over dit kleine maar
fijne merk,of fotoÂ’s heeft, wordt vriendelijk uitgenodigt het met ons te delen.
Alvast dank.
Deze 1900 Vivinus welke we niet zo lang geleden ontdekten was aanleiding tot dit artikel.
Dit exemplaar werd vorige week bij Bonhams geveild aan 65000 euro (afgerond)
Een beeld van de tijd toen deze voertuigen nog nieuw waren
Een Vivinus die dienst deed in Amsterdam bij de familie Wurbain. 3PK voiturette
Wie een zich een Vivinus kon permitteren, was goed gezien bij het vrouwvolk.
Deze Vivinus tukkerde rond in het Brusselse. Gerard Leon aan het stuur.
Deze Vivinus is te bewonderen in een Zweeds Museum.
De heer Lucien Hautvast in 1905 op een Vivinus 'tourisme'
Lucien met zijn mechanicien op de Vivinus 'course' 1906 coupe de Liedekerke.
Een Vivinus 'de dietrich' met investeerder Baron de Dietrich aan het stuur.
Nog een Vivinus 'course' 4 cilinder al in 1902 met Henri Langlois van Ophem aan het stuur.
Geen denderende opname, maar hier zien we niemand minder dan Etore Bugatti terwijl hij het auto virus opneemt aan het stuur van een Vivinus onder licentie van de Dietrich. foto van Bugatti trust UK.
Ook onder licentie werd de 'new Orleans' geproduceert in de UK.
Trektocht der Pioniers
Deze kan niet missen. Vivinus in het groot geschilderd op de radiator. Het betreft hier een foto van een vroege rijschool in Stockholm Zweden die gebruik maakten van Vivinussen.
En dan hier een zeer speciale. Het zou gaan om de Vivinus van Koning Leopold II, met daarbij een uitzonderlijk, fantastisch verhaal, verteld en opgetekend door zijn vriend, eveneens petrolhead, Graaf Henri Langloi van Ophem.... We verklappen het hier onder. Zeker lezen !
Volgens het opschrift bij deze foto zou hier een Vivinus in beeld zijn. We zijn echte niet zeker, maar het is en blijft een interessante foto uit Brussel.
Dan konden we deze zeker niet onthouden. Minerva met Zweedse Boddy.
Ook dit zou een Minerva zijn, bijzonder caros met hoog geplaatste lampen. 
Minerva A 368 verdient zeker een plaatsje in dit blog.
Zoals ook A 1400 
Is dit een Minerva? volgens de inzender een Postvoertuig Minerva uit Zweden.
Wie zich de mooie foto uit de jaren 60 met het oudere koppel herinnert uit een vorig artikel, kan hier aan zijn trekken komen. Deze zelfde auto reed mee in een rally in 2014. Hier enkele opname's.
F 223
En JU 88.79 in 2014. (Noorwegen)
Een krantenartikel waarin de Minerva's van Koning Haakon uitvoerig beschreven worden.
Ondertussen hebben we vernomen dat deze Minerva naar een Museum verhuist is.
Koning Haakon in een vroegere periode dan voorgaande foto. 
Minerva 1905 foto genomen Lyngbygaard. chauffeur was Wilhelm Pilstic.
En dan deze heel mooie foto van een Minerva in de 60 er jaren
Nog een Minerva met Nordberg karosserie.
En tenslotte een bekende foto die we al eerder lieten zien, er was dus ook nog een sportieve Minerva in de familie.
Overblijfsel van een FAB
zelfs in deze toestand zou deze auto nog gerestaureerd kunnen worden........... veel werk, maar wel de moeite.
Nog een ander chassis in de tuin. Ook een oude Belg?
Vivinus in Spanje. Opa met zijn 3 kinderen.
Na 58 jaar op de hooizolder te hebben gestaan, terug in het daglicht.
Een nieuwe generatie bestuurders
Eerste De allereerste post auto in Noorwegen; Vivinus.
Zeer fraaie Minerva 1930 met hoogstaande koplampen.
Minerva HH. als Pantser omgebouwd
Deze hoorde nog thuis in de rubriek 'coupe chauffeur'
Een Minerva naast austin 7 Monaco 1927
Minerva met Nordberg Carosserie.
Eveneens een Nordberg Minerva.
Een Minerva onder constructie..............
Deze 1900 Vivinus welke we niet zo lang geleden ontdekten was aanleiding tot dit artikel.
Een beeld van de tijd toen deze voertuigen nog nieuw waren
Een Vivinus die dienst deed in Amsterdam bij de familie Wurbain. 3PK voiturette
Wie een zich een Vivinus kon permitteren, was goed gezien bij het vrouwvolk.
Deze Vivinus tukkerde rond in het Brusselse. Gerard Leon aan het stuur. 
Deze Vivinus is te bewonderen in een Zweeds Museum.
De heer Lucien Hautvast in 1905 op een Vivinus 'tourisme'
Lucien met zijn mechanicien op de Vivinus 'course' 1906 coupe de Liedekerke.
Een Vivinus 'de dietrich' met investeerder Baron de Dietrich aan het stuur.
Nog een Vivinus 'course' 4 cilinder al in 1902 met Henri Langlois van Ophem aan het stuur.
Geen denderende opname, maar hier zien we niemand minder dan Etore Bugatti terwijl hij het auto virus opneemt aan het stuur van een Vivinus onder licentie van de Dietrich. foto van Bugatti trust UK.
Ook onder licentie werd de 'new Orleans' geproduceert in de UK.
Nog een 'new Orleans' 
Een groter exemplaar van New Orelans Vivinus
Deelname van een George Richard 'vivinus' in de jaren 50 bij PAC.
George richard Vivinus
Een vroege Vivinus onder eigen naam in Denmarken.
Krantenartikel van de vondst van deze voiturette.
Ook deze Vivinus staat in een Deens Museum.
Een 'de Dietrich' Vivinus in een frans Museum
Foto van deze zelfde Vivinus met Baron de Dietrich 
