een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
17-04-2021
17 april Familie-Willy-wandeling
We zijn met de familie gaan sponsoren en uiteraard ook wandelen bij het Willyloop event. Zoon Mike die alle dagen een halve marathon loopt werd vandaag vergezeld door 4 lopers. Ik ken ondertussen zowel het 5 km- , het 10 km- als het halve marathon-tracé als mijn broekzak en ik had een wandeling uitgestippeld die grotendeels in tegengestelde richting van de halve marathon liep maar waar we door enkele stukken af te snijden of ergens honderd meter door te steken de lopers drie keer zouden kunnen zien en aanmoedigen onderweg. Dat bleek wonderwel te kloppen en ik heb dan ook weer veel leuke foto's mee gebracht. Toch koos ik vandaag voor een groepsfoto van bij het vertrek. Phaido loopt plichtsbewust met het baasje mee als die gaat fotograferen en de rest van onze wandelgroep staat op de startlijn. Er staat wel "Finish" boven maar dat is alleen maar omdat de aankomst daar ook is. Aan de andere kant staat trouwens "Start".
We moesten vandaag even naar Lommel, Kerkhoven om precies te zijn. De medicatie voor onze viervoetige beste vriend, hartpatiëntje Phaido, was op en we zijn een nieuwe doos van 100 stuks gaan oppikken bij de dierenarts. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om corona-veilig een koffie te gaan drinken bij de familie in de tuin en we wilden ook wel weer eens in de buurt van het Kanaal gaan wandelen in de Barrier, dat was ook weer lang geleden. Ergens tussen het jaagpad en de woonwijk, tegenover de jachthaven De Meerpaal zag ik het vrouwke en Phaido mooi in het tegenlicht en het spel van de schaduwen viel me ook op. Effe wachten en dan poseren nadat ik mijn fototoestel uit de tas had gehaald.
Als ik over de Netebrug fiets op de parallelweg langs de ring in Herentals verwacht ik dat ik de Kleine Nete kan zien tot aan de spoorwegbrug een heel eind verderop. Dat was vandaag behoorlijk anders. De werken in het Olens Broek - Langendonk om de rivier wat meer te laten meanderen schieten blijkbaar erg goed op. Ik heb de fiets even aan de kant gezet en ben eens gaan poolshoogte nemen. Dit is een foto van de plek waar de Nete nu ineens van rechts ( op de foto ) komt. Ik heb hier al wel vaker gefotografeerd en na wat opzoekwerk kwam ik bij een bericht van 10 oktober 2012, een foto van op ongeveer dezelfde plek, ander seizoen natuurlijk... Toen heette deze blog nog 2012in366fotos... Het verschil is toch wel opmerkelijk. Of het een verbetering is... ???
Bij deze wil ik even vertellen dat ik niet alleen maar Duvel drink. Een lekker rood wijntje wil er ook wel in. Ik was al een tijd geleden gevallen voor de charmes van de siciliaanse Ballaturi uit den Aldi en wie schetst mijn verbazing toen ik in het Nieuwblad las dat wijnkenner Alain Bloeykens daar een hartje aan had toegekend... terecht!
Tijdens het voetbalkijken vanavond kwam ik na de gelijkmaker van City plots tot de vaststelling dat ik vandaag nog geen foto had gemaakt. Dan kun je terugvallen op een oudere foto of het fototoestel ter hand nemen en op een creatieve manier toch alvast een deel van de dag vastleggen voor deze blog.
Eerlijkheidshalve wil ik er aan toe voegen dat ik voor de foto het krukje waar ik mijn drankje meestal op zet iets meer in beeld heb geschoven.
Als vader kan ik alleen maar fier zijn over wat zoon Michael presteert. Alle dagen van april loopt ie een gesponsorde halve marathon voor Willy, een jeugdspelertje van SKS Herentals die behandeld wordt voor leukemie. Bedrijven groot en klein uit de wijde regio hebben zich geëngageerd om alle dagen een bedrag bij te dragen om de sponsor-kas te spijzen. Maar iedereen kan deelnemen natuurlijk. Je kunt meelopen met de halve marathon, tempo af te spreken. Vandaag was Frank Boeckmans de dappere, maar voor de minder extreme sporters en recreanten zijn er ook mogelijkheden voorzien. Een rondje van 5 km en eentje van 10 km, beide bepijld, zoals de halve marathon ook trouwens, zijn geschikt om rustig te joggen, te wandelen of te fietsen. Iedereen kan deelnemen aan het event en naar believen sponsoren... Dit klink als reclame en in wezen is het dat ook.
Als morele steun, inzoverre dat nodig is, wil ik er ook regelmatig bij zijn en meefietsen ( en fotograferen ). Vandaag was de eindtijd waarin de beide lopers de 21,1 km al keuvelend afhaspelden 1h43'52". Dat is impressionant, zeker als je er rekening mee houdt dat dit de 13de opeenvolgende was, maar daar gaat het niet om natuurlijk. Het gaat om de solidariteitsactie en die wordt steeds meer succesvol. Nog 17 te gaan...
We hebben er lang over getobd, maar uiteindelijk hebben we beslist dat die fiere, hoge, mooie, gezonde berk voor huize Pol en Josee moet verdwijnen. Hij stond altijd al een beetje scheef maar met pijn in het hart hebben we gemerkt dat ie de laatste tijd steeds schever kwam te staan en dat de grond aan de andere kant lichtjes begint op te bollen. Berken hebben geen diepe wortels en solitaire exemplaren zijn extra gevoelig voor de weersomstandigheden, lees wind en storm. Binnenkort zal ie vol in de bladeren staan en wordt ie nog meer windgevoelig. Als ie valt, dan zal dat richting de buren zijn en met een peuter in huis en de buurvrouw zwanger van een tweede kindje willen we absoluut vermijden dat er iets ergs gebeurt. We hebben vandaag een boomverzorger gecontacteerd en aan de telefoon bevestigde hij al ons vermoeden. Morgen komt ie even kijken om verder te overleggen maar ik vrees dat dit het einde wordt voor deze stoere knaap, hoe jammer dat ook is. Een laatste foto heeft ie zeker verdiend.
Ook vandaag zijn we weer naar de Willyloop geweest. Zoon Mike liep zijn 10de opeenvolgende halve marathon, nog 20 te gaan... Er waren weer veel wandelaars en joggers, voor de halve marathon waren ze slechts met z'n tweeën maar die wordt gesponsord door de grote bedrijven die zich achter de actie gezet hebben. Deze keer wilden we gewoon de sfeer opsnuiven en de aankomst zien en in afwachting daarvan hebben we wat rondgewandeld in de buurt. Kasteeltje Le Paige is vlakbij en in het park kwamen we bij het gekende brugje terecht. Hier zijn in de voorbije eeuw honderden, misschien wel duizenden trouwfoto's gemaakt. Ik heb het vrouwke en Phaido ook eens laten poseren op deze locatie.
Van het weer werd je niet vrolijk vandaag. Op een korte pipi- en kakawandeling met Phaido na in de loop van de vooravond ben ik de deur niet uit geweest ( het vrouwke had deze morgen al diezelfde taak op zich genomen ). Toch heb ik me wel best geamuseerd. Photoshop, Proshow, Audacity, Video deluxe... programa's genoeg om creatief met fotografie en AV-reeksen bezig te zijn en ook mijn fototoestel kwam enkele keren in actie. Zo zat het vrouwke op een gegeven moment in haar lievelingszetel naar een collage van foto's van de kleinkinderen te kijken die ik onlangs gemaakt heb en ik wilde haar daar fotograferen. Zij wilde dat evenwel pertinent niet, haar coronakapsel was een overtuigend argument en ze hield het kader met de collage dan ook obstinaat voor haar. Ik meende dat ik daar wel een mauw aan kon passen in Photoshop en ik heb toch maar een opname gemaakt...
Ik vermoed dat in in de nabewerking de schuif van de doorkijk-filter iets te wijd heb geschoven...
Enkele dagen geleden zag het er nog wit van de sneeuw, vandaag zag het Pastoorsbos wit van de bloemekes. De klaverzuring staat in bloei en na enkele mindere jaren zijn ze dit jaar weer massaal op de afspraak. Ik ga in deze tijd van het jaar altijd wel enkele keren richting Pastoorsbos met mijn fototoestel want het is echt een uniek zicht. Het hele bos is een tijdlang bedekt met een overvloed van prachtige kleine witte schoonheden. Ik meen dat ik ooit eens eerder een foto van die witte pracht heb getoond op deze pagina, waarschijnlijk in 2018, toen was de bloei nog net iets intenser. Ik had de macrolens op mijn toestel gezet en dan weet je dat ik er deze keer voor koos wat meer detail te tonen.
Morgen zal ik op mijn Facebook pagina nog wel enkele andere beelden uploaden, ik had de kleine Sony ook bij namelijk en daarmee kon ik de groothoek kant van de instellingsmogelijkheden ook gebruiken...
Ik vond het een feestdag vandaag. Ik heb mijn eerste covid-prik gekregen, Pfiser, maar dat maakte me eigenlijk niks uit, eender welk vaccin had ik met graagte ingespoten gekregen. Ik heb er naar uit gekeken, geen seconde heb ik er aan getwijfeld dat dit de enige manier is om vroeg of laat uit deze duistere periode te kruipen. Alle hard schreeuwende holle vaten, inhoudloze idioten, egoistische treinvernielers, antivaxers met oogkleppen, overantwoordelijke lockdownfeesters, oerdomme samenzweringstheoriegelovers wil ik bij deze vertellen dat ik nu niet gloei, geen fluo aura heb, dat mijn hoofd niet op barsten staat omdat Bill Gates er micro chips zou in binnen gesmokkeld hebben. Integendeel, ik voel me goed en ik kijk al uit naar de tweede prik. Ik zou trouwens aan die zielloze saboteurs ook nog willen vragen of ze een andere positieve oplossing kunnen bedenken om de horeca weer open te krijgen, de amusementssector weer op de rails, de middenstand weer draaiend, kortom om de economie te redden en weer naar normaal te gaan zonder in lagen gestapelde lijken in diepvries wagens zoals in NewYork of massa graven zoals in Brazilie of nachtelijke lijkentransporten door het leger zoals in Bergamo? ( of was dat allemaal fake news?)
De bijhorende foto is misschien niet de meest spectaculaire uit mijn recente fotografiegeschiedenis maar ik wilde deze gebeurtenis toch ook visueel documenteren. Hoewel het erg druk was in het vaccinatiecentrum Tielenhei vandaag heb ik toch een momentje gevonden om de blauwe zone, waar ik in terecht kwam, te fotograferen zonder mensen in beeld. In de verte zie je er wel enkele in de wachtzaal waar iedereen een kwartier moest wachten om te zien of er geen snel opkomende bijwerkingen waren. Onnodig te vertellen dat ook daar geen enkel negatief voorval vastgesteld werd ( volgens de aanwezige stewards).
Tja, je verwacht natuurlijk niet dat je de Kerstman met Pasen nog eens ziet in onze contreien. Maar het was de laatste tijd zo bitter koud in Rovaniemi dat de Kerstman besloot om er enkele dagen op uit te trekken naar zijn buitenverblijf in Belgie... daar zou het inmiddels al wel volop lente zijn.
Wat dacht je? Sneeuw verdorie en de rendieren waren thuis op stal gebleven. Dan moest er wel voor een ander vervoermiddel gekozen worden. Van uit zijn jonge jaren had de Kerstman goede herinneringen aan het merk Honda maar het tuig dat hij vandaag uitkoos voor zijn uitstapje bleek toch net iets minder snel.
Je kunt van onze nationale weervoorspellers niet zeggen dat ze het deze keer niet bij het rechte eind hadden. Zelfs toen de vroege hittegolf van vorige week nog bezig was opperden ze al de mogelijkheid van een late winterprik. Vandaag zitten we er midden in he. Je zou het aprilse grillen kunnen noemen maar dit is toch net iets extremer wat mij betreft. Vanmorgen heb ik wat geëxperimenteerd met sluitertijden om de sneeuwval achter huize Pol en Josee zo goed mogelijk te pakken te krijgen en dit vond ik de leukste opname uit een hele reeks.
Op het moment dat ik dit zit te tikken is de wereld helemaal wit in de wijde omgeving trouwens. Zou ik dan toch de winterbanden weer moeten opleggen om mijn eerste coronaprik te gaan halen overmorgen?
Het zit er dik in dat ik deze maand nog wel enkele keren naar Herentals trek om er wat foto's te scoren bij de Willyloop. De 17de gaan we trouwens met de familie ook deelnemen en sponsoren, geen halve marathon he, een wandeling van 10 km lijkt me al meer dan voldoende. Vandaag vond ik het feit dat Wesli de Cremer en Bram van Driessche, twee topscheidsrechters uit de Jupiler Pro League, de 21,1 km meeliepen met Mike interessant genoeg om ook weer eens te gaan kijken. Bijzonder Bram bleek een competitiebeest en op het einde werd het zowaar een echte wedstrijd. Hij kwam dan ook afgescheiden als eerste bij de finish. Maar winnen is bij deze actie natuurlijk niet het doel. Deelnemen is waar het om gaat. Bij deze doe ik dus ook hier nog eens een oproep om 5 of 10 km te komen lopen, joggen of wandelen. Uiteraard zou het leuk zijn als je de halve marathon wilt meelopen maar dat is iets voor getrainde lopers... bezint eer ge begint.
Alle info op www.willyloop.be ( kopieer het adres en plak het in je browser, Bloggen.be laat geen links toe )
Hij zat parmantig op een paal van de afsluiting die moest dienen om de kippen binnen het erf te houden. De goede verstaander begrijpt dat die afsluiting niet erg waterdicht was dus, en dat hadden we trouwens al eerder ervaren. Gelukkig lust Phaido geen loslopende kippen.
Toen we er vandaag langs liepen begon hij zowaar te kraaien alsof zijn leven er van af hing. Ik vermoed dat hij met al dat gekukelekuuu een misverstand wilde rechtzetten en ons ervan wilde overtuigen dat we met Pasen eigenlijk beter spreken van de Paashaan (met een "N"). Wat hebben hazen tenslotte met Pasen te maken? Pasen, eieren, kippen, hanen... logisch toch?
Zoals ik al eerder aangaf heeft onze zoon Michael het initiatief genomen om elke dag in de maand april een gesponsorde halve marathon te lopen om Willy, een jeugdspelertje van SKS Herentals te steunen in zijn strijd tegen leukemie. Op deze derde dag van de actie ben ik eens gaan kijken hoe het er aan toegaat. Qua sponsoring kon het niet beter lopen en ook het sportieve aspect is een groot succes. Iedereen kan een uitgezet rondje wandelen van 5 of van 10 km of je kunt ook meelopen met Michael tijdens zijn halve marathon. Het tempo wordt bepaald samen met de meelopers. Vandaag waren ze met zeven om de 21 km af te leggen aan een gezapig tempo. Ik heb meegefietst en zo kon ik regelmatig wat voorsprong nemen om op diverse plaatsen enkele foto's te scoren. Dat de lopers er vandaag zin in hadden en er plezier aan beleefden mag blijken uit dit beeld. Meer info vindt je trouwens op willyloop.be.
Ik kom met Phaido, onze nauwelijks ooit blaffende, braafste hond ter wereld, wel eens door de Schransstraat gewandeld. Als we dan voorbij een bepaald huis komen loopt daar een beestje rond dat me toch iedere keer te keer gaat alsof ie de ganse buurt ten oorlog roept. Sonja, een van onze mede-fotoclubleden, die er naast woont, wil graag bevestigen dat het een door en door braaf hondje is en dat ie zelfs al zou de poort open staan, hij nooit zou weg lopen.
Tja, hij heeft alleszins al een levensgrote ontsnappingsmogelijkheid gecreëerd en vandaag kon ik hem fotograferen terwijl hij op een zucht van de vrijheid stond.
Ik was weer eens op pad met mijn geocachemaatje Jackie en zijn vrouwke Annemarie. We hadden een fietstocht gepland in de buurt van Tienen en Hoegaarden. Allereerst wil ik vertellen dat dit een erg fijne regio bleek te zijn om te fietsen, niet alleen kwamen prachtige landschappen voorbij, regelmatig konden we ook genieten van bijzondere locaties waar we door de te ontdekken cachen op geattendeerd werden, met dank aan de leggers, mede-hobbyisten.
Ergens onderweg kwamen we voorbij de vervallen Marollen kapel. De buitenkant zag er best nog wel okee uit, maar binnen merkten we snel dat deze plek al een hele tijd verwaarloosd was. We zagen bij de amateur schilderingen onder andere een opschrift "Kasterlee 23 3 86" ( dik omlijnd, links boven de schouder van Jackie ), dat is alweer een hele tijd geleden. Ik heb daar ook een detail-opname van trouwens, misschien wel interessant voor onze heemkundige kring?
Jackie vond het alleszins ook leuk want hij wilde zijn vrouwke hier ook graag fotograferen... en ik fotografeerde dan weer de fotograferende vriend met zijn onderwerp. Dat zijn handeling ook nog eens extra getoond wordt als schaduw in de lichtinval uit een van de openingen is lekker meegenomen. Uiteindelijk vond ik de zwart wit versie van deze opname nog net iets meer pit hebben dan de oorspronkelijke kleurenopname, die laatste toon ik wel op mijn Facebookpagina.
Eigenlijk moet ik als titel "De kleine Nete" schrijven, maar waarom de kleine Nete klein genoemd wordt en de grote Nete groot is mij een raadsel. Ik heb steeds de indruk dat het andersom is... Ik koos vandaag weer eens voor een mooi hoekje uit eigen regio. Achter de watermolen in Kasterlee krijg je een mooi zicht op de rivier en hoewel ik op deze plek al vaak gefotografeerd heb vind ik toch elke keer nog nieuwe invalshoeken als ik hier voorbij kom.
Ik werd vandaag voor het eerst geconfronteerd met een minder leuk aspect van het elektrisch fietsen. Je kunt maar beter met een volle batterij vertrekken. Gisteren had ik al een kort rondje gereden en in mijn overmoed, getriggerd door de reclame-boodschap dat maximaal 120 km bereik mogelijk is, kwam ik ergens in de buurt van Aarschot ineens tot de vaststelling dat ik al aan het op drie na laatste streepke aan het knabbelen was qua ondersteuning. Ik heb dan maar zo snel mogelijk het steven terug richting Lichtaart gekeerd, maar de laatste 3 km moesten op eigen spierkracht en die zo geprezen e-bike is verdomd veel zwaarder dan mijn gewone fiets.
Ik had ondertussen natuurlijk al wel enkele geocachen en de nodige leuke foto's gescoord en naast het feit dat ik het lijf zo in beweging houd, doe ik het daar voor. In deze corona-tijden, waarin je als senior, je nakomelingschap nauwelijks mag zien, ontmoeten, laat staan knuffelen vond ik de combinatie van de oude Buulmolen die een exemplaar van de jongere generatie onder de arm neemt, een beeld dat me aan het denken zette.
Het lijkt er op dat de lente nu echt begonnen is. Ik heb zowel tijdens onze wandeling in de Smallebroeken als tijdens een fietstocht(je) naar Kasterlee enkele leuke foto's kunnen scoren maar ik kon niks beter bedenken dan dit eenvoudige beeld van uit de berm in de Dressenstraat om de lente te illustreren. Recht omhoog, de blauwe lucht, de bloemekes aan de bomen en het eerste prille groen... veel meer moet dat niet zijn om een mens de kriebels te bezorgen.
