We waren sowieso al gewend van in ons kot te blijven tijdens deze corona miserie en de plotse winter-inval heeft dat nog een beetje versterkt. De enige keren dat we nog buiten komen is om enkele keren per dag het voetpad voor de deur te ruimen - je bent niet gespeend van enige empathie en denkt aan de medemens die voorbij gewandeld zou kunnen komen -, om naar de winkel te wandelen, gesteld dat we alsnog merken dat onze noodvoorraden ergens een gat vertonen en om Phaido zijn dagelijkse wandelingen te gunnen ( en daar profiteren wij dan ook van ).
Die wandelingen gaan natuurlijk niet steevast richting Smallebroeken. Vandaag gingen we ook eens naar het centrum van het dorp. Daar merkten we dat de Wannes, het beeld op het kerkplein, ook last had van de winterse omstandigheden, om over zijn hond maar te zwijgen. Phaido werd er zowaar even stil van... zo dik had ie nog niet onder de sneeuw gezeten.
|