Ik ben Dupont Christophe
Ik ben een man en woon in Lauwe (Belgie) en mijn beroep is Sales .
Ik ben geboren op 06/09/1968 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: .
Marathon 3u16'00" - Dusseldorf
1/2 Marathon 1u35'00" - Ploegsteert
10 Miles : Grijsloke 1u19'08"
10 km : 42 min - kas
Als sporten een grote liefde wordt...
No pain, no gain...
25-08-2007
Do + Vr + Za 23-24-25/08
Drie goeie sportieve dagen gehad, en eindelijk weer eens op het fietsje. Het was al sinds 5/08 dat ik de pedalen nog eens rond draaide. Donderdag heb ik samen met wat vrienden een 18 km gelopen door Lauwe en Aalbeke. Het was een zalig temperatuurtje en vooral heel weinig wind. We waren genoodzaakt wat vroeger te starten wegens een geplande RTL vergadering. Op vrijdag was het dan zo ver. Eindelijk besloot ik een uurtje te fietsen, en dit heel rustig eens de beentjes losdraaien. Ik deed een goeie 30 km en had een moyenne van 27.5 km/u. Het was plezant eens de wind te voelen in de haren. Ik reed hier maar doelloos door Lauwe en omstreken rond, om vooral niet te ver van huis te zijn. Warm was het wel, maar het zat heel grijs boven het hoofd, en wou precies net niet uitgeregend worden. Vandaag (lees: zaterdag) ben ik heel vroeg uit veren gekropen. Om 6u45 begaf ik me reeds naar domein de Gavers voor een duurloop van 24 km. Deze verging me heel goed, niettemin er toch nog wat kleine spierschade aanwezig is in de quadriceps van zowel linker- als rechterbeen. Misschien deed het gefiets wel zijn deugd in het werk. De 24'er haspelde ik af in een 1u56 min., wat wel een beetje te snel is, maar ja, als het goed gaat....De Gavers lagen er her en der wat drassig bij, waardoor we nu en dan moesten bijsturen. Ook Andy, Franky, Stefaan, en Sabrina waren van de partij. Weliswaar moest ik toch weer na 6 km, willen of niet willen, de pot op. Nergens een openbaar toilet te bespeuren, die me noodzaakte het maar als Seppe de zwerver in de "bushes" te doen. Enfin, een mens sterft daar niet van he... Greetz C
Gisteren (lees : dinsdag) een intervalleke gedaan op de piste te Marke. Normaal gezien stond er op mijn schema (btw : volg ik niet zo echt momenteel) dat ik 3 * 1 km moest snel lopen met een recuperatie van 600 m. Mario, een goeie kameraad, had het minder leuke vooruitzicht en moest er 50 * 100 m doen. Dus besloot ik maar solidair te zijn en ipv 3 * deed ik 4 *1 km. Aangenaam verrast werd ik wel. Ik haspelde mijn 4 * 1 km af in de buurt van de 3'50", wat me in het verleden nog nooit zo comfortabel overkwam. Misschien heeft wat rust op vakantie, de souplesse van het fietsen zijn deugd gedaan. Misschien ook wel een grotere longcapaciteit gekweekt door het zwemmen, wie weet. In totaliteit heb ik toch een 16.2 km gelopen en dit is niet onaardig voor een tuesday - soir... Ik zal zeker al mijn intervaltrainingen pogen te respecteren op dinsdag tot aan de marathon van Istanbul. Misschien kan ik daar nog wel een leuke tijd uit de mouw schudden, alhoewel dit geen noodzaak is. Eerst de Leie - marathon uitlopen samen met Y. BTW, we trainden te Marke, want Johan en Dorine zijn op welverdiende week vakantie, en hervatten hun trainingen opnieuw op 4 sept. Vandaag een dagje rust en donderdag probeer ik toch weer een 20-tal km te lopen. We'll see....
Mijn naampje op het electronsich scorebord..... Ik kwam samen binnen met een gast uit het Gentse, een zekere Filip. Ik heb, gezien hij niet in het klassement voorkomt, de indruk dat hij zijn looprondes verkeerd telde. Heel spijtig want het nochtans een toffe gast, waarmee we samen nog konden lachen in onze ellende... So that's all.... Greetz C
Hier was het me een ware eer mijn medaille, als finisher, te mogen ontvangen van Marc Herremans. Dit is iemand waar ik enorm naar opkijk, en het is dan ook des te prachtiger als deze gentleman uw verwelkomt aan de meet. Een kippevelmoment met nog een vleugje humor, want waarschijnlijk sloeg ik daar weer ne raren uit mijn botten aan de lachende gezichten te zien. Maar ja, wat verwacht je van zinnige praat na 6 uren intensief te sporten...
Op een rondje van gedaan. 16 km reeds in de benen, en nog met de glimlach (ne lichtgroenen smile). De krampen sloegen ongenadig toe op alle plaatsen in de benen. Het was niet te beschrijven.
Voor Johan moest het niet meer na 5 km loopwerk. Het was verschrikkelijk, verschroeiend heet. Hij was niet de eerste, maar ook niet de laatste die er brui aan gaf.
Johan vertrekt voor het looponderdeel. We hadden toen reeds 90 km gefietst, en 1.9 km gezwommen. Ter info was de t° toen ongeveer 33° in de schaduw. Maar jammergenoeg was deze voor ons niet weggelegd. Het was constant in de brandende zon te doen. Op de achtergrond zie je me staan in de ruimte der gestraften. Ik kreeg nl. geel om te stayeren... (wat helemaal niet waar was, maar tja...)
Hier reeds 1.9 km zweminspanning in de armen en de benen. Een heel leerrijke ervaring geweest. Aan het grimas te zien, waren de eerste sporen van die stamp reeds merkbaar.
Hallooo, hier zijn we dan maar weer eens... Na een deugdoend weekje vakantie in Egypte, waar we 3 * 10 km liepen op de loopband, zijn de accuutjes weer opgeladen. Donderdag liep ik reeds een 20 tal km op te RTL training, en deze morgen liep ik er een 18 tal in de Gavers. Op 16 september loop ik samen met Yasmine de eerste editie van de LEIE-Marathon, die van Deinze naar Wevelgem gaat. We zullen samen proberen aan te komen rond de 4 uren, wat voor mij normaliter geen probleem mag vormen... Ik zeg wel, normaliter. De benen waren deze morgen niet zo super. Ik had pijn in de quadriceps, en dit vooral omdat ik me in het vliegtuig, en gisteren in Plopsaland, me nog al wat opspande van de kou. Prettig toch he, een belgische zomer... Ik zal naar deze marathon toe wat duurlopen lopen, die me ook van toepassing zullen komen voor de marathon van Istanbul, dit eind oktober. Daar zal ik naar de vorm van de dag wel zien voor welke tijd ik zal lopen. Momenteel nog niet belangrijk, want ik ben heel tevreden over het reeds in 2007 gepresteerde. De ambiance primeert vooral in de Turkse hoofdstad van het Azische gedeelte ! Verder zal ik ook het ganse jaar pogen het zwemmen en het fietsten te onderhouden. Volgend jaar doe ik vast en zeker weer een triatlon, maar kan nu nog net niet zeggen de welke het zal worden. Greetz and have a nice weekend ! Den C
Hallo, ik heb mijn eerste triatlonervaring op zak, en wat voor één... De 1/2 triatlon van Antwerpen is ééntje om in te kaderen...Er gebeurde van alles. Ik had dit echt niet zo durven verwachten, dit hoe zo een wedstrijd zoals zijn gangetje vinden kan. Hier een verslagje... foto's volgen binnenkort, en het zijn er toch wel heel wat. Zaterdag bij onze aankomst, en na het inchecken in het hotel, bezochten we het secretariaat dit in Café Local te Antwerpen. Eens alle documenten in bezit, gingen we nog eens wat parcourskennis gaan op doen, maw waar zwemmen, waar de wissels, enz... Eén ding was meteen duidelijk, weinig tot geen plaatsen om in de schaduw te fietsen of te lopen....behalve in de Waaslandtunnel, waar we mochten doorfietsen...
Na wat relaxed door Antwerpen te kuieren zijn we (Johan, Dorine, Melanie, Yasmine en mezelf) in een gezellig restaurant nog wat gaan eten, om bijgevolg in het hotel nog een slaapmutsje te drinken. Zo zagen Johan en ik nog graag eens de voetbalbeelden van de 1e speeldag... Vervolgens kroop iedereen in het nest, want het zou een zware volgende dag gaan worden.
Op zondag stond ik op om 6u45, en na het douchen ging ik samen met Johan onze fietsen afhalen in de parking. Daarna gingen we met zijn allen ontbijten, waarna Johan en ik omstreeks 9 u vertrokken naar Linkeroever. Alles verliep heel ontspannen, en dit was duidelijk aan ons beiden te merken. Eens aangekomen in het Galgenweeldomein waar gezwommen werd, werden we onderworpen aan een eerste controle van ons materiaal. Daar bleek er een barst in mijn helm te zijn, en dit wist ik niet ! Waarschijnlijk eens van de kast gevallen of zo...Met het nodige geluk kon ik de vrouwelijke dame wat charmeren, en mocht zo met een verwittiging* toch verdergaan naar de fietsenstalling. * als ik volgende keer weer deze helm meedoe, word ik stante pede uit de wedstrijd geweigerd... Ze zijn streng, maar heel rechtvaardig ! Vervolgens begaven we ons naar de plaats waar het zwemmen startte, en toen begon de harteklop toch wel in de keel te bonken. Amai, al die atleten, zo ne groten visput, brrrrrrrrr...als da maar goed afloopt. Wij mochten helaas geen opwarming genieten in het water, dit was alleen voor de PRO voorbestemd, maar mochten er een kleine 5 min voor de start toch in. Gezien mijn eerste deelnamen besloot ik achteraan te starten, wat niet direct mijn slimste beslissing ooit was. En dan om 11 u - Bang - Patat, we zijn weg... Het werd al snel duidelijk dat menig zwemmers die voor me uit zwommen een stuk trager waren dan mij, maar die laten je er bij god niet door zunne, of toch heel moeilijk. Op een zeker moment lag ik te peddelen naast Bromke de Beer, iemand die 2x mezelf is en waarschijnlijk met de slag verliefd was op mij. Allez ik had toch die indruk bij momenten. Zwom ik naar links, hij ging mee, ging ik naar rechts hij ging weer mee, maar steeds al trekkend en stotend. Uiteindelijk maakte ik hem duidelijk dat ik niet wou ingaan op zijn avances, en dat leverde me kortweg een ferme stamp op in de buikstreek. Ik dacht dat het de lever was, maar het gaat om een scheurtje in de buikspieren, en waarschijnlijk een darmkronkel. Van Fairplay gesproken. Maar ik heb o zo een goed geheugen voor degenen die me iets aandoen. Na wat op adem komen, kwam ik uiteindelijk weer in mijn ritme, en kon wegens het uitgestrektere peleton toch heel wat inhalingen uitvoeren. En...wie kwam ik tegen, ja hoor ons Bromke, ik ging er voor gaan zwemmen en peddelde eens goed in 6-tact tegen zijn brilletje wat hem ook een stop opleverde... Katje mie katje were...Normaal ben ik zo niet, maar ik kon het niet laten... Na 38 min was uit het water en deed een heel trage wissel. Ik wou niks aan het toeval overlaten. Alles meehebben was een must. Ik was toen ik vertrok een goeie 6 minuten achter Johan, maar dit speelde voor mij geen rol. J. geniet meer ervaring, is een beter zwemmer - fietser, ik moest niet naar J. kijken, alleen maar luisteren naar mezelf. Trouwens was ik heel blij dat het goed ging met J. want ik had de indruk dat de moraal (vooral door de hitte niet zo goed was), dus dacht ik goeie start is half gewonnen. Toen mocht ik de fiets op, en hier was mijn grootste vrees vooral lekrijden. De organisatie had de pijnpunten op het parcours zeer mooi aangeduid, en deel met rubberendoeken (vooral aan overwegen) bedekt. Het verdomd lekker op de fiets. Mijn benen waren goed uitgerust, en ik kon er redelijk vollen bak tegen aan. Na een uurtje fietsen had ik reeds een 35 km gereden, wat toch een aardig gemiddelde is gezien je alles alleen moet doen. Van km 1 had ik een vriendelijke meneer die constant mijn wiel koos, en zo 90 min van mijn werk profiteerde. Aan km 45 had hij de motoren met daarop de referees horen aankomen, en nam asap de rol over. Ik was me van geen kwaad bewust, en wou uit dit wiel gaan, maar toen was meteen de moto bij mij die me een gele kaart toekende wegens stayeren. Dit betekent dat ik 3 minuten straftijd moet uitzitten na het fietsen, vooraleer te starten met lopen. Gelukkiglijk kreeg deze heer ook geel, want dit was meer dan terecht. Nog niet geleerd van zijn straf bleef hij tot aan het eind in mijn wiel hangen. Ik reed op dat moment wel met de schrik op het lijf want nog 1 kaart en game over... Aan km 50 had ik J. gezien en had ik een achterstand van 2m30s. Aan km 80 kwam ik bij J. die duidelijk al last had van de keiharde zonnestralen. Ze waren voor menig goed getrainde, ervaren sporters, onverbiddelijk. Tijdens de wissel deed ik weer alles heel rustig en gecontroleerd, om dan naar de strafbox te begeven. Mens wat kan 3 min lang duren, vooral als je daar moet staan met degene die je dit gelapt had. Achter alles hebben we er nog om gelachen hoor. Die vent was een kieken eerste klas, en ik kon er eigenlijk niet kwaad op zijn. Toen ik mocht vertrekken voelden de benen nog heel super en zat mijn kopje ook nog heel sterk fris. Ik zou mits alles verder goed ging wel eens kunnen binnen zijn rond de 5u20 à 5u30, wat voor mijn eerste deelnamen niet slecht zou zijn. Maar na een 100-tal meter sloeg het noodlot toe. Ik kreeg halfwege mijn rug een pijnscheut van je welste, die immediatement alles rond het middenrif vastzette. Ik kreeg geen lucht meer, de rugspieren spanden zich helemaal op, kortom mijn wedstrijd GEDAAN ??? Ik werd meteen verplicht om te lopen aan een tempo van 8 à 9 km/u, en zelfs dit was nauwelijks nog haalbaar. Lopen zonder ademenen gaat nu eenmaal niet, niet aan 9 - niet aan 15km/U. Het was een gevolg van de stamp van Bromke... J. haalde me bij met de tekst "yesterday, all my troubles seems so far away", terwijl ik wel plots moreel een zware opdoffer aan het verwerken was. Mijn sterkste wapen, was plots mijn grootste probleem, dat kon toch niet. Even verder vroeg ik J. me eens op te tillen, er kraakte één en ander in de bovenrug, maar niet voldoende om weer te kunnen lopen naar wens. Aan km 6 zag ik de supporters op de grote markt (plaats aankomst) en dacht ik even aan stoppen. Het was niet meer menselijk. Maar ik wou en zou me niet geven, ik gunde het vooral Bromke niet, want deze was ook al een eind uit de wedstrijd. Ik liep dan maar een paar honderd meter om vervolgens weer een stuk te wandelen. Het was mijn grootste ontgoocheling op sportief vlak, en anderzijds een moment waar ik me karakterieel enorm gesterkt heb. In een 2u25 min haspelde ik de 1/2 marathon af, dit al 2/3 lopend en 1/3 wandelend. Door het genoodzaakt aannemen van een andere loopstijl bezorgde me dit ook nog een pak krampen, alsof het nog niet genoeg was. Maar samen met Philippe, een vrolijke Gentenaar, liepen we samen de afstand uit. Aan de markt kon mijn geluk niet op ! Ik had niemand ontgoocheld, ik was gearriveerd wat mijn bedoeling was, en was nog niet echt 'helemaal" moe. En de kers op de taart : IK kreeg mijn medaille van Marc Herremans himself...Dit was een van de mooiste momenten uit mijn sportief bestaan !!! Dat was een moment waarna ik me rustig op de grond knalde, en me emotioneel eens liet gaan, ook Philippe had het daar even moeilijk, maar we waren heel trots op ons eigen gedane... Daarna ben ik de supporters gaan omhelzen en vervolgens zijn we alle materiaal gaan afhalen om zo snel mogelijk huiswaarts te keren. Yasmine reed met de wagen, want het ontkoppelen zorgde constant voor de nodige krampen. Daarna nog een frietje een een witteke of 2, en het was tijd voor een voorzichtige nachtrust !! Dank aan allen die me steunden in deze drukke periode, dit op alle vlakken ! En één ding staat vast, we gaan dat nog doen !! Greetz Ironmanneke C
We staan op het punt om af te reizen richting Antwerpen. Het mooie weer is van de partij, de koffers zijn klaar, het materiaal is gecheckt en goedgekeurd, de zenuwen beginnen te komen.... Dat laatste zal wel normaal zijn. Het is precies nog de dag van gisteren dat ik besliste om deel te nemen aan de triathlon. De vorm van Dusseldorf zat nog in het lichaam, en misschien was het wel het ideale moment om de lijn door te trekken. Op 27 mei startten de trainingen naar dit evenement toe, en dat bracht het volgende met zich mee : Lopen : 440 km Fietsen : 920 km (mss een beetje te weinig) Zwemmen : 33 km (mss een beetje te weinig)
Dit is toch heel wat trainingswerk in een periode van 2 maanden, en hopelijk zullen deze volstaan om morgen de wedstrijd goed uit te doen. In de brandende zon zal het al een hele prestatie wezen het evenement uit te doen, en hiermee zoek ik geen excuses op voorhand. Ik zal alles rustig, gecontroleerd trachten uit te voeren, en hopelijk zonder pech de meet trachten te halen. Ik hoop voor mijn makker Johan uiteraard hetzelfde.
Bij deze wens ik nog eens iedereen te bedannken :
Mijn vrouw voor engelengeduld tijdens de vele trainingen, en haar steun op alle vlak ! Alle RTL'ers die vaak met me meetrainden, en vooral nu en dan eens polsten naar de evolutie van de conditie naar deze wedstrijd toe. Alle kameraden die me steunden op alle vlak. De vele sms'sen met steunende woorden die ik reeds ontving ! De lezers van de blog... De raad van de vele triatleten... En vooral Johan voor de nodige tijd die hij in mij stak om me te leren op alle vlakken van deze drie sporten. F. bedankt voor de goeie zorgen.
Ook aan allen die er bij en niet kunnen bij zijn morgen, merci !
Als er zijn die ik vergat, sorry ! Maar niettemin ook bedankt.... alle tot één dezer dagen.... C
