Sinds heel kort heb ik bij mezelf een nieuwe doelstelling, annex vaardigheid ontdekt: ik rijd rond in de openbare ruimte met de buggy en daarin mijn kleinkind Indra. Had men mij dat een jaar geleden voorspeld, ik had de idee hooghartig weggelachen. Nu is het zover... en het is niet onaardig. Het valt mij op hoeveel vlotter sociale contacten worden gelegd, wanneer men met een buggy de straat opgaat. Sommige passanten zag ik bedenkelijk kijken en 'hoorde' ik ze denken van: 'wat een ouwe vent en nu nog zo'n baby'tje,... waanzin!' Ik heb dan steeds weer de opwelling kunnen onderdrukken om te zeggen: 'Kijk eens wat een mooie baby, mijn achterachterkleinkind!' Nee, ik vervolgde fier als een gieter mijn weg en buggy-slalomde langs straten en parken alsof ik nooit iets anders had gedaan. Wat zei Bredero ook weer?
Reacties op bericht (1)
18-08-2007
wandelende opa
Er bestaat geen betere lichaamsbeweging dan op stap gaan met de kinderwagen. Ideaal voor sportieve senioren.
