De gisteren uitgestelde Phaidomobieltest heeft vandaag dan maar doorgang gevonden. En op menig punt is ie met vlag en wimpel geslaagd. De wimpel staat trouwens op de foto J…
Om maar met een eerste twijfel komaf te maken: het karretje is niet uit elkaar gevallen tijdens de maidentrip, alles zat nog even muurvast na de rit als er voor. Om uit al die in een kartonnen doos verpakte onderdelen een rijklaar voertuig in elkaar te toveren zonder duidelijk plan moet je al een fervente Ikea adept zijn. Daar kun je mij dus niet van beschuldigen, maar goed, we hebben er ons met succes doorheen geworsteld. Ik mag dus nog steeds tevreden zijn over mijn knutselkwaliteiten.
Verder was Phaido een gewillige passagier en onderging hij zonder morren alle oneffenheden van onze Belgische fietspaden. Toen hij ontdekt had dat dit een décapotable was – een cabrio zeg maar – stak hij regelmatig de kop naar buiten om met de neus in de wind mee te genieten.
De bevestiging aan de fiets verliep vlot maar dan moest ik toch ook een iets minder prettige vaststelling doen. Zo’n kar met daarin een knaap van ruw geschat 30 kg, maakt het rijden meteen een heel stuk zwaarder, net of je de hele tijd stevig bergop rijdt. Nu waren we voor een eerste rit misschien wat optimistisch geweest, we hadden een route uitgestippeld van dik 30 km… waarschijnlijk was de omstandigheid dat er toch wel een stevig briesje was ook niet bevorderlijk voor rustig ontspannen freewheelen, maar feit is dat ik behoorlijk einde krachten was bij thuiskomst. Het moet lang geleden zijn dat ik Josee eens niet hoorde klagen dat het te snel ging of dat het te ver was.