Ik betrap er mezelf op dat ik bij concert-fotografie vaak terug grijp naar zwart wit. Meestal krijg je namelijk te maken met een overvloed aan kleuren, spots en andere effecten, diverse soorten licht en meer fototechnisch uitgedrukt, een wirwar aan gemengde kleurtemperaturen. Als je dan je fotos naar zwart wit omzet heb je dat probleem alvast uit de wereld geholpen, daarenboven is het meestal ook nog eens lekker nostalgisch.
Nick, neefje van Josee, begenadigd gitarist en drijvende kracht achter mijn favoriete bandje Flying Shoe had nog voldoende energie en goesting over om ook in een ander bandje zijn ding te gaan doen. De naam vond ik meteen al leuk genoeg om ze sympathiek te vinden. Dit is SLABP, voluit: Sounds Like A Bad Plan. Deze namiddag hadden ze me uitgenodigd om eens te komen luisteren bij gelegenheid van een kijkrepetitie voor vrienden en kennissen en eventueel gefundeerde kritiek te leveren. Flying Shoe zou dan via dezelfde P.A. ’s avonds ook een setje ten gehore brengen. Ik had de uitnodiging natuurlijk geïnterpreteerd als: breng je fototoestel mee en schiet er op los. Dat zou ik sowieso al gedaan hebben natuurlijk en al was het voor een beperkt publiek, actiefotos vind ik meestal leuker dan geposeerde plaatjes.