Wij hebben een familiezwakte. Veel en fanatiek sporten is blijkbaar niet goed voor de familiemeniscussen. Ik vermoed dat wij een weerbarstig meniscus-beschadigend gen doorgeven in onze DNA. Mijn vader had twee kunstknieën de laatste jaren van zijn leven, zelf ben ik al aan beide knieën geopereerd om meniscusletsels te verhelpen en nu was het de beurt aan zoon Michael.
Deze morgen moest ie nuchter binnenkomen in het ziekenhuis St. Monica in Deurne en in de loop van de vroege namiddag mochten we hem al gaan oppikken. Dit soort ingrepen gebeurt tegenwoordig tijdens een dagopname. Hij mocht nog niet meteen mee, hij moest eerst nog een portie ziekenhuiskost tot zich nemen, kwestie van de rekening nog een duwtje te geven denk ik. Toen hij zich van die taak gekweten had mocht hij hinkend op eigen kracht alweer met ons naar buiten lopen. Hij heeft er zichtbaar een goed gevoel bij op de foto en hij gaat er van uit dat hij alsnog eind augustus de trans-alp wedstrijd zal kunnen lopen… ik heb daar mijn twijfels over, de familie-meniscus-geschiedenis kennende…