Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
16-04-2016
16 april Limburgs Zwaarste
Om de zoveel
tijd slaat het extreem-loopwedstrijd-virus weer eens toe bij onze zoon Michael.
Is het geen marathon of een ander massa ultra-event, dan is het een transalpine
achtdaagse en vandaag had ie het in zijn hoofd gehaald deel te nemen aan
Limburgs Zwaarste, een tocht van 60 km. doorheen het vaak onverwacht stijl heuvelende
Nederlandse Zuid Limburg. Samen met zijn loopmaatje Kenny Geens stonden ze deze
morgen om 9 uur aan de start in Heerlen. Ik had me weer als vrijwilliger
aangeboden om voor de logistiek en de fotografie te zorgen en dat impliceerde
dus dat ik er al om zes ( 6 !!!) uur er uit moest deze morgen. Ik heb er geen
spijt van gehad evenwel. Het werd een superdag met heroiek ( van de atleten ) met
prachtige landschappen en met behoorlijk wat spanning want om op de voorziene tijden
bij bevoorradingspunten te geraken moest ik met de wagen vaak laveren tussen
hele hordes wielermaniakken. Zon 15.000 wieleramateurs reden daags voor de
Amstel Gold Race hun eigen versie van die wedstrijd doorheen het Limburgse land
en die zorgden voor de nodige commotie op zn tijd
We hebben het allemaal gehaald en ik heb natuurlijk weer een heleboel actie- en
andere beelden meegebracht. Dit is er eentje van net voor het eerste
controlepunt.
De
bosanemoontjes bloeien weer en ik weet enkele plekken in onze Lichtaartse
bossen waar ik ze te pakken kan krijgen. Zoals ieder jaar was ik ook vandaag
weer overweldigd door de overvloed. Een model om even plaats te nemen als
aandachtspunt heb ik tijdens onze wandelingen altijd bij de hand natuurlijk en
ook deze keer liet Phaido zich niet pramen.
Ik zag trouwens ook enkele wilde hyacinten iets dieper in het bos, uiteraard
heb ik er ook enkele shots van. Hier bloeien ze niet zo massaal als in het
gekende Hallerbos... ik denk dat het
tijd wordt om daar eens naar toe te rijden om dezelfde pracht in duizendvoud te
gaan zien In afwachting zal ik op facebook al een voorproefje tonen.
Geloof me of
niet, deze foto maakte ik deze namiddag thuis buiten in de hof. Ik ben aan het
experimenteren met low-key, omdat het nu eenmaal een van de werkpunten is in de
club en omdat ik geen ander model bij de hand had is het vandaag een zelfportret
geworden.
Het is eigenlijk vrij eenvoudig om het zelfs overdag donker te laten lijken als
je fotografeert. Je kiest een erg lage ISO-waarde, een zo klein mogelijk
diafragma en dan zet je een pittige grijsfilter voor de lens. De camera ziet dan
toch het onderwerp ook niet meer hoor ik je opwerpen maar daar heb je dan een
flitser voor. De achtergrond blijft donker en met de plaatsing van de flitser kies
je van waar het licht komt. Met de afstandsbediening in de hand kon ik van op
mijn zitje deze veredelde selfie scoren.
De Vlaming
heeft een baksteen in zijn maag? In Westmalle hebben ze er alleszins meer dan
voldoende om er ook nog andere dingen mee te doen merkte ik vandaag.
Misschien een ideetje voor de organisatoren van Vlaamse wielerkoersen in
Italie hebben ze de Strade Bianche over witte grindwegen, in Frankrijk Parijs-Roubaix
met fietsonwaardige kasseistroken en in Westmalle hebben ze nu de Strade Rosso
!!!
Toen we deze namiddag rond het kasteel van Westmalle aan ons geocache tochtje
bezig waren liepen we plotsklaps over een wel zeer ongewone ondergrond. De
wegen daar in de buurt zijn privé eigendom en alleen als wandelaar of als
fietser ben je er gedoogd. De eigenaars hebben blijkbaar een deal met het
plaatselijke baksteenbedrijf om klei af te graven op hun gronden en een
bijkomstige clausule in het contract bepaalt waarschijnlijk dat ze ook hun
afval en/of mislukte productie mogen storten op de zandlanen, we liepen
letterlijk over al dan niet gehalveerde boerkes. Ik mag hopen dat daar binnenkort
enig zwaar materiaal overheen komt rollen om de boel een beetje te verpulveren
want zoals het er nu bij ligt is het een gehaaide succesformule om voor
sensatie te zorgen bij wielerwedstrijden, valpartijen, platte banden en bizarre
ontwikkelingen gegarandeerd. Misschien is men daar wel van plan er vroeg of
laat een iet of wat vriendelijkere bekleding overheen te leggen maar voorlopig
vond ik het wel leuk middels deze foto te documenteren hoe het er nu bij ligt.
Na de bewering
gisteren dat de lente nu toch echt wel was losgebarsten en de vaststelling dat
de natuur in overdrive gaat en de vrouwen een stuk mooier worden in deze tijd
van het jaar wil ik daar vandaag een vervolg en een aanvulling aan toevoegen.
Een stel vrouwenbenen met schaduw was al de illustratie van het tweede deel van
de stelling maar voor het eerste deel zijn er nog veel meer bewijzen, in de
vorm van fotos, te rapen. In de weiden aan de Smallebroeken, onze dagelijkse
wandelbiotoop, bloeit het dat het een lieve lust is. Paardenbloemen zijn er al
in overvloed te bewonderen alom. Pisbloemen worden ze hier genoemd en in tegenstelling
tot wat die naam zou kunnen laten vermoeden zijn ze best wel mooi. Mooi genoeg
om er eens bij te gaan liggen en een close up te maken van uit een laag
standpunt vond ik.
Als het weer
lente wordt, de zon wat uitbundiger gaat schijnen en de temperaturen oplopen
wordt de wereld plotsklaps toch een stuk interessanter. Niet alleen gaat de
natuur in overdrive om aan de grote bloei te beginnen maar ook de vrouwen
worden een stuk mooier
Als ik dan rondloop en ik zie al dat schoons rondom me dat wordt mijn rechter
wijsvinger vaak erg vrijpostig als ie in de buurt van de ontspanknop van mijn
fototoestel zit. Thuis bekijk ik elke avond de oogst van mijn fototochten en
soms zie ik een beeld of zoals in dit geval een uitsnede uit een beeld waar
ik wel eens mee aan de slag wil in een of ander bewerkings-programma. In dit
geval was het feit dat een collega fotografe me onlangs lid heeft gemaakt van
de groep Shadows op Facebook de trigger om dit beeld uit te kiezen. Toen ik hem
naar mijn smaak had geknipt en omgezet naar zwart-wit vond ik m eigenlijk ook
wel geschikt voor deze blog
Het zwembad
was nog niet verwarmd.
Als je een 4-sterren vakantiewoning met zwembad huurt voor een weekend tijdens
de eerste helft van april zou je kunnen argumenteren dat dit normaal is, maar
als er ook een sauna is mag je er toch van uit gaan dat het zwembad op zijn
minst gekuist is ? Ook dat was niet het geval helaas. We hebben het toch maar
open gelegd, al was het maar voor het uitzicht.
En Phaido vond het prachtig. Hij mocht er niet in van ons en dat deed ie ook
niet maar ik heb er een donkerbruin vermoeden van dat ie het wel graag gedaan
had. De hobbyfotograaf in het baasje vond dan weer dat dit een prima locatie
was om enkele ingredienten netjes te schikken, Phaido er tussen te plaatsen en er
een leuk gespiegeld plaatje van te schieten.
Het
slechte weer dat ons een ganse week lang voorspeld was voor ons weekendje Hoge
Venen mogen de Nationale Weermannen en vrouwen ons nog meer voorspellen. Man,
man wat een schitterend weer hebben we al twee dagen gehad Meer van dat
Het doel van onze grote familiewandeling voor vandaag was het meer van
Robertville. Ik had op geocacheing.com een veelbelovende multicache gespot en
de hele meute vond het een goed idee om die maar eens aan te pakken. Le tour du
lac was inderdaad een bijzonder leuke en afwisselende tocht met prachtige
vergezichten, kleine en minder kleine paadjes langs de oevers, brugjes over de
zijtakken, klimmetjes en toen we meenden dat we bijna rond waren nog een meer
dan gesmaakt toetje in de vorm van een bezoek aan het kasteel van Reinardstein
met een tocht door een bijzonder mooi bijna Alpijns dal en een zicht op de
hoogste waterval van Belgie. Uiteraard zat de camera weer vol fotos toen we
terug in onze tijdelijke thuishonk angekomen waren en het merendeel daarvan
waren groepsfotos. Logisch op een weekend als dit toch.
Wat kan er
leuker zijn dan samen met de kleinkinderen en de rest van de familie op uitstap
te gaan?
Wij vonden de Hoge Venen altijd al een bezoek waard en hier op verkenning komen
met degenen die je het nauwst aan het hart liggen is dubbel fijn natuurlijk. De
eerste dag van ons verblijf hier was alvast een voltreffer. Het weer bleek niet
zo slecht als voorspeld, de locatie is een absolute voltreffer, ik heb net voor
we op onze bestemming aankwamen, in de buurt al de hoogst gelegen cache van het
land gelogd en de eerste wandeling met de hele meute was dikke fun. Op een
stukje spoorweg dat als herinnering aan lang vervlogen tijden hier is blijven
liggen wilden onze rakkers graag treintje spelen. Enkele net iets oudere
rakkers vonden dat ook wel leuk en Phaido werd als lokomotief helemaal van voren
geposteerd. Pake Pol mocht niet meedoen want die moest de foto maken
De leukste
dingen in het leven zijn de dingen die totaal onverwacht, niet gepland
gebeuren.
We waren deze morgen gaan fietsen en in de vroege namiddag waren we na een fris
rondje in het Stationneke beland in OLV. Olen. Zoals de naam al laat vermoeden
is het Stationneke een oud spoorwegstation dat omgevormd is tot een
oergezellige horecazaak.
We zaten met zn drieën rustig na te praten over de tocht onder het genot van
iets lekkers toen plots een van de stamgasten, een oudere onopvallende grijze
man, aan de piano ging zitten en de sterren van de hemel begon te spelen. Al
snel waren we aan het meezingen maar na Dan gaan we naar de speeltuin, The
sunny side of the street en tijdens de intro van Making whoopee dacht ik er
gelukkig aan dat ik de camera bij had en dat er binnenkort een thema-avond is
in de fotoclub met muziek als onderwerp
Deze zwart wit omzetting vond ik zelf een van de leukere uit de serie die ik
schoot. Dat de scherpte voorin niet helemaal optimaal is vind ik in dit geval
niet zo belangrijk. Alles is meer dan voldoende herkenbaar toch en het is de
sfeer waar het me om gaat. Gezien het weinige licht in de zaak moest ik om een
aanvaardbare sluitertijd over te houden zonder de ISO waarde al te hoog te laten
oplopen nu eenmaal gaan voor een groot diafragma en dan zit je natuurlijk met
een beperkte scherptediepte.
De gegevens: f 4 1/50 ISO 1600
Ik kan niet
zeggen dat ik een gepassioneerd volger van de wielersport ben. Okee, ik ben
vorig jaar eens naar de doortocht van de Tour de France gaan zien in Aarschot
en als er een wedstrijd op TV is wil ik ook wel eens kijken, naar het laatste
uur dan, maar om mijn betrokkenheid in het juiste perspectief te plaatsen, toen
vorige zondag de ronde van Vlaanderen werd uitgezonden ben ik daar niet voor
thuis gebleven. De roep van de geocache-vrienden was sterker
De Scheldeprijs, die elk jaar door Lichtaart komt is een wedstrijd waar ik wél
elke keer voor de deur uit kom. Al die supermannen door je eigen dorp zien
fietsen is toch wel erg speciaal en zulke fotomogelijkheden laat ik niet liggen
natuurlijk. Zoals ieder jaar herkende ik ook nu weer niemand. Die gasten komen
aan zon snelheid voorbij dat je al een insider moet zijn om namen op de
voorbijrazende schimmen te plakken.Ik
stel dan ook mijn camera zo in dat mijn sluitersnelheid kort genoeg is, zeg
maar 1/1000, de ISO-waarde laat ik niet hoger komen dan 1600 en wat het
diafragma betreft leef ik dan wel met wat het toestel er automatisch van brouwt
in de continu opnamestand schiet ik dan hele reeksen fotos.
Thuis bekijk ik daarna alles op de PC, en het grootste deel van de beelden gooi
ik ook meteen weer weg. Alleen als ik iemand herken het moet dan al een erg
populaire renner zijn, Cancelara, Boonen, Sagan of zo of als er een of ander
interessant detail is in een opname dan gaan de plaatjes in mijn bewaar mappen.
In dit beeld heb ik puur toevallig de wereldkampioen Peter Sagan te pakken
gekregen. Hij is helemaal links alweer bijna uit beeld trouwens zo snel rijdt
ie J - het was niet moeilijk hem te
herkennen met zijn regenboogtrui. Al even leuk vond ik dat in het gaatje in de
rij wielrenners, achter Sagan, bij de paal met het groene licht voor de
voetgangers, een lid van onze fotoclub te zien is die daar ook aan het
fotograferen was. We hebben donderdag weer iets om over te praten Willy
In
de late namiddag was ik nog eens met Phaido het bos in getrokken en zo nu en
dan kwam er zelfs een flauw zonnetje piepen. Heerlijk wandelweer vonden we. Die
ene wilg waar we regelmatig voorbij wandelen stond me ook deze keer weer uit te
dagen. De katjes liepen me voor de voeten bij wijze van spreken en precies
omdat de zon niet zo overdadig haar best deed besloot ik maar eens te proberen
er eentje in tegenlicht te pakken te krijgen. Alweer geen macrolens bij, maar
alweer deed de 24-105 wat ie geacht wordt te doen, nl. van alle markten thuis
zijn. Van behoorlijk dichtbij kon ik toch nog mooi scherp stellen en de
onscherpe achtergrond kreeg ik er zo maar bij.
De foto is een beetje bijgesneden, maar verder heb ik er in de nabewerking na
de RAW conversie nauwelijks iets aan gedaan.
We kregen
nog een onverwacht mooie namiddag cadeau van de weergoden en dat leek op een
uitnodiging om nog eens te gaan fietsen. Dat was weer een tijdje geleden. Ik
had trouwens gemerkt dat er in Geel Ten Aard een drietal nieuwe geocachen op de
kaart waren verschenen, dus zeggen dat ik zo maar doelloos vertrok zou de
waarheid geweld aan doen.
Ik had alvast een doel om er op uit te trekken en bij deze was het rondje dat
ik zou afleggen ook ongeveer bepaald. Na drie keer een found it gescoord te
hebben makkies trouwens belandde ik als vanzelf langs het Kempisch Kanaal.
De fotomogelijkheden boden zich weer talrijk aan en het avondlicht maakte het
allemaal nog net iets mooier dan het altijd al is. Dit beeld is geschoten van
op de smalle oversteek bij sas 8.
Op zulke
mooie lentedag als vandaag wisten we wel dat het erg druk zou zijn waar we ook
op geocachetocht zouden gaan. We kozen voor het relatief nieuwe rondje Laak bij
Houthalen in Limburg. Maar ook beoefenaars van andere hobbys hadden de Laakse
bossen en natuurgebieden uitgekozen om zich over te geven aan hun passie
merkten we tijdens onze wandeling. Het was wel even schrikken toen we al van
ver een aantal zwaar bewapende personen zagen op het traject waar we langs
wilden. In deze terrorismetijden denk je dan meteen aan minder prettige
mogelijkheden
Gelukkig waren het maar gewone burgers met nep wapens die daar een vrije natuur
variant van het bekende paintball kwamen beoefenen. Nep wapens is tussen twee
haakjes gezegd niet helemaal correct want uit het geïnteresseerd gesprek dat we
met die mensen hadden bleek dat die dingen donders goed, snel en accuraat
functioneren. Een raak schot van op een niet al te verre afstand resulteert als
snel in een pijnlijke blauwe plek. Nadat we veel over hun hobby hadden geleerd
en zij over de onze wilden ze nog samen met ons groepje op de foto. Voor alle
duidelijkheid, de er niet militair uitziende personen zijn de geocachers, de
anderen zijn de oorlogje-spelers.
Zo leer je
nog eens nieuwe bijzondere locaties kennen in je eigen regio. Ik ben in mijn
leven misschien al wel 500 keer door Westmeerbeek gereden en ik heb me nooit
afgevraagd hoe het er zou uitzien achter de gevels van de doorgaande
hoofdstraat. Vandaag ontdekte ik al geocachend een tot nu toe ongekende
bijzondere plek. Misschien dat ik voor velen helemaal niks nieuws vertel maar
voor mij was het zeker een totale verrassing zo dicht in de buurt.
Tegen de nieuwe kerk ( gebouwd in 1939 vond ik in de Wikipedia ) staat nog de
ruïne van een oude kerk die dateert uit de dertiende eeuw. Dit is een beschermd monument. Van de oorspronkelijke
kerk zijn enkel de gevels en pijlers gedeeltelijk bewaard. Hoe en wanneer die
oude kerk in die vervallen staat geraakte heb ik nergens kunnen vinden. Was het
een brand, een bom, een aardbeving of nog een andere ramp? Mijn
nieuwsgierigheid werd alleszins gewekt. Uiteraard heb ik er de nodige fotos
gemaakt en daar heb ik er een van geselecteerd voor deze blog.
Ik wil
vandaag bij hoge uitzondering eens een foto plaatsen die ik zelf als mislukt
beschouw. Hij is onscherp en dat is jammer.
De leden van het spaarkaske van de Brugwachter hadden me gevraagd een
nacht-zoektocht uit te stippelen en vanavond hebben we die gewandeld. We
vertrokken rond half negen aan de Soeverein en na de Lommelse Sahara doorkruist
te hebben trokken we over de voetgangersbrug richting Bleekerheide. Op dat
moment was het al rond 10 uur en het was werkelijk stikdonker op die brug. Dan
beslist deze jongen dus dat ie een foto wil maken met lange sluitertijd Een
testfoto uit de hand met de hoogst mogelijke ISO-waarde en daarna enig
rekenwerk leerden me dat 25 seconden belichten bij ISO 800 en f9 mogelijk moest
zijn. Ik had geen statief bij en het enige alternatief was de camera zo vast
mogelijk tegen de reling van de brug te drukken. Ik vrees dat die handeling
niet stevig genoeg was ofwel dat de brug zelf een hangbrug trouwens bewoog
want van enige scherpte is er nauwelijks sprake Toch laat ik de foto graag
zien om te tonen dat het mogelijk moet zijn wordt vervolgd.
Ik heb nog
maar eens een Smallebroeken-foto in de aanbieding. Op de plek waar je het
vaakst rondloopt maak je de meeste fotos, lijkt me logisch. Vandaag kwam ik
alleszins niet verder op fotografiegebied dan enkele landschappen tijdens de
ochtendwandeling. Ik zie er elke dag wel beelden voorbijkomen die ik de moeite
waard vind en dan haal ik de camera daar ook wel voor uit de tas. Vaak gooi ik
ze na het bekijken op de PC ook weer weg maar even vaak vind ik ze interessant
genoeg om ze te bewaren en soms ga ik er in de nabewerking mee aan de slag. In
dit geval heb ik er een hele collectie Photoshop ingrepen op losgelaten. Een
obligaat voorgrond object wilde ik er niet bijklonen, dat vond ik ook niet
nodig, maar verder heb ik geprutst aan het contrast, aan de kleurverzadiging,
aan de dramatiek van de lucht, aan de structuur in de achtergrond en links en
rechts heb ik ook nog enkele accenten gelegddoor de collectie Nik-filters ter hulp te roepen. De foto ziet er best
wel een stuk pittiger uit dan toen ik er mee begon te spelen, en dat was ook de
bedoeling.
Het toneel
voor onze geocacheavonturen situeerde zich vandaag in Limburg, meer bepaald in
het plaatsje Reppel. Sinds kort is er een nieuwe serie verstopt in het
natuurgebied van de Abeek vallei en dat zou de zoekende hobbyist gegarandeerd
een prachtige wandeling moeten bezorgen volgens de beschrijving, voldoende om
onze interesse te wekken
Wij genoten er alleszins met volle teugen van. Het was misschien nog niet het
heerlijkst mogelijk lenteweer toen we deze morgen die kant op trokken, maar we
hebben het wel de ganse dag droog gehouden en om door de natuur te struinen is
dat eigenlijk voldoende.
Het fototoestel mocht ook mee en de fotogenieke landschappen dienden zich in
groten getale aan.
Bij dit ven met vogelkijkhut heb ik nog eens mijn panorama techniek getoetst aan
een beeld dat ik met de meegebrachte 24 mm groothoek niet in één keer kon
vangen. Om weer te geven wat ik in gedachten had waren er zes staande, elkaar
gedeeltelijk overlappende fotos nodig. Het aan elkaar zetten stitchen was
een fluitje van een cent in Photoshop.
Ze worden
steeds zeldzamer, de oude huisjes en boerderijtjes die niet vervallen, gesloopt
of tot gerenoveerde fermette zijn omgebouwd. In Hoebenschot, aan de andere kant
van het dorp, is er zo nog eentje. Een hele tijd geleden fietste ik er eens
voorbij en toen zag ik achter het venster een oud vrouwtje zitten met een typische
blauwe schort, ze deed me een beetje aan moentje denken, mijn grootmoeder die
een tijd bij ons heeft gewoond, zoals het vroeger was, pure nostalgie. Ik had toen geen fototoestel
bij en dat vind ik nog steeds jammer. Vanaf die dag heb ik me voorgenomen dat
ik de eerstvolgende keer ik haar daar zou zien, ik zou gaan aankloppen om te
vragen of ik haar op die plek, al dan niet geposeerd zou mogen fotograferen.
Sindsdien heb ik ze niet meer gezien helaas.
Toen ik er vandaag weer eens voorbij kwam ben ik toch maar eens gestopt en heb
ik de Eos uit de tas gehaald. Er is evenwel nogal wat beeldvervuiling in de
buurt daar, huizen die de sfeer kapot maken, electriciteitsleidingen en-palen
die je liever buiten beeld houdt en het is quasi onmogelijk het hele huisje in
een integer beeld te pakken te krijgen. Vandaar dat ik vanavond thuis maar een
uitsnede gemaakt heb van de essentie: de voordeur, een raam en een raampje, de
bakstenen en de dakpannen. In zwart wit leek het me nog net iets meer
authentiek.
Tussen de
buien door slaagden we er deze morgen in de pipi- en kakawandeling met Phaido
te doen zonder nat te worden. De buienradar had het helemaal juist toen we
meenden een regenvrij venster van een dik uur gezien te hebben. Niet alle
buurtbewoners waren even gelukkig evenwel. Er lopen in de weiden aan de
Smallebroeken nogal wat paarden, koebeesten en schapen die niet het geluk
hebben in de warme woonkamer te kunnen schuilen bij storm en ontij. Deze
nieuwsgierige jongedame had duidelijk niet zo lang geleden een frisse douche
over zich heen gekregen. Ze was wel vergeten haar knieën te wassen
