De heersende hitte was een voldoende doorslaggevend argument om de werkzaamheden in de tuin op pauze te zetten. Ik ben dan maar gaan fietsen en je raad het al, alweer was het Kempisch Kanaal de bestemming. Ter hoogte van het gekende fietscafé "Sas 6" hoorde ik plots een klein stemmetje dat riep: "Pol, Pol, Pooool!!!"... en toen ik beter luisterde: "zet je even op het terras en red me !!!"
Ik was nauwelijks gezeten toen de bron van het stemmetje al naar me toegesneld kwam, een flesje Duvel, op erg korte afstand achterna gezeten door een prachtige jonge dame en een Duvelglas. Na het overhandigen van een losgeld van 3,9 aan de dame kon ik het gelukkige Duveltje uit de greep van de horeca redden en aan mijn lippen zetten. Iedereen gelukkig, de horeca met de 3,9 die er in de praktijk 4 werden, het Duveltje omdat het uit die koelkast mocht en ik omdat ik nu eenmaal een Duvel-fan ben.
|