"Jij bent overgevoelig!" Deze en nog veel meer leuke uitspraken waarin 'over' of 'te' in voorkomen, heb ik in mijn leven vaak mogen horen... Tot vervelens toe eigenlijk. Het is zelfs zo ver gegaan dat ik inderdaad zelf ook ging geloven dat ik overgevoelig was. En dat wilde ik ten stelligste veranderen!
Dus werd ik ongevoelig... Met een echtscheiding als gevolg. Niet onbelangrijke vaststelling, toch ?
Communicatie op zich is een simpel gegeven... totdat je het gaat toepassen. Zeker binnen de partnerrelatie loopt het vaak fout. Soms lijkt het wel alsof we een totaal andere taal spreken dan onze partner. We begrijpen de zinnen die gezegd worden helemaal anders dan onze wederhelft. En dat heeft vanzelfsprekend een reden.
Niet alleen functioneert een mannenbrein heel anders dan een vrouwenbrein, we interpreteren wat er gezegd wordt veelal vanuit onze eigen leefwereld. En ook in die leefwereld zie je vaak een onderscheid tussen man en vrouw. Zowel fysiek, mentaal als emotioneel zijn we anders bedraad, zeg maar. We maken andere verbindingen in ons hoofd. Hoe stereotiep het ook mag klinken, het mannenbrein is in het algemeen veel meer 'rechttoe rechtaan' dan dat van een vrouw.
Nu, los van hoe ons brein precies functioneert, is het wel leuk te weten hoe je nu precies jouw communicatie met je partner kan optimaliseren. En net als elk ander aspect binnen de relatie vraagt dit tijd, passie en vastberadenheid. Ik spreek in zekere zin uit eigen ervaring, want gedurende iets meer dan 10 jaar heb ik getracht om de communicatie met mijn ex-man te begrijpen. Helaas begreep ik niet wat er zich afspeelde en liep het af op een stevige sisser.
Die sisser wil ik jou besparen! Dus als jij wil weten hoe jij jouw manier van communiceren met je partner kan optimaliseren, dan nodig ik je uit om verder te lezen. Ik wil het me je hebben over communicatie vanuit het hart.
Communicatie vanuit het hart
Communicatie vanuit het hart kan je beschouwen als een vorm van communicatie die een liefdevolle verbinding creëert tussen beide gesprekspartners. Het is een manier van communiceren die op alle domeinen kan toegepast worden, ook professioneel.
Het principe is simpel: je spreekt én luistert vanuit het hart. Makkelijk zat, toch ? Niet is minder waar! Om vanuit het hart te kunnen spreken en te luisteren, moet je in eerste instantie zorgen voor een diepe verbinding met jezelf. Dat betekent onder andere dat je een zekere mate van neutraal observatievermogen moet hebben ten opzichte van wat er precies gezegd wordt door je gesprekspartner. Meer nog, want je moet ook jezelf oordeelloos kunnen uitdrukken over zaken die veelal heel wat commotie teweeg brengen. Hoe doe je dat dan ? Dat doe je door geweldloze communicatie toe te passen!
Geweldloze communicatie is een taal van mededogen waardoor we evolueren naar verbinding tussen beide gesprekspartijen. De communicatie is oordeelloos, liefdevol en eerlijk maar ook direct en doordacht. Ik licht een klein tipje van de sluier.
Vier elementen van geweldloze communicatie
Er zijn vier basiselementen die steeds weer terugkomen in geweldloze communicatie. Deze zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden en vormen de basis van een liefdevolle, verbindende en doeltreffende communicatie. Deze vier elementen zijn: 1. Waarneming 2. Gevoel 3. Behoefte 4. Verzoek
Elk van deze elementen moet vanuit twee standpunten bekeken worden. In een gesprek spelen twee partijen een belangrijke rol, namelijk diegene die spreekt en diegene die luistert. Er is ook een constante wisselwerking tussen de beiden. Je bent haast nooit alleen diegene die luistert in een gesprek. Bij momenten spreek je, op andere momenten luister je. Dat is in elk geval de normale gang van zaken.
Wat zijn nu deze vier basislementen ? Ik leg ze even uit aan de hand van een praktisch voorbeeld uit mijn eigen leven.
1. Waarneming - "Ik moet altijd alles tien keer vragen vooraleer je in actie schiet!"
Herken je het ? Het is een veel voorkomende kwaal in een maatschappij waar afleiding met de scepter zwaait. We zitten verwikkeld in iets op TV, krijgen net een "belangrijk" berichtje binnen op GSM of mail, moeten toch eerst nog even die ene oproep behandelen, enzovoort...
Tijdens mijn huwelijk was dit één van de zaken die me steeds weer op mijn paard kregen. Ik vroeg mijn partner iets te doen, hij was verwikkeld in wat anders en reageerde niet onmiddellijk. Gevolg: frustratie. Als we er dan over spraken, kreeg ik als reactie dat ik moest leren wat geduldiger te zijn. Los van het feit of dit al dan niet zo was, wil ik je even tot nadenken aanzetten. Hoe had ik dit anders kunnen aanpakken in het gesprek ?
Het is van belang dat we onderscheid maken tussen een oordeel en een waarneming. In de meeste gevallen spreken we van een oordeel zodra je met woorden als altijd, alles, nooit,... gaat slingeren. Maar het kan ook anders.
Ik had bijvoorbeeld het volgende kunnen zeggen: "De laatste drie keer dat ik je gevraagd heb me te helpen de winkelwaren uit de auto te laden, heb je me niet geholpen".
Waarneming is de pure essentie van wat je feitelijk ervaart, oordeelloos en eerlijk.
2. Gevoel - "Ik heb het gevoel dat ik tegen de muren aan het praten ben!"
Dat is ook een hele leuke, nietwaar ? Je wil je hart luchten en botst daarbij op een koude muur, een muur van stilte en verzet. Soms is het zelfs nog erger. Je krijgt dan het antwoord: "Zit je daar nu weer over te zagen ?". Herkenbaar ? Voor mij alvast wel!
In het begin van mijn huwelijk had ik wat moeilijkheden op kantoor met één van mijn collega's. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad voor ik echt begreep wat er zich afspeelde. Ik kwam vaak gefrustreerd thuis, wilde dan mijn hart luchten en botste daarbij op een koude muur. Mijn echtgenoot was het zo zat als koude pap dat ik iedere keer opnieuw over die problematiek wilde praten en uitte dat door zijn stilzwijgen. Daarop kwam mijn reactie: "Ik heb het gevoel dat ik tegen de muren aan het praten ben!". Op een dag werd zijn stilzwijgen doorbroken en zei hij "Zit je daar nu weer over te zagen ?". Ik was met verstomming geslagen.
Als je zegt dat je het gevoel hebt dat je tegen een muur aan het praten bent, is de kans groot dat je gesprekspartner zich daardoor gekwetst voelt. Sommige mensen uiten hun emoties door stil te zwijgen, waardoor het gevoel van niet gehoord te worden nog bevestigd en zelfs verstevigd wordt.
Ik had me ook anders kunnen uitdrukken, zodat mijn gesprekspartner zich niet gekwetst zou voelen. "Ik ben geirriteerd omdat je niets zegt".
Gevoel is dus een emotie die je ervaart in samenhang met je waarneming. Je spreekt vanuit wat jij voelt en verifieert wat je gesprekspartner voelt.
3. Behoefte - "Je bent er nooit en als je er wel bent, ben je aan het werk!"
Dit is een zware dobber, want heel vaak uiten we onze eigen behoeften als verwijten aan onze partner. De oordelen die we vellen over anderen zijn dan ook vaak onbewuste uitingen van onze eigen onvervulde behoeften.
Mijn echtgenoot werkte gedurende enkele jaren bij een consultancy bedrijf in het Brusselse. Dat was voor hem een ontzettende mooie ervaring en heeft zeker bijgedragen tot een verdere succesvolle carrière. Ik was toen net bevallen van een derde zoontje en zoals bij elke ouder van een pasgeboren baby sloeg de vermoeidheid stevig toe. Bovendien was ik in die tijd thuisblijvende moeder en had ik op tijd en stond behoefte aan een leuke babbel in volwassen mensentaal.
Dus toen ik die uitlating deed, wilde ik eigenlijk duidelijk maken dat ik behoefte had aan meer contact en intimiteit als koppel. In plaats van mijn behoefte duidelijk te maken, zadelde ik hem op met een reeks verwijten die hem nog meer en langer deden werken.
Ik had ook kunnen zeggen: "Ik ben boos dat je niet komt eten, want ik had gehoopt dat we samen de avond zouden kunnen doorbrengen".
Behoefte is datgene waaraan je behoefte hebt of wat je waardevol vindt en dat veelal de oorzaak is van jouw gevoelens in het gesprek.
4. Verzoeken - "Dek jij de tafel ?"
Een alledaags voorbeeld van een zinnetje dat ongetwijfeld in veel huisgezinnen regelmatig gebruikt wordt. Wanneer ik dit zo uitspreek ten opzichte van mijn kinderen, antwoorden ze me: "Alsjeblieft, mama, je bent alsjeblieft vergeten te zeggen!". En gelijk hebben ze dat ze me daarop attent maken.
We vergeten vaak, vooral op hectische momenten, dat onze woorden impact hebben op de mensen die ons omringen. Ik betrap me er nog steeds op dat hoe meer ik onder druk kom te staan, hoe compacter mijn communicatie wordt. Maar betekent dat ook dat ze doeltreffender wordt ? Neen, integendeel!
Er is een wereld van verschillen tussen de bovenstaande en de volgende vraag: "Zou je alsjeblieft de tafel willen dekken ? Het eten is klaar". Het uiten van verzoeken is een zeer belangrijk deel van ons leven. We doen het vaak zonder het goed en wel te beseffen.
Verzoeken die een dwingende factor hebben, zijn in se geen verzoeken meer. Het zijn eisen. Er zijn consequenties aan verbonden. Kijk eens naar jezelf en probeer eens te onderscheiden wanneer je een eis stelt en wanneer je iets verzoekt aan een ander. Kijk dan ook eens naar het resultaat dat je behaalt. Met welke van de twee methodes behaal je het beste resultaat ?
Ik heb drie kinderen die bij momenten een aangeboren wijsheid hebben op vlak van communicatie vanuit het hart. Ze zijn een ongelooflijke spiegel voor me en ik ben daar ontzettend dankbaar om. Ze geven me de kans om elke dag te groeien in mijn manier van communiceren.
Verzoek is de actie die je graag zou zien voortvloeien uit het gesprek. Ze is best concreet en zeer duidelijk.
Er is meer...
De vier elementen van geweldloze communicatie zijn slechts een klein tipje van de ijsberg. Er komt veel meer bij kijken. Wil je daar meer informatie over, laat het me dan weten! Wil je commentaar geven op dit artikel, dan nodig ik je uit om dat zeker te doen! Ik leer nog elke dag bij en feedback is daarin een belangrijk onderdeel.
Waarom zitten wij toch zo graag in onze kleerkast ?
Er zijn duizend en één TV programma's over de makeover van mannen en vrouwen die zich om één of andere reden niet opperbest kleden. Bij momenten is het hilarisch, maar vaak is het zielig om te zien hoe deze mensen erbij lopen. En als we dan een stapje verder gaan en een kijkje nemen in hun kleerkast, valt meestal de puzzel helemaal in elkaar.
Hoe we ons kleden geeft een goed beeld van hoe we ons voelen. De inhoud van onze kleerkast doet dat minstens evenveel. Heb jij ook 3 verschillende maatjes in je kleerkast hangen ? Eén maatje meer voor wanneer we wat zijn bijgekomen, twee maatjes groter voor wanneer we véél zijn bijgekomen (of teveel afgevallen...) en het laatste maatje voor wanneer we zijn zoals we willen zijn. Zijn we dat ooit ?
Hou van jezelf ! Dit is één van de basisvereisten om voldoening te halen uit je leven. Dit is niet alleen van belang op individueel vlak.
Op relationeel vlak is het minstens even belangrijk. Hoe kan je nou van iemand houden als je geeneens van jezelf houdt ? Hoe kan je nou als volwaardig individu een betekenis hebben binnen je relatie als je niet de kracht noch de moed vindt om je eigen zijn in alle openheid te tonen aan je partner ? Dat is toch net de kracht van authenticiteit.
De kracht van authenticiteit Over authenticiteit kan ik een heel boek schrijven. Ik heb zelf een hele lange weg afgelegd wat dat betreft. Mijn haartooi was daar het beste bewijs van. Kan je je voorstellen dat ik zelfs blond ben geweest ?! Blond, echt nepblond ! Veel echt was er niet aan, geloof me. De weinige kiekjes die er in die tijd van me genomen zijn, godzijdank, kijk ik met veel ongeloof aan. Ik zag er niet uit. Niet zozeer omdat het niet mooi was, maar omdat het niet 'ik' was.
Naast blond ben ik ook nog violet geweest, acajou, donkerbruin, gevlamd bruin-rood, helemaal rood en rood-blond. Er was maar één kleur die ik niet wilde zijn; grijs. En dat is nu net de kleur die me vandaag het meeste siert. Vandaag kijk ik uit naar mijn spiegelmoment in de vroege ochtend! Ja, je leest het goed! Ik kijk ernaar uit. Af en toe strijk ik eerst wat plooien glad voor ik echt naar mezelf kijk, maar ik kan vol overtuiging zeggen dat ik mezelf vandaag een mooie vrouw vind. Wat klinkt dat arrogant, hè.
Maar zeg eens, kan jij oprecht zeggen dat je jezelf een mooi mens vindt ? Wel, ik hoop het voor jou. Het geeft namelijk een zeer bevrijdend gevoel! Vanzelfsprekend draait het niet alleen om het uiterlijk! Maar zoals ik al liet verstaan, je uiterlijk wordt veelal bepaald door hoe je jezelf voelt, door hoe tevreden je met jezelf bent. Als je tevreden bent met wie je werkelijk bent, zowel uiterlijk als innerlijk, dan straal je dat uit. Je hebt een zelfzekere blik. Je staat er gewoon, als een stevige eikenboom in een groot bos. Dat is trouwens ook het beeld dat ik aan mijn kinderen meegeef als ze weer eens gepest worden op school. Stel je voor dat je een reuzegrote eikenboom bent, met wortels zo diep dat je onmogelijk omver geduwd kan worden, met een stam zo dik dat niemand je kan beklimmen, en met een kruin zo groot dat zelfs de grootste pestkop van de school rechtsomkeer maakt als hij hem ziet.
Kwetsbaarheid en openheid Als ik spreek over zelfzekerheid, dan heb ik het niet over zelfvoldaanheid of arrogantie. Daar waar authenticiteit en zelfzekerheid inhouden dat je in alle oprechtheid en kwetsbaarheid jezelf in de wereld zet, betekent arrogantie net het tegenovergestelde. Als je arrogant bent, dan ben je niet oprecht. In eerste instantie doe je je anders voor dan je bent. Arrogante mensen hebben altijd een bepaalde angst die ze niet willen laten zien. Ze willen zich in geen geval kwetsbaar opstellen. Doen ze dat wel, dan gaat dat vaak gepaard met een zekere mate van onechtheid.
Zo was ik een hele tijd geleden met een oude kennis in een gesprek vervat over openheid binnen relaties. Gedurende het hele gesprek had ik het gevoel dat er iets ontbrak, dat hij iets bewust niet vertelde. Er kwamen tranen, maar zelfs deze leken niet oprecht. Na heel wat vraagstelling - het begon echt wel een op coachinggesprek te lijken - kwam de aap uit de mouw. De persoon in kwestie had zijn partner meermaals bedrogen en vond het niet nodig om zichzelf daarbij vragen te stellen. Ik ben de laatste in rij om te gaan oordelen over andere mensen, maar ik ben vandaag absoluut overtuigd dat zulke dingen kunnen uitgesproken worden binnen een relatie. Dat vraagt echter veel moed en kracht, want de kwetsbaarheid die je daarvoor aan de dag moet leggen, is gigantisch. Dat noem ik authenticiteit, in alle openheid, in alle kwetsbaarheid je ziel durven blootleggen. Je mag het van me aannemen, dat is verdomd moeilijk!
Maar dat doe je wel als je werkelijk houdt van jezelf.
Wat bereik je ermee ? Wel, heb je al eens goed rondgekeken en gezien hoeveel mensen er werkelijk van zichzelf houden en zich authentiek in de wereld zetten ? Dat zijn er jammer genoeg niet veel. Niet genoeg durf ik zelfs zeggen.
De wereld waarin we leven heeft het broodnodig dat we opstaan en onze stempel zetten. De wereld heeft nood aan mensen die werken aan een positieve groei, bij zichzelf maar ook bij anderen. Persoonlijk vind ik dat het onze verantwoordelijkheid is om het beste uit onszelf naar boven te halen. We zijn allemaal mensen met een bepaalde levensweg. Ik heb ongelooflijk veel geleerd uit mijn komkommerjaren, bijvoorbeeld de periode waarin ik als een vals blondje door de wereld liep en mezelf helemaal verloochende. Het was geen reis rond de wereld, maar wel één door mijn ziel. Ik heb me mezelf bevraagd, bekritiseerd, uitgelachen, bedrogen, maar ook aanvaard, ontdekt en geopend.
Veel sterker nog, ik ben van mezelf gaan houden. En van mijn kleerkast! Maar hoe graag ik ook in mijn garderobe op verkenning ga, ik kom toch liever uit mijn kleerkast! Want weet je wat ? Het is niet alleen mijn plicht, het is ook mijn levensdoel. Door mijn eigen authentieke en eigenzinnige inbreng te doen in deze wereld raken ook andere mensen geïnspireerd. En als ook zij hun voetafdruk in de wereld gaan zetten, dan maken we samen van deze wereld een mooie en eerlijke omgeving om in te leven.
En dat allemaal omdat je van jezelf houdt! En omdat je uit je kleerkast komt!
Nu is het aan jou! Vertel eens, hoe ga jij door het leven ? Sta jij als een eikenboom te stralen in het bos van verdorde dennenbomen of verschuil jij je liever in de menigte ? Vind jij dat je mag gezien worden ? En zie je jezelf dan ook graag ? Of loop je liever weg van je spiegelmoment in de vroege ochtend ? Wat bekekent het voor jou om authentiek te zijn ? Hoe kwetsbaar durf jij je opstellen in je relatie, binnen je gezin, bij je vrienden en misschien zelfs op het werk ?
De supporters zijn qua communicatie informeel en vriendelijk, maar nemen weinig initiatief. Ze willen te allen tijden vermijden dat hun gesprekspartner gekwetst wordt omdat ze zelf als geen ander waardering nodig hebben.
Ze zijn het type mens dat altijd klaar staat voor een ander, ook al betekent dit dat ze hun eigen behoeften aan de kant moeten schuiven. Ze plezieren anderen graag en zullen het dan ook veelal met je eens zijn, ook al is dat helemaal niet het geval.
Illustratie
In mijn leven, maar ook in mij coachingsgesprekken, kom ik regelmatig wel het communicatietype supporter tegen. In groepsgesprekken blijven ze veelal op de achtergrond en in individuele gesprekken ondervind je al evenmin weerstand.
In zekere mate vond ik mezelf terug in die communicatiestijl een aantal jaren geleden. Op een bepaald moment had ik gewoon niet meer de moed of de kracht om nog veel tegenwind te bieden, noch op professioneel vlak, noch op persoonlijk vlak. Dus zweeg ik en deed ik alsof het allemaal goed was. Maar dat was niet zo!
En dat is ook weer een typische trek van de supporter communicatiestijl. Ze zijn het type klant dat urenlang met je kan kletsen over kinderen, hobby's, sport en andere activiteiten. Maar ze zijn ook de eersten die niet meer zullen terugkomen naar je zaak wanneer ze niet tevreden zijn. Ze doen dat zonder ook maar één woord te zeggen, omdat ze absoluut niemands gevoelens willen kwetsen. Ze houden niet van conflictsituaties en gaan dan ook elke discussie in die zin uit de weg.
Ze zijn eerder op zoek naar duurzame, warme en hechte relaties. Ze houden van drama en luisteren heel graag naar de verhalen van anderen. Ze zijn het type mens waarbij je je snel op je gemak zal voelen, net omdat ze zo luistervaardig zijn.
Toelichting
In de periode dat ik zelf regelmatig de supporter communicatiestijl hanteerde - omdat hij op dat moment het best bij me paste - werkte ik samen met een man die in zijn communicatie niet alleen heel direct was, maar ook zeer kwetsend en arrogant. Het was duidelijk dat hoe meer hij op zijn eigen bulderende manier zijn boodschap overbracht, hoe meer ik me verwijderde van zijn standpunt. Er was niets dat me in die tijd had kunnen overtuigen van zijn visie, behalve dan de juiste communicatiestijl.
Andere toenmalige teamleden gingen in discussie en bulderden mee. Ik hield me afzijdig en knikte dat het goed was. Maar diep in mezelf ging ik in protest, een stil protest. En ik deed mijn eigen zin.
Dat laatste stukje hoort dan niet echt bij een supporter communicatiestijl, omdat ze meestal voor de goede vrede ook doen wat hen gevraagd wordt, zodat ze gewaardeerd worden. Dat was voor mij net een brug te ver.
Hoe spreek je met hen ?
Als je met een supporter een gesprek aangaat, verzeker je er dan van dat je interesse toont in hun persoon, in wie ze zijn, wat ze doen, waar ze van houden... Supporters zijn zeer gevoelig en kwetsbaar. Het ergste wat hen kan overkomen is dat je hen compleet negeert. Ze houden helemaal niet van verrassingen, dus plan een afspraak voor je ze stoort in hun activiteiten. Stel dat je dat niet doet, dan zullen ze je zeker ontvangen, want ze willen je gevoelens niet kwetsen. Maar terwijl je daar bent, zullen ze gewoon hun activiteiten voortzetten.
Hou het gesprek rustig. Begin je te roepen, dan klappen ze volledig dicht en ben je ze kwijt. Hun nadruk ligt op gevoelens en het beste resultaat dat ze kunnen bereiken is wanneer iedereen zich goed voelt.
Gaat het over een opdracht die ze moeten uitvoeren, vergewis je er dan van dat ze uitgebreide informatie krijgen over wat er precies van hen verwacht wordt. Vergeet ook niet het hele plaatje uit te leggen. Ze weten graag hoe zij precies in het plaatje passen.
Conclusie
Net als elke andere communicatiestijl heeft de supporter zijn positieve en negatieve kanten. Ze lijken vaak afwachtend en bureaucratisch, maar als je ze de juiste tools in handen geeft, dan heb je een betrouwbaar, plezierig, zachtaardig en hulpvaardig iemand in je ploeg.
Het gaat er ook niet over hoe zij zich gedragen in de communicatie. Het draait allemaal rond hoe wij ons kunnen aanpassen aan hun stijl. En dat geldt natuurlijk voor alle communicatiestijlen. Niemand hanteert één expliciete stijl. Iedereen gebruikt wel 2 à 3 stijlen frequent. Alleen is het heel vaak zo dat we één stijl primordiaal inzetten in onze communicatie.
Het goede nieuws is dat iedereen elke stijl kan leren gebruiken. Heb je daarin interesse, laat het me dan weten. Verder nodig ik je uit om te reageren op deze post.
Ken je het type mens dat, wanneer je er een gesprek mee aangaat, kort van stof is en precies zijn energie niet wil steken in dat wat bijdraagt tot een aangenaam gesprek ? Het is net alsof ze in termen van resultaten, projecten en doelen spreken. En dat is ook zo!
De controllers praten graag "business" en maken geen woorden vuil aan dingen die niet effectief bijdragen tot resultaat. Hun communicatie is kort en effectief, tenminste dat denken ze. Want net als in elke andere communicatiestijl wordt de controllerstijl ook alleen maar goed begrepen door een controllerstijl.
Illustratie
Ik neem jullie even mee terug in de tijd naar een vergadering die ik heb gehad met een Vicepresident Sales. Het gesprek ging over een evenement dat ik in San Francisco aan het organiseren was voor onze TOP 10 klanten, grote nationale en multinationale klanten zeg maar. Terwijl ik eigenlijk de toelichting moest doen omtrent de status van het event, werd ik al gauw de mond gesnoerd en ging het plots over de vlucht die inmiddels voor alle deelnemers geboekt was. De Vicepresident vond het vertrekuur te vroeg en wilde dus dat ik het vertrek zou aanpassen naar een ander uur/datum. Maar heel het event was gebouwd rond de vluchten heen en terug, aangezien we in een strak tijdschema zaten. Hij kwam op dat moment vrij overweldigend over op me en ik heb geantwoord dat ik zou kijken wat ik nog kon doen. Maar toen ik nog niet de deur uit was, wist ik dat ik absoluut niets ging veranderen aan het programma.
In de namiddag ben ik dan teruggegaan naar zijn bureau en heb ik hem gezegd dat er niets meer kon veranderd worden aan het schema en dus ook niet aan de vluchten. Daarmee was de kous af.
Onbewust heb ik toen de controllerstijl aangenomen. Elke andere communicatiestijl had hij niet willen begrijpen. Hij wilde resultaat, op zijn manier. En ik heb resultaat gegeven, maar dan op mijn manier. Hij wist door mijn krachtige manier van communiceren dat ik niet aan zijn grillen zou voldoen. Daarmee bleef alles zoals voorzien.
Toelichting
Als je dit leest en misschien zelf ook dit type werk hebt gedaan, dan weet je dat de vluchten veranderen een onhaalbare kaart zou geweest zijn. Maar om het hem ook duidelijk te maken, moest ik mijn communicatiestijl aanpassen en in voor hem verstaanbare taal spreken.
Stel je voor dat ik was afgekomen met een hele redenering met de onderliggende emoties, dan had hij ongetwijfeld niet geluisterd. Dat boeit hen niet in communicatie. Dat betekent niet dat ze geen emoties kunnen voelen, maar wanneer het op communicatie aankomt, moet je kort en bondig blijven.
We spreken - NIET we zijn...
Om even aan te tonen dat we niet onze communicatiestijl zijn, maar gewoon spreken, rond ik het verhaal af van de Vice President Sales. Nog niet zo gek lang geleden ging ik een avondje uit. De avond begon rustig met Champagne en zeevruchten. Na het eten bleven we nog wat napraten, maar ik hoorde dat er op de achtergrond wel gedanst werd. Even later loopt er een man naast me door die een toch wel bizarre hoofdtooi droeg. Ik zag niet goed wat het was maar toen hij opnieuw naast me doorliep, zag ik duidelijk dat hij een boxershort op zijn hoofd had gezet. Die man was diezelfde Vice President voor wie ik dat Top customers event had georganiseerd.
Zie zo je maar, we communiceren in een bepaalde stijl, maar we zijn hem zeker niet.
Hoe spreek je met hen ?
De controller houdt van efficiënte communicatie. Hou het dus kort. Je kan ze aanspreken met "Hallo", "Hoi" of in een ietwat formele versie "Goedemorgen", "Goedenmiddag" of "Goedenavond". Daarna moet je tot de kern van de zaak komen. Waar wil je het met hen over hebben ? Wat wil je bespreken ? Gebruik daarvoor niet meer dan 30 seconden. Doe je dat wel, dan zien ze dat als een gebrek aan focus.
Ga een geordend gesprek aan met hen. Als zij spreken, luister jij en omgekeerd. Blijf feitelijk en resultaatgericht. Kom op tijd, niet te vroeg, zeker niet te laat. Zeg wat je van hen nodig hebt. En zeg zeker ook welk resultaat het zal opleveren.
De volgende blog gaat over de Supporter communicatiestijl, totaal anders dan de Controller stijl
De Van Dale omschrijft communicatie als de uitwisseling van informatie. Deze definitie is vrij eng omdat er zich toch veel meer afspeelt dan pure uitwisseling van informatie. Maar als je het geheel tot zijn absolute minimum herleidt, klopt het wel.
In het communicatieproces zijn er steeds 2 partijen aanwezig, de zender en de ontvanger. Wat daar tussenin gebeurt is meestal zeer onduidelijk. Heel vaak is het zo dat er "ruis" ontstaat tussen de zender en de ontvanger, zodat de communicatie niet vlot verloopt. Dat kan te wijten zijn aan omgevingsfactoren zoals lawaai, slechte verbinding, vermoeidheid van zender en/of ontvanger, enz...
Het kan ook te maken hebben met het spreken van een andere taal. Het Nederlands wordt dan misschien wel door zowel Belgen als Nederlanders gesproken, dat wil niet zeggen dat we exact dezelfde taal spreken. Wat gebeurt er dan als een Pool met een Spanjaard een gesprek aangaat ? Ofwel spreken ze een taal die ze beiden begrijpen, ofwel begrijpen ze mekaar niet (tenzij in lichaams- of gebarentaal).
Kortom, de taal die je spreekt is ontzettend belangrijk binnen het concept communicatie.
Communicatiestijlen
Wat zijn communicatiestijlen ? Je kan ze omschrijven als de taal die je gebruikt om jezelf duidelijk te maken ten opzichte van een ander. Zelfs wanneer we dezelfde taal spreken, kan het zijn dat we mekaar helemaal niet verstaan. Veelal heeft dat dan te maken met de manier waarop we onze informatie uitwisselen. Dat zijn communicatiestijlen.
Wist je dat iedereen een eigen stijl heeft om te communiceren ? Wist je dat veel misverstanden groeien uit het gebruiken van een verkeerde communicatiestijl ? Wist je dat er 4 basisstijlen zijn volgens de welke wij boodschappen verzenden en ontvangen ?
De 4 basisstijlen
Er valt veel te zeggen over de 4 basisstijlen van communicatie, niet in het minst omdat ze door verschillende personen anders beschreven zijn. In de komende blogposts leg ik elk van de 4 basisstijlen uit. Belangrijk te onthouden is dat het gaat over de manier waarop we communiceren, niet hoe we zijn. We kunnen heel bescheiden mensen zijn maar toch een zeer uitgesproken communicatiestijl hebben. En omgekeerd... Dat betekent dat wanneer je de omschrijvingen leest, je goed in je oren moet knopen dat je niet bent wat ik beschrijf, maar dat het jouw communicatiestijl is. Het is een manier waarop jij communiceert.
Bovendien kan dit afhankelijk zijn van de situatie of omgeving waarin je je bevindt. Soms ben je wat minder zeker, emotioneel wat minder sterk of juist het omgekeerde. Dit bepaalt mee wat op dat moment jouw meest natuurlijke stijl van communiceren is.
Weet ook dat je op elk moment je stijl kan aanpassen aan diegene met wie je praat. Zeker wanneer je iets meer weet over de verschillende basisstijlen heb je geen excuus meer. Je kan je dan niet meer verstoppen achter je onkunde om een andere stijl te begrijpen. Mannen komen van Mars, vrouwen van Venus heeft dan geen enkele betekenis meer.
Conclusie
Communicatie is dus inderdaad veel meer dan het robotachtig uitwisselen van informatie. Heel wat factoren liggen aan de basis van goede communicatie. De volgende heb je zelf in de hand:
1. De taal die je spreekt 2. De manier waarop jij informatie uitwisselt 3. Je vermogen je al dan niet te kunnen aanpassen aan de communicatiestijl van de ander
Ik hoop je in mijn komende blogposts te mogen verrassen met je eigen persoonlijke communicatiestijl. Gebeurt dat niet, wees dan niet getreurd. Als je interesse hebt in je eigen communicatiestijl, dan kan ik je onderwerpen aan een test die bepaalt welke je basisstijl is. Maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat je aan de hand van de beschrijvingen ook al zeer ver zal geraken.
In september 2011 werd ik door een vriendin uitgenodigd om mee te gaan naar een tweedaags seminarie in Nederland, de Business Bootcamp van Open Circles Academy. Zie link: http://www.businessbootcamp.nl/
Bij onze aankomst in Nieuwegein werden we vriendelijk onthaald door het E-team, de vrijwilligers die de praktische organisatie in goede banen leiden. Loeiharde muziek op de achtergrond nog voor we de zaal binnen gingen. Bij het betreden van de zaal, dacht ik even dat ik op een andere planeet was terecht gekomen. Overal stonden mensen rond te springen en te dansen op de loeiharde muziek. Anderen hadden al netjes plaatsgenomen en keken vol ongeloof rond.
Onder luid gejoel van de tune van Rocky (http://youtu.be/NYN_eVhzsNA) werden de troepen ter orde geroepen. Met de nodige chaos ging de horde van om en bij de 1200 mensen zitten in afwachting van de aankondiging van de ster van de dag, Nisandeh Neta, oprichter en hoofdtrainer van Open Circles Academy.
De verankering van het idee
Een luid applaus kondigt Nisandeh aan. Het was duidelijk dat heel wat mensen hem reeds kenden. Nisandeh verwelkomt iedereen en introduceert zichzelf door te vertellen over zijn leven en waarom hij daar staat. En toen gebeurde het... Ik werd overmand door een ongelooflijk groot verlangen, want ook ik wilde mensen inspireren om hun leven in eigen handen te nemen. Ik wilde de mensen inspireren om het beste in zichzelf naar boven te brengen, om op hun eigen typische manier een bijdrage te doen in de maatschappij van vandaag en om van daaruit als gelukkig mens door het leven te gaan en zodanig te stralen dat anderen in hun voetsporen zouden gaan lopen.
Maar hoe moest ik daar in godsnaam aan beginnen ?
Gedurende het ganse weekend was de energie hoog, vitaal, inspirerend en ontzettend bevrijdend. Alles is mogelijk, zolang je erin gelooft! Die gedachte gaf me de kracht om mijn eigen pad te volgen.
Maar dan slaat die realiteit je met een schoenmaat 42 om je oren. Ik zat op dat moment in de diepste kloof van mijn hele leven en had nog geen flauw benul hoe ik daar moest uitklimmen. De Business Bootcamp heeft me mijn vechtlust teruggegeven. Dat ene weekend heeft me laten inzien dat de wereld nood heeft aan mensen die het voorbeeld stellen, aan mensen die op hun eigen typische manier een bijdrage doen in de maatschappij, aan mensen met idealen en dromen en aan mensen die er niet voor terugdeinzen om volledig te gaan voor de realisatie van hun droom!
De werkelijkheid breekt aan!
Het duurde nog een heel jaar voor ik ook effectief iets ging doen met de informatie die ik tijdens de Business Bootcamp had gekregen. Begin oktober was het dan weer zover! Samen met 4 andere gegadigden reed ik opnieuw naar Nieuwegein om de Business Bootcamp bij te wonen. En daar werd ik uiteindelijk stevig bevestigd in mijn beslissing om volledig te gaan voor het opstarten van mijn coachingpraktijk. Met de informatie die ik daar kreeg, kon ik er gewoon niet meer naast kijken.
Dus vandaag zit ik in volle opstart van mijn coaching praktijk Power of Change, dankzij die ene beslissing vorig jaar om deel te nemen aan een Business Bootcamp van Open Circles Academy. Mijn droom wordt realiteit en met de tools die Nisandeh me heeft aangereikt tijdens de Business Bootcamps weet ik dat ik erin zal slagen om succesvol te worden. En dat succes wil ik delen met anderen, zodat ook zij die stap zetten om het beste van zichzelf naar boven te halen!
Dagelijks worden we overdonderd met verstorende elementen zoals het rinkelen van telefoons, het gepiep van berichtjes die toekomen op onze GSM, loeiharde muziek in de wagen, collega's die om de vijf minuten aan je deur staan om een vraag te stellen, chatberichten op onze I-phone, enz...
Heb jij ook soms het gevoel dat je wel eens zou willen wegvluchten naar een plaats waar dit allemaal niet aanwezig is ? Dan heb ik goed nieuws voor je! Ik reik je nu een aantal tips aan om komaf te maken aan onderbrekingen. Maar wees gewaarschuwd, je zal er zelf aan moeten werken, want wat het in eerste instantie is, is een keuze. Jouw keuze.
Tip 1: Werk in blokken van tijd
Het streelt ons ego dat we absoluut onmisbaar zijn binnen het bedrijf of zelfs in het gezin. Maar zijn we dat ook werkelijk ? Denk je dat de wereld zal vergaan wanneer je elke dag twee uurtjes van je tijd voor jezelf reserveert ?
Stel je voor, je werkt aan een deal waarvoor je de prijsofferte zelf moet uitwerken. Ik heb in de telecomsector gewerkt en moest daar regelmatig zelf offertes voor een specifiek product uitwerken, voornamelijk VoIP. We hadden dan wel een sjabloon maar de details en de berekeningen moesten toch voor elke prospect aangepast worden.
In het begin beantwoordde ik nog braafjes de telefonische oproepen die binnenkwamen terwijl ik aan de offerte aan het werken was. Maar dat leidde tot de nodige frustraties en fouten, want je verliest je concentratie volledig wanneer je je laat afleiden door een oproep. Gelukkig nam ik altijd de tijd om de offertes nog volledig na te lezen, zodat de fouten die erin verwerkt stonden nog makkelijk konden gecorrigeerd worden.
Het werd me dus al gauw duidelijk dat dit geen goede manier van werken was, toch zeker niet voor mij. Dus besloot ik om in blokken van tijd te werken. 's Ochtends 2 uur ter beschikking om dossiers uit te werken in stilte. In de namidddag 2 uurtjes om dossiers op te volgen en klanten op te bellen. Als er afspraken waren veranderde dat schema vanzelfsprekend, want dat zat ik vaak uren op de baan en moest ik mijn taken inplannen in functie van de tijd die ik op de baan doorbracht.
Ik zeg niet dat 2 uur een absolute must is, maar het is wel van belang dat je echt voldoende tijd neemt om ongestoord aan bepaalde taken te werken. Als je bijvoorbeeld studies moet maken of teksten moet herlezen of schrijven, dan doe je dit best in totale stilte.
Tip 2: Zet je telefoon/GSM uit
Dit is een uitdaging voor de meesten onder ons, voor mij ook. Maar het is echt niet voldoende om gewoon niet te antwoorden op een oproep. Elke oproep leidt je af van je werk en zorgt ervoor dat je gemiddeld 25 minuten tijd nodig hebt om terug op het punt te komen waar je was gebleven voor je gestoord werd. Het loont op zijn minst de moeite om er even bij stil te staan, nietwaar ?
De telecomoperatoren hebben het goed bekeken. Toen de mobiele telefoon nog maar net werd uitgebracht, was deze enkel beschikbaar voor die mensen die absoluut altijd ter beschikking moesten staan of voor diegenen die bereid waren het geld ervoor te betalen. In die tijd was de aankoop van een toestel niet haalbaar voor ieder van ons.
Ik herinner me nog goed dat ik geen GSM had, terwijl ik toch vrij veel op de baan zat omdat ik in verschillende regio's teams had die ik moest aansturen. Dat was best wel vervelend toen. Vandaag denk ik er anders over. Waar is de tijd naartoe dat we enkel telefonisch te bereiken waren wanneer we thuis waren en quasi naast het toestel stonden ? Die oude telefoontoestellen lieten het niet toe dat we verder werkten in de tuin terwijl we aan het telefoneren waren. Vandaag doen we alles tegelijk. Zelfs wanneer we in bad gaan voor een uurtje ontspanning leggen we onze GSM op de badrand omdat we absoluut geen enkele oproep willen missen.
Zeg eens, ben jij ontspannen als je GSM naast je ligt te rinkelen ? Geniet jij nog van je bad wanneer wakker schrikt van het piepen van je GSM omdat je een SMS ontvangt ?
Het is nochtans heel simpel. Zet dat toestel uit! Niet voor altijd natuurlijk, maar spreek af met je omgeving wanneer je bereikbaar bent. Zit je bijvoorbeeld altijd in de wagen tussen 17 en 18u30, spreek dan af dat je bereikbaar bent op dat moment. Ben je altijd op kantoor tussen 10 en 12 uur, verwittig je omgeving dan dat je op dat moment mag gestoord worden.
Wil je het toestel niet helemaal uitzetten, om welke reden dan ook, zet het dan op "stil" zodat het je niet stoort wanneer je een oproep of een bericht binnenkrijgt. Het flikkeren van een lichtje is voldoende om je af te leiden van je werk. Kan je dat niet uitschakelen, leg dan je toestel weg, uit het zicht.
Tip 3: Laat je niet verstoren door Email, Facebook, Twitter enz...
Het is toch zo verleidelijk om de hele dag je emails te lezen en te beantwoorden, te chatten op Facebook en berichtjes te posten op Twitter. Maar wat bereik je ermee ?
Onze maatschappij is geëvolueerd naar een online wereld waarin het niet meer nodig is om oog in oog met mensen te staan om met elkaar te spreken. Alles gaat veel sneller omdat we altijd en overal "geconnecteerd" zijn met elkaar. En dat is OK! Ik wil helemaal geen oordeel vellen over het bestaan van al deze Social Media mogelijkheden.
Alleen kan je er enorm veel tijd mee verliezen. Voor je het weet ben je twee uur verder en ligt je werk op je te wachten. Ik ben nooit een voorstander geweest om Facebook en andere toe te laten op de werkvloer, tenzij je ze professioneel gebruikt om het bedrijf vooruit te helpen. Maar laat ons eerlijk zijn, in hoeveel gevallen worden deze tools gebruikt voor het bedrijf eerder dan voor onszelf ? Maar het kan ook anders.
Als je je als ondernemer laat afleiden door deze tools, verlies je heel wat waardevolle tijd. Tijd die je kan investeren in het verbeteren van je website, het uitbreiden van je netwerk, het bellen van potentiële klanten,
Dus beperk die tijd tot het absolute minimum. En als je echt wil praten met iemand, ga dan in verbinding met hem of haar. Het is zoveel mooier en oprechter om zelfs maar een half uurtje met elkaar door te brengen dan twee uur op facebook te chatten.
En nu jij!
Hoe doe jij het ? Hoe slaag jij erin om ongestoord te werken ? Als je bijkomende tips en tricks hebt, laat het me weten! Ik sta altijd open voor andere manieren die het me nog makkelijker maken om in deze tijd van onderbrekingen aan de slag te gaan! Klik op "reageer" of laat een berichtje na in mijn gastenboek.
We leven in een tijdsgeest waarin onderbreking centraal staat. Er gaat geen moment voorbij of we worden gepord door één of andere actie, zij het een telefoon die rinkelt, een mailbox die piept of een radio die speelt. Het is verdomd moeilijk om vandaag nog rust en stilte te vinden in ons dagdagelijkse leven. Het is al even moeilijk om ons te concentreren op slechts één activiteit.
Multitasking is dan ook voor velen onder ons een absolute hobby geworden. We doen niet liever dan met 25 dingen tegelijk bezig zijn. We geven borstvoeding, maken eten, telefoneren en spreken met onze twee andere kinderen tegelijkertijd. En dan staan we ervan versteld dat geen van al die dingen nog werkelijk goed gaan... We roepen op onze kids dat ze stil moeten zijn, vloeken op het eten dat aangebrand is maar blijven wel in gesprek en houden de baby aan de borst. Waar gaan we naartoe ?
Onlangs was ik met een student aan het praten die voor zijn tweede zit aan het studeren was. Hij vertelde me dat hij een fervente multitasker was. Hij studeerde terwijl de muziek loeihard speelde, had zijn laptop naast hem openstaan op de tafel en wist terwijl nog smsjes te sturen naar zijn kameraden. Ik stelde me de vraag hoe ik het zelf had gedaan in mijn studententijd. Mijn studeermomenten zagen er heel anders uit. Ik had absolute stilte nodig, mocht geen enkele storende factor op mijn tafel staan hebben en sloot me volledig af in mijn kleine cocon. Het verschil is, ik heb het wel gehaald, met vlag en wimpel zelfs.
Dus is het eigenlijk wel nuttig, al dat multitasken ? Neen, absoluut niet. We spreken trouwens eerder van switched tasking. Multitasking is een utopie. Ons brein is niet gemaakt om meerdere dingen tegelijk aan te kunnen. We 'switchen' constant tussen verschillende taken of activiteiten, vandaar switched tasking.
Vertel eens, heb jij ervaring met multitasking ? Zoja, vind je dat het je werkelijk vooruit helpt ? Gaat je werk zoveel sneller vooruit dan wanneer je met de nodige focus serieel zou tewerk gaan ? Ik moet de eerste mens nog tegenkomen die werkelijk gelooft in multitasking. Meestal legt multitasking gewoon extra druk op onze schouders waardoor het nog meer verlammend werkt. Dat is in elk geval mijn ervaring.
Persoonlijk ben ik het type dat graag veel te doen heeft. Ik ben een bezige bij, mag je wel zeggen. Vroeger stoorde het me ook helemaal niet om overweldigd te worden door een hoeveelheid werk die eigenlijk niemand in zijn eentje aankan. Ik bleef maar voortgaan. Die extra druk was voor mij niet echt een probleem. Maar op een bepaald ogenblik is dat helemaal veranderd. Raar maar waar, vanaf de geboorte van mijn eerste kind ben ik meer de rust gaan opzoeken en dus eerder serieel gaan werken. Het ene na het andere. In het begin was dat best frustrerend, want het gaat niet allemaal zo goed vooruit als het zou kunnen vooruitgaan wanneer je aan multitasking doet. Dat dacht ik toch. Maar niets is minder waar.
Er zijn wetenschappelijke onderzoeken gedaan om te zien of multitasking voordelig al dan nadelig was voor de productiviteit en de kwaliteit van het geleverde werk. De resultaten waren duidelijk. Er werd een IQ test gedaan door verschillende testpersonen. Nadien ondergingen diezelfde mensen opnieuw een IQ test maar dan met onderbrekingen. De onderbreking was dat hun GSM zou rinkelen, maar dat ze niet mochten antwoorden. Eén enkele oproep leidde tot een daling van gemiddeld 10 punten op het resultaat van de IQ test. Met andere woorden, een persoon die zonder onderbreking een score van 110 had, had op diezelfde test met onderbreking slechts een score van 100 punten. Een andere groep van mensen heeft diezelfde test gedaan, maar dan werd de onderbreking door de GSM vervangen door een pauze waarin ze een jointje mochten roken. Resultaat: gemiddelde daling van slechts 4 punten! Dat is dus beduidend minder dan wanneer er een onderbreking was door een oproep die niet mocht beantwoord worden.
Maar wees nu eens eerlijk, hoe vaak word jij onderbroken tijdens je werk ? Hoe vaak klopt er iemand op jouw deur om een vraagje te stellen. Weet je dat het ons gemiddeld 25 minuten kost om terug te geraken op het punt waar we geëindigd waren na een onderbreking.
Als ik dan weer even naar mezelf kijk, kan ik dit alleen maar volledig beamen. Ik schrijf graag, dat heb je al door... Maar schrijven kan ik echt alleen wanneer ik helemaal alleen ben of wanneer ik me afsluit van mijn omgeving. Ik werk volop programma's uit voor mijn coaching praktijk, werk volop aan de keynote speech die ik op 17 november zal geven, enz... Wanneer ik onderbroken word in dat schrijven, ben ik vaak volledig de draad kwijt. Ik geraak dan helemaal niet meer in de flow van het schrijven zonder me eerst weer helemaal te focussen op wat ik aan het schrijven was. Zo heb ik nog oneindig veel voorbeelden van het effect van onderbreking tijdens het werk. Maar ook in het gewone huiselijke leven kan ik er over meespreken. Hoe vaak gebeurt het me niet dat ik aan het vuur sta, onderbroken word door een vraag van de kinderen en compleet vergeet welke maaltijd ik ook alweer aan het klaarmaken was. Dat kan vanzelfsprekend ook een teken van seniliteit zijn, maar ik geloof toch liever dat het aan de onderbrekingen ligt.
Kortom, the era of interruption waarin we leven leidt alleen tot minder productiviteit en heeft zelfs een negatief effect op de functionaliteit van de hersenen. De kwaliteit van onze hersenen gaat erop achteruit, stel je voor! Ik zou dan ook aanraden van niet meer aan multitasking te doen.
Wat moet je dan wel doen ? Wel daar heb ik het in mijn volgende blogpost over. Er zijn een aantal tips en tricks die je kan toepassen om van het multitasken bevrijd te worden. Maar de keuze ligt sowieso bij jou. Jij bepaalt of je blijft meedraaien in "the era of interruption" of dat je beslist om er komaf mee te maken.
Ik heb mijn beslissing genomen. Wat zal jij doen ?
Je hoort het zo vaak zeggen door ondernemers die al een tijd
in het vak zitten, ze zijn nog steeds tevreden dat ze die keuze gemaakt hebben.
Of toch niet ?
Wel, het hangt er ongetwijfeld van af waarom je er in de
eerste plaats al mee begonnen bent.
In de huidige economie lijkt het voor velen onder ons een
absolute NO CAN DO om vandaag nog een eigen business uit de grond te stampen.
Toch zijn er nog steeds mensen die het wel degelijk doen. Waarom dan ? Is het
economische klimaat voor deze durvers dan zoveel beter dan voor al die anderen
? Neen, dat is het niet.
Als we met een verlangen zitten om een eigen creatie uit de
grond te stampen, dan is dat veelal om meerdere redenen.
Hieronder beschrijf ik enkele van die redenen.
Onafhankelijkheid
Het woord zegt het zelf, we willen ons eigen ding doen.
Veelal heeft dit betrekking op het niet willen afhankelijk zijn van iemand die
je vertelt wat je hoort te doen. Het kan
ook zijn dat je geen resultaten wil boeken voor jouw werkgever, maar wel voor jezelf.
Sommige mensen krijgen het mee vanuit hun opvoeding. Ze worden groot gebracht
in een omgeving van middenstanders bijvoorbeeld.
Fulfillment
Het gevoel van vervulling in je job is onwezenlijk leuk. Het
wordt door ieder individu anders ervaren, maar veelal voelt aan het alsof je
voor 100% gelukkig bent. Toch minstens voor even... Want vervulling in je job
betekent niet dat je in al je levensgebieden evenveel voldoening hebt. Als je
helemaal voldoening haalt uit wat je professioneel neerzet, heb je natuurlijk
al een flinke eerste stap gezet. Voldoening halen uit je eigen creatie biedt
zoveel meer plezier dan wanneer je meewerkt aan andermans creatie. Het voelt net
als de voldoening die je haalt uit het opvoeden van je eigen kinderen wanneer
je kinderen bij het slapen gaan in je oor fluisteren dat ze van je houden. Er
is geen grotere voldoening dan dat!
Financiën
Vandaag zijn er nog weinig mensen die enkel voor de
verdienste in een zelfstandig statuut stappen. The glory days are over, mag je
wel zeggen. Het economisch systeem werkt anders dan bijvoorbeeld in de tijd
toen je nog met een beetje spaargeld een flinke duit kon verdienen door de
juiste beleggingen te doen. Ook de immobiliën zijn niet meer wat ze vroeger waren.
Door de torenhoge prijzen die vandaag aangerekend worden voor veruit de meeste
basisproducten, kan je er nog maar weinig winst mee maken.Bovendien is het voor
de meesten onder ons hard werken als zelfstandige, vaak zelfs zo hard dat we onszelf
al vaak de vraag gesteld hebben waarom we het eigenlijk nog doen ? Voor het
geld is het dus meestal niet vandaag.
Waarom dan wel?
Contribution
Je kan het draaien en keren zoals je wil, maar velen onder
ons starten vandaag hun zaak op voor heel wat andere redenen dan alleen maar
geld. Het valt me op dat wij als mens een andere nood hebben dan het pure
zakendoen. Onze beslissing om over te schakelen op het zelfstandige statuut
wijst heel vaak op een zekere visie die we hebben op het leven. De visie om
onze persoonlijke bijdrage te doen in de wereld van vandaag komt onherroepelijk
voort uit de ontwikkeling van ons bewustzijn.
Heel vaak is het zo dat die beslissing genomen wordt nadat
we een betekenisvolle gebeurtenis hebben beleefd. Maar vaak speelt dat brandend
verlangen al veel langer mee, maar laten we ons beperken door onzekerheden
enz...
Onlangs had ik een gesprek met iemand die al heel zijn leven
lang in hetzelfde bedrijf tewerk is gesteld. Hij heeft in zijn carrière een
expertise opgebouwd die hem toelaat om de nodige ruimte te nemen in zijn job.
De resultaten moeten er echter nog steeds zijn, dus het is bij momenten hard
werken geblazen.Omdat ik zelf al geruime tijd met het idee aan het spelen was om
mijn carrière een volledige andere wending te geven, los van de risico's dat
dit met zich meebrengt, stelde ik hem de vraag of ook hij er nooit aan had
gedacht om zijn expertise op een andere manier te benutten, nl. als zelfstandige.
Zijn antwoord was: "Neen" gevolgd door "Ja, ik heb er over
nagedacht, maar nooit is het in me opgekomen om ook effectief de stap te zetten".
Toen ik hem vroeg waarom hij nooit verder was gegaan, antwoordde hij dat het
teveel rompslomp met zich zou meebrengen. Bovendien zou hij zijn "getrouwheid
aan het bedrijf" volledig verliezen. Jarenlang was dit één van redenen
waarom ik binnen éénzelfde bedrijf werkte. 12 jaar heb ik als bediende gewerkt
binnen een onderneming die 16.000 mensen tewerkstelde. Ik zocht zekerheid. Zo slecht
is het daar toch niet, was mijn excuus. En dat was inderdaad zo. Het was een
goede werkgever die niet zo slecht betaalde voor wat we moesten presteren.
Maar voor mij moest er meer zijn. De afgelopen 10 jaar ben ik
niet gestopt met studeren. Het was mijn zoektocht naar de betekenis van mijn
leven. Vaak begreep ik zelf niet waarom ik steeds weer geboeid raakte door een
andere materie. Vandaag zie ik eindelijk het hele plaatje.
Connecting the dots... de rode draad
De rode draad in mijn carrière (en leven) is dat ik een
bijdrage wil doen in de maatschappij, hoe klein of hoe groot ook. Lang dacht ik
dat dit alleen maar op een financiële manier kon gebeuren. Ik gaf geld aan
goede doelen, trachtte hier en daar wat te verzamelen voor rampfondsen en heb
zelfs mijn diensten ter beschikking gesteld voor een minimaal bedrag dat
wederom aan een goed doel werd gegeven. Dus ja, ik heb altijd bijgedragen.
Maar bijdragen kan ook op een andere manier. We beseffen
vaak niet wat het voor een ander kan betekenen als we onze eigen kennis en
ervaring delen met hen. Toen ik voor het eerst met deze blog startte en hem
deelde via facebook, kreeg ik heel wat dankwoorden. Wat ik neerschreef in mijn
blog, werd door heel wat mensen gewaardeerd omdat ook zij er wat van konden
leren. In gesprekken overkomt het me al even vaak dat ik bij wijze van spreken
de juiste vraag stel op het juiste moment aan de juiste persoon. Eerlijkheid
gebiedt me te zeggen dat ik dit niet altijd even bewust doe. Mijn directe
aanpak schrikt dan ook sommige mensen af, maar meestal slaat het dan om in
dankbaarheid omwille van mijn visie op het onderwerp van het gesprek.
Toen ik een geruime tijd op facebook poste dat ik veel geld
wil gaan verdienen, kwam daar heel wat reactie op, niet in het minst vanuit
mijn nabije omgeving. De facebook post werd helemaal verkeerd begrepen. Ik
grijp bij deze dan ook graag de kans om dit even recht te zetten.
Mijn doelstelling is nooit geweest om rijk te worden om veel
geld te kunnen verspillen. Wat is rijkdom trouwens ? Ongetwijfeld heeft
iedereen daar een andere visie op. Persoonlijk vind ik het mijn taak om bij te
dragen in de wereld. Iedereen heeft de mogelijkheid om de wereld te verbeteren,
ieder op zijneigen manier. Wanneer ieder van ons begint met een bijdrage te doen
binnen onze eigen beperkte kring, dan raken we de levens van heel wat mensen.
Maar het gaat verder. Als we erin slagen om deze mensen te inspireren
hetzelfde te doen, vanzelfsprekend ook op hun eigen manier, dan wordt deze
kring van mensen die geraakt worden al heel wat groter. Heb je er al eens over nagedacht
wat dit zou kunnen betekenen als we dit allemaal met de nodige kracht en
overtuiging doen ? Zouden we dan de economie kunnen omkeren ? Misschien kunnen
we zelfs de honger uit de wereld helpen. En dat door die ene kleine
persoonlijke bijdrage die we binnen de mate van het mogelijke allemaal kunnen
doen.
En daarmee komen we tot die ene, voorlopig laatste, dot. Er
is geen einde, noch een begin. Elk einde is een nieuw begin. Dus laten we komaf
maken met onze zogenaamde beperkingen. Laten we ze gebruiken als eerste dot van
een reeks dots die een nieuw begin voorstellen. En laten we met die dots geschiedenis
schrijven door allemaal onze bijdrage te doen, onder welke vorm dan ook. Niets
geeft meer voldoening dan het zien van een mooi resultaat door je eigen
bijdrage. Niets is meer motiverend dan zulk een resultaat. Met de nodige
motivatie en vastberadenheid slaag je er sowieso in om van je eigen kwaliteiten
je eigen creatie te maken. Met je eigen creatie kan je los van alles en
iedereen de wereld een heel stuk interessanter maken. En zodra je daar in
slaagt, word je er ongetwijfeld rijkelijk voor betaald. Overvloed geeft je de
mogelijkheid om nog meer bij te dragen, zodat je nog meer betekenis geeft aan
je leven.
En dat is ongetwijfeld de belangrijkste reden waarom ik mijn
eigen coaching praktijk uit de grond stamp vandaag. Ik wil simpelweg een betekenisvol
leven leiden.
Heb jij ook een eigen zaak opgestart ? Of wil je dat nog doen ? Laat me dan weten waarom jij eraan begint. Wat is jouw motivatie om een eigen zaak te runnen ?
