Julie hadden het zeker niet verwacht dat er na de vorige vier goed gevulde weekends nog iets op het programma zou staan, maar;  Afgelopen zaterdag was het weer feest, een echt feest.

De tijd vliegt, het was nauwelijks opgevallen dat het alweer 2 jaar geleden was dat we hier het artikel ‘Belgian Manthattan’ mochten neerschrijven. 2/7/2014

Wat een belevenis! En wat een geluk, want het  leek toen dat het om een laatste aflevering zou gaan.  Niet dus, Denis had er nog zin in en trakteerde dit jaar weer vele vrienden, kennissen en zakenpartners  op een partijtje  onverdund plezier. Ondanks de nattigheid van 2016 kwamen veel oldtimerbezitters afzakken naar het bedrijf in Tessenderlo, waar dit jaar een deel van de oldtimercollectie binnensmuurs bewonderd mocht worden. Inclusief de meest recente aanwinsten.  De gronden rond de vijver waren zodanig van water bezwangerd, dat het een onmogelijk zaak was om de meestal zware voertuigen hier te parkeren.  Bezoekers deden dat wel, met als gevolg dat er heel wat duw en sleurwerk nodig was om ze achteraf weer naar buiten te krijgen. Nog te zwijgen van het poets- en waswerk.

Maar toch, het was weer een geweldig feest,  een toverformule waar vooral ook de kinderen veelvuldig aan hun trekken konden komen. Als er al een manier is om de jeugd bij onze hobby te betreken, dan is dit de juiste.  Behalve een partijtje forel vissen (en eten) konden ze in een tuin van onstuimigheid met graafmachines werken, met een rupsband voertuig door een dikke meter modder ploeteren ( was het weer daar toch goed voor), met een hoogtewerker 32 meter de lucht in. Enkele oude legertanks deden dienst als klim/speeltuig. Ondertussen vloog er  een WOII gevechtsvliegtuig enkele keren  rakelings over onze hoofden. Sensatie ten top.

We betrapten onszelf er op dat we ongewild een supergrote smile op het gezicht hadden na het  aanschouwen van de schitterende verzameling motoren en auto’s.  De meesten uit de 20er jaren, met ‘a certain degree of magnificent’.  En deze smile zit er tijdens het neerschrijven van deze memoires nog altijd.   Voertuigen uit een tijdperk toen ze nog met een tikkeltje ‘fancy’  gebouwd werden voor de eeuwigheid. ‘Build to last’  was toen het motto, in tegenstelling met de ‘rommel’ waarmee we tegenwoordig maar mee moeten leven. Vele vrienden kwamen ondanks hevige buien met hun oldtimers langs. Meestal Amerikaans bolides uit de vijftiger jaren. De moeite !

 Ik weet het niet met zekerheid, maar denk dat geen enkele  privé verzameling hier ten lande deze kan overtreffen. Het summum!  Waar ik nog een klein vederlicht woordje over kwijt wil is de aanschaf van een 50 ton wegend monster, waarin een V 12 ciinder motor woonde. Een tank met daarop een uitklapbare brug van tijdens WO II . Jammer van het weer, want anders had een demonstratie op het programma gestaan.  Gigantisch !  Kinderen mochten er op- en er in klimmen en fantaseerden zich te pletter. En dan op de koop toe nog een gratis ijsje getrakteerd krijgen…….. beter bestaat niet.

Wervingsreserve voor het bedrijf aanleggen ; mission accomplished.