Voorjaar,
tijd voor gezinsuitbreiding in de schapenfamilies. In menige weide zie je al
lammetjes rondhuppelen en ook bij boer Nicolas is er al jong leven. Er lopen er
al enkele te grazen tussen de andere hoevebewoners en eerder deze week was er
nog een heuse drieling de veestapel komen verrijken.
Toen we deze avond de kleinkinderen van school waren gaan halen kon Nicolas
niet snel genoeg in de stal zijn want er was weer een ooi bij wie het ging
gebeuren wist ie. Ik ging er natuurlijk achteraan met de camera. We waren net
te laat, of net op tijd, het is maar hoe je het bekijkt. Alweer drie stuks
waren net op de wereld gekomen, de bebloede navelstrengen vertelden ons dat het
nog niet zo lang geleden gebeurd was en toch stonden de kleine ukjes al, zij
het wankel, op vier poten, er was er zelfs al een die de weg naar de papfles
gevonden had zag ik. Het was nog niet zo makkelijk om een groepsfoto te maken
waar iedereen op stond, want mama kwam steeds weer beschermend tussen haar
kroost en die vreemde meneer staan. Uiteindelijk lukte het toch en dit is een
plaatje waar ik best gelukkig mee ben, ook al omdat boer Nicolas het mooi vond.
|