Ik ben Dupont Christophe
Ik ben een man en woon in Lauwe (Belgie) en mijn beroep is Sales .
Ik ben geboren op 06/09/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Marathon 3u16'00" - Dusseldorf
1/2 Marathon 1u35'00" - Ploegsteert
10 Miles : Grijsloke 1u19'08"
10 km : 42 min - kas
Als sporten een grote liefde wordt...
No pain, no gain...
16-12-2007
Km'er 40 - ISTANBUL 2007 Eurasiamarathon... het sterven nabij....
Ho-ho-ho... ik was deze morgen kerstman van dienst op de club. Het was immers 5 km test voor onze nieuwkomertjes. Na een klaarstoming van 12 weken door Coaches Belle en Liezeke (2 wereldmeiden van niveau), was het dus run for the certificate...from zero 2 hero...!! Guess what, of course, all without any problem !! Ook Melanie moest dus haar test doen. Aanvankelijk was ik nogal sceptisch in haar bedoelingen naar deze looptraining toe, maar ze zet me maar eens goed tegen de muur !! hihi... IK liep met haar mee op haar eerste 5'er en ze deed het keurig in 35 minuten. En niet te vergeten dat het niet zo warm was he... -3°C... Daarna werden we een ontbijt voorgeschoteld van ons Family Fun Day-team, dit met alle nodige ingrediënten (tot Je-Ne-Ver toe...), waarvoor ook onze grootste dank ! Wat mij betreft ben ik stilaan ook weer aan het herpakken. Ik ben heel vermoeid geweest en zelfs nog ietsje, maar het komt er door...Ik ging donderdag al eens proeven van het zwemmen , dit na een 4 maanden in - actief zijn. Ook de fiets staat weer op de rollen gemonteerd, en zal ik toch een keer of 3 per week daar wat op te fietsen. Het zwemmen ging behoorlijk, ik dacht dat alles ging weg zijn, maar toch kon ik een 1600 m afmalen in mijn eerste duurtraining. Nu gaan we resoluut de lijn doortrekken. Ook qua uitspattingen zal ik me een beetje gaan verzorgen. De laatste tijd was het er immers niet naast, en dat moet er maar eens uit gaan !! Ik heb plannen in 2008 en ik zal me aan bepaalde leefregels moeten gaan houden !! Graag een volle triatlon, en misschien nog een halve, en 1 marathonneke ??? We'll see about that... meer info wordt jullie in het korte wel verstrekt... Ondertussen ferme Greetz vanwege de C.
Kalenderweek 47 was er eentje die sierde van de luiheid. Het vet is duidelijk van de soep...Maandag voor het eerst in mijn leven een koortsblaar van 16m²- mijn haar precies een baal stro - kortom dringend batterijen weer opladen. Maan-dins-en woensdag geen cm gesport....wel vergaderingskes gedaan met nodige spijs en drank. Dit was voelbaar. Donderdag kwam ik op training toe en mocht een groepje begeleiden aan een tempo van 12km/u. Ik had het knap lastig, ik was heel stil in de groep en dat verklaart voldoende.
Zaterdag wederom hetzelfde liedje.. We gingen lopen in de gasthuisbossen in het Iepersche...en toen ik samen met Regi aan het lopen was, vroeg ik hem een rondje te versnellen (rondje van 2.15 km). Regi lapte me met het grootste genoegen een terug wat ik hem ooit eens aandeed met de fiets. Er was meteen een gat geslagen van een 5 a 10 meter, en hoe ik me ook maar verweerde en pogingen ondernam er weer bij te komen, versnelde hij steeds meer en meer tot ik er bijna bij neerviel. Chapeau voor hem, dat was duidelijk zijn verdienste. Maar ooit gaan we nog eens fietsen (hihi) Vandaag liep ik iets beter, ik verzorgde het tempo van een groepje aan 11.5 km/u - en we deden nog enkele gezamenlijke versnellingen (3*1 min en 3*2 min)... Leuke groepstraining. Deze middag is het cross te Gieten (NL) Deze wordt gevolgd vanuit de luie zetel. Misschien vanavond nog eens fietsen op de rollen.
Hallo x 1000, we zijn hier weer. Deze week de lijn naar het fietsen toe doorgetrokken. Zaterdag was er een bosloop voorzien te Ieper, en dit deed me tot ginder fietsen - lopen en terugfietsen... Een kleine 50 km in de benen, dit naast een loopje van 12 km. Deze week werd er op maandag en woensdag gelopen. Telkens beperkte ik me tot een 10 km, en dit is bijna het max. waar ik behoefte aan heb. De brandstof schommelt een beetje in reservetoestand, en rust is het beste station om zo goedkoop mogelijk bij te tanken. Ook deze voormiddag werd er in clubverband gelopen. Plezant trainingetje in groep aan een 11 à 11.5 km/u. Melanie doet het ondertussen ook al aardig. In een halfuurtje maalde ze er een 4.3 km door, wat toch enkele weken ondenkbaar was. Ik vind het heel goed wat ze doet, en iedere training die ze uitloopt verrast ze me steeds! Ze ondervindt er de deugd van en dat is een stap in de goeie richting. Met ook een enorm stresserend beroep dat ze uitoefend, komt dit haar wel ten goede.
Foto's van Turkije zal ik asap op de site plaatsen. This is a promise !
Deze week weer de draad met het sporten hervat. Maandag liep ik mee met Melanie, die toch al aardig wat progressie maakte in haar lopen, op de piste te Marke. Ze was goed voor een 3.5 km terwijl ik er nog een 3-tal apart liep. Dinsdag ging ik naar de piste te MENEN, waar de intervalsessie doorging, maar waar ik niet aan meedeed. Ik liep een 8-tal km apart, dit grotendeels in het gezelschap van Dorine, in dit aan een tempo van een gezonde 11 km/u. Het was weer wennen om te lopen, precies dat ik er een jaar of 5 uit was de eerste kilometeres. Donderdag ook een loopje gedaan met Filip, maar daar was het tempo al wat hoger. We raasden door Lauwe, Aalbeke, en Rekkem aan een gemiddelde van 12.5 km/u en deden een afstand van ca 12 km. Het enige probleem donderdag was het feit dat ik in de loop van de namiddag al een halve kg onze-lieve-vrouwkes had opgevreten, en dat wreekte hem toch wel in de maag en buik.... Schuimerige toestanden waren geen tekort... Zaterdag dan weer eens gefietst, dit samen met Yoeri, Olivier en Johan. Met onze MTB maakte St.(prachtig) Denijs en omgeving onveilig, dit verdeeld in harde en onverharde stukken. Het is toch wel een bikkelharde discipline, waarin je vaak zonder (direct) te beseffen snel in het rood gaat. Ook Sven Nys weet dit te beamen in zijn artikel in HLN. We legden een goeie, stijgende 25 km'er af in 1 u 15 rijtijd, en dat zat duidelijk in de LEGS. Mooi was het om aan te zien wat betreft de zomersproetjes die we hadden in de herfstperiode. Daarna Velokes gewassen en weer huiswaarts. Twas tof...
Sinds woensdag 31 oktober waren we dus weer in het land(je). Landje mogen we toch wel zeggen als je van het grote Turkije komt. Istanbul kent reeds een oppervlakte van half België, en dit wil toch iets zeggen he. Weliswaar wonen daar nog een kleine 7 miljoen mensen meer dan hier, en is het er een leven in een mierennest...Na een nogal zware Party op woensdagavond tehuis van een Jarige vriendin, vertrokken we donderdag richting kust voor een verlengd weekend. Maar dit was buiten de buikgriep gerekend. Donderdag overviel deze me, en hield me tem vrijdagnamiddag aan de matras genageld. Het gekots moest ik jammergenoeg langs de straat ondergaan, wat voor degenen die het zagen (hopelijk niet veel) een niet al te plezierig beeld geweest zijn. Slapen is het beste wat je kan doen in deze toestand en dan ook maar gedaan. Tot en met gisteren voelde ik me nog redelijk zwak, vooral de spieren waren nog onder invloed van het kleine beestje. Dus besloot ik om zondag eens te fietsen aan de kust. Toen ik van start ging voelde ik meteen al wat plakkerig aan mijn rug, wat me noodzaakte de boel rustig te houden. Ik reed heel ontspannen een 35 tal km in iets meer dan 1 u 10min. Van zwemmen kwam helaas niet in huis, maar het vele geslaap zal ook wel eens deugd gedaan hebben. Ik heb wel een raar gevoel in mijn knieën. Maar dat zal ook wel het beestje zijn, hoop ik althans. Vanaf morgen probeer ik weer een 3-tal keer per week te gaan zwemmen. Ik hou jullie zeker op de hoogte.
Hallo ıedereen ın Belgenland. Eerst en vooral nıet schrıkken als er rare spellıngen van woorden verschıjnen, want ben aan het typen met een querty klavıer... geestıg da da ıs zeg... Het gemarathon zıt erop dıt jaar. Istanbul ıs voorbıj, en nu gaan we eens een welverdıende rustperıode ınlassen. Zaterdag om 5u uıt het nest gekropen om tıjdıg te vertrekken naar Kortrıjk statıon, dıt samen met Marıo. We hadden onze treın om 7u15 te Kortrıjk en onze vlucht was om 11u15. Zoals we met Turkse maatschappıjen al meerdermaal ondervonden, kregen we ook hıer een vertragıng geserveerd. Gelukkıg bleef het maar bıj een 45 - tal mın. De vlucht verlıep vlekkeloos, en was zeker nıet oncomfortabel. Alleen het kıeken da we kregen bıj de maaltıjd, leverde ons toch wat zoekwerk op. Waarschıjnlıjk 1 kıeken voor alle reızıgers gerekend.... Na transfer luchthaven -hotel, werden we nogal snel met het gruwelıjke Turkıje geconfronteerd. Ons hotel ıs een echte ramp. Fotomaterıaal kunnen pas echt alles verklaren, zo een vıeze boel ıs het het. Na een behoorlıjke nachtrust opgestaan om 5 u voor ontbıjt (genen hond dıe het graag at - maar enfın), en om 6 uur 15 vertrokken naar aankomst. Van daaruıt gıng het met bussen naar de start ın het Azıatısche deel. Daar zagen we dat Krıs Van Maele nıet mee was en dat zorgde voor onrust ın de groep. Gelukkıg heeft Luk steeds zıjn mobıeltje bıj zıch en kregen we te horen dat Krıs reeds een taxı nam. Juıst aan de startplaats, waar we ons enorm moesten haasten om er tıjdıg te geraken, vonden we K. terug. Oef van een opluchtıng gesproken. Baf... dan waren we vertrokken. Zo een start van mıjn leven nog nıet meegemaakt. De Turken stond ın burger tussen alle deelnemende atleten ın de startrıj, dıt te zwaaıen met vlaggen, en hınderden ons vooral ın ons doen en laten. Ik heb er van mıserıe eentje moeten omlopen, anders was ık nog nıet bınnen. Amaı wat een parcours zeg... Zwaarste dıe ık ooıt lıep, en dat beaamden ook mıjn 3 meereızende RTL companen. Het volk langs de weg toonden, behalve de toerısten dan, nıks van respect. De bevoorradıng was slechts water en her en der een stukje appel. Ik startte ook veel te snel, en voelde al na 10 km dat dıt mıjn dag nıet gıng worden! Na een lıchte bergaf-vlakke start, kregen we daar een hellıng gepresenteerd waar maar geen eınd aan leek te komen, en dıt was bıjna gans het parcours zo! Mooı was het wel, maar keılastıg! Aan halfmarathon was mıjn pıjp al opgesmoord, en wıst ık dat het een nachtmerrıe gıng worden ın het tweede deel! Gewoon oververmoeıd ıs en was het verdıct! Ik had een lastıge paar weken gehad en dat deed zıch voelen. Normaal haal ık meestal ın, nu was het omgekeerd en telkens een mentale (zware) tık! Ik zag ıets over halfweg Marıo lopen en zag dat hıj heel goed bezıg was en dat maakte me toch deels happy: Luk was al aan het wandelen, en Krıs had ık nıet opgemerkt. Op het eınde werd ık nog voorbıjgestoken door een aantal Kortrıjkse vrıenden, waar vooral Darlıne een Prestatıe leverde met een grote P. Voor mıj was het de eerste keer dat ık wandelde ın een Marathon, en dıt zeker 2 km..Dat ık nog 3u27 haalde ıs een half mırakel. Ik dacht echt dat ık er nıet zou geraken, en deed me wandelen uıt vrees voor eventueel ergere toestanden mee te maken. Stel dat je hıer van je sus draaıt op het parcours, dan zou ık nıet durven zeggen waar je zou wakker worden zunne - hıhı. Uıteındelıjk dan toch gearrıveerd, maar ık was zeer stıl, wat nıet echt mıjn gewoonte ıs! Ik kwam Marıo tegen dıe al zo zıek was als een hond - (braken), en gıng dan terug naar de aankomst om Krıs en Luk te zıen. De rtlers... Marıo 2u59 (4e keer al ın perıode van 6 maanden) - me,myself and I 3u27 - Krıs 3u52 - Luk 4u10... Enıgszıns vınd ık het wel een goeıe tıjd, maar had stıekem op een verbeterıng gehoopt. (voor nıeuwjaar gıng er nog voor een handtekenıng plaatsen - haha)Er komen nog wel kansen denk ık! Als het hıer vlak was geweest gıng Marıo heel dıcht bıj zıjn 2u53 uıtgekomen zıjn ! Verder verloopt alles hıer heel plezant en heel wat fotomaterıaal zal volgen. Nu nog een beetje genıeten van mıjn laatste dagje Turkse vakantıe. Morgen om 14 u weer naar Belgenland ! Tot dan Greetz from C en zıjn Mohameddanen.....
Vandaag de laatste training op Belgische bodem, allez mbt Istanbul dan toch he. Zondag is het zo ver. We gaan er nog ééntje lopen, een 42'erke op het Turkse Europese - en Aziatische grondgebied. Hopelijk zijn we daar niks gewaar van de momenteel heersende spanningen die er zijn... De laatste training verliep heel zoet... Langzaam gestart, om de duiveltjes in de laatste km'ers te laten.... Het liep soepel, dat schept vertrouwen. Maar geen spoor van nervositeit, dat is ook al belangrijk. Ik ben tevreden van mijn jaar. Ik zou enorm een PR apprecieren, maar het is geen must. Ik wacht de dag af, en we zien wel waar we uitkomen.
Hello, hello... Het is bijna zo ver..de laatste marathon voor 2007 is er bijna. Zondag 28 oktober is het te doen. Plezant wel is dat ik totaal geen druk op mezelf leg. Niet dat ik niet in ben voor een goeie prestatie hoor, ik ben gewoon al HEEL tevreden wat 2007 op sportief vlak betreft. Dusseldorf een dikke 10' beter dan verwacht, een 1/2 triatlon - dit als mijn vuurdoop - de Leie-marathon...Het lichaam snakt naar rust. We mogen ons niet forceren, en dat zullen we niet doen ook ! Voelen we ons goed dan zullen we lopen, is het gevoel er niet, dan genieten we maar van het geen we gepresenteerd krijgen in deze wereldstad. Verleden week was een heel rustige week. Donderdag 11/10 kreeg ik een pijnscheut in mijn rechterenkel. Eerst dacht ik dat het onschuldig was, maar toch deed die voet heel veel pijn, vooral bij naar binnen- en buitenkantelende bewegingen. Zaterdag nog eens gelopen, en weer was de pijn er niet minder om. Ik dacht eerst dat het mijn ingebouwde barometer was, zit met plaat in voet, en dat er weersveranderingen op til waren. Maar neen, pijn bleef. Maandag nog een loopje gedaan en pijn bleef een constante. Dokter Olivier, die trouwens net als andere RTL-kameraden, een dijk van een marathon liep in Eindhoven (2u30m44s), raadde me een weekje rust aan. Makkelijk was het niet, maar ik deed het, en met succes. De pijn is een beke partie, en we lopen weer gezwind. Zaterdag deed ik mee aan een bosloop georganiseerd door Johan en Dorine in de Gasthuisbossen te Ieper. Een sprookjesparcours, nogal geaccidenteerd, maar o zo zalig. Je wordt gedragend door constant veranderde lichtinvallen, de prachtige herfstbladeren, de vele mooie bomen, ik werd er stil van. Samen met een pak RTL'ers maalde ik een 17tal km, waarvan 8 snelle en 9 rustige. Tante Veva was van de partij met haar fotomachinery en schoot ons meerdere malen vast, zie foto bijlage. In dit bos dat niettemin toch niet onderschatten is qua parcours, ga ik zeker nog gaan lopen. Twas TOF. Zondag ben ik geweest lopen naar de club. Ik heb een snellere 10 gelopen samen met Serge en Dimi. 44 min hadden we nodig om de eindmeet te halen, en dat was toch heel snel, dit als aan km 3 reeds 16m30s aan het lopen waren. Maandag rust, vandaag een 8-tal km aan 12km/u... ca va !!! Zondagavond werd ik weliswaar wat grieperig en ging samen met 2 Afibrils (of hoe het ook geschreven mag zijn) de doos in. Maandag was helaas niet beter en dat deed me panikeren. Ik deed wederom hetzelfde en vandaag voelde ik me al bij al prima. Het was aan mijn hartslag wel te zien dat er iets mis is in het lichaam, maar met wat rust zal dit nog wel gaan afnemen naar zondag toe... Let's hope ! Greetz C
Hello my beloved... Eventjes terug van weggeweest zou ik zeggen. Niet dat de interesse naar mijn blog toe afgenomen is hoor, maar ik heb een panne met mijn laptop. Deze is binnen voor een herstelling van de grafische kaart. Vermoedelijk krijg ik hem weer in mijn bezit eind KW 42...Wat een gemis zou je zeggen... Het werk dat ik normaliter thuis wat verwerk, stapelt zich langzaam maar zeker op tot een helft van wat vroeger de Twin towers was, en mijn clubadministratie is ook goed in de richting naar de hemel aan het pieketjiezen...Enfin, we geraken er wel door. Maar zo beseffen we nog maar eens wat een pc voor ons betekent in deze maatschappij. Ondertussen hebben we wel nog wat tijd om te sporten. Momenteel focus ik me nog steeds op de marathon van Istanbul. Deze is binnen 14 dagen, en dan moeten of zouden we er moeten staan. Het lopen verloopt momenteel, grotendeels nog goed tot bijna zeer goed, maar her en der begint toch een ligamentje, peesje, gewrichtje, etc.. al een beetje tegen te pruttelen. Het is in principe de normaalste zaak van de wereld als we eens bekijken wat we de jongste tien maanden zoal deden op sportief vlak. Na istanbul zal ik het toch eens een eindje op een lager pitje doen.... Alé, denk ik toch luidop...
Dus zoals gezegd verloopt het lopen nog steeds loops... De lange, soms eenzame duurlopen, beginnen stilaan tegen te steken, maar ook af te nemen in aantal. Deze week haspelde ik een dikke 100 km in 6 dagen af, en liep nooit onder een gemiddelde van 12 km/u. Vorige week zaterdag in de GAVERS deed ik een test op de 30 km in 2u17 min. Dit is sneller dan mijn doorkomst in Dusseldorf aan 30 km, dus zou het moeten lukken in principe om iets van die 3.19u af te doen. Maar het is geen must. Ik leg mezelf geen druk op, ik ben content met het reeds dit jaar gepresteerde... Zeker als ik eens terugkijk vanuit welke situatie ik kwam.
Volgende week gaan we nog eens stevig diëten, en dan is de laatste week ok voor suikers te stapelen. Op naar Turkije...
Een groot verschil hoor, ik ben moe tov ik ben't moe... Het is mijn eigen schuld. Feesten en lopen (sporten in het algemeen), gaan niet samen. Men kan al wel eens zeggen dat een "kermis een geseling waard is", en "den drank is den duuvel"..., maar het laat hem toch zo voelen. De vormcurve gaat langzaam maar zeker naar beneden. Gisteren liep een 14-tal km. Net als zaterdag duurde het een eeuwigheid vooraleer de soepele tred er was. Vandaag idem - dito, en dan doen de darmen nog eens een extra-tje...Ik had een 5*2000 m aan mijn broek vandaag, en besloot deze in Marke te doen. Alle compadres waren actief in Menen, maar ik wou me eens afzonderen. Het hoofd zit eivol zever, en dan zonder ik me graag eens af. Ik ben niet het type die graag uitvliegt tegen iemand, dus als je een beetje op je tandvlees zit, zoek het dan ook best niet op. Maar dit was niet de hoofdreden hoor, zo erg gesteld is het niet ! Er had weeral een pakje water gevallen, en dan is de Meense piste niet de vlakste om op te lopen. Ik sloeg er een klein jaar terug al eens mijn linkerenkel om, en dan neem ik het zekerste voor alles. De 5 * 2000 m waren een echte '"highway to hell...", een AC/DC klassieker van de tijd dat ik nog puistjes kweekte, is de perfecte benaming. Normaal moest ik ze afkwakken aan een snelheid van 15 km/u, wat de jongste weken aardig verliep, maar vandaag lekker niet. Ik haalde met de nodige moeite gemiddeldes tussen de 14.2 à 14.6 km/u. Tijd om het over een andere boeg te gooien. Het is wel een zware training, maar niettemin moet dit lukken. Ik zal vanavond eens vroeg slapen gaan. Vannacht was het 3 uur toen ik indommelde. Mijn vrouw heeft last van een snotneus (niet ik ), en van zodra ik iets hoor, dan slaap ik niet. Hopelijk is dit vannacht niet van da.... Greetz from an almost uitgeblusten 40'er...
Het ge-RUN deze week werd een beetje beperkt. Niet omdat ik dood zat van de 42'er, maar ik heel beperkt was in tijd. Zowel maan-, dins- als woensdag had ik geen minuut vrij om de sloffen eens aan te trekken. Donderdag kon dit wel, maar niet met de club. Ik had namelijk sportraad en deze meeting vat steeds om 19u30 aan. Ik besloot van ne keer een rustig loopje te doen, en een paar versnellingskes in te lassen. Ik liep een 12-tal km in een uurtje, wat me heel tevreden stelde. Zaterdagvoormiddag kon ik me niet vrijmaken voor een duurloop, zodat ik deze maar gisteravond inlaste. Ik liep 22 km in 1u43 min, wat me ook heel content hield. Deze morgen was heel speciaal... Ik deed nog eens een keeperplunje aan... Ik hoor je al zeggen, waar wil hij hier nu weer naar toe, hewel kzal t ne ke explikeren....
Wij hebben in onze club een vorm van een challenge. Dit zijn enkele vastgezette wedstrijden die kunnen gelopen worden voor punten, je kan je joker inzetten, je kan je beste afstanden kiezen, kortom een leuk, goed georganiseerd geheel. Deze morgen was het een verrassingsloop. Dit was een loop die ze moesten doen met een partner, en deze werd bepaald door een kaartgetrek. Tijdens de loop kregen ze enkele hindernissen voorgeschoteld die varieerden van kwisvragen tot en met praktische proeven. Een van deze was een penalty shotten tegen RTL's beste keeper... (stinkt hier naar stoef zekerst ??) Ik ging uiteraard heel selectief te werk... Lief lachende dames konden al eens op mijn steun rekenen, nors kijkende heren betaalden dan weer de rekening... Hopelijk ben ik morgen niet te stijf, want als je daar eens enkele jaren uit zijt.... Ik had een tenue aan van een goeie keeper, Pascal (KWSC Lauwe, dus kon er eigenlijk niet veel gebeuren. Het vertrouwen was volop aanwezig. Ik heb daar penaltys gezien die heel komiek waren, maar er ook zien invliegen die me zelfs niet in staat stelden de retournering van de bal te nemen. RTL heeft voetbaltalent in zijn rangen !!! De eerste echte duik was de P van Yoeri. Goed en hard geplaatst in de rechterhoek, maar ik kon de bal nog deviëren, raakte de lat, volgde de bal naar de grond, en tokkkk tegen mijn bakkes... jaja... gans de week yoghurt dacht ik, maar gelukkiglijk geen schade. Blij dat dit maar voor één keer was... Vanavond zal er misschien nog wel een loopje doorgaan, maar eerst ga ik samen met Mel naar de beurs te Kortrijk... Greetz 2 all of U
Gisteren, zondag 16 september, was het zover... De eerste editie van de Leie-marathon, georganiseerd door onze vrienden van joggingclub Wevelgem. Ik wist niet echt aan wat ik me moest verwachten, ging het een goeie organisatie worden, bevoorrading, parcoursafwijkingen, etc... Hewel, het organisatorische lag "ver" boven belgische normen. Wat deze organisatie ineen stak voor de eerste editie was, wat mij en nog vele anderen betreft, verbluffend. In België liep ik eerder Kortrijk - Brugge en de kustmarathon, en was qua organisatie een beetje misgenoegd. Foute km-aanduidingen, slappe bevoorrading, enz... Normaal gezien een kleine kans dat ik hier nog een 42'er zou lopen. Maar deze mensen hebben een quasi perfecte marathon op de kaart gezet. Eindelijk werd er eens rekening gehouden met de gemiddelde lopers, en niet enkel de toppers in het daglicht te stellen. Met heel wat minder budget, deden ze het gewoon uitmuntend tov een bvb nu reeds ten dode opgeschreven kustmarathon. Nogmaals een welgemeende proficiat. Dus ik ging er weer eentje proeven in België. De conditie van de 1/2 triatlon nog in de benen, en wat verrichtte loopwerk de laatste weken, zou ik in principe moeten Yasmine probleemloos kunnen begeleiden onder de 4uur. Maar toch was er twijfel, ik sloeg vorige week nog eens mijn linkervoet om, en het spookte. Zou ik geen krampen krijgen aan km 35 ? Zou ik hetzelfde lot ondergaan, net als ik voor mijn persoonlijke tijd ga ondergaan ? We hadden samen wat gezellige looptrainingen gedaan, en was het vertrouwen in elkaar wel voldoende om te starten. Ook Sabrina ging met ons meereizen, maar na enkele km's gebeurde wat ik had verwacht, en ging ze samen met Maud voor een scherpere tijd wat onze bedoeling was. Om 12 u het startschot te Deinze... wat ging ik vandaag met mijn compagnonneke zoals meemaken...en wat met onze fietser (Melanie), ook haar eerste marathon op de velo....en met mezelf... We waren te snel gestart, en ik zag en hoorde Mientje blazen, en remde serieus af. We liepen aan een gemiddelde van 12 km/u, wat ik hen ook constant zei ! Dus vertraagden we naar een comfortabele 11 km/u, anders ging de gepresenteerde rekening, die er toch zowiezo komt, veel te vroeg komen en ongenadig zijn. Toen we bij Melanie waren (km4) was het gat van Maud en Sabrina al geslagen, maar het was lange tijd te overzien. De ribbenkast van Mientje kwam geleidelijk aan los, en we liepen de eerste tien in een 54 min. Aan km'er 12 een korte pitstop voor het aanbrengen van een compeed op haar beblaarde teen... We verloren daar een beetje onze cadans... We liepen in vlagen en dat is geen goed teken, eens aan 10 dan weer aan 11, soms 12.... Ze maakte er een waar eetfestijn van ! Het was in feite heel grappig om aan te zien. Melanie constant in haar panderke voor chocolade, cola, banaan, water,... haar eigen culinaire 42'er ging het gaan worden. Halfweg vroeg ik beleefd de eetgewoonten een beetje aan te passen, en ook de drinkgewoontes. Dit deden we, en konden we ons toch gaan concentreren op de loop. Melanie deed het heel goed, poogde ons uit de wind te rijden, en zorgde perfect voor de tijdige noden. Aan km'er 2 à 23 km was het eerste afzien-signaal te merken aan mijn meelopende makker, en ik moest ingrijpen. Aan km'er 25 gaf ik haar een Guarana ampoule, een soort siroopken die je direct weer een kwak energie oplevert. Ik weet niet of het naar de benen gaat of tussen de 2 oren, maar ik voel me er ook goed bij. Het was mijn ampoule die ik me had voorzien voor km 35, maar ik kon niet verder of ze afstaan (en deed dit uiteraard met het grootste genoegen). Ik had dan nog een ampoule voor aan km 35 -36 om de race uit te maken. Het leverde echt zijn vruchten af, en Mientje begon weer in een mooi tempo te lopen. En dan begon ik moeilijk te doen zeker.... Mijn ingetapedte voet was aan het stikken.. Ik moest aan km 28 stoppen, en de winde losmaken. Daar had ik een schaartje, of een mesje nodig, maar het duurde een achttal minuten vooraleer ik dat had geregeld, want volledig wou ik hem niet afdoen. Dan moest ik maar 3 km pompen vooraleer ik terug bij Yasmine en Melanie was, die zich in een aardig groepje hadden genesteld, aan een mooi tempo. Ik keek naar mijn Garmin, hadden er reeds 31 afgemaald, en zaten nog op schema voor een tijd van 4uur. Maar dan mocht er niks meer misgaan. Wat ook deugd deed was dat we meer en meer groepjes RTL supporters tegenkwamen, en de aanmoedigingen kwamen zeer goed van pas. Gudrun en Filip vervoegden ons een aantal km'er, en de Miene Machine leek niet meer te sputteren. Plots veroorzaakte een sanitaire pitstop voor het nodige tijdsverlies, en konden we dit niet meer goed maken. Naar het schijnt trok ik nogal een smoel toen Y. het me zei, maar op deze momenten heb je daar geen vat meer op. Ik hoopte dat met de sanitaire stop het ergste leed voorbij was, maar niks was minder waar. Yasmine kreeg zware benen, en Melanie kon niet snel genoeg de Reflex spray aangeven. Ze spoot werkelijk de ozonlaag naar de vaantjes.. Ik kreeg er zelfs, na het in mijn eigen ogen te wrijven, er de tranen van in de ogen. Het ging echt niet goed meer. Waar zouden we uitkomen. We moesten een 2 à 3 keer genoodzaakt aan het wandelen gaan. Ik probeerde haar te zeggen dat we nog onder de 4u06 zouden geraken, wat uiteindelijk lukte (nettotijd 4u05u59), wat toch een recordverbetering zou betekenen. Toen we langs de Leie aan het lopen waren, werden we werkelijk gedragen door luidruchtige aanmoedigingskreten van talrijke Lauwse kameraden. Alhoewel ze het niet echt meer wist, bleef ze in een aardig tempo verder joggen. Km 36 nog een ampoule, aan km 40 - 41 nog ne ferme slok coca, en dan zal ik maar een eindspurt lanceren. De laatste 600 m zijn we niet meer onder de 13 km/u geweest. Onder de aanmoedigingen van een Super Mela, Jantje, en Filip, vlamden we naar de mensenzee bij de aankomst op Wevelgem plaats. Eens daar was het een kippenvelmoment van jewelste...Wel 200 gekenden stonden ons (vooral Mientje) op te wachten in werkelijke tifosi-stijl. De rode mensenzee ging net als in de bergritten open voor ons, het is niet te beschrijven. Ik werd er heel stil van, wat moest dit dan niet voor haar betekenen... Ik gaf haar een zetje met de zin, ga maar !! Dit is uw moment en liet me wat onverstoord een paar meter achter hangen. Maar plots voelde ik de krachtige pannenkoekgreep rond mijn pols, die me meetrok om samen over de meet te lopen. Dat deed deugd zunne... Eens in de neutrale zone, hebben we ze mooi ingeduffeld met een folie voor lichaamswarmte protectie. Miene was de kluts kwijt. De emoties kwamen los, en wie mag er dat na zo een prestatie haar verbieden !! Juist nobody !! Dus snotterde ik maar wat mee hihi....ZE heeft er echt keihard moeten voor knokken, en ik was nu en dan heel hard met haar, maar hebben toch de vruchten geplukt. In de neutrale zone werden we door allerlei kameraden en kennissen gefeliciteerd en konden ons na een geruime tijd gaan wassen, want het zou nog een lange, gezellige avond worden. Nogmaals bedankt aan onze superfietser Melanie, de talrijke rtl supporters, en vooral aan het doorzettingsvermogen van Yasmine zelf. Het was een zeer toffe wedstrijd, goeie organisatie, zalig weertje, goeie after-run-party, mindere maandag..hihi. En dan nu op naar Istanbul. Greetz C
Het spookt in het kopje.....Deze morgen kwam ik, niet via de media, te weten dat Top duatleet Benny Vansteelant ons heeft verlaten. Dit bruuske afscheid van zo een jong leven komt bij iedere sportieveling enorm hard aan. Zo jong, zo onverwacht, .... Bij deze wens ik zijn familie en talrijke vrienden de nodige moed toe in deze moeilijke periode. Een ongeval is snel gebeurd..en als fietser zijn we toch zo kwetsbaar. Ik heb ook in vele trainingen al met de schrik op het lijf gereden. Menig autobestuurders zijn niet echt meer bezig met wat er op de openbare weg kan gebeuren. Vanuit zijstraten aangereden, komen ze altijd veel te ver met de wagenneus vooruit, en dan is er voor een ongelukkige voorbijrijdende fietser, niks meer aan te doen. Hoe het ongeval precies gebeurde van Benny weet ik niet, en is dit ook geen steengegooi in de richting van persoon waarmee het ongeval gebeurde. Hier gaat het er om in het algemeen dat een fietser een zwak weggebruiker is en nog steeds blijft !! Be alert in the car dearest drivers ! De eerste trainingen zullen ongetwijfeld raar aanvoelen. Deze week heb ik heel weinig gelopen. Dinsdag wat geintervald te Marke, en donderdag een 8-tal km met enkele clubleden. Zondag is het Leie Marathon, en daar kan ik voldoende km'ers malen, die de ganse week zullen goedmaken. Nog steeds niet gezwommen. Ik denk dat ik zal verzuipen als ik de training hervat. We zien wel... Enfin, verslag van de marathon, vooral hoe ik het stelde met mijn 2 madams, zal zeker volgen. Greetz C
Men zou wel eens durven denken dat ik niet meer aan het sporten doe, of geraak, enz... Maar niets is minder waar. Het werk steekt momenteel weer boven alles uit, en gezien dit mijn broodwinning is, komt dit nog steeds op de eerste plaats. Er wordt nog gelopen, en dit zo een 3 à 4 keer per week, maw goed voor een 70 km/week. We zijn klaar voor de Leie-marathon ! We gaan een hunt doen op "onder de 4 uur" te duiken. Ik zal twee vriendinnen begeleiden, die aan hun 2e editie toe zijn. Verleden jaar proefden ze voor hun vuurdoop van de "In Flanders Field Marathon", en nu opteerden ze voor Gent (gelukkiglijk Deinze) - Wevelgem. Ik denk, hoop, en heb vooral er het volste vertrouwen in dat ze zullen slagen in hun opzet. Ik zal het tempo bepalen, ze moeten hun gewoon concentreren op mijn wiel. Als de wind is zoals die gisteren zat, zal het zeer aangenaam zijn. BTW, ik heb gisteren nog eens de velo uit de stal gehaald. Met Milo en Regi, maalde ik een 50-tal km langs al wat water was. Het deed echt goed weer eens het zadel te voelen. De quadricepsen hadden er nu en dan wat minder zin in, maar das niet meer dan normaal. Nu nog het zwemmen starten ! In Egypte deed ik nu en dan eens een paar meter crawl tot aan de Pool-bar... en daar bleef het ook bij ! op dat vlak zou je nogal snel alles kunnen verliezen, en dit is niet echt de bedoeling. Ook Melanie zal weer de sloffen aantrekken... We gingen gisteren naar Lauwers* voor aanpassing van haar adidaskes... Constant blaren kweken is geen plezier om aan sport te doen. De stimulans was weg, is dit te begrijpen. We hebben ze kunnen omruilen voor Asics, en denk - hoop dat het opgelost zal zijn met deze neutrale nimbus. Wordt vervolgd.... Greetz C
* Lauwers : sportzaak in Lauwe waar je voor alles wat sport aangaat terecht kan...
Hallo, hallo... Weekends vliegen, weekdagen slenteren, en wij, wij lopen... Maandag - dinsdag - woensdag en donderdag zullen loopdagen worden. Vanavond met Mario een exacte 10 km gelopen langs de Leie. We waren thuis in 51 min, wat niet slecht is voor een maandag. Ik was nochtans "stokkestijf" van gisteren op Family Fun Day. Dit is een door RTL'ers georganiseerde dag die eens niet om lopen draait, maar wel een gezellig samenzijn met partner, kinderen, kameraden.... Daar tal van kinderen aanwezig in het bezit van 8 longen per kind... Ik heb het achteraf geweten. Gevoetbald, geravot...en geamuseerd. Maar wel om 22 u omgetrokken en geslapen gelijk ne steen. Vandaag had ik een beetje schrik van het lopen, stijf zijn vooral in streek van de onderrug kan me zorgen doen baren. Maar het viel dus mee. Morgen ga ik een intervalsessie doen op de piste te marke, waar ik 6 * 400 m moet lopen in 1'26". Best dat ik het nog eens nazie, want ik dacht dat ik 40 x 100 m moest doen, maar deze is voor next week. Op woens- en donderdag zal ik een rustige duurloop plannen. Vrijdag wordt er, behalve misschien eens gaan zwemmen, niet getraind, en zaterdag doe ik mee te Izegem aan een 31 km wedstrijd. Ik hou jullie heel graag op de hoogte. Greetz C
Drie goeie sportieve dagen gehad, en eindelijk weer eens op het fietsje. Het was al sinds 5/08 dat ik de pedalen nog eens rond draaide. Donderdag heb ik samen met wat vrienden een 18 km gelopen door Lauwe en Aalbeke. Het was een zalig temperatuurtje en vooral heel weinig wind. We waren genoodzaakt wat vroeger te starten wegens een geplande RTL vergadering. Op vrijdag was het dan zo ver. Eindelijk besloot ik een uurtje te fietsen, en dit heel rustig eens de beentjes losdraaien. Ik deed een goeie 30 km en had een moyenne van 27.5 km/u. Het was plezant eens de wind te voelen in de haren. Ik reed hier maar doelloos door Lauwe en omstreken rond, om vooral niet te ver van huis te zijn. Warm was het wel, maar het zat heel grijs boven het hoofd, en wou precies net niet uitgeregend worden. Vandaag (lees: zaterdag) ben ik heel vroeg uit veren gekropen. Om 6u45 begaf ik me reeds naar domein de Gavers voor een duurloop van 24 km. Deze verging me heel goed, niettemin er toch nog wat kleine spierschade aanwezig is in de quadriceps van zowel linker- als rechterbeen. Misschien deed het gefiets wel zijn deugd in het werk. De 24'er haspelde ik af in een 1u56 min., wat wel een beetje te snel is, maar ja, als het goed gaat....De Gavers lagen er her en der wat drassig bij, waardoor we nu en dan moesten bijsturen. Ook Andy, Franky, Stefaan, en Sabrina waren van de partij. Weliswaar moest ik toch weer na 6 km, willen of niet willen, de pot op. Nergens een openbaar toilet te bespeuren, die me noodzaakte het maar als Seppe de zwerver in de "bushes" te doen. Enfin, een mens sterft daar niet van he... Greetz C
Gisteren (lees : dinsdag) een intervalleke gedaan op de piste te Marke. Normaal gezien stond er op mijn schema (btw : volg ik niet zo echt momenteel) dat ik 3 * 1 km moest snel lopen met een recuperatie van 600 m. Mario, een goeie kameraad, had het minder leuke vooruitzicht en moest er 50 * 100 m doen. Dus besloot ik maar solidair te zijn en ipv 3 * deed ik 4 *1 km. Aangenaam verrast werd ik wel. Ik haspelde mijn 4 * 1 km af in de buurt van de 3'50", wat me in het verleden nog nooit zo comfortabel overkwam. Misschien heeft wat rust op vakantie, de souplesse van het fietsen zijn deugd gedaan. Misschien ook wel een grotere longcapaciteit gekweekt door het zwemmen, wie weet. In totaliteit heb ik toch een 16.2 km gelopen en dit is niet onaardig voor een tuesday - soir... Ik zal zeker al mijn intervaltrainingen pogen te respecteren op dinsdag tot aan de marathon van Istanbul. Misschien kan ik daar nog wel een leuke tijd uit de mouw schudden, alhoewel dit geen noodzaak is. Eerst de Leie - marathon uitlopen samen met Y. BTW, we trainden te Marke, want Johan en Dorine zijn op welverdiende week vakantie, en hervatten hun trainingen opnieuw op 4 sept. Vandaag een dagje rust en donderdag probeer ik toch weer een 20-tal km te lopen. We'll see....
Mijn naampje op het electronsich scorebord..... Ik kwam samen binnen met een gast uit het Gentse, een zekere Filip. Ik heb, gezien hij niet in het klassement voorkomt, de indruk dat hij zijn looprondes verkeerd telde. Heel spijtig want het nochtans een toffe gast, waarmee we samen nog konden lachen in onze ellende... So that's all.... Greetz C
Hier was het me een ware eer mijn medaille, als finisher, te mogen ontvangen van Marc Herremans. Dit is iemand waar ik enorm naar opkijk, en het is dan ook des te prachtiger als deze gentleman uw verwelkomt aan de meet. Een kippevelmoment met nog een vleugje humor, want waarschijnlijk sloeg ik daar weer ne raren uit mijn botten aan de lachende gezichten te zien. Maar ja, wat verwacht je van zinnige praat na 6 uren intensief te sporten...
), en van zodra ik iets hoor, dan slaap ik niet. Hopelijk is dit vannacht niet van da.... Greetz from an almost uitgeblusten 40'er... 
