een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
10-05-2021
10 mei De nieuwe kantine
Het is een meer-jaren-project geworden maar de nieuwe kantine van onze locale ruitervereniging LRV De Kempenridders is bijna afgewerkt. Eigenlijk is het meer dan een kantine..., clublokaal of accomodaties zouden we beter zeggen. Het is alleszins een bouwsel dat wel wat mogelijkheden biedt voor de regelmatig voorbij wandelende amateurfotograaf. Nu het vers ingezaaide gras langs de Dressenstraat voor het eerst gemaaid is ziet het er van deze kant bekeken al pico bello uit. Ook de stekken die binnen een tijdje een haag zullen worden lijken de lente te voelen en zijn in gang geschoten, zij het voorlopig nog heel voorzichtig. En de andere kant is al even beloftevol maar daar is nog enig werk te verrichten voor er ook beelden kunnen worden geschoten zonder storende details.
En jawel, deze foto is wel degelijk vandaag gemaakt. Het is toch geweten dat ik niet vies ben van een potje Photoshop? Ik heb er een andere lucht in gezet, die had ik nog ergens ongebruikt in een map zitten van vorige vrijdag.
Tijdens onze fietstocht vandaag in de regio Merksplas, Hoogstraten, Rijkevorsel kreeg ik op een bepaald moment zicht op de imposante kerk van Hoogstraten. Onwillekeurig moest ik terug denken aan de laatste keer dat ik muziek speelde voor een publiek. Het was namelijk in die kerk dat ik dochterlief begeleidde toen die gevraagd was om enkele liedjes te zingen tijdens een begrafenis, en haar vaste begeleider was ziek. Dan twijfel je niet natuurlijk en hoewel ik toen al enkele jaren op pensioen was en nadien nauwelijks nog een gitaar had aangeraakt, met als gevolg dat er ook geen eelt meer op mijn vingertoppen zat, heb ik het toch gedaan. Als ik er aan terugdenk voel ik de pijn weer, gitaristen weten waar ik over praat. Die kerk wilde ik natuurlijk ook wel fotograferen en met de 200 mm die mijn Sonytje me biedt kon ik 'm zelfs behoorlijk dichtbij halen.
O ja, terloops wil ik ook nog vermelden dat het rondje Bolkse Hamer verreweg het leukste was dat ik als geocacher de laatste tijd mee maakte. Vette aanbeveling !!!
Het duurde lang voor het voorspelde goede weer ook onze regio bereikte. Het geplande fiets-rondje geocachen in Merksplas werd dan ook steeds maar verschoven en uiteindelijk besloten we om toch maar die enkele exemplaren die volgens de beschrijving in een verboden-te-fietsen natuurgebied lagen al wandelend te gaan zoeken. Daar waren we vrij snel doorheen en dan sta je terug thuis terwijl het weer steeds maar beter wordt. Toch maar de fiets uit de stal en dan was het even profiteren van de rust alom nu iedereen blijkbaar op een terrasje zat.
Ver weg ben ik niet geweest, gewoon wat rond fietsen was voldoende om de zinnen wat te verzetten. Dit is een scene die ik al zo vaak wilde fotograferen maar waar ik steeds weer niet aan toe kwam omdat ik al voldoende keuzemogelijkheden op mijn geheugenkaartje had... nu ook eigenlijk maar deze keer ben ik toch gestopt. Mijn geloof in de mensheid krijgt soms een extra duwtje. Hartverwarmend vind ik het dat er nog mensen zijn die geloven in de eerlijkheid van de medemens. Je neemt een potje honing uit het kastje, stopt 6 in het kistje en klaar.
Ik heb voor de aardigheid hier weer eens een zwart-wit omzetting op los gelaten en die vind ik net iets pittiger dan de kleurenversie van de foto.
Meer dan aanvaardbaar fietsweer vandaag en dan laat deze jongen zich niet pramen. Zoals zo vaak ben weer eens richting Kempisch Kanaal gereden. In de buurt van St Jozef-Olen, op grondgebied Geel eigenlijk, kwam ik langs een straatje waar een hele verzameling beelden staat, zowel in de achtertuin van een huis als aan de overkant van de straat. Toen ik stopte om alles wat beter te bekijken kwam er een man aangefietst die vroeg wat ik er van vond... dat bleek de kunstenaar zelf te zijn. Dat kon niet anders dan een leuke babbel worden. Hij praatte ronduit over hoe hij als gepensioneerde zijn tijd vulde met zijn creatieve hobby, het werd zelfs even licht filosofisch, wat is kunst en wat is het nut er van... Hij gaf ook uitleg over een aantal werken. Misschien had ik de bijgevoegde foto uit een andere hoek moeten nemen, dan zou je zien dat de beelden langs achter open zijn en hol, leeg. Dat symboliseert volgens hem hoe inhoudloos mensen kunnen zijn als ze niet samenwerken en de hand is dan ook de uiting van die samenwerking. Bij dit beeld had hij trouwens ook nog een anekdote: Op een dag kreeg hij namelijk een brief van mensen die hun baby op een dekentje in die hand waren komen leggen voor de foto op het geboortekaartje...
Ik had stiekem gehoopt dat de mooie hoge tweestammige berk voor ons huis er nog lang zou staan. Hij stond scheef, dat was al langer zo, maar de laatste tijd had ik de indruk dat ie steeds schever stond en ik meende ook te zien dat de grond aan de zuidwest kant - waar de meeste hevige winden vandaan komen - een beetje omhoog kwam. Ik wilde het lang van me afschuiven door mezelf aan te praten dat ik paranoia werd maar toen ik uiteindelijk tijdens een behoorlijke stormwind langs de boom ging staan voelde ik letterlijk dat er iets bewoog onder mijn voeten. Dan contacteer je een boomverzorger om een deskundig oordeel te horen. Via een kennis kwam ik terecht bij Bert van Treebird ( de naam vond ik meteen al sympathiek ) uit de Rielen en die bevestigde mijn vermoeden... die kunnen we veiligheidshalve maar beter vellen. Een doodvonnis voor die mooie, eigenlijk nog gezonde knaap...
Vandaag was het dan zo ver. Met het geschikte materiaal was het zo gepiept. Met de hoogtewerker gingen eerst de zijtakken eraf, dan werden de stammen van boven af in mootjes gezaagd, het loof en het klein grut werd gehakseld en tenslotte werd ook de wortel er nog uit gefreesd.
Tijdens het wegfrezen van de wortels bleek dat langs de windvangkant er inderdaad nog nauwelijks intacte wortels waren en dat de boom waarschijnlijk niet lang meer overeind zou gestaan hebben. Dat maakte dat ik me toch meteen iets minder slecht voelde omtrent de beslissing om er maar komaf mee te maken.
Uiteraard heb ik het hele proces gefotografeerd, de mooie luchten die er in de voormiddag nog waren krijg je er gratis bij.
Ik had de macrolens nog eens op mijn toestel gezet om aan de wandel te gaan in de vooravond. In de bossen langs ons vaste wandelrondje Smallebroeken zijn er een aantal plekken waar ieder jaar een weelde aan meiklokjes te vinden is en daar wilde ik achteraan gaan. We zijn tenslotte al de 5de mei niet? Maar de meiklokjes zijn laat dit jaar, het is redelijk koud geweest en hoewel er links en rechts wel wat knopjes zijn die zouden willen is er van echte bloei nog geen sprake. Ik heb mijn aandacht dan maar verlegd naar de boshyacinten die ik weet bloeien op een braakliggend stuk grond langs de Hoogstraat. Op de Canon heb ik helaas geen kantelbaar scherm en dus is hier weer sprake van een vuile-voorkant-foto. Ik ben met veel moeite weer eens op de grond gaan liggen voor mijn onderwerp en achteraf gezien heb ik daar geen spijt van.
Het was hoog tijd om onze lentesoep-versie-2021 te gaan oogsten. Rijkelijk laat zijn we vandaag onze eerste brandnetels van het jaar gaan plukken. Het vrouwke maakt daar in het voorjaar heerlijke soep van en naar het schijnt is dat nog erg gezond ook, bloedzuiverend en rijk aan mineralen. Een fanatieke gezondheidsfreak zal ik wel nooit worden maar het kan nooit kwaad te geloven in de heilzame werking van brandnetelsoep en dat het lekker is maakt dat nog eens extra gemakkelijk.
Ik ben vandaag weer enkele kapellekes gaan fotograferen voor het project van de gemeente Kasterlee waar we met onze fotoclub aan meewerken. Extra leuk wordt het als we een vrijwilliger mee in beeld kunnen nemen die het onderhoud en de versiering verzorgt. Bij dit kapelletje in Groot Rees had ik een afspraak met Bernarda. Dat bleek een kranige tachtiger te zijn die niet lang geleden de 65ste huwelijksverjaardag gevierd had met haar 90-jarige echtgenoot. Meneer wilde niet mee op de foto want het kapelleke was haar verantwoordelijkheid en alle eer was voor haar. Na deze foto heb ik ze toch ook nog samen gefotografeerd voor hun huis en ik heb ze een afdruk beloofd.
Het lijkt wel of ik afkick verschijnselen heb. Da's al voor de tweede dag op rij dat ik na het einde van de Willyloop toch weer die kant op trek. Gisteren was dat voor de 10 km wandeling met de fotoclub en vandaag wilde ik met eigen ogen en oren gaan controleren of het waar was dat er op zondagnamiddag vaak een doedelzakspeler zijn ding staat te doen bij dat mooie gelegen bankje tussen de Vuilvoort en Vogelzang. Datzelfde bankje was trouwens gisteren ook al de locatie van de blogfoto.
En jawel hoor, al van verre konden we hem horen. Ik ben er op af gestapt en we hebben tussen de gespeelde nummers door een leuk gesprek gehad. Hij vond het absoluut niet erg dat ik hem fotografeerde en dat heb ik dan ook uitgebreid gedaan. Het enige doedelzak-geschikt nummer dat wij in onze carrière ooit op het repertoire hadden is Amazing Grace. Nooit gedacht dat het vrouwke dat nog eens samen met echte bagpipes zou meezingen!!!
Met de fotoclub aan de wandel. Regelmatig spreken we af om er eens samen op uit te trekken en één dag na het einde van een maandlang Willyloop heb ik de collega's op sleeptouw genomen om de 10 km wandeling uit het evenement ook eens te doen. Ik ken dat parcours ondertussen als mijn broekzak. Het was bijzonder rustig tijdens de tocht. Buiten enkele joggers en wat verdwaalde mountainbikers zagen we nauwelijks iemand. Was iedereen misschien naar Nederland of naar Middelkerke om te gaan zitten bibberen op een terrasje?
Deze keer was de wandeling zelf het doel van onze uitstap en als er al foto's gemaakt werden waren er dat geen van sportievelingen of deelnemende BV's. Er waren zat andere mogelijkheden langs het traject. Deze mensen die waarschijnlijk even verbaasd waren over de rust op deze 1ste mei en die rustig zaten te genieten op een bank in de natuur leverden een mooi plaatje op. Ik heb daar dankbaar gebruik van gemaakt.
Dag 30 en laatste dag van de Willyloop. Mike liep elke dag een halve marathon en vandaag zelfs een hele. Die werd opgedeeld in 8 rondjes van 5,250 km en tijdens ieder rondje liepen er andere sportievelingen mee. Als allerlaatsten kwamen de U-11 aan de beurt het ploegje van Willy waar het allemaal om draait en waarvan Mike de trainer is. Aan een gezapig tempo maalden ze de slotkilometers af en na afloop was het enthousiasme even erg hoog. Met Willy in hun midden wilden ze even op de foto.
Ook vandaag heb ik de fiets weer van stal gehaald om enkele kapellekes te fotograferen voor het project van de gemeente Kasterlee waar we met onze fotoclub graag aan meewerken. Dat wil niet zeggen dat ik onderweg alleen maar in kapellekes geïnteresseerd ben.
Toen ik langs de ingang van de sportvelden in de Molenstraat kwam vond ik het nodig weer eens te gaan kijken of er geen activiteit was op het skatepark. Jammer... da's al de zoveelste keer dat ik hier kom en ik zie hier nooit iemand. Misschien kom ik hier op de verkeerde tijdstippen of anders ligt deze super-accommodatie op de verkeerde plek, ver van de dorpskern van Lichtaart, ver van de parking en een beetje weggestoken tussen de andere sportterreinen.
De gemeente Kasterlee heeft een project opgestart om alle kapellen en kapellekes in Groot Kasterlee ( Kasterlee, Lichtaart en Tielen ) te fotograferen. Dat zijn er veeeel..., alleszins meer dan 100. Wij werden als fotoclub gevraagd om daaraan mee te werken en vandaag ben ik eens op pad geweest. Ik heb er al in alle groottes gefotografeerd, sommige goed onderhouden, sommige iets minder. Ik koos dit beeld van een Maria kapelletje als foto van de dag omdat ik er eigenlijk best een tijdje naar moest zoeken, weggestopt als het is achter het rusthuis aan de Diestweg, maar ook wel omdat ik het gewoon mooi, netjes en goed onderhouden vind natuurlijk.
We waren vandaag in Oevel om wat te genieten van het mooie weer, wat te fietsen en enkele geocachen op onze teller te zetten. We hebben erg genoten van al die activiteiten. Ergens tussen de dorpskern en het gehucht Trienenkant kwamen we langs het buitenverblijf van deze twee dames die ook van het zonnetje aan het genieten waren. Hoewel... ze vonden het blijkbaar toch nog wat frisjes want ze hadden nog een dikke jas aangetrokken. De lenteschoonmaak hadden ze alleszins al achter de rug. Hun huisje zag er piekfijn en zomers opgefrist uit. Toen ik vroeg of ze er bezwaar tegen hadden dat ik hen wilde fotograferen zegden ze niet neen. Dus "klik".
Tot 30 september loopt nog de tentoonstelling "De Kempen in beeld" in het Prinsenpark in Retie. We wisten al langer dat André, een lid van onze fotoclub Visueel, daar de hoofdprijs gewonnen had en zijn foto kenden we ook al natuurlijk maar ik wilde wel eens ter plekke gaan rond kijken, het Prinsenpark is sowieso al een bezoek waard trouwens. Op een weekend dag moet je er niet naar toe, veel te druk, zeker in corona-tijden, maar op deze mooie maandag heb ik mijn stalen ros nog eens bestegen om naar Retie te fietsen. Al bij het binnenkomen van het park zag ik de winnaar in het groot op de eerste kubus en ik vond dat ook meteen een foto waard. Ik ben niet echt een voorstander van het fotograferen van andermans werk, of het nu schilderkunst, beeldhouwwerk of fotografie is, maar in dit geval vond ik het wel kunnen... een prijswinner van een medeclublid gesitueerd in de tentoonstelling.
De 25ste opeenvolgende halve marathon voor zoon Mike vandaag en we waren er weer bij. Omdat we afgesproken hadden met familie uit Lommel om de 5-km wandeling te doen heb ik buiten de start nauwelijks foto's gemaakt van de lopers. Dat waren trouwens jeugdvrienden van Mike: Pascal, Nico, Myriam... lang geleden vaste huisgasten in huize Pol en Josee, en hun zonder twijfel gezellige babbels wilde ik sowieso niet verstoren.
Nonke Louis was met zijn 90 jaar trouwens meer dan waarschijnlijk de oudste wandelaar vandaag. Het was ook de bedoeling een foto van Louis en Mike te maken en die vandaag te tonen. Foto's heb ik ook gemaakt van hen en ik vind ze zelfs geslaagd maar toch kies ik voor deze jonge meiden. Yane en Lore, dochters van Pascal en Myriam maakten aanstalten om samen met enkele vriendinnen te vertrekken voor de 10 km loop en tegen dit jong geweld kon Louis niet tegenop. Sorry Louis. Foto's zijn voor Facebook.
We zijn ondertussen al 24 dagen ver in dit evenement en Mike blijft altijd maar zijn halve marathons lopen, nog 6 te gaan. Ook vandaag was ik er weer bij. Ik heb deze keer niet mee gefietst of zo maar bij de aankomst kon ik weer scoren. Het onderwerp, Willy, waar deze solidariteits-organisatie om draait was trouwens vandaag aanwezig. De chemotherapie is ondertussen even onderbroken en het ziet er goed uit. Willy wilde graag poseren samen met de William die al eerder in deze blog voorkwam als regelmatig van plaats verwisselende hulpverlener.
Als ik via het fietspad langs de N 123 richting Herentals rij, wat zeker deze maand vaak het geval is, kom ik langs de vogelkijkhut aan de Snepkensvijver en van tijd tot tijd doe ik daar een tussenstop. Veel vogels heb ik er nog niet gefotografeerd en de locatie is daar wat mij betreft ook niet ideaal voor maar landschappelijk gezien is en blijft het een mooi stukje Kempen. In alle seizoenen kun je er wel mooie beelden schieten. De gagel staat er al een tijdje in bloei en hoewel de pracht misschien al aan het afnemen is kon ik vandaag toch nog enkele leuke beelden te pakken krijgen.
Puur ter informatie wil ik bij deze even vermelden dat gagel wel eens wordt gebruikt als alternatief voor hop bij het brouwen. Een inmiddels nationaal al wel gekend biertje is Gageleer en ook deze Duveldrinker vind dat zeer drinkbaar.
Misschien wordt het een beetje eentonig of weer van hetzelfde, maar het is nu eenmaal zo... ik heb ook vandaag weer een halve marathon van zoon Mike meegefietst. De Willyloop is sowieso een organisatie waar ik helemaal achter sta en mijn respect voor Mike groeit met de dag. Daarenboven zijn het ook steeds weer andere interessante sportievelingen die meelopen en dat maakt het fotograferen ook weer net iets leuker. Vandaag liepen twee krasse zeventigers mee en een collega van Mike die zich voor het eerst aan een halve marathon waagde. Het tempo lag uiteraard een stuk lager als gewoonlijk maar dat gaf mij dan weer de gelegenheid om net iets meer tijd te besteden aan het vinden van leuke standpunten.
Het was alweer meer dan twee weken geleden dat ik nog eens met mijn geocache maatje Jackie op pad was om die andere hobby te beoefenen. We hadden wel gelezen in de beschrijving dat het rondje Den Naept in Beerse niet gemakkelijk was maar we wilden graag de uitdaging aangaan. Oke, we hebben niet alles kunnen vinden maar het weer, het gezelschap, de natuur, de buitenlucht en het zoeken hebben ons alles samen toch een mooie dag bezorgd. Bij enkele did-not-finds raakten we wel even gefrustreerd, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Wat mij betreft hoef je niet alles te vinden, de tocht en het bezig zijn is wat telt. Bij het nummer twaalf uit de reeks maakte ik deze foto: De Duivelskuil. Duivelskuilen zijn er zat in Vlaanderen, dit is het exemplaar uit Beerse.
