Hoe zeere vallen z’af, de zieke zomerblaadjes… Ik moet onwillekeurig aan Guido Gezelle denken elke keer als we in het bos door een regen van neerdwarrelende bladeren wandelen. Die bladeren vallen niet altijd vanzelf, uit eigen kracht, van de bomen. Zoals uit deze foto blijkt loopt er in het bos wel eens een vrijwilligster rond die aan de bomen, dun en dik, gaat schudden om het kaal worden ietwat te bespoedigen. Er is klaarblijkelijk nog veel werk aan de winkel en we moeten dus nog vaak gaan wandelen de komende dagen. Dat ik dan in de buurt ben met een fototoestel klinkt ondertussen vrij logisch… toch? Phaido vindt het allemaal wel goed. Het vrouwtje heeft immers “zit” en “blijf” gezegd en hij weet dat er binnen enkele ogenblikken een snoepje wordt tevoorschijn gehaald als beloning. Dan is het ondergaan van een bladerenregen niet eens zo’n zware beproeving…
Er was niet veel licht meer toen ik dit plaatje schoot, daarom een groot diafragma en een hoge Iso-waarde om een aanvaardbaar korte sluitertijd te krijgen en zo de dwarrelende blaadjes toch nog enigszins scherp te hebben.
( f 2,8 – 1/250 en Iso 1600 – ruisreductie met Nik Dfine )