Deze blog is geschreven om te reageren op kleine en grote feiten die wij dagelijks waarnemen. Om de lezer een knipoog te geven of om hem te laten nadenken over wat er allemaal om ons heen gebeurt. Zou u geheel chronologisch willen lezen? Ga dan naar het "archief" aan de rechterzijde aub.
Mijn bedenking dat Remco
nog van zich ging laten horen is intussen al een tijdje bewaarheid geworden, hij
heeft zowat alle prijzen behaald die er te behalen zijn, op basis van zijn
eigen prestaties.. en onze andere sportfenomenen doen ook verder. Bij de Duivels was het
status quo, verder geen beweging in te krijgen.
De oorlog is nu ook al
maanden aan de gang, lijkt vaak ook op een status quo, vandaar mijn aanhef. Inertie
is stilstand. Alles blijft bij het oude of is geblokkeerd. Omdat niemand wil
afdruipen, zijn ongelijk toegeven en alles wil vasthouden. Of alles en iedereen
moet maar kunnen en mogen. Of juist niets want woke is overal..
Bank en Post hebben
indertijd eerst open loketten gemaakt om met de klant te kunnen spreken, daarna
werden glazen schermen geplaatst voor de veiligheid,vandaag zijn klanten zelfs niet meer welkom
in een bankkantoor en sluit men cash-automaten elke week. Moet je even in je
wagen springen om wat geld te halen (was dat groene mobiliteit?)
De nieuwste spin-off van
de democratie: Bestorm het centrum van de democratie is tegenwoordig het
ordewoord, waarom nog stemmen? Donald gaf het voorbeeld, Brazilië volgt.. De
Bastille en het Plein in Brussel waren destijds terechte opstandingen tegen wat
niet meer door de beugel kon.
Kerncentrales toe! Daar
jaren over gepalaverd. Ik heb het steeds raar gevonden en zie nu: ze blijven
open en misschien blijven ze allemaal wel draaien, terug naar af dus. En
inertie. Stikstof en discussie:
een echte koehandel. En de mestkevers zijn nog niet in paniek want floreren net
zo goed in rottende plantenresten en vruchtbare aarde.
Nieuws? Elke dag meer dan
rommel en rotzooi. Dames in spannende bikinis, bovenop nog een on-line poll of
je ze sexy vinden kan. Dan wel of ze zich beter wat anders zou kleden. Of met
wie ze het doen. Pers en media lopen zich de naad uit de broek opdat je ze toch
maar zou lezen, zien, twitteren of wat dan ook, de meest baarlijke flauwe kul
eerst. Ze springen overal bovenop, er is nog niets juist gebeurd of er is al een
verslag, duiding, neuspeuterij met meer diepgang dan die van de mummiemakers in
vervlogen dagen. Een aap uit de mouw van de vakbond, hup SWT in de vuurlinie. Wat zou men nog willen
dat werknemers bij de vakbond aansluiten? Als je dit soort zaken doet, voedt je
de gevoelens dat het allemaal van hetzelfde is. Wie wil stoppen met werken,
moet daar de gevolgen van dragen en niet proberen om ergens nog wat kruimels op
te duikelen. Laat diegenen die willen blijven werken, dat dan ook doen (dat heb
ik trouwens al vroeger gezegd).
Extra-vergoeding bovenop
je pensioen? Vooruit maar. Is het legaal wat we gaan doen, dan moèten we het
doen, daarvoor bestaat de wet toch. Is het illegaal? Dan proberen we toch maar,
mogelijk komen we ermee weg. Oude culturen, niks verandert ten goede. Wij elke
dag nauwkeurig nagaan of ons petieterig pensioen op tijd gestort wordt, maar
als er iets extras is, heb ik dat niet gezien, waarom zou ik? En er zijn
altijd nog procedurefouten, daarvan is de voorraad vrijwel onuitputtelijk. De
rechten van de verdediging, weet u nog wel?
In de wereld waarin ik
actief was (en ook nog een beetje ben), is het een must dat organisaties
regelmatig hun eigen wetten, regels en
procedures of processen herbekijken en aanpassen wanneer nodig. Zou onze
wetgever dat ook niet moeten doen?
Solidariteit, ik mag het
een mooi woord vinden en het is ook wel lovenswaardig, maar wanneer gaat men nu
ophouden om bij ons te komen bedelen om de wereld te redden? Kreeft eten met
een dictator in een ver land, ja dat doet de machthebber. Laat de dictators dan
ook de problemen in hun land oplossen met het geld dat ze op Zwitserse en
andere banken hebben staan. Dat zou nog eens solidariteit zijn. Zolang men
inert blijft en via-via allerhande wetten en regels naast zich kan neerleggen,
blijft het elke keer weer huilen met de pet op.
Tenslotte: ik vrees dat
het deze keer in Frankrijk niet zal lukken voor de betogers om de
pensioenleeftijd op 62 te houden. Het is onbetamelijk dat men zich daar blijft
tegen verzetten, want irreëel. Zou het toch lukken, dan overweeg ik ernstig om
te emigreren naar Mars of zo.
Door omstandigheden
waarover ik u dan ook niet weer mag informeren, moest ik een tijdje zwijgen
omdat ik geen kritische bedenkingen mag maken over aangelegenheden die slaan op
onze maatschappij of samenleving. Meer kan ik er dus niet over zeggen.
Ik wilde een noot kraken
in het kader van het Eurovisie Songfestival, maar heb dat even nagelaten wegens
mogelijke verbindingen naar de politiek. Nochtans durf ik hier herhalen dat ik
heb gekeken en het plebisciet van Europese kijkers heb gevolgd. Het zal mijn
lezers -en ook enkele anderen- niet zijn ontgaan dat het Volk hier een
boodschap bracht aan wie de plak zwaait. Zelfs zo de uitslag bij voorbaat geprofeteerd
werd, moesten we het nog wel zien in de punten. En we hebben het gezien. De internationale
gemeenschap van weldenkenden -en ook enkele anderen- heeft zich duidelijk
uitgesproken.
Waarover kan ik dan mijn
gedachten laten gaan? Is sport neutraal? Tot op zekere hoogte wel. De
individuele prestaties van sporters die zich uitputten in trainingen om te
pieken op een bepaald moment of één dag, is soms bewonderenswaardig. Ik keek
niet vaak naar de Tour de voorbije jaren, maar moet bekennen dat ik dit jaar élke
dag heb uitgekeken naar wat er gebeurde. Was het de laatste jaren steeds twee weken
flaneren door pittoreske velden met een spurtje achteraan om 17:00 uur, dan was
het dit jaar vanaf dag 1 spektakel van de eerste orde. Wat WVA dit jaar heeft
laten zien, tart dus alle verbeelding. Dat beamen ook de oudgedienden in de
commentaarbox. En dan zeggen dat hij in den beginne maar een veldrijdertje
was dat door de modder ploeterde, tot jolijt van de wegrennerij die vond dat
hun sport hét van hét was. Is het toeval dat Aert, Mathieu én nu ook Tom P zo
performant zijn op de weg? En in rittenkoersen en rondes? Wereld op zijn kop. Wat
die Kempenaar dit jaar heeft laten zien, tart de verbeelding van ons allen:
vanaf km 1 in de aanval, peloton (wat is dat) aan stukken rijten, de
gedoodverfde winnaar bergop het nakijken geven.. Tegen de klok doet hij dan na
ruim twee weken zwoegen ook nog eens een kers op de taart.. Buitenaards?
En wat dan te zeggen van
Nafi? Een fantastische sportdame. Je kan hard kunnen lopen, je kan eens een
speertje gooien of een ijzeren bol, maar in 7 disciplines tezamen de beste zijn
van de wereld, verdient respect. Groot respect. Zeker als je het twee keer na
elkaar doet.
Kom daar nog eens bovenop
een jonge man, genaamd Remco, die tegen alle koersprincipes in, ervandoor gaat
op 45 km van de meet.. en het dan nog met brio afrondt ook. Die gaan we nog
vaak met de armen in de lucht zien de komende jaren. Gelukkig zegt hij nu iets
minder vaak op voorhand dat hij gaat winnen..
Werelduurrecord van
Ewout, ik val van mijn stoel. Een volledig uur, met één been, méér dan 46 km
afvlammen, hoe doet ie het? Eddy deed met twee benen maar 49 op dat uur.
Extrapoleer Ewout met twee benen, dan gaat ie 92 per uur.. Wij hebben in onze
contreien toch maar wat exceptionele atleten, wat ik je brom.
En op de 4x400 zijn ze
ook nog de snelsten van Europa. Waar zijn wij zo beschaamd over dat we niets
betekenen?
Voetballers langs de
andere kant worden soms overmatig betaald. Wat clubs uitspoken is soms van het
goede teveel. En dan hebben ze nog voordelen ook op hun sociale bijdragen. Oei,
ga ik nu weer te ver? Laat Dries maar naar Beerschot komen, dan stijgen ze
wellicht weer dankzij het scoren van doelpunten. De Kev is natuurlijk ook de
beste van de wereld.. en dan hebben we ook nog een paar van de beste basketvrouwen
van de planeet..
De Duivels hebben als
ploeg al enkele keren bijna het goud geroken, maar steeds ging er iets mis. Dan
moet onze bewondering voor een ploeg als onze hockeyersgroot zijn, dàt is een ploeg in alle
betekenissen van het woord. Goud in Europa, de wereld én de Olympics. Hoed af.
Maar dan vandaag, ik moet
het toch even kwijt: kindje van 2,5 jaar kan niet in Wemmel een
begrafenisdienst krijgen omdat de ouders enkel Frans spreken. Wereld op zijn
kop!
Vroeger
mocht ik wel eens monkelen bij het zien van wedstrijden in synchroon zwemmen.
Nu niet meer. Het is nog een van de weinige disciplines waarin de essentie van
communicatie tussen mensen in originele vorm wordt getoond. De zender en de
ontvanger liggen samen in het water en spelen perfect op elkaar in.
We leven
nu in een nieuw tijdperk waarin het grootste deel van de synchroniciteit
verdwenen is. Natuurlijk werd er door onze overgrootouders ook gecommuniceerd: Ach,
waar is de tijd van de duif? De liefdesbriefjes naar de jonkvrouw in de toren?
De postkoets? Ik blijf trouwens brieven schrijven (vooral bij gelegenheden van
afscheid of verjaardagen), maar toen daar was er natuurlijk nog tijd tussen
zenden en ontvangen, doch het wachten was een gevoel dat je de relativiteit van
het leven en relaties deed inzien. En elke dag even naar de brievenbus om te
kijken of er al een antwoord was. Vandaag heb je soms al een antwoord aleer je
vraag goed en wel vertrekt.
Er is nu
tijd tussen het verzenden van het bericht, de aankomst ervan en de reactie erop,
maar de structuur is helemaal anders. In het begin was email een fantastische
uitvinding, gewoon van aan je tafel een bericht, dat eertijds met een telex
moest vertrekken, daarna met een fax. Deze
communicatie loopt nu in real time of dat is toch wat de meesten willen. Je wordt
geacht on-line te zijn zelfs als je diarree hebt of slaapt. Onlangs nog een
sms-bericht gehad van Airbnb om middernacht, dat ik moest antwoorden voor 05:00
u of anders werd mijn reservatie gewoon geannuleerd. Die tijd die we nog hadden toen we een fax
stuurden, is nu omzeggens helemaal weg. Je bericht gaat naar je outbox en
binnen enkele seconden -of soms minuten- heeft een robot je al geantwoord.
Meestal naast de kwestie, maar kom. En dan is de afzender vaakst een no-reply.
Vervolgens
spreken die robotten nooit met elkaar, dus de systemen bestoken je vanuit een
andere hoek met ander nieuws. Je beklaagt je ergens over en de dag nadien krijg
je geen antwoord, eidoch een enquête hoe tevreden je wel bent. Andere
dimensies dus. Ik durf bijna te zeggen of a fourth kind.
Lichaamstaal
bij communiceren is dan ook verdwenen. Een lichte oprisping door de pandemie,
via videogesprekken, maar dan nog is het maar een flauw afkooksel van wat het
zou moeten zijn. Je ziet een ander maar voor een stukje, moet de helft van de
tijd in een groepsgesprek je mond houden -mute heet dat- of zelfs je video
uitzetten omdat de techniek anders teveel verstoord wordt.
En het gedrag
van mensen op die nieuwe middelen, is dat gewijzigd? Jazeker. Direct antwoorden
lijkt verwacht, mogelijk kan je niet direct, dan volgt een telefoon (of een
sms) na een email om te vragen of je hun mail wel hebt gehad. En op een écht antwoord moet je dan ook vaak
dagen of zelfs weken wachten omdat de aangesprokene (nog) teveel berichten moet
verwerken. Het
niet-antwoord is vandaag de dag een fobie geworden, twitteraars hopen dat Iemand
zal antwoorden, twitteren is zonder bestemming -want geen specifieke
ontvanger-. Hopen dat de ontvangst bij de hele wereld ligt. En mogelijk
antwoordt Niemand, want Iedereen dacht dat Iemand van repliek zou dienen. Krijg
je géén antwoord, dan verhoogt -aldus een specialiste op de radio- het gevoel
dat je er niet meer bij hoort.
Nu
synchroon? Wij leven de oorlog mee on-line en als je wil, kan het zelfs in real
time.. Maar langs alle kanten waarschuwt men dan voor fake news en
desinformatie. Ieder op zijn kanaal stuurt wat de wereld in, het lijkt evenwel eerder
discommunicatie. Wat mij vandaag erg opvalt, is dan alle heisa en de acties
om mensen die het oorlogsgebied ontvluchten, nu maar allemaal moeten opgevangen
worden. Geen acties toen dit gebeurde in Joegoslavië, af en toe wel eens iemand
uit Afghanistan, géén acties bij ons om de slachtoffers van de overstromingen
in Wallonië op die wijze op te vangen, tenzij wat vrijwilligers die op hun
donder kregen omdat het wettelijk niet kon. Nu dan wel? Solidariteit begint
bij je buren, geopolitieke ligt wat moeilijker. Zeker zolang er charlatans
rondlopen die de wereld naar de verdoemenis willen leiden. Mijn bewondering
voor Karl Popper stijgt elke dag. En screenen mag niet want tegen de privacy. Het moest maar eens iemand zijn die minder leuke bedoelingen heeft met jonge meisjes uit Oekraïne. Help elkaar of niet, maar hou op met dat gescherm met onze "regeltjes". Die zijn niet geschikt om een toestand als deze het hoofd te bieden. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik ken nog wat mensen die bij ons een pensioen krijgen dat onder de armoedegrens ligt die we zélf hebben gesteld.
Hou uw
hoofd koel. Mogelijk in een toren? Tenzij daar een raket is op gevallen.
Wij leven in een
maatschappij die iedereen een tweede kans wenst te geven, een lovenswaardige
instelling. Anders komen we terecht in ontoelaatbare toestanden. Terwijl de
klassieke oog om oog, tand om tand oorspronkelijk wel goed bekeken was. En
wij wensen beschaafd te zijn en te leven. De meesten onder ons toch. Zo is
tweede kans onderwijs een goed idee. Een kleine mispeutering van je kind zie je
toch ook door de vingers. Een herexamen is af en toe eveneens praktisch. Maar,
zoals ik al zei in januari 2021, er zijn grenzen. En bij sommige van die tweede
kansen stelt een mens zich soms vragen. Ik verklaar mij nader in enkele
voorbeelden.
Veel ophef en
verontwaardiging dat door fraude in de bouw een aantal consumenten opgelicht
worden en hun geld kwijt zijn omdat een aannemer met hun voorschotten weg is.
Tja, aan de ene kant is dat het gevolg van de tweede kans die iedereen schijnt
te moeten krijgen als hij failliet gaat. Je mag opnieuw beginnen. Aan de andere
kant willen mensen alles zélf doen, ook de coördinatie van een renovatie. Begin
er maar aan, je bent een speelbal van je verschillende aannemers. Ik denk dat
een investering in een of andere projectleider toch veel voordelen biedt. Aan
den lijve ondervonden. Een modale consument gaat niet in allerhande stukken
napluizen hoeveel risico hij loopt met een aanbieder. Men spreekt nu over een
centraal register waarin je een en ander zou kunnen gaan opzoeken. Te hopen dat
dit register sluitend is en dat je dus de hele loopbaan van een aannemer -met
broers en zusters en neven en nichten- kan doornemen aleer met iemand in zee te
gaan. Zal er waarschijnlijk ook weer een jurist opduiken die de GDPR erbij
sleurt om te zeggen dat dit een inbreuk is op de privacy. Maar het is het een
of het ander.
Onze noorderburen zijn
nog niet goed en wel bekomen van de strapatsen in hun Voice, of de volgende
heeft zich al aangediend. Een voormalige ster van het voetbalgras. Hij stelt ik
realiseerde mij niet dat ik grenzen overschreed. Je moet een oetlul zijn
om zoiets te zeggen als je ongevraagd een dick pic stuurt. Ik durf vermoeden dat
een advocaat hem dat in de mond heeft gelegd. Eens kijken of hij een tweede
kans gaat krijgen. Hij staat al niet meer vermeld op de website, maar de
klokkenluidersregeling is nog wel te zien. Was ik een sponsor, dan zou ik ook
een urgente crisisvergadering bijeenroepen. Of verdient de club een tweede kans
en was het een misstap van één individu waarvoor de club niet moet lijden? Stof
voor verdere hersenspinsels.
Wat lees ik vervolgens in
GvA? Bestuurder die dood van T op zijn geweten heeft, riskeert 3 jaar cel en
rijverbod. Waar gaan we heen? Hoezo riskeert? Rare woordkeuze, tenzij
enkel geïnspireerd om u aan te zetten tot lezen. En iets verder: een rijverbod
van 5 jaar is te lang voor een jonge gast etc.. Een medemens doodrijden door roekeloos
of onverantwoord gedrag is een brug te ver.
Krijgt restaurant Coco
een tweede kans? En wat met dikke Nordin en Frank de Tank? Laat ik een jurist
zijn en begrijpen dat het rechtssysteem moet toegepast worden, dan nog krijg ik
enkele kriebels als men stelt dat procedurefouten de redding zouden kunnen
zijn van onverlaten en vaak recidivisten die in
Dubai mooi weer spelen en weten dat ze na een paar jaar gewoon opnieuw
kunnen beginnen of verder doen. Of bij ons veroordeelden die na overlevering
aan Turkije weer op vrije voeten zijn, wijl ze nog 20 jaar zouden moeten brommen?
Krijgt E-commerce een
tweede kans? Want Paul M wil die voorgoed eruit. De oplossing is nochtans
eenvoudig door minstens de klant de mogelijkheid te bieden om te kiezen wanneer
wordt geleverd, zoals ik al eerder heb betoogd. Handel zal in de toekomst anders
zijn dan wat wij kennen uit onze jeugd en kopen op afstand is daar een deel
van. Je moet de klant ook niet dwingen thuis te blijven voor een pakje.
Nachtwerk is op zich denkbaar, betaal dat dan fatsoenlijk, maak er geen moderne
slavernij van.
Tenslotte: alarmerende
berichten over drollen in de natuur. Het milieu is natuurlijk een bezorgdheid,
maar al tienduizenden jaren doen dieren hun gevoeg in onze natuur en nu is het
ineens een probleem? Misschien kunnen we onze huizen ermee verwarmen nu de rest
onbetaalbaar dreigt te worden?
Eerst al een klein beetje
blij met de verlaging van de energiekost.. al is het tijdelijk. De bochten
waarin Xander zich wringt zijn een doorn in het oog van menige burger. Of het
nu een druppel is op een hete plaat dan wel een premie, laat ik in het midden,
het is en blijft belachelijk. En het resultaat van een amechtige constructie
van een regering waarin iedere partij meent iets te moeten binnenhalen, in het
vooruitzicht van de volgende verkiezing. Pover. En wij pineut.
Of vervolgens de lover
of the Russian Queen een geval is geweest van Me-Too avant la lettre, is niet
geheel duidelijk. De moderne tsaar doet er echter alles aan om het westen in
de gordijnen te jagen omdat hij zich bedreigd voelt. Met name doordat
Oekraïne zich zou kunnen aansluiten bij de NAVO en dan staat die NAVO aan de
grens van zijn tuin. Het zou, volgens sommige specialisten, nu een ideaal
moment zijn om de tegenstander uit verband te spelen.. Merckel weg, Macron
einde houdbaarheid, Boris in het oog van een storm. En arme Joe is zo oud dat hij beter
naar een rusthuis kan, zie ik ze daar denken. Er zouden duizenden
soldaten staan aan de grens. Het zouden er 130.000 zijn. Vergelijkbaar dus met
het aantal manschappen dat instond voor de verdediging van Leningrad in 1942.
Moeten we oorlog vrezen?
Ik ben geneigd te denken van niet, maar ik sta bekend als optimist op dat vlak.
Ik heb het er moeilijk mee dat de mensheid zo stom is om dat te gaan doen, op
vele plaatsen echter -voorlopig ver van ons bed- schiet men nog met scherp of
gooit bommen op de buren en vuurt raketten af. Regelmatig met collateral
damage. Maar de keizer van de kolchozen laat spierballen rollen en laat grote
dreigementen op de wereld los, dat wel. Ik stel voor dat Crembo even gaat
bemiddelen. Sinds die niet meer actief is in het bestieren zelf van dit land,
trekt hij aan een aantal touwtjes van de elektriciteit bij Elia, dus kan hij
ook wat gas geven in een onderonsje met Vladimir. Het is voor ons,
Westerlingen, soms moeilijk te begrijpen hoe men denkt daar verder naar het
Oosten. En lost onze methode van overleg het probleem dan op? Ook leiderschap
bekijkt elk volk of cultuur op zijn eigen wijze. En begin dat dan maar eens uit
te balanceren zodat niemand zijn gezicht verliest. Want wie zijn neus schendt,
schendt zijn aangezicht. De vele egos die vandaag rondlopen, daar hebben we
regelmatig hommeles mee. Iemand kan in zijn land of cultuur een groot leider
zijn, in de ogen van de buur is hij dan mogelijk een despoot. Het is dus alweer
de macht die veel bepaalt. Toch spijtig soms dat verkozen leiders geen enkele toets
moeten ondergaan (koningen sowieso al niet..) wijl het in bedrijven anders
gaat. Daar is het ook nooit waterdicht, doch soms toch ietwat beter. Zopas
vernemen we dat arme Joe nog 3000 man deze richting uitstuurt. Dat is minder
dan bij een betoging tegen zeg het uitkappen van een bos ergens te lande.
Dat leidt ons naar het
begrip Nieuws: als er heden ten dage voldoende getwitterd wordt over gelijk
welk onderwerp, pikken de klassieke media het op en wordt het een nieuwsitem.
Sterk in tegenstelling tot wat we vroeger gewend waren: beroepsmatige reporters
die (vaak) nauwgezet nagingen of wat ze vernamen, wel juist was. Dubbele
controle van de bron. Watergate: fantastische film ook. Nu kan een aap met een
hoed op het meest banale fait-divers verheffen tot Nieuws (met een hoofdletter
dus..) De journalisten worden dan slaafse uitzend-krachten die zich ter plaatse
moeten reppen om daar iets over te gaan zeggen. Dan reageert Twittermans weer
dat de berichtgeving benedenmaats is. Of duikt een filmpje op via TikTok of
Instagram dat beelden brengt die een zender nooit zou gehad hebben. Maar
tegenwoordig lijkt alles out in the open te moeten zijn. Kijk, gisteren
verneem ik -in het nieuws!- dat 5 slangen illegaal in ons land verblijven. Maar
geen woord over hun aanvraag voor regularisatie, noch commentaar van Sammy. In
slaap gevallen?
Even de cirkel rondmaken
dan: een groot stuk van de kost van onze energie blijken accijnzen te zijn. En
wat zijn dat? De beschaafde vervangingen van middeleeuwse brandschattingen. Het
leger, lees de werknemers van de minister van oorlog of zo, steken het boeltje
in de fik als je niet betaalt. Het brandt nu wel in alle huishoudens, doch
enkel op een laag pitje.
De toestand van de wereld
wordt van langsom erger. Al dat getwist en getwitter en de totaal
onsamenhangende maatregelen evolueren richting ongevallen. Djokovic was daar
een mooi voorbeeld van. Ik doe niets af aan zijn verdiensten dat hij een van de
beste sporters ooit is, maar het dagelijkse gezever -nieuws heet dat- over
binnen of buiten en spelen of niet spelen ging te ver. Gelukkig is de
Australische overheid rechtlijnig: géén uitzonderingen.
Clement is naar Monaco
(Boonen is er al, alsook Axel Merckx, Borg, Henin, Goffin eveneens, en ook Max
Verstappen..) Hoelang gaat dat nog mogelijk zijn dat trainers tijdens de
lopende competitie naar een andere club gaan? Dat is vervalsing. En daarover is
het weer van dattum als je nog kan volgen wie zich niet heeft bezondigd aan poenschepperij?
De meesten hebben zich allicht immuun geacht (ofte gevaccineerd..) en ontsprongen
de dans, pronkten met horloges, legden zwembaden aan en gingen vlotjes op reis
naar leuke oorden. Justitie zit niet stil deze dagen, maar blijft achterop
lopen als het op grote crimi aankomt. Als er weer iets gebeurt, ronkende verklaringen
in de pers dat men het gaat aanpakken. Maar beerputten alom dus. Hou uw
masker maar op (gevaccineerd of niet) want het stinkt!
En wat met onze energie?
Als het nu bepaalde dames en heren nog niet duidelijk is dat elektriciteit -of
energie tout court- een basisbehoefte is, weet ik het niet meer. De overheid
put zich dus uit in bedenkingen dat ze dan minder inkomsten zal hebben. De
oplossing die bedrijven daarvoor gebruiken -soms teveel- is snijden in de
kosten. Door de topzware inrichting van ons land en de onnoembaar vele
nutteloze uitgaven blijven ze dagelijks naar geld zoeken. Dat halen ze dan bij
ons, burgers, die netjes betalen en ons niet (genoeg) roeren.
Andere landen? We stonden
in 2019 daarmee al in de top-3 van
Europa qua elektriciteitsprijs voor huishoudens.. Waarom blijft men drammen dat
energie geen basisbehoefte is? Hoever springt een huishouden met 200 Euro? Voor
sommigen zal dat nog niet eens de helft zijn van een maandvoorschot.. Laat me
niet lachen dus. Water, fietsen en kappers rekenen 6%, boeken en tijdschriften
evenzo, en geneesmiddelen. En dan dwingen ze mij nog om, als mijn mazoutketel
het zou begeven (hij wordt 30 jaar..) om over te schakelen op gas. Tenzij ik
een masochist zou zijn en heel mijn tuin wil laten omploegen om daar buizen in
te leggen.
De klapper van de week is
echter bij onze Noorderburen te vinden en Bart DP lijkt nu wel een koorknaapje
met zijn sms-sen. De onderste steen moet bovenkomen, de bagger moet geschept.
Gaan ze veel spades voor nodig hebben. Misschien beter de specialist-baggeraar
van de Lage Landen, Jan de Nul, even bellen, hier moet inderdaad wat verzet
worden. Het is natuurlijk wel al langer zo dat dit soort gedrag bestaat en er
gebeurde niets mee. Ontelbaar zijn de slachtoffers die hun hele leven met een
trauma moeten doorbrengen, omdat machtigen geld en invloed genoeg hebben. Probleem
immers is dat dames -en soms ook heren- huiverig staan tegenover meldingen.
Omdat het steeds begint met er zou iets gebeurd zijn, maar er is nog niets
bewezen. Klopt juridisch wel in ons huidig bestel, doch u begrijpt dat iemand
twee keer nadenkt aleer een melding te doen. Als je al bij de politie het
risico loopt dat men suggereert dat je het wel zal uitgelokt hebben,
dan moet je daarna keihard bewijzen wat je is overkomen, met smeuïge details
erbij. Het is enkel in de gevallen dat er inderdaad doden te betreuren zijn dat
de zaak ernstiger wordt genomen. Dan nog lopen sommige daders vrij en vrolijk
de zaal uit na vrijspraak wegens procedurefouten of komen veel te vroeg vrij en
herbeginnen. We moeten toch eens goed kijken of we het systeem niet ras kunnen
verbeteren, zonder politieke kibbelarijen, maar gewoon uit moreel en ethisch
standpunt. Ik houd mijn hart vast dat er binnenkort getwitterd wordt dat
babysitters moeten gescreend worden.. U herinnert zich nog de vraag van
advocaten om de verslagen in te zien van de vertrouwenspersoon, daar heb ik
eerder ook mijn bedenkingen bij geformuleerd. Ik ben er wat ongemakkelijk bij
om het te zeggen, maar de rechten van de verdediging gaan soms wat te ver in
hun toepassing. Waarmee ik niet pleit voor de terugkeer van galg en rad, maar
wel voor een evenwichtige benadering. Anders gaan we toch wel verder de
verkeerde kant op. Respect voor kinderen is het hoogste goed. Machtsmisbruik is
het laagste.
Gisteren weer absolute
chaos in Brussel, gelukkig moest ik er niet zijn. De taxibedrijven leggen het
verkeer plat. Is het u ook opgevallen dat een aantal diensten aan de consument
of de burger regelmatig het slachtoffer zijn van mensen, organisaties of groepen
die eigenlijk ten dienste staan van ons allen maar lak hebben aan ons: treinen,
trams, taxis, zelfs politie. Ze willen hun wensen doordrukken en dat wij niet kunnen
werken zal hun worst wezen. Uber ligt dus weer onder vuur.. maar in de ontwikkeling
van onze mobiliteit lijkt het mij evenwel een goede en creatieve vondst om dit
soort diensten aan te bieden. De volgende stap is immers de chauffeurloze auto,
ook nog superveilig, die je brengt waar je moet zijn. Een soort
treintje-op-maat of een logisch gevolg van de belbus. Krijg je geheid protest
vanuit een hoek met verworven rechten en regelingetjes.
Dat komt er natuurlijk
van omdat het steeds hetzelfde liedje is: wetten lopen achter (tenzij ze visionair
zijn) De wet wordt gemaakt als
er iets gebeurd is tegenwoordig.. Binnenkort dus wel eentje die verbiedt
linksaf te slaan omdat anders een kind kan overhoop gefietst.
Kenmerk van
managementsystemen (mijn activiteit..) is dat je regelmatig een review doet van
wat er is uitgevaardigd of afgesproken, om te kijken of het nog wel geldt of
geldig is, want de omstandigheden hebben de neiging te veranderen. Met 100.000
wetten en aanverwanten is dat wel een titaantjeswerk. Niet makkelijk, dat geef
ik toe, maar het duidt toch op zand in het raderwerk van ons besturingssysteem.
Let dus ook maar op, want een wet uit 1939 -vandaag nog steeds geldig- stelt dat
os, paard en hond kunnen gevorderd worden om legerviertuigen voort te bewegen.
En wat te denken van deze: als alle verkeer verbroken is als gevolg van pest
of een andere ziekte, dan moet je naar de Vrederechter om je testament te
maken. Die Vrederechter geeft echter niet thuis op de rechtbank want daar
mag niemand binnen..
Uber-mensen zijn dus
vooruitziend. Dat kan niet gezegd
worden van sommige anderen die ook schijnen te vinden dat ze Uber zijn, zoals
Bart DP. Ze voelen zich boven anderen verheven of denken dat bepaalde (zaken)
niet voor henzelf gelden. Jonas Geirnaerts tekst daarover is een mooie
illustratie van wat een zinnig mens kan denken. Je doet iets wat eigenlijk niet
kan, in een bepaalde tijdsgeest of samenleving. Daarna vliegt men een advocaat
aan die zich een breuk gaat zoeken naar een of andere wet of wat je deed wel
strafbaar is. En omdat de wet achterloopt, kan je zoiets wel vinden. Dat heet
dan procedurefouten. Maar het is niet omdat iets niet strafbaar is, dat dit
je dan alle mogelijkheden geeft om het te doen. Er bestaat m.i. geen wettekst
die verbiedt dat je als baas een ondergeschikte of een medewerker mag
uitkafferen. Toch gebeurt het en zelfs vaker dan men denkt. Maar dat hoor je
eigenlijk niet te doen! Dus geen wet? Dan geen veroordeling. Maar je blijft wél
schuldig, mijn gedacht. Er is dus wel iets mis met onze samenleving. En we
mogen dan weer minder samen leven omdat het beestje de agendas van onze
leiders dag op dag doorkruist. Defcon1. We gaan straks wederom horen wat
zogenaamd weer wel en niet mag.
En vanavond komt onze
kleinzoon, die ik niet mag identificeren omwille van de GDPR, weer logeren en
dan kan ik terugplooien op het boerderijboek met loeiende koeien, een hinnikend
paard, of het wilde-dieren-boek met de olifant en de giraffe. Varkens zitten er
ook bij. Wat gaat die kleine binnen enkele jaren in de school leren over wat er
gebeurd is. Als de school dan nog open is wel te verstaan.
Voorzetten
of assists, het maakt niet uit. De
kanselier van Oostenrijk heet dan wel niet Anton, maar ik durf gelijkenissen
bespeuren: eens voor de dag komen met een primeur! Die inslaat als een bom. Met
verwijzing naar de IJsman. Een beetje zoals de superverspreider enige tijd
geleden in datzelfde gebied, waar glijpartijen schering en inslag zijn, nu even
niet dus. Boeltje op slot. Het gaat allemaal bergaf. (misschien de
onafhankelijkheid uitroepen, daar scoor je ook mee, Freistaat Tirol, of terug
naar het historische graafschap) Zonder een volksraadpleging te organiseren,
voel ik aan mijn water dat velen -ook dichter bij huis- het met hem eens zijn.
Ik ben dan wel geen
politicus, noch viroloog, dan kan ik enkel mijn gedachten kwijt als burger. Als
u het mij niet ten kwade duiden wil.
De discussie over
verplichte inenting vs individuele vrijheid is vandaag alom een hot item, doch m.i.
af en toe een hoax, omdat men blijft proberen die twee genoemde principes te
verzoenen, loopt altijd faliekant af.
Dringende ingrepen bij
mensen die het uiterst nodig hebben, worden keer op keer uitgesteld omdat er
geen bedden zijn om hen na hun operatie met de nodige zorg te omringen. Omdat
bepaalde zieken -wegens niet gevaccineerd- hun bed bezetten. Kwestie van leven
of dood, zegt men, maar voor die slachtoffers die merendeel wél hun prikje
hebben gehad, is het een calvarie. Leg het maar uit aan je kinderen. Voor
polio, ook een virus, werd in 1966 de verplichting ingesteld, wat is er dus
anders dan toen? Politici durven niet meer beslissingen te nemen. Uit angst om
stemmen te verliezen of omdat achter de schermen iemand anders de plak zwaait.
Werk je in de zorg, dan moet je toch ook ingeënt zijn tegen hepatitis en de tetanusprik
is eveneens hier en daar een must. Trouwens, wat is er nu zo erg om een masker
te dragen?
Terzijde vliegt Mevrouw Verlinden
nog even naar de USA. Men vraagt zich af waarom deze dame mordicus naar de States
moet gaan als er binnenlandse zaken zijn die méér aandacht behoeven omdat het
land totaal overhoop ligt en wij dagelijks van hot naar haar gestuurd worden.
Intussen speelt zich aan
de oostgrens van de Onverenigde Staten van Europa een aantal dramas af,
geregisseerd door ene Mr L, die heeft een snorretje.
Ben ik de enige die dan moet denken aan eerdere historische figuren die ook voorzien
waren van zulk attribuut en zich ontpopten tot dictators? Ik bespeurde al wat ongemak bij
mezelf telkens ik hem zag, en zie er is zelfs een top-10 op Internet te vinden.
De anderen zijn allemaal geëlimineerd, op verschillende wijzen en tijdstippen.
Komt daar dus nog wat van? Tot nader order gedraagt de internationale
gemeenschap zich beschaafd en stuurt hem berichten dat hij zich moet gedragen.
Of ze veroordelen ten stelligste via Twitter wat hij aan het doen is.
Dan even naar Rdam: een
uit de hand gelopen activiteit die alle verbeelding tart! Gaan ze ook zo
optreden als er nieuwe verkeersregels worden uitgevaardigd die niet leuk zijn? Het
gidsland is de weg kwijt, nadat ze hun regering al hadden weggepoetst. Xander
zou er misschien wel weg mee weten.
Ik ben van nature
optimistisch, anders zou ik moeten gaan slapen met de vraag: wat gaat ons eerst
de kop kosten: een virus of het klimaat om zeep?
Er was eens een krekel en ook een mier, ons
allen bekend via een fabel. De politici-krekels zijn al de hele zomer naarstig
aan het tsjirpen en vermaken ons met hun schone liedjes. Maar nu: Eindelijk
eens een politica die durft beslissingen te nemen die niet overal op applaus
worden onthaald. Leg stil die handel! De CEO van 3M stelt dat er grote
economische gevolgen zullen zijn.. so what?! Enkele grote spelers op de
automarkt gaan zonder grondstoffen vallen. Oei, dat is een streep door een
aantal rekeningen, vooral van die van de grote multinationals die kicken op groeien
en winsten. Consumenten kunnen de pot op. Het is trouwens vandaag de dag niet
makkelijk om een nieuwe auto te kopen, hij moet vaak nog worden gemaakt en dan
moet je maar wachten. Tussendoor -zie verder- is het nog de vraag of ze
allemaal hun plannen zullen moeten herzien door de fabels van de krekels. Binnen
afzienbare tijd is het mogelijk gedaan met de klassieke auto. Als we nu
vaststellen dat de gezondheid van het volk eens een keer boven alles wordt
gesteld en er ook naar wordt gehandeld, durf ik dat toejuichen. Zuhal doet
eindelijk eens wat een aantal krekels voor haar niet dorsten te doen.
Intussen -en reeds veel langer- worden wij om
de oren geslagen met afkortingen allerhande: 3M, G5, G7 en nu ook G20.. Wie er
allemaal lid van is, interesseert de goegemeente niet bijster. Die zit in een
of andere put door Corona of anders, knoopt eindjes aan elkaar als het nog kan
en ziet met lede ogen hoe de krekels zich vermaken in verre oorden om te
palaveren over van alles en nog wat. Ook nog even wachten op controles door
moedertje fiscus want misschien gaat de ene of de andere die reis nog boeken
als onkosten. Beter ware het te spreken over kosten op het sterfhuis?
Op de vorige meeting besloten ze dat ze
1,5° als limiet gingen hanteren. Nu, zes jaar later, zitten ze dan wat te epibreren
hoe ze dat dan gaan doen. Mooi voorbeeld van procrastinatiegedrag? We zijn
met ons allen én onze kinderen én onze kleinkinderen zes (6) jaar kwijt.
China, India en andere landen die nu
geïndustrialiseerd (beginnen te) zijn, argumenteren dat ze toch wel enkele
decennia verder mogen uitstoten, want Europa is al véél langer bezig. Op dat
punt hebben ze gelijk, maar de aardbol kan dat niet trekken, vrees ik. Allen
naar Duin, dus.
In de marge van zon wereldvergadering -met
veel ecologische voetstappen- bestaat het kleine keizertje van Frankrijk het
dan nog om wat te gaan redetwisten over een mislukte onderzeeërsdeal. Zijn ze
over het kanaal gevlogen om de wereld te redden of zichzelf? Was Napoleon niet
dood?
Hoor ik ook dat Meryame K. zon 50 miljoen
gaat overmaken richting Sahel. Zonder uitspraken te doen over onze
mogelijkheden om solidair te zijn en iemand te helpen, doen zulke schenkingen
toch vragen rijzen. Als ze dat geld eens zouden gebruiken om de hoogste nood te
lenigen van onze medeburgers die het niet breed hebben en achter alle netten
vissen? Dat is toch ook solidariteit en we zien het effect ervan dicht bij
huis. Tenware dat dan weer een visserijoorlog ontketent.
En Arco duikt weer op, nog een hoop
argeloze kleine spaarders die opgelicht zijn en naar hun spaarcenten kunnen
fluiten. De krekels beslisten nu dat élk individu maar bewijzen moet voorleggen
dat hij schade heeft geleden. Mogelijk formeel juist, maar conceptueel een
schande.
Ik moet zeggen dat er in Genk wel wat
beweegt en niet alleen dus in het voetbal. De twee genoemde dames hebben een
mooie voorzet gegeven. Oei, of moet ik zeggen assist? Ze hebben het mogelijk geleerd
van de Kev?
Of de berg een muis
heeft gebaard of niet, zal de toekomst wel uitwijzen. Ik wil mij vandaag
concentreren op twee aspecten: Voetbal en varkens.
Even bij voorbaat
toch benadrukken dat de afschaffing van de bijzondere heffing voor de Sociale
Zekerheid gezegd wordt binnen enkele jaren wel volledig verdwenen te zijn.
Ze viert haar 30-jarig bestaan zo u het vergeten was. Gebeurt wel meer met
tijdelijke maatregelen, ze hopen waarschijnlijk dat we die dan vergeten in de
nevelen van de tijd. Zonet nog een fiscale specialist bezig gehoord op Radio1:
het is veel ingewikkelder dan het gecommuniceerd werd, want hoe je erop vooruit
gaat zou afhangen van je gezinstoestand. Spek voor wiens bek? Dat gaat de
discussie weer laten opflakkeren over het statuut van de te-belasten-burger.
Dat is de hamvraag: is het rechtvaardig of gewoon billijk dat je,
afhankelijk van de samenlevingsvorm die je als individu kiest, fiscaal de
pineut bent of juist een geluksvogel? Moeilijk evenwicht. Maar in elk geval moeten
m.i. alle bedragen die men gelijk waar in een wet hanteert, de indexatie
volgen, als men aan indexatie houdt. De ene wel en de andere niet, leidt geheid
tot discussie. Dat ze maar de geschikte formulering vinden om dat hard te
maken, daarvoor zijn ze verkozen. Anders blijft het elke week bij
wetsaanpassingen en allicht is iemand ergens iets vergeten en dan wordt de
rechtszekerheid weer van stal gehaald.
Een schijntje van
43 miljoen halen bij vetbetaalde voetballers? Omdat de blauwe gebaarde niet méér
wil. Nou vraag ik u! Men stelt dat deze arme jongens een korte loopbaan hebben
en dus moeten verdienen als ze nog kunnen. Ookvergeten dat ze dan zoveel bij elkaar hebben geschraapt dat ze
ruimschoots zullen toekomen voor de rest van hun leven. De meesten zetten
daarna een winkeltje op in een of ander, of worden binnengehaald door een
bedrijf wegens hun reputatie. Ze vallen dus meestal niet zonder werk. Dit in
tegenstelling tot andere ongelukkige werknemers die eruit worden gezet omwille
van besparingen, die hebben meer last om weer iets te vinden. En dan ook denken
aan de terechte stelling van o.m. Mentally Fit, die aantoont dat een normale
werknemer elke dag topprestaties moet leveren, 5/5. Voor sommige renners kan
deze redenering ook opgaan. Ik doe niets af van een aantal fantastische
prestaties die sommigen leveren, maar de coherentie is zoek. Spek voor wiens
bek?
Varkens dan: Wij
zijn bekend om onze export. Natuurlijk ga je in een klein land sneller
exporteren dan in een groot. Dus die cijfers zijn allemaal met een korrel zout
te nemen. Maar hebben ze dan geen varkens genoeg in China? Of het Midden-Oosten
-dat is àls ze ervan mogen eten- ? Waarom eten wij boontjes uit Kenia en
bosbessen uit Mexico? Al eens grondig nagedacht over de ecologische voetstap
daarvan? De CO2 uitstoot van al die logistiek? Hoeveel varkens eten wij? Waarom
dan teveel kweken? Om exportsubsidies te krijgen? Rendabiliteit ten koste van
de aarde. Laat ons wat meer eten in de seizoenen dat er wat is bij ons
misschien? Spek voor wiens bek?
Dat ze eens durven
denken in hun nachtelijke praatsessies aan meer vrijheid in de zin van werken
als het werk er is, 4 dagen per week of drie. Wie enkel in het weekend wil
werken, zou dat moeten kunnen, zou niet meer moeten kosten.
Terzijde: iemand in
mijn naaste kring, 60+, is al meer dan een jaar uiterst actief aan het
solliciteren omdat ze wil werken, vangt telkens bot. Ik kan me niet van de
indruk ontdoen dat zij te oud wordt geacht. En de redenen die men opgeeft
-als ze al gegeven worden- zijn ook nog tegenstrijdig. Ik moet misschien een
open brief schrijven aan een Minister van Werk om dit aan te kaarten? Of doet
Dikke Freddy dat?
30 Euro
elektriciteitskorting op jaarbasis?! Wat is me dat nu? Lijkt wel Monopoly-geld.
Ons model van coalitie datbeslissingen
neemt in de trant van wij beslissen dat wij tussen vandaag en 2028 gaan
beslissen is toch niet meer ernstig te nemen?
Om in de geest van
de tijd te blijven: wij worden belaagd. En hebben elektronische overlast omdat
je geen postzegel meer kan kopen zonder dat je internet hebt. We worden belaagd
door allerhande ongevraagde reclame via mail, probeer je maar eens te laten
schrappen van zon lijst. En gokken bevorderen via reclame op een openbare
omroep? Wordt eindelijk ook afgeschaft, dat is, tegen 2025..
Ons systeem zit vol
zand, niemand durft meer knopen door te hakken en vanaf zeer binnenkort zaken te
laten verdwijnen of in te voeren. Trein der traagheid?
Het moet zijn dat de pandemie het geheugen
dreigt aan te tasten. De kennis van wiskunde bij ons is immers sedert 2008 tot
2020 dramatisch gedaald, aldus de media. Mogelijk zijn er dus ook een aantal
gebuisde jongeren nu oud genoeg om in de maatschappij en het arbeidscircuit mee
te draaien, met name kunnen zij ook verkozen zijn. Men zou als eerste reactie bewondering
opbrengen voor de bollebozen -of zijn het bolle bazen?- in het Parlement die
zopas een oplossing hebben bedacht voor de ziekte van een eertijds wit konijn,
dat mogelijk een subsidiehamster zal blijken te zijn. Dat is als er geen
procedurefouten worden gemaakt. Geen zalfje, geen pillen. Maar wel zacht
gezalfd en bitter als pil?
Ik verklaar mij nader: de oplossing ligt in
het verlagen van het salaris van verkozenen naar 60% zoals het geval bij de
modale werknemer. Aldus de rekenkundigen. Dan blijkt dat dit zou gaan via het
intrekken van de onkostenvergoeding. Waarom trouwens 0,53 per km, als ikzelf
maar 0,34 krijg? De auto van een parlementslid kost toch zowat evenveel als de
mijne? De onkostenvergoeding swingt de pan uit: 23k Euro/jaar terwijl u en ik
in de privé 1,8k kunnen krijgen. En als ik geen uniform draag, moet ik maar
zelf zorgen dat mijn kleren proper zijn, mijn kousen gewaasn en mijn schoenen
gepoetst. Het moet zijn dat diegenen die nog juist kunnen
rekenen bij de PvdA onderdak hebben gevonden.
De discussie dat een verkozene eigenlijk
geen werknemer is, lijkt mij gespeend van inhoud want niet holistisch. Hij
heeft inderdaad geen contract, maar neemt wel werk op zich. Zijn werkgever is
dus het Volk, u en ik, want wij geven hem opdracht om een aantal zaken te doen
omdat we zelf geen tijd hebben omdat we werken. Wij kunnen dus dat salaris
verminderen, via een gewone vraag aan allen. Met een App-je of zo. Als ze geen
werknemer zijn, moet men ook niet praten over salaris en zouden ze énkel een
kostenvergoeding moeten krijgen.
Modaal krijgt 3.300 bruto per maand. Ben je
ziek, dan geen maaltijdcheques et al. Dus moeten ze terugvallen op 60% van hun
basisvergoeding, zijnde pakweg 6.000, dus naar 3.600. Terugvalsalaris netto is
dan nog steeds 9% méér dan de modale Belg bruto. En werken ze harder dan wij?
Laat me niet lachen. Modaal gaat -bij ziekte- na enkele maanden ook nog wat
minder krijgen en moeder fiscus loert op alles wat je binnen zou krijgen. Als
ik onkosten maak zijn die maar voor een deel aftrekbaar. En zopas nog vernomen
dat de Vis-cus intensiever gaat hengelen naar uitgaven die eigenlijk privé zijn
en in de boekhouding zitten van een bedrijf. Moeten we ook nog wat boetes op
gaan betalen.. Uw dienaar gaat van minder nog duizelen. Allicht kent een van mijn lezers een
verkozene: vraag het even aub, in een of andere commissie, waarvoor ze toch ook
weer extra betaald krijgen.
Van hamsteren en rekenen naar het Rekenhof
is een kleine stap: Pinxten! Hij dacht het Licht te hebben gezien en wilde ook pinxteren
gaan vieren.. Hij rekende erop dat zijn eigen rekeningen de dans zouden
ontspringen. Buiten de waard gerekend.
Zou het dan toeval zijn dat de eertijds
verantwoordelijke Minister van Vervuiling tot dezelfde familie behoorde? Je zou
haast gaan denken dat deze partij toch nog last heeft van gedragingen die in
vroeger dagen kenmerkend waren voor de clerus: need to know basis..
Maar dan stellen we vast dat Kareltje is
overgestapt naar de blauwe kant en moeten we dus deze familie waarschuwen voor
witte en andere konijnen. Vrijheid is een mooi goed, maar men mag niet
overdrijven. Gelukkig ken ik er ook een paar die zuiver op de graat zijn. Maar
opgekuist moet er wel worden, wij zijn het beu te moeten betalen voor allerhande
kosten die de overheid op ons afwentelt. Laat b.v. de kosten van relschopperij
in het voetbal betalen door de clubs, niet door ons, het is flauwe kul dat ze
geen geld hebben want ze kunnen wél fortuinen spenderen aan spelers. Alles
hangt met alles samen, zoals dinsdag zal blijken als de regering ons een
lijstje gaat voorschotelen van wat we niet meer zullen krijgen. Ik ga mij toch
een hoge hoed aanschaffen, misschien dat er een konijn uit komt.
Ah! Nietige wezens, zakken vol
water, hoofden vol waan. Ik had jullie goed te pakken, vanuit mijn viswinkel.
Met alle Chinezen en ook met den deze en die ook en die en die. Ik was beter
dan de pest en de cholera tezamen, deed jullie daveren op grondvesten die
stonken naar drijfzand. Dwazen!
Ik kroop in al je holten, ongezien, ongevoeld, hoe
meer hoe beter, en elke idioot die dacht mij te negeren, stak er twee anderen
aan, pure wiskunde! Fibonacci, exponentiële reeksen. Ik adem in je nek, frutsel
aan je vingers, niezen en snot, koelen en blazen, veel blazen, veel blagen.
Grote paniek en politiek! Zonder kop, alom verboden en verbieden zonder
samenspraak. Ik was de eenheid van de Unie en de Staten, ik ken geen grenzen en
geen douaan zag mij voorbijkruipen. Koningen, presidenten, eerste ministers of
tweede ministers of de n-de (und kein Ende!), dictators, stamhoofden, ze zijn
mij allemaal te min geweest. Ik heb Waterloo en de IJzer, de Ardennen en Hastings,
Verdun en Stalingrad, Guldensporen, verlaagd tot akkefietjes,
vergeet-mij-nietjes, 9/11 was een fait-divers, 3.000 man ocharme. Ik heb nooit
goed begrepen waarom jullie dachten boven alles verheven te zijn. Ik sloeg
jullie dus met verstomming -Bam! Boem! en maakte jullie sprakeloos. Smakeloos,
ik heb lekker onverdraagzaamheid gezaaid, onbegrip en onvermogen, kommer en
kwel!
Ah, pesterig, cholerisch mormel, geniepige
kleine egelachtige! We hebben het moeten doen met beenknuffels, met virtuele
handdrukken, met zitten kijken naar TV zonder vrienden en familie, met sport
zonder volk en volk zonder sport. Met cafés zonder bier en bier zonder cafés. Met
nadenken over nadenken en zwammen over zwammen, rieken aan statistieken en wie
geen partner had of geen familie, was alleen thuis in de schoot van de
eenzaamheid. Wij hebben onze vaders, moeders, broers of zusters, zelfs
kinderen, afgegeven zonder de warmte van samen! Zelfs zij die niet bezweken aan
jouw slijmerig gif, wier adem zacht vergleed in de nacht.
Weg met jou, schurftig secreet. Failliet Covied
subiet. Praat Priet. Alleen de taal was ons wapen, want die kent ook geen
grenzen. Spraak als cement tussen mensen. Wij hebben de taal, daar krijg je
nooit ofte nimmer vat op. Stomme bol. Stik in je eigen etter, zelfvoldane
spetter. Wij bleven
lezen: poëzie, Claus en Conscience, Montaigne en Machiavelli, Van Ostayen en De
Coninck.
Dus wij gaan nu terug! Naar het drukken van handen,
het omhelzen van geliefden, het ongehinderd kijken in de ogen van een ander. - Weg
met het korset, de bankschroef, de kantklauw en de wurglening, het keurslijf,
zelfs de dwangbuis! Weg die maskers, wij gaan ontpoppen en weer vlinders zijn,
ook in de buiken van de jeugd. Wij krijgen terug de smaak te pakken, wij gaan
proeven van vrijheid en verdraagzaamheid, de warmte van samenzijn.
Wij herstellen de Orde en zien elkaar elke maand in
onze open beslotenheid en besloten openheid. Dit was slam! Wij gaan voor 4 op
een rij, samenkomen tot Kerstmis.
Vooreerst wil ik al mijn lezers een mooi en
ander 2021 toewensen. Ik ben een aantal maanden stilzwijgend aan
de kant blijven staan, waarvoor excuus aan diegenen die eventueel uitkeken naar
een of andere bedenking. Veel is echter geconvergeerd in die drie maanden van
columniaal stilzwijgen. Ik neem derhalve even de draad weer op.
Het woord van het jaar had mogelijk grens
moeten zijn. Langs alle kanten van toepassing! Hoewel knuffelcontact ook
wel te maken heeft met grenzen. En waar dat toe leidt. In september meldde ik
nog de grenzen van de welvoeglijkheid naar aanleiding van de witte sokken, deze
week dus weer Bart DP in het nieuws. Die nam knuffelcontact wat te nauw tot
nader order.
Dat kunnen we dan weer linken aan de
hernieuwde aandacht voor hoe vrouwen zich moeten kleden om ernstig te worden
genomen.. onze samenleving moet nog veel herzien aleer we zijn waar we moeten
zijn. Je hebt wel allerhande gebruiken, cultureel of niet, en die evolueren ook
vaak. Behalve als godsdiensten blijven voorschrijven hoe je je dagelijkse leven
moet leiden. Godsdienst blijft voor mij een puur persoonlijke beleving. Maar er
zijn grenzen.
Vervolgens heeft grensoverschrijdend
gedrag vandaag meerdere betekenissen! Het gaat ook over op reis gaan. Moeten
we reizigers allemaal verketteren? Nee toch, als je naar je eigen stek gaat in je
eigen of een ander land en aldaar alle maatregelen in acht neemt -zoals je
thuis zou doen-, is er m.i. niets aan de hand. Zeker als je met je eigen wagen
zou gaan. Vliegtuigen zijn mogelijk wat gevaarlijker, ik blijf daar nog wat
vanaf. Het grote probleem was de gemiste kans van Europa om op eenduidige én
uniforme wijze het probleem aan te pakken, in plaats van de territoriale
bevoegdheid te blijven prediken. Het misplaatste schermen met die individuele
vrijheid blijft parten spelen. Indien de hele maatschappij gevaar loopt, dan
moet men drastisch kunnen optreden.
Met u durf ik vervolgens vinden dat
bepaalde aberraties in het land dat recent is toegetreden tot de categorie bananenrepublieken
ook over de schreef zijn. Er blijken mensen rond te lopen die een wel héél
speciale invulling geven aan het woord democratie. Daar zijn zoveel
verschillende vormen van, dat het bijna onbegonnen werk is om ze allemaal te
vergelijken omdat ze soms zo verschillend zijn. Wat er echter in DC gebeurde,
is voorbij élke grens van beschaving. Als we dat woord nog mogen gebruiken. Daarmee verbonden stoten we dus ook weer op de
grenzen van de macht en het gedrag van sociale media. De werkelijkheid die via
die media onze leefwereld overspoelt, is regelmatig angstwekkend. Vermits er
weinig of geen controle over is. Voorbeelden zijn er al in overvloed geweest
van kinderen die het niet meer zien zitten of erger, eruit stappen omwille van
wat er op die fora verschijnt. Zowel in het algemeen als over henzelf. Er zijn
dus grenzen.
We zijn het tijdperk ingetreden van de
grensgevallen. De wetgevers lopen hopeloos achterop, omdat ze alles willen
vastleggen in specifieke regeltjes. We moeten allemaal weer op zoek naar het
gezond verstand (boeren- of ander) om de wereld leefbaar te houden voor onze
kinderen en kleinkinderen.
Terzijde: Grenzen aan de groei dateert al
van 1972, dus volgend jaar 50 jaar oud, maar heftiger actueel kan bijna niet
op alle vlakken die daarin ter sprake kwamen.
En nu, vragen de advocaten van Bart DP
inzage in de vertrouwelijke dossiers van slachtoffers, dat is niet alleen over
de grens, maar ook een brug te ver. Het ondergraaft de basisbeginselen van recht,
rechtvaardigheid en rechtszekerheid voor slachtoffers. En in dit geval gaat
onze permissiviteit toch niet zover dat we dat gaan tolereren? Ik mag hopen dat
het goed loopt met de wijsheid van de rechtbank.
Schrijf mij een brief, mijn brievenbus hunkert naar
een handgeschreven enveloppe, met een bericht hoe het met je gaat en hoe je het
mist om ons te zien.
De enigen die mij nog schrijven, zijn maatschappijen
die geld willen zien, herinneringen en bedelbrieven, of nog, schreeuwlelijke
braderijen van waardeloze niemendallen
Schrijf mij een brief!
Ik wil je handschrift zien, als je dat nog geoefend
hebt in plaats van op toetsen te tokkelen.
Ik wil zien hoe je hand over het papier schreed en
krullen maakte in de f en de g, hoe je puntjes op de is zette en zachtjes de
ts kruiste, denkend aan het volgend woord. Want de zin van de zin laat mij je
ziel zien. Vertel mij hoe je langs de velden en de beemden liep en de wind op
je wangen voelde. Vertel me hoe het gaat met je kinderen en of je ze nog ziet.
Zeg me hoe je de kleine handjes van je kleinkinderen mist op je schouders.
En is je inspiratie opgedroogd, schrijf dan een
gedicht over nadat je het goed en hardop hebt gelezen.
Maar wél een dat verwoordt hoe het met je gaat en
waarom je eenzaam bent omdat je binnen moet blijven, of waarom je blij bent dat
je deze ogenblikken hebt voor jezelf en het lezen van een boek of het
beluisteren van muziek.
Pak je taal op en vertrouw je gedachten toe aan het
witte vel, zodat ik jou kan zien want taal is het enige dat ons nog rest om bij
elkaar te komen. Gebruik knuffeltaal, en geef me een taalknuffel.
Schrijf mij een brief zoals die uit 1904 die mijn
grootvader schreef toen hij mijn grootmoeder vroeg om haar nog eens te mogen
zien met de belofte dat hij haar gelukkig wilde maken. Had hij die niet geschreven,
dan was ik er wellicht niet geweest.
Gezien zowat velen in hun blootje gaan, het
zijn turbulente tijden, dacht ik nog wat na over wat ons overkomt. Nadat ik
eerder reeds enkele nieuwe woorden had gelanceerd in columns in 2015 en 2013,
zou ik nu zeggen dat de pornocratie opgang begint te maken! Zonder uitspraak te
doen over de originele feiten -iedereen mag doen wat hij niet laten kan- moet
je wel een moment van zwakte hebben om een dickpic en de hele rimram rond te
sturen naar iemand die je van haar noch pluim kent. Je wordt koud gepakt. Of
zijn we zover gevorderd in onze gedigitaliseerde samenleving dat je vriend
kan zijn van iemand die je nooit aan den lijve hebt ondervonden? En enkel
pikante (sic) indrukken van hebt? Een vriend is iemand die je de hand hebt
gedrukt, die je hebt omhelsd, met wie je fysiek samen hebt gesproken, elkaar
recht in de échte ogen kijkend, met wie je hebt gezworen de wereld te zullen
verbeteren of laveloos de nacht bent ingegaan na een gezellige avond.. Het zij
zo, ik zal mij moeten neerleggen bij het feit dat ik soms niet meer volgen kan.
Bespeur ik nu echter ook enige analogie met
wat recent in Nederland is gebeurd? Riep men op tot haat? Neen. Riep men
op tot discriminatie? Neen. Doet men aan groepsbelediging? Jazeker!
Veel inkt is al gevloeid om uit te leggen dat de wiskundige democratie toch wel
enige zin heeft. Nochtans lijkt het een spreidstand die ergens niet klopt. Het
idee dat je in een federale staat een regering gaat vormen waarin de
vertegenwoordigers van een belangrijke groep, zoniet de belangrijkste, niet meer
aan zet zijn, geeft een ongemakkelijk gevoel. Dit land is in meer dan één
opzicht verdeeld: Noord versus Zuid, Vlaanderen versus Wallonië, links versus
rechts, wat dat ook moge betekenen. Het blijft een feit dat een groot deel van
de bevolking een aantal jaren misdeeld zal zijn. We zullen zien of regionaal
besturen en federaal tegensturen haalbaar zal zijn en hoeveel brokken er in de
pap zitten of hoeveel blikschade er ons te wachten staat.
De treurige vertoning in de Kamer van enkele
dagen geleden ontlokt de pers alweer superlatieven als oorlog, drama en het
einde van de democratie. Waarom Madame niet deed wat ze beloofde te zullen
doen na zes maanden, is onbegrijpelijk en illustreert de attitude van de hele
politieke klasse. Veel klasse is er niet meer aan.
De strijd om de 16, zoals die
gemeenzaam wordt genoemd, stemt verder toch tot droefenis voor elk weldenkend
mens?Het plan over wat onze regering de
komende jaren zal gaan doen (of moeten doen) is ondergeschikt aan het resultaat
van een koehandel tussen groepjes belanghebbenden die afwegen of ze familie
zijn, of niet, al naargelang het uitkomt of niet. Het achterkamertjesgedoe
tussen partijvoorzitters die à la Cirque du Soleil evenwichten zoeken om alles
te verdelen. Je zal maar een goede leider of manager zijn.. als je in de
verkeerde provincie woont, val je uit de boot. Hoelang gaan we nog door met
deze poespas in plaats van resoluut de juiste man/vrouw/X op de voor hen meest
geschikte plaats te zetten?
Wacht tot er iemand begint te argumenteren
dat er evenveel blonde als donkerharigen moeten zijn, evenveel heteros als homos,
een fair aantal andersvaliden, vrije beroepen en werklozen.
De grootste belediging durf ik vinden dat
men de naam van een van de grootste componisten aan dit misbaksel heeft durven
geven. Antonio keert zich om in zijn graf. Gelukkig is het niet de
Beethoven-coalitie geworden, ze zijn immers allemaal uiteindelijk doof. In dat
geval zou ik echter écht op straat gekomen zijn omdat ik Ludwig nog iets liever
hoor dan Antonio. Ik ga dus dit weekend wat muziek beluisteren om mijn ergernis
wat te verzachten.
Een column is maar zo actueel als hij kan
zijn op het ogenblik dat je hem schrijft. Enkele minuten na het publiceren dreigt hij
al achterhaald te zijn, al is het maar een beetje. Ver weg en verleden is de
tijd dat nieuws en commentaren minstens voor 24 uren geldig waren, toen enkel
nog de krant ons leven stroomlijnde.
Sommige van mijn voorspellingen komen uit:
Antwerp en Beerschot spelen voor het eerst sedert lang weer tegen elkaar op het
hoogste niveau omstreeks einde november. Moge de beste winnen!
En ja, wat ervan te denken? De vorming van
een regering komt over als een lach(a)ertje. Probeer zoveel mogelijk kleine
partijtjes bij elkaar te krijgen om de grote buitenspel te zetten. Formeel de
democratie, feitelijk een ontkenning van wat de maatschappij wil. De pers maakte
gewag van de traditionele partijen die een akkoord zoeken.. Hoezo de traditionele
partijen? Waar komen dan de kiezers vandaan die op de nieuwere partijen
stemmen? Die zijn overgekomen van die verzuillden omdat ze zich niet meer
vinden konden in de oude structuren en bijhorende gedragingen. En hoe traditioneel
de groenen zijn, is mij evenzeer een raadsel. Ik hou mijn hart vast als ze postjes moeten
gaan verdelen met 7 partijen, mogelijk moeten we dan rekening gaan houden met
een 3/5 minister, eentje die enkel op dinsdag werkt en meer van dat fraais. Ofwel verhogen ze
gewoon het aantal en dan kost het ons weer meer geld..
Intussen ook nog wat zwartmakerij en om de
haverklap baggeren en modderen. Wat is er werkelijk aan de hand geweest in
Charleroi? Ik kan me moeilijk van de indruk ontdoen dat het hoogste orgaan niet
verantwoordelijk is indien het niet weet wat er werkelijk is gebeurd. Zoals
Meester Rieder gisteren betoogde in de afspraak: do not bite the hand that
feeds you. Er is wat aan de hand in ons justitieel bestel en het kan niet lang
meer zo doorgaan. Ik viel vervolgens van mijn stoel toen ik een buitenlandse
dame beluisteren moest die waarschuwt dat reizigers naar ons landje allemaal het
risico lopen om alhier te worden doodgeknuppeld. Vergelijkbaar met de
waarschuwingen die wij krijgen om niet te gaan wandelen in de achterbuurten van
Bangkok. Dat is werkelijk een Europese bezorgdheid die aandacht verdient op de
volgende meeting van machtshebbers! Misschien moet iemand ook eens suggereren
dat de burgemeester van de betreffende stad iets had moeten doen. En dat hij
niet meer geloofwaardig is en dus moet aftreden..
En ja, wat ervan te denken? Je kan er vergif
op innemen dat je, in de voormalige USSR en omstreken, beter niet te kritisch
bent of schrijft, want ook despoten die al 28 jaar aan de macht zijn, doen
teveel denken aan de historische stammentwisters en alleenheersers die lak
hebben aan het lot van hun onderdanen. Enkel het verrijken van zichzelf is de
norm. We hebben nu bijna alle erfelijke koningshuizen afgeschaft, maar in een
aantal landen is het er niet beter op geworden.
En ja, wat ervan te denken? De reportage op
Telefacts over de laatste uren van Sanda D was wel ontluisterend. Toen ik zelf
student was, had ik het al niet zo op dopen. De exuberante, zeg maar aberrante,
gedragingen van sommige schachtentemmers deden lang geleden al denken aan de
duisterste praktijken uit de oude tijden. Wat is er nu plezant -laat staan-
origineel of creatief- aan het platvloers vernederen van de medemens? Aan het
urineren op een ander? Zoals een voormalig lid van de club getuigde in de
reportage: misdadig om een jonge man een hele fles gin in de keel te kappen! In
de jaren 70 was het ook al af en toe van dat, maar toen kwam dat niet in de
media omdat er -voor zover ik weet- geen doden zijn gevallen. Bij de scouts
zijn er ook totemrituelen, maar als ik het me goed herinner, was dat
ernstiger en vaak ook creatief. Heeft niemand van de 18 even gedacht ik ben
weg? Mogelijk wél, maar de druk om dan zélf te worden versleten voor een
doetje..
En ja, wat ervan te denken? Een rechtszaak
tegen Heer Van Ranst, dat is toch de schaamte voorbij? En politiebescherming
voor vier experten. Hopelijk niet door de politie van Charleroi..
Geen idee waar Rudy V heden ten dage
uithangt. Hij staat er nochtans om bekend zich bij voorkeur in oorlogsgebied op
te houden. Uw dienaar dus een sjaaltje aangetrokken (boven mijn masker) en
zodoende kan hij dus verslag uitbrengen over de warzone waarin hij zich
willens nillens bevindt! Vanmorgen ga ik naar mijn garage, om de hoek, en er
staan zeker 50-60 individuen samengetroept aan een beenhouwerij. Van afstand
weinig sprake. Hier en daar wel een maskertje. Als reporter moet ik natuurlijk
objectief zijn, maar de kennis van het
grondgebied in de pers laat te wensen over. In één adem de Dam, de Seefhoek en
Stuivenberg onder het district B vegen, is teveel van het goede. Deze drie wijken
zijn, blijkens plannen, deel van Antwerpen-Noord! Ik ontken niet dat er een
probleem is, doch de zoveelste sensatiezoekerij om B zwart te maken lijkt niet
ernstig. De pers kan ook niet verdacht worden van
wiskundige accuratesse: als je de stijging van het aantal besmettingen
weergeeft als +69%, moet je niet zeggen dat het aantal overlijdens licht
gedaald is. Van 3 naar 2 is immers ook -33%.
Is er anderzijds bij de nakende bevalling
van een regering al opening? Men zou zeggen van wel, geen idee of het 2 dan wel
8 cm is. Bestaan de liberalen het ook nog om groen licht te geven, die maken de
laatste dagen ook rare sprongen. Ze zwaaien nu wel de plak, inclusief een
president van Europa én een premier, maar Cathy Berckx rukt op met haar klare
taal en doortastendheid met het oog op de volksgezondheid. Daarnaast nog ene
Lippens die de dresscode aan zee -althans in zijn territorium- oplegt en Bartje
T die schril afsteekt met massahysterie in het station van de koningin der
badsteden. Hallucinant! Wij gaan een andere tijd tegemoet met klaarblijkelijk
plaatselijke landvoogden of hertogdommen. Nu maar hopen dat die niet allemaal
voor onafhankelijkheid gaan. In elk geval: eventjes Crembo naar af.
Nog wat beschouwingen over de tijdelijke-technische
werkloosheid dan. Ik kan nog begrijpen dat mensen even op
non-actief gaan als er geen werk is. Men zoekt dan systemen die daarvoor kunnen
gebruikt worden, in deze dus de staat betaalt eventjes. Daarbij is men geneigd
te vergeten dat klanten, want business goes on, geen boodschap hebben aan dit
soort inactiviteit. Het werkt namelijk contraproductief. Sommige bedrijven
hebben waakfuncties of monitoring geïnstalleerd waardoor iemand die een klant
wil helpen, op de vingers wordt getikt als hij/zij dus iets doet buiten de
uren. Niettegenstaande de noodzaak dat er afspraken moeten zijn, is teveel formalisme
dodelijk voor de economie. Ikzelf heb er minder last van, gezien zelfstandige,
maar een aantal werknemers willen verder werken omdat en àls het werk er is. Laat
ze dat dan doen, de organisatie vaart er wel bij.
Dat lijkt ook aangetoond te worden door de
perikelen met formulieren die dan enkel via internet worden aangeboden. Kom je
weer naar huis na een vakantie, moet élk gezinslid zo'n ding invullen. Als je
dan al verbinding hebt. Wijzelf moeten soms vier- vijfmaal inloggen om een
dienstencheque in te ruilen. Zegt een overheidsman dan er zijn er al 50.000
binnengekomen, mogelijk zijn een andere 50.000 er niet in geslaagd. Men schat
slecht in wat het effect is van dit soort maatregelen en dan crasht een site of
zijn burgers gefrustreerd. Lang leve de
efficiënte overheid.
Laat ons nu tenslotte hopen dat Antwerp en
Beerschot binnen afzienbare tijd weer in de hoogste klasse tegen elkaar kunnen
voetballen, dan hebben we terug die goede oude tijd dat in de school de helft van
de klas voor de ene supportert en de andere helft voor de andere. Met publiek
of niet.
En vervoegt u mij in een stille betoging
tegen diegenen die het niet zo nauw nemen, niet tegen de maatregelen zelf.
Mijn woorden waren nog niet echt koud, of Koning
Filip -de nieuwe Stoute- deed wat niemand nog echt verwachtte! Gedaan met het
verkennen, het epibreren en het neuzelen. De twee generaals van de grootste
partijen moeten het regelen en ons land een nieuwe regering bezorgen. Ik die dacht
dat de kiezers het méér dan 400 dagen geleden al hadden gezegd.. Nu is die
Filip de enige die het durft hard maken, want al de rest was zo doof als een
pot en heeft màànden krant en televisie geteisterd met gekissebis en gewauwel. Nu
dus de Drie Koningen gedegradeerd tot de Drie Musketiers -met mijn excuses aan
Dumas-, maar dArtagnan steelt alweer de show. Ik krijg wat sympathie voor de
vorst. Niets lijkt immers meer logisch dan dit als men dit land nog in stand wil houden. Het kàn, maar
mogelijk moet t met maskers.
Zo gaat het ook met al de rest: het mag,
maar met masker. Gaan stemmen voor de gemeenteraad. Het mag, maar met masker. Bubbels
drinken? Mag, maar met masker. Sekswerken? Mag, maar met masker. Tactiele karakters
krijgen het op de zenuwen. Zelfs het bemoedigende schouderklopje -op de
werkvloer of elders- zal er moeten aan geloven. Door de covid-mep bijvoorbeeld.
Je zal er wel een lange arm voor nodig hebben.
Terzijde: een van mijn lezeressen is kort
geleden helaas overleden, zij was een adept van kunst en cultuur en hield van
wat de taal ons biedt. Daarom zweeg ik een week eerbiedig om haar te gedenken.
Deze column dus aan haar opgedragen.Zij
zou mij gevolgd zijn in mijn bekommernis om hoe het nu verder met deze taal
moet. Moet er een geheel nieuwe editie van ons woordenboek gelanceerd worden?
Een aantal zaken zal immers in een heel nieuw licht moeten bekeken worden. Te
beginnen met de theorieën in verband met onze persoonlijke ruimte, de
zogenaamde proxemics. Uit onderzoek blijkt dat er nogal wat culturele
verschillen bestaan en afwijkingen op die 1,2 meter. In Roemenië is dat al
zeker 1,4 m, in Argentinië daarentegen amper 0,8 m, vandaar de hoge besmettingsgraad
aldaar? De nieuwe standaard is dus 1,5 minstens. En dus lanceert men de teleknuffel.
Iemand op de huid zitten zal men anders moeten bekijken. Mag maar mét masker.
Alsook U neemt mij de woorden uit de mond. Niet dus, want veroorzaakt
problemen. En hoe haal je die eruit van achter die lap stof? Een handgift
moet juridisch bijgeschaafd worden of geherdefinieerd. Dat kan dus een echt
vergiftigd geschenk worden. Een ruzie bijleggen door elkaar de hand te reiken
is verder uit den boze. Twee handen op één buik wordt moeilijk, tenzij ze
allebei van jezelf zijn.
Ikzelf ben altijd al een beetje afstandelijk
geweest, ben ik dan een covidianist? Ik
weet trouwens niet wat er mis is met sociale afstandelijkheid als term.
Waarom moet men dat dan social distancing noemen? Toch niet omdat het een wereldwijd
gebeuren is? In het Frans -ook bij ons- heet het gewoon distanciation sociale.
Nee, de vertaling zou dan zijn sociale onthouding.. Maar onthouding
heeft negatieve connotaties, zoals wij hebben geleerd.
Terug naar de orde van de dag dan, want
onthouding was wat de Waalse Roden predikten als het op Vlaanderen aankwam. De
landvoogd van Charleroi vraagt nu 50 dagen om het op te lossen, precies de
helft van wat indertijd Jean-Luc vroeg. Als hij daarin slaagt, is dat weer een
mooie recordverbetering die mogelijk de voorbije 400+ dagen doet vergeten. Wij
zullen het met argusogen volgen. Dat ze maar snel spijkers met koppen slaan, of
de hele samenleving is naar de bom als je ziet wat een knoeiboel het intussen
is. Ze moeten niet trouwen, maar samenleven is wel nodig. Of wordt het een LAT-verhouding?
En laat de burgemeesters inderdaad -zoals
ik vorige keer al zei- de maatregelen nemen die nodig zijn. Het nieuwste
spreekwoord kan worden Ieder zijn masker.
En ja, de oplossing van de file in de
Leopold II tunnel is toch mogelijk snel op te lossen: geef dat ding een andere
naam en je staat dus niet meer in die file.
Terwijl iedereen zich bezighoudt met het
exorceren van Covid-19, heeft een bepaalde categorie van mensen alles al
overboord gegooid. Het virus worden wiskundige eigenschappen toegedicht: het
moet even tellen hoeveel mensen er bij elkaar zitten of staan en kan dan de
aanval openen wanneer (toegestane hoeveelheid+1) is bereikt. Dat is in
Barcelona al het geval, maar terugkomen vanuit die stad naar hier is géén reden
om in quarantaine te gaan! Een weldenkend mens staat aan de rand van de
verbijstering over deze graad van onnadenkendheid.
Maar heeft u gezien dat in de achtergrond
ook een bloedige strijd is losgebarsten?
De strijd, een soort eigentijdse Game of
Thrones, is die tussen Crembo en ene Poetin, die zich beiden de volgende keizer
van West-Europa wanen. Op het CV van Pieter staat minister van oorlog. Hij
heeft een gebouw neergepoot in zijn thuisstad dat Moskou naar de kroon steekt.
(ter herinnering: ik schreef mijn bedenkingen in 2010 al neer, toen een
onverlaat het aandurfde om tegen de garagepoort te rijden!). Hij is slechts af
en toe aan de macht, ging er zelfs mee stoppen, tot de ruzies in de regering de
machtshebbers ertoe noopten om hem van zijn stal te halen. Sindsdien leeft hij
zich terdege uit in afwachting van het opstrijken van zijn
uittredingsvergoeding.
Vorige week het toppunt: Deinze. Een echte
burgervader die bezig is met de gezondheid van zijn burgers, hoort zich
teruggefloten door een waarnemend gouverneur. Men vraagt zich af wat die dan
waarneemt. Het verdient mensonterend te
heten! Ik zie toch gemeenten waar men plaatselijk veel minder snel mag rijden,
burgemeesters zijn de verantwoordelijke voor hun gebied.
Het gewauwel op de radio was hilarisch. Men
màg en kàn niet afwijken van de Edicten van Pieter, niet minder streng, maar
evenmin strenger. Volksgezondheid is minder belangrijk dan bevoegdheid. Zo doet
Vladimir het ook: aan de macht, af de macht, haasje-over met Medvedev. Nu staat
hij op het punt tot 2036 op zijn troon te kunnen blijven. Pieter heeft
nachtmerries want dàt zal hem nooit lukken. Dus dan maar plaatselijk de baas.En
Vlad zit vandaag met 680.000 besmettingen, Pieter doet véél beter!
We zijn nog niet bekomen van het getwitter
in Deinze, of die van Leuven, echt in de stijl van zijn voorgangers, beslist om
maskers te verplichten op de markt! Dat zou dan wel mogen? Ja, op de markt is
het dan veilig. In de Supermarkt zou het dus superveilig moeten kunnen
zijn. Laat die burgemeesters toch doen wat ze goed achten. Terzijde weze
opgemerkt dat in sommige gemeenten in Wallonië de verplichting om maskers te
dragen wél gewoon doorgaat. Dus van een federale materie moet men niet teveel
gewag maken. We zullen zien hoe het verder loopt.
En dan: Leroy (whats in a name?), koopt
zich vrij van vervolging.. ik hoorde alweer het woord klassejustitie vallen. En
meer dan 100.000 Euro voor een uitschuivertje is wel veel in vergelijking met
de borgsom van den Dikke van den Dam, die middels het storten van 10.000 Euro
even weer op vrije voeten is in Dubai. Men kan zich voorstellen dat van
uitlevering naar ons land geen sprake meer zal zijn. Was Pieter ertussen kunnen
komen, het zou anders geweest zijn.
Van één koning naar drie is maar een kleine
stap. Onze jeugd moet zich een breuk lachten met wat er gebeurt en met het
kleuterachtig geklungel van onze verkozenen. Het is wel begrijpelijk dat niemand
verkiezingen wil.. de uitslag zou eens kunnen tegenvallen.
Maar de kat is weer van huis, en ze zal
binnenkort naar ons land terugkeren. Zo heeft het recht zijn beloop, want
wetten zijn wetten. Aldus PdC.