een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
06-12-2022
06 december Dressenstraat
Het verschil met gisteren kon niet groter zijn... prachtig herfstweer vandaag. Ik heb dan ook een fikse wandeling gedaan, helemaal in mijn eentje trouwens, het vrouwke blijft immers maar bezig met de kerstversiering in huize Pol en Josee.
Ik had daardoor alle tijd om regelmatig wat langere pauzes in te lassen en wat rond te fotograferen. De oogst was dan ook groot en de keuze was niet gemakkelijk om er één te selecteren voor deze pagina.
Een afwijkend of onverwacht standpunt is vaak een goed idee om je beelden interessanter te maken. Door de camera dicht bij de grond te houden in de buurt van de cantine van LRV de Kempenridders zag de Dressenstraat er heel anders uit.
Het wordt echt wel een dwangneurose, ik moet, wil en zal elke dag één foto maken en dan zijn er zo van die dagen... Deze morgen eerst met het vrouwke naar Turnhout om de laatste spuiten te gaan halen die haar weer een tijdje van die nekpijn zouden moeten verlossen, als je dan toch onderweg bent aansluitend winkelen en winkelen en winkelen, dan voetbal kijken, verlengingen, eten, weer voetbal kijken... en dan heb je nog niks gefotografeerd rond half elf. Ik ben nog naar Kasterlee gereden omdat ik gehoord had dat de Kerstverlichting er best okee was maar ik vond het niet meteen een foto waard, misschien dat ik nog wel eens terug ga als ik meer tijd kan besteden en me een beetje creatiever voel. Het vrouwke kwam toen te hulp met de suggestie nog maar eens iets uit onze woonkamer te fotograferen, meer bepaald een simpel droog-bloemeke dat al een maand op de tafel stond. Ze had zelfs een idee hoe het moest. Het vrouwke heeft vaak goede ideeën en ik heb dat dan ook maar precies zo gedaan.
We repeteerden weer voor onze Kerstmusical in Aarschot. Voor de eerste keer konden we terecht in de theaterzaal van het Cultureel Centrum en de elfen waren behoorlijk onder de indruk. De sfeer ging zelfs nog een stuk omhoog toen tijdens een pauze plots twee Pieten binnen kwamen gelopen met een zak snoep. Overmorgen is het natuurlijk de feestdag van Sinterklaas en die snuiters wilden natuurlijk bij mij, de Kerstman, komen solliciteren om nog wat langer in het land te mogen blijven. Hoewel ze helemaal niet zwart waren, zelfs niet roet, hebben ze alleszins goede punten gescoord bij de elfen...
Het vrouwke is begonnen met het aanbrengen van de Kerst- en eindejaarsversiering in huize Pol en Josee. Ze is daar ieder jaar wel enkele dagen mee bezig. Occasioneel wil ik ook wel eens meewerken als er iets elektrisch of technisch moet geregeld worden maar eigenlijk duldt ze geen inmenging in de versier-creativiteit.
De oude kast, die we als aandenken uit haar ouderlijk huis in onze leefruimte een plaats gunden werd vandaag omgetoverd tot het toneel waarin vele engeltjes helpen de gepaste sfeer te creëren. Het vrouwke houdt van engeltjes... voel ik me aangesproken???
De eindejaarsverlichting in het dorp is een jaarlijkse traditionele terugkomer op deze pagina's. Gisteren was ik eigenlijk van plan om na de vergadering even naar de rotonde te rijden om te proberen iets te scoren maar ik had ondertussen tijdens de verbroedering met Arfoc al enkele leuke beelden kunnen maken en ik ben dan maar recht naar huis gereden om naar Villa Sporza te gaan kijken. Uitstel is geen afstel... Vandaag ben ik er na Servië-Zwitserland met camera en statief aan de slag gegaan en ik heb enkele beelden meegebracht vanuit diverse standpunten. Ik ben echt wel een liefhebber van de sterretjes die er bij een kleine diafragmaopening rond een lichtbron verschijnen in een nachtfoto maar in dit geval heb ik toch even getwijfeld... is dit niet een klein beetje "over the top"? Ook het feit dat de kleurtemperatuur van die ene lamp behoorlijk vecht met de rest van de foto vond ik niet meteen een pluspunt maar na lang overleg met de jury (ik ben voorzitter en enig lid) heb ik toch voor dit plaatje gekozen.
Voor de liefhebbers de exif gegevens: F 13 - 30 sec - Iso 125 met de 16-35 bij 25 mm op de 5D Mk4
We organiseren met onze fotoclub Visueel regelmatig een gemeenschappelijke vergadering met de Arendonkse collega's van Arfoc. Vandaag waren zij bij ons op bezoek. Het is de bedoeling dat 10 leden van elke club een foto tonen en dat die dan besproken wordt. Twintig werken kwamen dus voorbij vanavond. Toen de foto van ons clublid Bert op het bord kwam waren het voornamelijk de leden van Arfoc die wat dichterbij wilden gaan kijken - wij hadden dat beeld al eerder gezien - en dat gaf mij de gelegenheid de auteur, Bert, die schuin voor me zat, en de critici samen in één beeld te vatten. De zwart wit omzetting vond ik net iets pittiger dan de originele kleur-versie.
Ook vandaag waren we weer in Aarschot om te repeteren. Ik had me voorgenomen om na de repetitie weer eens wat nachtfoto's te maken in de stad. Maar eerst gingen we nog wat eten. Een Indiaas restaurant had ik nog niet eerder bezocht en het tandoori gerecht smaakte me wondergoed. Tijdens het eten wist schoonbroer Dreeke me te vertellen dat ik maar eens moest gaan kijken bij "het kasteel" alias het gerechtsgebouw. Dat zou bijzonder mooi verlicht zijn in deze feesttijd en zeker een mogelijk onderwerp voor mijn fotoplannen. Verlicht was het inderdaad, mooi ook wel maar net iets te overdadig om in een harmonieus geheel met de omgeving te fotograferen. Het was ofwel de lampjes goed belicht en de achtergrond te donker ofwel de omgeving aanvaardbaar belicht en de lampjes overstralend. Ik heb er dan maar voor gekozen de ganse omgeving met de groothoek te fotograferen en daar zit het gerechtsgebouw met de overbelichte delen ook in maar zo kan ik er mee leven.
Het was een donkere, trieste, mistige dag vandaag... en die mist was niet eens zo mooi, niet de gelaagde met flarden over het landschap hangende deken zoals wij fotografen dat erg weten te appreciëren, neen, het was eerder een alomtegenwoordige nevel die niet meteen uitnodigde om er op uit te trekken.
Toch heb ik de uitdaging aangenomen ben ik samen met het vrouwke aan de wandel gegaan. We hebben uiteindelijk toch wel enkele zeer toonbare beelden meegebracht. Het vrouwke was trouwens wel vaker in de foto's aanwezig als onderwerp of, om het in fotografentaal te zeggen: als voorgrond- of aandachtsobject, meestal nauwelijks herkenbaar. Bij het begin van de wandeling, richting Smallebroeken heb ik haar gevraagd om een tijdje voor me te lopen tussen die statige bomenrijen en dat leverde dit plaatje op.
De repetities voor de herneming van onze kerst-musical zijn ondertussen alweer een tijdje bezig en vandaag zijn we eens een kijkje gaan nemen in de zaal waar de vertoningen dit jaar zullen doorgaan. CC Het Gasthuis is uiteraard een totaal andere locatie dan de ruimte waar we vorig jaar speelden en qua invulling van het podium, de plaatsing van de accessoires en de technische aspecten zullen er toch de nodige aanpassingen moeten gebeuren en dat hebben we ter plaatse allemaal eens goed doorgenomen, kwestie van voorbereid te zijn als we de laatste drie repetities in het CC zelf zullen organiseren.
Ik heb uiteraard altijd mijn kleine Sonytje bij en hoewel het licht in de zaal verre van optimaal was heb ik toch uit de losse hand dit beeld kunnen schieten (met ISO 1600). Dat mijn hyper-actieve zus op de voorgrond nogal wat bewegingsonscherpte mee kreeg vind ik in dit geval niet eens een nadeel.
70 Jaar geleden werd in Vlaanderen het begrip natuurgebieden en -reservaten voor het eerst geïntroduceerd. Er kwamen regels, bepalingen, wetten en onze regio was warempel erg goed vertegenwoordigd in het aanbod van beschermde gebieden. De Snepkensvijver, de Zegge en de Tikkebroeken liggen bij wijze van spreken bijna aan onze voordeur.
Om 70 jaar te vieren zijn er in de Tikkebroeken een aantal initiatieven genomen. Zo werden we met onze fotoclub, en ook de club van Tielen trouwens, gecontacteerd met de vraag om de komende tijd zo veel mogelijke foto's in het gebied te maken om dan eventueel in de loop van het najaar '23 een tentoonstelling te organiseren. Vandaag was er een kennismakingswandeling, in zoverre dat nog nodig was, want eigenlijk komen we er wel vaker. Maar de conservator zou ons gidsen en ons toelaten op de afgesloten delen die normaal voor het publiek niet toegankelijk zijn. We kregen ook de toezegging dat we in de loop van het jaar als we er zouden gaan fotograferen ook toegang zullen krijgen tot die plekjes. Ondanks het minder vriendelijke weer en de redelijk drassige ondergrond hebben we toch genoten van de tocht, het gezelschap en de uitleg en de anecdotes van onze gids. Als zeer gewaardeerd afsluitertje kwamen we op het einde nog terecht bij het optrekje dat fungeert als cantine en uitvalsbasis voor het personeel. Dat de meesten van ons daar nog een Gageleer nuttigden mag als vanzelfsprekend worden beschouwd toch?
Greta en Jan, de schoonouders van onze zoon, vierden vandaag hun gouden bruiloft en wij mochten mee aan tafel schuiven. Ze hadden me gevraagd of ik tussendoor ook wat leuke foto's wilde maken en dat moet men mij maar één keer vragen...
Uiteraard heb ik de feestelingen, familie en kennissen in allerhande combinaties in beeld genomen maar de allerleukste foto's zijn toch altijd de niet geposeerde of de verrassingsopnames. Toen het vrouwke Greta ging feliciteren met een klinkende zoen kwam kleindochter Julie ook even in beeld gesprongen, gelukkig had ik de camera sowieso al in aanslag.
Wij zijn voorlopig nog niet helemaal in de wurggreep van het WK Voetbal. Toen de gelegenheid zich aandiende om samen met goede vrienden Els en Peter iets te gaan eten en daarna nog wat natjes te nuttigen lieten we zonder spijt de prestaties van de Nederlandse buren tegen Equador en de stunt van de Yankees tegen de onklopbaar gewaande Engelsen onbekeken...
Een lekkere hap bij Toke in de Korte Heide en een leuke verderzetting in de Lichtaartse Kwezel vonden we veel leuker.
Toch kwam er weer een hedendaagse plaag voorbij: de smartphone moest even geraadpleegd worden om de stand van zaken te weten te komen...
Het vrouwke wilde vandaag graag gaan shoppen. Dat is, eerlijk gezegd, een van de dingen die het allerlaagst staan in mijn voorkeurlijstjes. Maar soms komen omstandigheden zo goed samen dat je eigenlijk tegen beter weten in toch besluit je iets meer meegaand op te stellen. Primo: al na enkele dagen WK begint de voetbalmoeheid toe te slaan en ik hoef echt niet meer 4 wedstrijden per dag te zien. Secundo: er zijn in de buurt waar het vrouwke haar zinnen op gezet heeft best leuke wandelingen te plannen.
We zijn eerst naar oh Green gereden en daar ben ik, om mijn goede wil te tonen, mee naar binnen gegaan. De pijn duurde niet al te lang gelukkig en het volgende doel was het Shopping Center in Olen. Daar spraken we af dat dat we elkaar weer zouden zien binnen twee uur op de parking.
Ik genoot van een leuke wandeling langs het Albertkanaal en doorheen het natuurgebied aan de noordkant er van om zo terug naar de geparkeerde wagen te gaan. Ik heb onderweg best wel wat leuke foto's kunnen scoren en die zal ik morgen ook wel op mijn Facebook-pagina posten maar dit is alvast een beeld van het einde van mijn wandeling toen ik de overkapping-constructie op de centrale rotonde van het shopping center kon te pakken krijgen tijdens een zeldzaam autoluw moment op een oversteekplaats.
Vanavond hebben we weer gerepeteerd voor de kerstmusical. De hele rit naar Langdorp regende het maar toen we bijna daar waren kwam de zon er opeens door en zagen we een van de mooiste regenbogen ooit... jammer genoeg kon ik nergens stoppen. Niet getreurd evenwel want toen we bij De Pieter (onze repetitielocatie) aankwamen, iets voor vijf uur, was de regenboog helaas verdwenen maar het mooie avondlicht was nog altijd zeer uitnodigend. Ik ben snel van de parking naar het brugje over de Demer gelopen en daar kon ik alsnog dit beeld scoren.
Hoewel er puristen zijn die me zullen tegenspreken durf ik te beweren dat anno 2022 ook bewerkingen zonder meer deel uitmaken van de fotografie. Op z'n tijd wil ik ook wel eens aan het experimenteren gaan trouwens.
Zo kwamen we vanavond van Aarschot, dat zal zeker niet de laatste keer zijn gedurende de volgende weken, en omdat ik nog niks bruikbaars op mijn geheugenkaartje had wilde ik aan het sluizencomplex van Olen nog een stop inlassen om iets te oogsten. Je staat daar dan met de camera op statief, je maakt enkele opnames en als je dan thuis komt kun je alleen maar constateren dat je die foto's allemaal al eens gemaakt hebt... Dan ga je dus aan de slag met alle mogelijke apps, tools, programa's, filters en de hele trukkendoos die je in de loop der jaren hebt leren gebruiken. Ik hoef natuurlijk niet de ganse workflow uit te leggen maar ik wil toch vertellen dat de originele opname wel degelijk een nachtfoto was. Het uiteindelijke resultaat is toch weer net iets anders dan wat al eerder voorbij kwam van deze locatie.
Ik vermoed dat elke (amateur)fotograaf wel een aantal locaties in zijn achterhoofd heeft opgeslagen waar hij/zij vroeg of laat, als het geschikte moment zich aandient, aan de slag wil gaan om er wat beelden te schieten. Dit is er zo eentje wat mij betreft. Nachtfotografie is sowieso een van de dingen waar ik graag mee bezig ben en ik ga wel eens op stap met enkel een zaklamp en een fototoestel op statief op zoek naar aparte beelden. Ik heb trouwens op het voorbije salon van onze fotoclub al enkele foto's uit dat project getoond. Ik ben vandaag eens gaan kijken of de herfst hier mogelijkheden bood. Het was al een tijdje geleden dat ik hier was en tot mijn grote verbazing was één van de stammen van de meerstammige ondertussen gesneuveld. Daar ging mijn geplande perfecte nachtplaatje. De combinatie van het groene bemoste gedeelte van de stammen met de herfstkleuren was alsnog een voldoende reden om dan maar een gewone daglicht opname te maken. Ik geef het toe, ik heb de kleuren een klein beetje gekieteld en een portie vignet vond ik ook niet verkeerd in dit geval.
We zijn weer volop aan het repeteren voor de herneming van de kerstmusical die we vorig jaar opvoerden. Op enkele details na is alles onveranderd en het loopt dan ook best vlot met het opfrissen. Qua inhoud is eigenlijk alleen het begin een beetje anders, kwestie van beter aansluiten met de actualiteit maar omdat we nu in een echt theater gaan spelen moeten de meeste scenes toch aangepast worden. Vorig jaar hadden we een grote ruimte ter beschikking waarin we op diverse plaatsen delen van de show konden spelen. Omdat alles dit jaar op één podium moet zullen er minder accessoires zijn ( die jeep gaan we echt niet meer op het podium zetten en Rudolf zal ook enkel maar geschilderd tegen de achterwand verschijnen ) en hoe we het opkomen en afgaan van de spelers en het evolueren op de scene zullen in elkaar knutselen is nog niet helemaal duidelijk. Dat zal waarschijnlijk pas definitief uitgeklaard worden als we de laatste repetities enkele dagen voor de eerste opvoering op 21 december ook echt in het CC van Aarschot kunnen doen. Voorlopig repeteren we in De Pieter in Langdorp en ik haal regelmatig de camera boven om een en ander vast te leggen.
Het is zeker niet de eerste herfstfoto die voorbij komt dit jaar en het zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn. Een meer originele titel dan "Herfst" kon ik trouwens ook niet bedenken... Het is nu eenmaal dit seizoen en als je dan buiten komt loeren deze fotomogelijkheden om de hoek en dat bedoel ik letterlijk. Van uit onze achterdeur zijn er maar enkele stappen nodig om in het bos te zijn en zelfs met het minder uitnodigende weer van vandaag hebben we toch een korte wandeling gedaan. Natuurlijk heb ik ook weer wat beelden mee gebracht.
Het was vandaag naar jaarlijkse gewoonte de verenigingenquiz in ons dorp. Door de coronaperikelen had men helaas enkele jaren moeten overslaan maar nu kon het weer en de winnaars van de vorige editie hadden een aantal pittige onderwerpen gevonden waarover ze vragen op ons, deelnemers, afvuurden. De leden van Vobaco waren deze keer goed voor goud en wij eindigden met onze fotoclub op één puntje van brons. Na afloop zijn we uit puur gezelligheid nog wat blijven hangen en toen ik dik na middernacht weer naar huis wandelde zag ik deze nogal opvallende aanduiding van de fietsstraat voor het eerst.
Ik kom hier wel vaker voorbij, meestal met de fiets, maar ik had er eerlijk gezegd nog nooit op gelet. Is dit erg recent? Wie zal het zeggen. Het zou ook zo maar kunnen zijn dat er meestal wel een wagen geparkeerd staat bij de glascontainers en dat de aanduiding niet altijd zichtbaar is. Ik wilde dit absoluut fotograferen. Nachtfotografie zonder statief is normaal gezien iets waar ik niet eens aan wil denken... maar nood breekt wet... de stand automatisch op mijn Sonytje leverde toch een aanvaardbaar beeld op.
Als je een portretfoto maakt kun je dat maar beter doen met een lens met een beetje zoombereik, bvb een 85 mm, daarmee kun je een beetje afstand nemen. Als je een groothoek zou gebruiken moet je dichter bij je onderwerp en worden de delen van het gezicht die het dichtst bij de camera zijn meer uitvergroot. Wij noemen dat dan een dikke neuzen foto. Nu is dat bij mensen niet meteen een enorm probleem, het puntje van onze neus zit niet zo erg ver voor de rest van ons gezicht. Bij dieren evenwel...
Toen ik vandaag in de Smallebroeken nog eens voorbij de ondertussen gekende wei met de minipaardjes en shetlanders wandelde kwam mijn Sonytje weer uit mijn zak geslopen om wat beelden te schieten. Eén van de pony's was nieuwsgierig genoeg om wel erg dichtbij te komen en dat leverde deze grappige extreme dikke neuzen foto op. Dit is dus een portretfoto van een dikkeneuzenpony.
