Het is inderdaad alweer een tijd geleden dat er plots een ommekeer kwam in mijn leven. Ik bedoel dan niet het getrouwd zijn, al was dat ook wel iets dat mijn leven een wending gaf, en nog steeds een goede wending blijft geven. Ik bedoel dan ook niet de komst van de kinderen, al is dat ook wel iets dat iets teweegbrengt. Ook kleinkinderen krijgen en zien opgroeien tot wat ze nu al zijn. Ik bedoel dan ok niet, en ook niet, en zelfs niet, Maar wat bij mij iets deed inzien dat het anders kan, is, of was, de trip die ik maakte met een vriend, die me op sleeptouw nam om "even" een schotelantenne te gaan her-uitrichten daar waar hij (die vriend dus) een optrekje had gekocht. "Ha, en waar is dat dan?" Was mijn vraag. "In de Algarve". Kwam er vlotjes uit. "Waar" kaatste ik terug. Ik had namelijk nog nooit van de Algarve gehoord, laat staan dat ik er zou naartoe gaan.
Het zit namelijk zo, dat ik tot op dat moment, en ook nu nog vrachtwagenchauffeur was en ben, en ik na een week alle wegen en de daaraan verbonden zaken te hebben gezien, ik zeer graag thuis was, en gewoon door Jan en alleman een beetje met rust wou gelaten worden, om de opgebouwde stress te lozen.
Maar ik dacht:" Waarom niet?" En we spraken een datum af om er samen naartoe te trekken.
Al lijkt het bij mij al langer geleden, en dat is waarschijnlijk omdat ik er ondertussen al meerdere malen per jaar was, maar het is pas van mei 2014 geleden dat ik mijn eerste stappen op Portugese bodem mocht zetten.
De aankomst was niet anders dan de aankomst op een andere luchthaven. Je stapt uit het vliegtuig, neem in dit geval een taxi, en rijdt naar de bestemming. En die bestemming mag er zijn. Mooi, niet groot appartementje op het gelijkvloers van een maximum 2 hoog gebouw. 2 Slaapkamers, keuken, zit- en eetruimte, badkamer, keuken, terrasje aan de achterzijde, en,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,, een dakterras, een dakterras van waarop je de oceaan kan zien, een dakterras waarop je je lekker kan gaan uitstrekken op een luie zetel, en waarop de schotel stond waarvoor ik naar hier was gekomen.
De gegevens dienaangaande waren een beetje anders dan ik zag, maar dat was geen punt. Wat gedraai, en wat kantelen, en het zou gebeurd zijn. Ik had al zoveel van die antennes "even" juist uitgericht.
Oops, niet enkel ligt Portugal een aardig aantal kilometers meer naar het zuiden (wat geen probleem is wat uitrichten betreft) maar, het ligt ook een mooi eind meer naar het westen. En dat blijkt dat (op dat moment) toch wel iets dat gaat meespelen. Of, tegenstribbelen.
Maar al bij al was er ook nog het feit dat mijn goede vriend waarmee ik dus daar was, enkele zaken had beloofd aan andere bewoners die eigenlijk niet mogelijk zijn, al moet ik zeggen die niet meer mogelijk zijn. Met name zo maar even de zenders die op Astra 2 hier bij ons te vatten zijn, ook daar zo maar even uit de lucht te plukken zijn. De beheerders van deze groep van zenders, had nog niet zolang geleden besloten de footprint van de Astra 2 drastisch te verkleinen. Waardoor de landen oa Spanje en Portugal waar voorheen de Astra 2 zenders wel te ritsen vielen, uit de boot waren gevallen.
En ik maar proberen, meerdere uren, en zelfs dagen na mekaar.
Een klein beetje tot ongenoegen van mijn gastheer, die me ook wel graag een aantal zaken daar beneden in het zuiden wou laten zien. Dat is dan toch nog meegevallen en we zijn nog meerdere plekken gaan bezoeken. Ook, plekken waar er lekker eten te krijgen is. Al is dat daar niet moeilijk. Lekker, vriendelijke bediening, en meer nog zeker niet duur. We gingen dan wel in de betere restaurants eten, en toch waren de prijzen daar tov hier in België ongeveer de helft tot 1 derde van hier. Maar na 4 dagen was het bezoekje aan Portugal voorbij. Het vervolg vertel ik jullie graag een volgende keer. Dan komt er een verhaal dat ik verzon, om tegen Portugezen te vertellen hoezeer ik van hun land en de mensen daar hou. Het verhaal zelf is dan wel een beetje verzonnen, maar ik tover er elke keer weer een glimlach mee op de gezichten van hen tegen wie ik het vertel. En uiteindelijk, al is dat dan verzonnen, het voelt alsof het echt zo is. Al zullen jullie nog even moeten wachten op dat verhaal. Hopelijk tot dan.
