Een vervolg op 2012in366fotos... Klik op de foto om een groter formaat te zien.
28-09-2014
28 september Old-timer
Na een
middag geocachen en wandelen in de natuur zaten we op het terras van café De
Kroon in Lommel te genieten van een welverdiende verfrissing toen mijn oog viel
op deze old-timer die een eindje verderop geparkeerd stond. Ik kon mijn
nieuwsgierigheid niet bedwingen, liet de vrienden even in de steek en wilde dat
wel eens langs alle mogelijke andere kanten bekijken. Er hing een briefje op de
voorruit waarop geschreven stond: Staat geparkeerd voor trouwfeest. Foto
links, foto rechts, foto uit een hoog standpunt, foto uit een laag standpunt
toen ik voldaan terug achter mijn Duveltje zat op het terras zag ik enkele
minuten later dat de politie er aan kwam in gezelschap van een takelwagen en
dat ze aanstalten maakten om de schoonheid weg te slepen. Zonder de precieze
omstandigheden, redenen en inbreuken te kennen mag ik uiteraard niet oordelen
omtrent deze actie, maar ik vind het alleszins onwaarschijnlijk dat iemand last
zou gehad hebben van een daar geparkeerd voertuig. Bij mijn weten is daar ook
geen parkeerverbod op zondag. Maar goed, misschien was er wel een verdacht
pakje gesignaleerd op de bestuurderszetel, je weet maar nooit is deze ISIS-tijden
met enige creativiteit kunnen we nog wel wat andere mogelijke redenen bedenken.
Feit is dat de takelwagen binnen de kortste keren zijn werk gedaan had en dat
de old-timer uit het straatbeeld verdwenen was en een bruiloftsfeest vakkundig
verknald neem ik aan. Ik heb van de wegsleepactie ook fotos gemaakt uiteraard,
een beetje stiekem weliswaar, je moet de politie niet nodeloos voor de kop
stoten he maar ik vond toch dit plaatje van een ongestoord op een rustig
plekje staande beauty net iets mooier.
Het
oorlogsverleden van onze kontreien krijgt de laatste tijd weer enorm veel
aandacht. Er zijn uiteraard de vele herdenkingen, plechtigheden en evenementen
rond 100 jaar Grote Oorlog maar het is ook 70 jaar geleden dat D-day plaatsvond
en dat wij bevrijd werden van de Duitse bezetting. Om dit te gedenken was er
vandaag een historische rondrit van een militaire colonne doorheen onze streek
en naast enkele plechtigheden op bijzondere plaatsen, zoals het Brits militair
kerkhof in Kasterlee en de gedenksteen in Geel Ten Aard, kon je aansluitend op
die plaatsen ook de voertuigen wat beter gaan bekijken.
Wij hadden natuurlijk de camera meegenomen en kwamen thuis met een karrevracht
fotos van jeeps, tanks, vrachtwagens, pantservoertuigen en uiteraard ook het erbij
horende personeel. Zowel rollend materiaal als de kledij van de militairen
waren verrassend authentiek en we hebben alle respect voor de mensen
hobbyisten die hier mee bezig zijn.
Deze luxe wagen voor een twee-sterren-generaal was een vreemde eend in de bijt
tussen alle zwaar materieel. De figuranten misstaan helemaal niet op het
plaatje. De Belgische nummerplaat vind ik dan weer wél een dissonant
Feest in
huize Pol en Josee. Het is precies één jaar geleden dat Phaido ons gezinnetje
kwam vergroten. Nogal vanzelfsprekend dat het vandaag over onze trouwe viervoeter
zou gaan.
Als wij s vrijdags binnen ons engagement als vrijwilligers gaan wandelen met
de bewoners van woon- en zorgcentrum Hoevezavel in Lommel mag Phaido mee
natuurlijk. In Hoevezavel hebben ze ook twee huishonden, een zwarte labrador Otti,
een teefje, en de gouden retriever Quinten, een reu nu ja, eigenlijk is het
bijna een witte retriever Dan merk je dat er binnen de hondensamenleving ook goede
en minder goede relaties bestaan, vriendjes en rivalen. Met Quinten kan Phaido
erg goed opschieten, maar de houding tegenover Otti is erg onderkoeld, redelijk
vijandig zelfs en dat is wederkerig. Als het vrouwtje snoepjes uitdeelt gebeurt
dat op een ogenblik dat Otti niet in de buurt is en dan komen Quinten en Phaido
zij aan zij zittend braaf om hun hapje vragen. Otti krijgt dan achteraf elders
ook wel iets, maar met zn drieën samen dan zit het er bovenarms op .
Je ziet het
goed, dit is inderdaad een paardenvijg, stront om het maar eens met enige
gevoelswaarde te zeggen. Of ik dit mooi vind? Neen, natuurlijk niet, en de foto
pretendeert ook niet naar een prijs te dingen door zijn kompositie,
kleurenrijkdom of originaliteit. Of ik dan iets tegen paarden heb? Neen, ook
niet, paarden zijn trouwe, edele, aanhankelijke dieren Ik kan me wel druk
maken over het feit dat sommige paardeneigenaars denken dat de grote hoop die
hun dier produceert en op de openbare weg deponeert daar zo maar mag blijven
liggen. Als wij met onze hond gaan wandelen worden wij geacht hondenpoepzakjes
bij te hebben en netjes de drollen op te ruimen. Niemand spreekt ooit over
paardenpoepzakken en toch is de hoop die meestal midden op de weg blijft liggen
vele malen groter dan wat onze Phaido achterlaat. De heren ruiters gaan er blijkbaar
van uit dat anderen alles wel zullen opruimen of dat de rotzooi vanzelf zal
verdwijnen zeker? Je zult er als
motorrijder maar met je voorwiel in terecht komen in een bocht
In het centrum van Lichtaart was het weer vandattume vandaag. Vlak bij de
Wannes lag er nog maar eens een uitgebreide verzameling vieze bruine overlast.
Een of andere alerte voorbijganger had er, bij wijze van grap neem ik aan,
enkele plastic friet-vorkjes ingestoken Smakelijk !!!
Toen we deze
namiddag Julieke afzetten bij Balance Health Center voor haar danslessen zagen
we dat er achteraan gefotografeerd werd. Dan is de nieuwsgierigheid van deze
jongen gewekt en gaat ie natuurlijk even kijken. Bleek dat er een fotoshoot
gaande was in het kader van de actie Make it happen for Liv.
Eerst even enige duiding. Liv is het dochtertje van Sofie en die is dan weer
een van de dansleraressen bij Balance. Liv heeft een zeer zeldzame, ernstige
vorm van leukemie en is erg ziek. Ze verblijft al een hele tijd in het AZ in
Gent. Om Liv en de familie te steunen vinden er allerhande acties plaats, op
zaterdag 4 oktober is er trouwens een groot evenement en ook daar kan iedereen
komen steunen door gesponsord mee te lopen, te wandelen of gewoon daar te zijn
en iets te doneren of te consumeren. Als je op die dag nog niks gepland heb zou
ik zeggen: allen daarheen om 18 uur, ik zal er ook zijn.
Deze namiddag stootte ik dus op een andere uiting van creativiteit rond
sponsorwerving. Ouders konden een fotoshoot van 20 minuten boeken voor hun
kinderen en de opbrengst zou integraal gaan naar Make it happen for Liv. Er
was een leuke set opgebouwd met belichting en ik vroeg beleefd of ik ook enkele
fotos mocht maken. De mama van de kids zegde meteen dat ze het niet erg vonden.
Zonder de fotografe van dienst te storen probeerde ik van in de achtergrond en over
de schouders ook enkel shots maar als snel merkte ik dat mijn collega daar niet
erg van gediend was. Ze liet dat ook al dan niet subtiel merken. Dat begrijp ik
volkomen, ik zou het waarschijnlijk ook niet leuk vinden als pottenkijkers mij
komen storen in mijn werk. Ik heb me dan ook maar zonder verdere kommentaar snel
teruggetrokken. Ik had wel al enkel mooie opnames. Ik ken noch de mama, noch de
fotografe, noch de kinderen, maar ik neem aan dat ik voor het goede doel en
voor de publiciteit er eentje in mijn blog mag gebruiken.
Er was
gisteren een nieuwe serie cachen verschenen op de site van geocaching-dot-com,
vlak bij de woonst van zoonlief Michael. Die zouden we vandaag samen eens gaan
ontdekken. In de loop van de namiddag dus naar Herentals gefietst en na
schooltijd trokken we de bossen in. Kleinzoon Jefke en zijn vriendje Flor
gingen namelijk ook mee en met zon sterk team kon het niet anders dan dat we
alles binnen een mum van tijd gevonden hadden. Hoera voor ons!
Terug naar huis fietsend gaat de route langs de Snepkensvijver en dan is de
roep om even langs de vogelkijkhut te gaan sterker dan het verlangen om zo snel
mogelijk bij moeder de vrouw te zijn en de benen onder de tafel te steken. Weinig
vogels te zien evenwel . Dan maar van het mooie avondlicht geprofiteerd om een
panorama van het landschap te maken.
Er was een
tijd dat Lichtaart Kermis een van de hoogtepunten van het jaar was, of beter
gezegd: twee van de hoogtepunten, want zowel in juli als in september was het
een lang weekend feest. De juli-kermis is ondertussen al enkele jaren geleden
afgevoerd en ook de zogezegd grote september-kermis is op sterven na dood. Ik
had donderdag vóór de vergadering van de fotoclub al wel gezien dat er een
danstent werd opgebouwd en vrijdag kwamen er nog enkele kramen, een
paardenmolen en zowaar een schuifaf bij, maar ook bij de foorkramers leek er
nog weinig animo te zijn om hier een leefbare bedoening van te maken.
Om eerlijk te zijn is het ganse kermisgebeuren me ontgaan gedurende het weekend
we hadden wel wat anders te doen en het was pas deze namiddag toen ik de
traditionele maandagse kermis-smoutebollen wilde gaan halen aan de kraam dat ik
constateerde dat er helemaal geen kraam meer was dit jaar Maar de enkele
attracties die er wel stonden waren geopend en dus vatte ik het plan op om in
de avond, tijdens het blauwe uurtje enkele sfeer-fotos te komen maken.
Half negen deze avond: er is nog één paardenmolen en één speelgoed-viskraam waar een
beetje licht brandt, werklicht. De kermis is voorbij, er zijn nog nul bezoekers
en de boel wordt afgebroken. Uit een gesprek met een mistroostige uitbater
leid ik af dat het ook voor hem de laatste keer is dit jaar.
Lichtaart Kermis einde verhaal denk ik.
De opname is uit de hand genomen met ISO 6400, 1/60 en f6,3. Helemaal ruisvrij
en gestoken scherp is ie dus niet, maar ik wilde de misschien wel laatst
mogelijke foto van een uitdovende traditie niet laten schieten
Paardenrennen,
dat situeer je als buitenstaander in Oostende, de Wellingtonrenbaan, daar hebben
we allemaal wel eens van gehoord. Waregem Koerse nog zo een link die we wel
kunnen leggen. Ascot, ergens in Engeland zou misschien ook een belletje kunnen
laten rinkelen maar Geel Ten Aard Het Langeriethof? Neen toch
We hadden het uiteraard al eerder gezien, vanaf de kanaaldijk als je er langs fietst
of aan de Langerietdijk vanaf de andere kant, er ligt daar een ovaal waar we
wel eens paarden gespot hadden, een paardenliefhebber met een privé-oefenrenbaan dachten we, dat hadden
we al eerder gezien in onze Kempen waar tegenwoordig meer paarden dan koeien
lijken te zijn
Vandaag waren we in de namiddag nog even naar de Kasseman gereden, iets verderop, om wat uit te
waaien met Phaido en toen we terug naar huis keerden leek het alsof we plots
doorheen de parking van een groot internationaal paardenconcours reden, zo druk
was het er. Onze aangeboren nieuwsgierigheid verplichtte ons om de wagen ook
maar te parkeren en gewapend met camera en telelens eens te gaan zien of daar
iets te fotograferen viel en of !!! Cijfertjes, namen, gegevens ik heb er
geen idee van, maar een keuze maken uit de vele opnames die ik maakte was niet
makkelijk. Dit is er eentje uit race nr 14, zes deelnemers aan de race, zes
paarden in draf, verbeten blikken in de bocht zo zie ik de foto-mogelijkheden
graag voorbij komen.
Het zag er
deze middag ondanks de twijfelachtige weersvoorspellingen toch redelijk goed
uit om te gaan fietsen. Ik was dan ook vol goede moed vertrokken zonder me te
bekommeren om extra regenkleding of wat voor andere bescherming dan ook. Met de
wagen binnendoor van Tielen naar Achterlee dat lukt niet, maar met de fiets
kan je er wel geraken, dan moet je toch de weg kennen, het is een zandwegel
nauwelijks de naam fietspad waardig. Je rijdt er een stuk langs de Kaliebeek, in
dit seizoen tussen de maisvelden en de knotwilgen en het ziet er allemaal heel
landelijk, groen en idyllisch uit. Nogal snel leek het er op dat ik toch een
nationale drache over me heen zou krijgen want in een mum van tijd waren er
dreigende wolken en ik zag zowaar een gordijn van zonneharpen die naderende
nattigheid leken aan te kondigen. Ik heb geprobeerd dat vast te leggen voor ik
ijlings richting huis terug draaide. Tien minuten later bleek dat helemaal niet
nodig te zijn want zo snel als de dreiging gekomen was, zo snel klaarde het ook
weer uit en het bleef de rest van de namiddag droog. Benieuwd of onze
weersvoorspellers het morgen weer even mis hebben want we zijn van plan nog eens
met die andere fiets er op uit te trekken, die zware, die met een 1100cc-motor
Gisteren had
ik het al over de goede oude tijd en gebruikte ik het woord nostalgie. Als dat
woord ergens op zijn plaats is, dan is het wel bij dit beeld. Sedert enkele
jaren wordt er bij gelegenheid van Lichtaart kermis weer een ouderwetse
spiegeltent geplaatst op het plein bij het OC. Laat dat nu de biotoop zijn waar
wij jaaaaren geleden als jonge muzikant honderden en honderden keren speelden
en waar we de ervaring en de routine opdeden die we de rest van onze carrière
zouden meenemen. Met bandjes als The Jewels, De Toreros, The Lonely Boys, Pollys
LB Export Company, Disaster waren wij zeer gevraagd in de danstenten van Van
Bael, Klessens en Meylemans. We hadden namelijk een grote aanhang en voor de
uitbaters was dat een garantie op een volle tent.
Spiegeltenten verdwenen helaas uit het kermisgebeuren zoals ook live-muziek
verdrongen werd door boenke boenke discodreunen maar de laatste tijd worden die
authentieke danspaleizen weer herontdekt door generaties voor wie zulke
onbekende rare constructies weer helemaal hip blijken te zijn. Gisteren was er
alleszins een grote toeloop merkten we toen we vergeefs naar een parkeerplaats
zochten om naar de vergadering van de fotoclub te gaan, toen had ik mijn
fototoestel niet bij. Deze morgen ben ik er dan maar even langs gereden
Telkens ik
hier de grote weg naar Poederlee oversteek tijdens mijn fietstochten moet ik
even kijken naar dit mooie prachtige huisje. Het straalt gezelligheid en warmte
uit. Hier was het goed wonen denk je dan, de goede oude tijd
Nostalgie, gedachten over hoe de mensen hier vroeger leefden, je kunt er niet
om heen, huizen als dit zouden moeten kunnen praten, hele boeken zouden ze
kunnen schrijven. Of het leven hier echt zo goed was als wij met onze
romantische kijk op het verleden als vanzelfsprekend aannemen valt overigens te
betwijfelen, zeker als we onze 21ste eeuwse normen als maatstaf
gebruiken. Een ontwerp als dit zou anno 2014, met alle voorschriften en
regeltjes die tegenwoordig gelden waarschijnlijk al in een voorstudie op de
tekentafel van de architect sneuvelen maar voor de toevallig voorbij fietsende
amateurfotograaf is het een stop meer dan waard.
We hadden
Julieke net naar de dansles gebracht in Balance Health Center en zaten op het
terras nog iets te drinken toen we op de parking van de camping er naast
beweging zagen. In dit seizoen is het daar normaal gezien heel rustig gedurende
de week en mijn aandacht was dus ook een beetje gewekt. Man, vrouw en hondje spotte
ik in de buurt van een bromfiets en ze drentelden daar wat rond man nam helm,
het zag er naar uit dat hij ging vertrekken dan stopte ie tot mijn verbazing
het hondje achter zijn jas en ging de dame zonder helm achterop zitten.
Ondertussen was ik al tot daar gewandeld en ik vroeg of ze het erg vonden dat
ik een foto maakte . natuurlijk niet knip, knip, knip. Terug naar het terras
en toen ze dan even later met zn drieen voorbij getuft kwamen maakte ik nog
enkele opnames. Ondanks de harde schaduwen daar doe je in de nabewerking toch
iets aan, lang leve Photoshop vond ik dat de beste.
Het zal
ondertussen wel algemeen geweten zijn: aan werken in de tuin heb ik een
broertje dood. Hooguit wil ik enkele keren per jaar, als het gras ongeveer tot
kniehoogte reikt, wel eens over het gazon rijden met de grasmaaier, maar dat is
dan alleen maar om Josee te plezieren, niet omdat ik het zelf leuk zou vinden.
Het vrouwtje daarentegen, die heeft groene vingers. Als het weer het ook maar
enigszins toelaat kun je haar op de knieen aantreffen ergens tussen het groen.
Ze wroet, kruipt, wiedt, knipt, harkt en doet allerhande dingen waar ik de fun
niet van inzie maar die haar klaarblijkelijk enorm plezieren. Ik laat ze en
wat meer is, ik maak dan van de gelegenheid gebruik om mijn fototoestel boven
te halen Of Josee dat dan weer leuk vindt? Kweetnie . J
Met zulk
mooi weer kun je niet anders dan er op uit trekken toch? Ik had mijn fiets al
enkele keren uitnodigend horen roepen en in de vooravond kon ik het zelf ook
niet meer tegenhouden ik moest en zou even een rondje gaan rijden, richting Kempisch
Kanaal en via café Den Thijs naar café Sas Zes en zo weer naar huis. Enkele
Duvelkes onderweg, niks verkeerd mee In de bocht langs het kanaal tussen Den
Thijs en Ten Aard kreeg ik een mooi zicht op drie bruggen in het avondlicht.
Helemaal vooraan de nieuwe brug van de onlangs opengestelde nieuwe Noord-Zuid
verbinding N19g, daarachter de brug van de oude N19 Kasterlee - Geel en
helemaal in de verte de brug van de N118 Retie - Geel bij sas 7. Voor mij was
het alleszins de eerste keer dat het me opviel hoe mooi je ze achter elkaar
kunt te pakken krijgen met de telelens als het licht goed zit. Ik beklaag het
me dan ook niet dat ik er even voor stopte.
14 september Openlucht Misviering aan de Rielenkapel
Toen ik ongeveer
een jaar geleden voor ons fotosalon een audio visuele projectie wilde maken
rond de Rielenkapel kreeg ik de volle medewerking van de mensen die daar
verantwoordelijkheid dragen. Bij gelegenheid van Rielenkermis is er bij die
kapel ieder jaar een openluchtmis en toen ik onlangs werd opgebeld of ik dan eventueel enkele fotos wilde komen maken beschouwde ik dat niet alleen
als wederdienst, maar ik vond het zelf ook zonder die uitnodiging een
welgekomen fotomogelijkheid.
Vorig jaar al had ik enkele misvieringen bijgewoond en in de kapel zelf de
nodige beelden geschoten maar dit overtrof toch mijn verwachting Ik wist ten
eerste niet dat er zoveel mensen in de Rielen woonden en dat die allemaal zo
godsvruchtig waren had ik ook al niet verwacht. Niet dat ik daar bedenkingen
bij heb, alle respect, ik was zelfs onder de indruk van de beleving en ware het
niet dat ik zo druk bezig was met fotograferen en er dus een beetje als
buitenstaander tussen liep, dan zou ik misschien zelfs hebben meegezongen met
liederen als Onze Lieve Vrouw van Vlaanderen en andere die ik me nog vaag
herinner uit mijn jeugd misschien heb ik wel meegeneuried J
Het
schooljaar is alweer twee weken geleden begonnen en ook de sportactiviteiten
van onze bengels trekken zich weer op gang. We hebben enkele dansers, er wordt
geturnd en Jefke houdt de familie eer hoog op voetbalgebied. Hij moest vandaag
met de U10 van Herentals een wedstrijd spelen in en tegen Kasterlee, met een
beetje goede wil kun je het nog net een derby noemen. Als inwoners van Groot
Kasterlee konden we niet anders dan dit gaan bekijken natuurlijk en het moge
duidelijk zijn dat we voor één keer niet voor de thuisploeg gesupporterd
hebben.
Vergeleken met vorig seizoen zijn al die gastjes een jaar ouder en vooral
voetbalrijper geworden. Ik zag warempel al mooi samenspel en combinatievoetbal!
Het resultaat is bij jeugdvoetbal uiteraard niet erg belangrijk maar een 2-5
overwinning voor die van ons is alleszins leuker dan een verlies-match. Na
afloop kon ik de boys en een fiere trainer even laten poseren voor een
groepsfoto.
Vrijdag en
mooi weer dan hoef je er niet aan te twijfelen dat de wekelijkse wandeling met
de bewoners van zorgcentrum Hoevezavel doorgaat. Er was weer een omvangrijke
groep paraat om rolstoelen en bijhorende passagiers doorheen de straten,
paadjes en stegen van Lommel Hezerbergen te duwen.
De Joost van de Vondel straaten plein is
telkens we die kant op gaan een vaste prik om even halt te houden. Snoepjes
worden uitgedeeld, iedereen krijgt even de gelegenheid om op adem te komen en
met dit weer is het niet verwonderlijk dat er een heel relaxte sfeer hangt. De
patienten zijn zichtbaar tevreden, de vrijwilligers ook en Phaido ligt gewoon
te wachten tot de stoet zich weer op gang trekt.
Tja, als je
als fotograaf gevraagd wordt om tijdens een fashion night te komen
fotograferen, en daar wordt ook lingerie en licht erotische kledij geshowed
Dan kan je, als man, toch niet anders dan met meer dan gemiddeld genoegen
kijken naar wat er voorbij komt. Ik heb het dus niet over die lelijke vent aan
de rechterkant he beste lezers. Neen, deze oude bok is niet te beroerd om toe
te geven dat de linkerkant van deze foto de enige kant is waar hij naar gekeken
heeft toen dit tafereel voor de lens voorbij kwam. Ik heb mijn beste, ijzeren
concentratie moeten bovenhalen en de nodige koelbloedigheid van geest om op het
goede moment af te drukken. Om eerlijk te zijn, ik heb meerdere malen afgedrukt
ook toen de jonge godin weer de andere kant op liep . Was ook niet verkeerd.
Jammer voor de lezer, ik plaats nu eenmaal slechts één foto per dag.
PS. Als ik de blik van de jonge dame in kwestie goed interpreteer, dan zou het
kunnen dat die kerel toch iets heeft wat wij door de jaren, de levensstijl en de culinaire
excessen moeten missen ondertussen. :)
Om het met
Alberto Contador te zeggen: de kans dat onze Phaido ooit agressief zou reageren
op eender wie of wat is zero komma cerro cerro cerro cerro cerro cerro cerro
cerro cinco. Die laatste cinco staat er alleen maar om conform de quote van de
heer Contador te blijven want eigenlijk zou dat minder dan uno moeten zijn.
Er zijn waak- en verdedigingshonden en er zijn gezelschapshonden en binnen deze
onderverdeling heb je ook weer softies, gemiddelden en extremen. We mogen
rustig stellen dat onze woef bij de extreem vriendelijke goede loebassen mag
gerekend worden. Of het aan de opvoeding of de baasjes ligt laat ik in het
midden.
Vandaag gingen we Julieke naar de balletles brengen en uiteraard maakte ik
gebruik van de gelegenheid om in het café een Duvelke te nuttigen. De
jongedametjes die net hun les beëindigd hadden kwamen één na één voorbij en er
was er geen enkele die niet even met Phaido kwam flodderen. Een klein meisje,
Nore, bleek wel meteen erg goede
vriendjes te willen worden. Ze hebben samen een tijdje zitten knuffelen en
uiteindelijk vond ik dat ik mijn fototoestel maar eens moest boven halen
Er zijn zo
van die dagen dat ik weinig tijd heb of weinig inspiratie en dan durf ik wel
eens aan het experimenteren gaan met de camera. Vandaag was het eigenlijk experimenten
herhalen. Een van de grapjes uit mijn fotorepertoire bestaat er uit een foto
met spiegeling te maken, de bovenkant er af te knippen om zodoende alleen de spiegeling
over te houden en dan de boel op zn kop te zetten zo dat je op het eerste
zicht toch weer de indruk krijgt dat je naar een normale foto kijkt terwijl het
bij nader inzicht steeds maar meer vervreemdend wordt. Dit is er ook zo eentje
