een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
29-04-2021
29 april Skatepark
Ook vandaag heb ik de fiets weer van stal gehaald om enkele kapellekes te fotograferen voor het project van de gemeente Kasterlee waar we met onze fotoclub graag aan meewerken. Dat wil niet zeggen dat ik onderweg alleen maar in kapellekes geïnteresseerd ben.
Toen ik langs de ingang van de sportvelden in de Molenstraat kwam vond ik het nodig weer eens te gaan kijken of er geen activiteit was op het skatepark. Jammer... da's al de zoveelste keer dat ik hier kom en ik zie hier nooit iemand. Misschien kom ik hier op de verkeerde tijdstippen of anders ligt deze super-accommodatie op de verkeerde plek, ver van de dorpskern van Lichtaart, ver van de parking en een beetje weggestoken tussen de andere sportterreinen.
De gemeente Kasterlee heeft een project opgestart om alle kapellen en kapellekes in Groot Kasterlee ( Kasterlee, Lichtaart en Tielen ) te fotograferen. Dat zijn er veeeel..., alleszins meer dan 100. Wij werden als fotoclub gevraagd om daaraan mee te werken en vandaag ben ik eens op pad geweest. Ik heb er al in alle groottes gefotografeerd, sommige goed onderhouden, sommige iets minder. Ik koos dit beeld van een Maria kapelletje als foto van de dag omdat ik er eigenlijk best een tijdje naar moest zoeken, weggestopt als het is achter het rusthuis aan de Diestweg, maar ook wel omdat ik het gewoon mooi, netjes en goed onderhouden vind natuurlijk.
We waren vandaag in Oevel om wat te genieten van het mooie weer, wat te fietsen en enkele geocachen op onze teller te zetten. We hebben erg genoten van al die activiteiten. Ergens tussen de dorpskern en het gehucht Trienenkant kwamen we langs het buitenverblijf van deze twee dames die ook van het zonnetje aan het genieten waren. Hoewel... ze vonden het blijkbaar toch nog wat frisjes want ze hadden nog een dikke jas aangetrokken. De lenteschoonmaak hadden ze alleszins al achter de rug. Hun huisje zag er piekfijn en zomers opgefrist uit. Toen ik vroeg of ze er bezwaar tegen hadden dat ik hen wilde fotograferen zegden ze niet neen. Dus "klik".
Tot 30 september loopt nog de tentoonstelling "De Kempen in beeld" in het Prinsenpark in Retie. We wisten al langer dat André, een lid van onze fotoclub Visueel, daar de hoofdprijs gewonnen had en zijn foto kenden we ook al natuurlijk maar ik wilde wel eens ter plekke gaan rond kijken, het Prinsenpark is sowieso al een bezoek waard trouwens. Op een weekend dag moet je er niet naar toe, veel te druk, zeker in corona-tijden, maar op deze mooie maandag heb ik mijn stalen ros nog eens bestegen om naar Retie te fietsen. Al bij het binnenkomen van het park zag ik de winnaar in het groot op de eerste kubus en ik vond dat ook meteen een foto waard. Ik ben niet echt een voorstander van het fotograferen van andermans werk, of het nu schilderkunst, beeldhouwwerk of fotografie is, maar in dit geval vond ik het wel kunnen... een prijswinner van een medeclublid gesitueerd in de tentoonstelling.
De 25ste opeenvolgende halve marathon voor zoon Mike vandaag en we waren er weer bij. Omdat we afgesproken hadden met familie uit Lommel om de 5-km wandeling te doen heb ik buiten de start nauwelijks foto's gemaakt van de lopers. Dat waren trouwens jeugdvrienden van Mike: Pascal, Nico, Myriam... lang geleden vaste huisgasten in huize Pol en Josee, en hun zonder twijfel gezellige babbels wilde ik sowieso niet verstoren.
Nonke Louis was met zijn 90 jaar trouwens meer dan waarschijnlijk de oudste wandelaar vandaag. Het was ook de bedoeling een foto van Louis en Mike te maken en die vandaag te tonen. Foto's heb ik ook gemaakt van hen en ik vind ze zelfs geslaagd maar toch kies ik voor deze jonge meiden. Yane en Lore, dochters van Pascal en Myriam maakten aanstalten om samen met enkele vriendinnen te vertrekken voor de 10 km loop en tegen dit jong geweld kon Louis niet tegenop. Sorry Louis. Foto's zijn voor Facebook.
We zijn ondertussen al 24 dagen ver in dit evenement en Mike blijft altijd maar zijn halve marathons lopen, nog 6 te gaan. Ook vandaag was ik er weer bij. Ik heb deze keer niet mee gefietst of zo maar bij de aankomst kon ik weer scoren. Het onderwerp, Willy, waar deze solidariteits-organisatie om draait was trouwens vandaag aanwezig. De chemotherapie is ondertussen even onderbroken en het ziet er goed uit. Willy wilde graag poseren samen met de William die al eerder in deze blog voorkwam als regelmatig van plaats verwisselende hulpverlener.
Als ik via het fietspad langs de N 123 richting Herentals rij, wat zeker deze maand vaak het geval is, kom ik langs de vogelkijkhut aan de Snepkensvijver en van tijd tot tijd doe ik daar een tussenstop. Veel vogels heb ik er nog niet gefotografeerd en de locatie is daar wat mij betreft ook niet ideaal voor maar landschappelijk gezien is en blijft het een mooi stukje Kempen. In alle seizoenen kun je er wel mooie beelden schieten. De gagel staat er al een tijdje in bloei en hoewel de pracht misschien al aan het afnemen is kon ik vandaag toch nog enkele leuke beelden te pakken krijgen.
Puur ter informatie wil ik bij deze even vermelden dat gagel wel eens wordt gebruikt als alternatief voor hop bij het brouwen. Een inmiddels nationaal al wel gekend biertje is Gageleer en ook deze Duveldrinker vind dat zeer drinkbaar.
Misschien wordt het een beetje eentonig of weer van hetzelfde, maar het is nu eenmaal zo... ik heb ook vandaag weer een halve marathon van zoon Mike meegefietst. De Willyloop is sowieso een organisatie waar ik helemaal achter sta en mijn respect voor Mike groeit met de dag. Daarenboven zijn het ook steeds weer andere interessante sportievelingen die meelopen en dat maakt het fotograferen ook weer net iets leuker. Vandaag liepen twee krasse zeventigers mee en een collega van Mike die zich voor het eerst aan een halve marathon waagde. Het tempo lag uiteraard een stuk lager als gewoonlijk maar dat gaf mij dan weer de gelegenheid om net iets meer tijd te besteden aan het vinden van leuke standpunten.
Het was alweer meer dan twee weken geleden dat ik nog eens met mijn geocache maatje Jackie op pad was om die andere hobby te beoefenen. We hadden wel gelezen in de beschrijving dat het rondje Den Naept in Beerse niet gemakkelijk was maar we wilden graag de uitdaging aangaan. Oke, we hebben niet alles kunnen vinden maar het weer, het gezelschap, de natuur, de buitenlucht en het zoeken hebben ons alles samen toch een mooie dag bezorgd. Bij enkele did-not-finds raakten we wel even gefrustreerd, maar dat hoort er nu eenmaal bij. Wat mij betreft hoef je niet alles te vinden, de tocht en het bezig zijn is wat telt. Bij het nummer twaalf uit de reeks maakte ik deze foto: De Duivelskuil. Duivelskuilen zijn er zat in Vlaanderen, dit is het exemplaar uit Beerse.
Vandaag was Erika van Tielen de BV die samen met zoon Mike zijn 20ste opeenvolgende halve marathon liep ten voordele van de Willyloop. Ik heb alweer de ganse tocht mee gefietst en natuurlijk heb ik weer een giga foto-oogst meegebracht. De keuze van de dag viel toch op een beeld dat ik mocht schieten na de finish. Mike en Erika stonden naast elkaar en staken elk 10 vingers op om 20 te maken, het aantal dagen dat deze actie al duurt. Men kan het me niet kwalijk nemen dat ik even liever Erika in beeld nam dan Mike.
Geef toe, een jonge dame die er na een halve marathon nog zo uitziet is toch duizenden malen mooier dan de ontelbaar geplamuurde, met botox vol gespoten, van plastic tieten en bibs voorziene pseudo-babes die de social media tegenwoordig ontsieren...
P.S. Ik vraag me trouwens af hoe ze het morgen gaan doen om 21 vingers omhoog te steken als ze weer met z'n tweeën lopen...
Ik heb de macrolens nog eens op mijn toestel gezet en ik ben op zoek gegaan naar kleine bloemekes. Ver moest ik niet zoeken want in het gras voor ons huis was het al meteen raak. De naam van de schoonheden ontgaat me en op de buik liggend koos ik met een groot diafragma voor een kleine scherptediepte. Een bloemeke, een knop en een blad scherp vond ik ruim voldoende. Verder deed de lens wat ze hoort te doen en kreeg ik in de rest van de foto een mooie onscherpte.
Wat een heerlijk weertje om er op uit te trekken, en dat heb ik ook gedaan. Een fikse fietstocht bracht me weer langs enkele Kempense kanalen... en ik was daar nooit alleen. Het hoeft niet echt meer te verbazen maar het aantal fietsers en wandelaars dat bij gebrek aan andere mogelijkheden de charmes van onze regio aan het ontdekken is groeit naar ongekende hoogtes. De bedenking die ik me minstens tien keer maakte tijdens mijn tocht is dat het inderdaad toch een beetje onzinnig is dat de horeca en de terrassen gesloten moeten blijven terwijl bij foodtrucks alom, take-aways, ijsjesverkopers, horecazaken die drankjes aanbieden door het raam, zelfs de pannenkoekenboot... hele hordes schouder aan schouder staan aan te schuiven en te consumeren zonder enig respect voor wat dan ook corona maatregel. Ik kon het niet laten en heb op diverse plaatsen dit soort samenscholingen gefotografeerd, misschien maak ik daar later wel eens ooit een compilatie van.
Ik toon vandaag toch liever een minder aanstoot gevend beeld. Dit is de Sas 4 Toren in Witgoor Dessel en, uit de rechterbovenhoek komend, de fiets- en voetgangersbrug waar ik even later over fietste om weer huiswaarts te keren. Vijf minuten later, bij het afrijden van de brug moest ik me trouwens weer door een dubbele rij aanschuivende klanten van de ijsjesverkoper wurmen om op het fietspad te geraken richting Dessel... pfff.
We zijn met de familie gaan sponsoren en uiteraard ook wandelen bij het Willyloop event. Zoon Mike die alle dagen een halve marathon loopt werd vandaag vergezeld door 4 lopers. Ik ken ondertussen zowel het 5 km- , het 10 km- als het halve marathon-tracé als mijn broekzak en ik had een wandeling uitgestippeld die grotendeels in tegengestelde richting van de halve marathon liep maar waar we door enkele stukken af te snijden of ergens honderd meter door te steken de lopers drie keer zouden kunnen zien en aanmoedigen onderweg. Dat bleek wonderwel te kloppen en ik heb dan ook weer veel leuke foto's mee gebracht. Toch koos ik vandaag voor een groepsfoto van bij het vertrek. Phaido loopt plichtsbewust met het baasje mee als die gaat fotograferen en de rest van onze wandelgroep staat op de startlijn. Er staat wel "Finish" boven maar dat is alleen maar omdat de aankomst daar ook is. Aan de andere kant staat trouwens "Start".
We moesten vandaag even naar Lommel, Kerkhoven om precies te zijn. De medicatie voor onze viervoetige beste vriend, hartpatiëntje Phaido, was op en we zijn een nieuwe doos van 100 stuks gaan oppikken bij de dierenarts. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om corona-veilig een koffie te gaan drinken bij de familie in de tuin en we wilden ook wel weer eens in de buurt van het Kanaal gaan wandelen in de Barrier, dat was ook weer lang geleden. Ergens tussen het jaagpad en de woonwijk, tegenover de jachthaven De Meerpaal zag ik het vrouwke en Phaido mooi in het tegenlicht en het spel van de schaduwen viel me ook op. Effe wachten en dan poseren nadat ik mijn fototoestel uit de tas had gehaald.
Als ik over de Netebrug fiets op de parallelweg langs de ring in Herentals verwacht ik dat ik de Kleine Nete kan zien tot aan de spoorwegbrug een heel eind verderop. Dat was vandaag behoorlijk anders. De werken in het Olens Broek - Langendonk om de rivier wat meer te laten meanderen schieten blijkbaar erg goed op. Ik heb de fiets even aan de kant gezet en ben eens gaan poolshoogte nemen. Dit is een foto van de plek waar de Nete nu ineens van rechts ( op de foto ) komt. Ik heb hier al wel vaker gefotografeerd en na wat opzoekwerk kwam ik bij een bericht van 10 oktober 2012, een foto van op ongeveer dezelfde plek, ander seizoen natuurlijk... Toen heette deze blog nog 2012in366fotos... Het verschil is toch wel opmerkelijk. Of het een verbetering is... ???
Bij deze wil ik even vertellen dat ik niet alleen maar Duvel drink. Een lekker rood wijntje wil er ook wel in. Ik was al een tijd geleden gevallen voor de charmes van de siciliaanse Ballaturi uit den Aldi en wie schetst mijn verbazing toen ik in het Nieuwblad las dat wijnkenner Alain Bloeykens daar een hartje aan had toegekend... terecht!
Tijdens het voetbalkijken vanavond kwam ik na de gelijkmaker van City plots tot de vaststelling dat ik vandaag nog geen foto had gemaakt. Dan kun je terugvallen op een oudere foto of het fototoestel ter hand nemen en op een creatieve manier toch alvast een deel van de dag vastleggen voor deze blog.
Eerlijkheidshalve wil ik er aan toe voegen dat ik voor de foto het krukje waar ik mijn drankje meestal op zet iets meer in beeld heb geschoven.
Als vader kan ik alleen maar fier zijn over wat zoon Michael presteert. Alle dagen van april loopt ie een gesponsorde halve marathon voor Willy, een jeugdspelertje van SKS Herentals die behandeld wordt voor leukemie. Bedrijven groot en klein uit de wijde regio hebben zich geëngageerd om alle dagen een bedrag bij te dragen om de sponsor-kas te spijzen. Maar iedereen kan deelnemen natuurlijk. Je kunt meelopen met de halve marathon, tempo af te spreken. Vandaag was Frank Boeckmans de dappere, maar voor de minder extreme sporters en recreanten zijn er ook mogelijkheden voorzien. Een rondje van 5 km en eentje van 10 km, beide bepijld, zoals de halve marathon ook trouwens, zijn geschikt om rustig te joggen, te wandelen of te fietsen. Iedereen kan deelnemen aan het event en naar believen sponsoren... Dit klink als reclame en in wezen is het dat ook.
Als morele steun, inzoverre dat nodig is, wil ik er ook regelmatig bij zijn en meefietsen ( en fotograferen ). Vandaag was de eindtijd waarin de beide lopers de 21,1 km al keuvelend afhaspelden 1h43'52". Dat is impressionant, zeker als je er rekening mee houdt dat dit de 13de opeenvolgende was, maar daar gaat het niet om natuurlijk. Het gaat om de solidariteitsactie en die wordt steeds meer succesvol. Nog 17 te gaan...
We hebben er lang over getobd, maar uiteindelijk hebben we beslist dat die fiere, hoge, mooie, gezonde berk voor huize Pol en Josee moet verdwijnen. Hij stond altijd al een beetje scheef maar met pijn in het hart hebben we gemerkt dat ie de laatste tijd steeds schever kwam te staan en dat de grond aan de andere kant lichtjes begint op te bollen. Berken hebben geen diepe wortels en solitaire exemplaren zijn extra gevoelig voor de weersomstandigheden, lees wind en storm. Binnenkort zal ie vol in de bladeren staan en wordt ie nog meer windgevoelig. Als ie valt, dan zal dat richting de buren zijn en met een peuter in huis en de buurvrouw zwanger van een tweede kindje willen we absoluut vermijden dat er iets ergs gebeurt. We hebben vandaag een boomverzorger gecontacteerd en aan de telefoon bevestigde hij al ons vermoeden. Morgen komt ie even kijken om verder te overleggen maar ik vrees dat dit het einde wordt voor deze stoere knaap, hoe jammer dat ook is. Een laatste foto heeft ie zeker verdiend.
Ook vandaag zijn we weer naar de Willyloop geweest. Zoon Mike liep zijn 10de opeenvolgende halve marathon, nog 20 te gaan... Er waren weer veel wandelaars en joggers, voor de halve marathon waren ze slechts met z'n tweeën maar die wordt gesponsord door de grote bedrijven die zich achter de actie gezet hebben. Deze keer wilden we gewoon de sfeer opsnuiven en de aankomst zien en in afwachting daarvan hebben we wat rondgewandeld in de buurt. Kasteeltje Le Paige is vlakbij en in het park kwamen we bij het gekende brugje terecht. Hier zijn in de voorbije eeuw honderden, misschien wel duizenden trouwfoto's gemaakt. Ik heb het vrouwke en Phaido ook eens laten poseren op deze locatie.
Van het weer werd je niet vrolijk vandaag. Op een korte pipi- en kakawandeling met Phaido na in de loop van de vooravond ben ik de deur niet uit geweest ( het vrouwke had deze morgen al diezelfde taak op zich genomen ). Toch heb ik me wel best geamuseerd. Photoshop, Proshow, Audacity, Video deluxe... programa's genoeg om creatief met fotografie en AV-reeksen bezig te zijn en ook mijn fototoestel kwam enkele keren in actie. Zo zat het vrouwke op een gegeven moment in haar lievelingszetel naar een collage van foto's van de kleinkinderen te kijken die ik onlangs gemaakt heb en ik wilde haar daar fotograferen. Zij wilde dat evenwel pertinent niet, haar coronakapsel was een overtuigend argument en ze hield het kader met de collage dan ook obstinaat voor haar. Ik meende dat ik daar wel een mauw aan kon passen in Photoshop en ik heb toch maar een opname gemaakt...
Ik vermoed dat in in de nabewerking de schuif van de doorkijk-filter iets te wijd heb geschoven...
