een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
19-03-2021
19 maart Pomphuisje
De geocachetocht was korter dan ingecalculeerd vandaag en met dit mooie weer had ik erna nog veel tijd om wat rond te fietsen in Lichtaart om mijn map met foto's waaruit ik kan kiezen voor mijn in de stijgers staande reeks over Lichtaart nog wat uit te breiden. Ik kwam eigenlijk op deze locatie terecht door een gesprek, gisteren, met mede fotoclublid Ludo. Daar kwam de foto van gisteren even ter sprake. In de buurt van het pomphuisje achter café De Nete, langs Bobbejaanland, bleek er ook een kruis te zijn voor iemand die daar aan zijn einde kwam.
Ik heb dat pomphuisje ook al wel ooit eens in beeld genomen bij nacht, vanaf de weg naar Olen, met de telelens en de maan in de achtergrond maar vandaag ben ik er naartoe gewandeld. Het kruis heb ik uiteraard ook gefotografeerd maar het pomphuisje leek me toch een meer geschikt onderwerp vandaag. Waarschijnlijk is dit beeld niet relevant in mijn geplande reeks, maar dat neemt niet weg dat ik het wel een mooi plaatje vind.
Ik ben onlangs ook gevallen voor de lokroep van het elektrisch fietsen. Eigenlijk hadden we die e-bike gekocht voor het vrouwke maar ze lijkt niet erg geïnteresseerd om het eens te proberen. Toen ik dan zelf dat ding maar eens ging uit testen was ik meteen verkocht... vooroordelen overboord. Het enige verschil is dat je actieradius een stuk groter wordt en je beweegt even intens als op de gewone fiets. Dit gezegd zijnde maak in de link naar de foto van vandaag. Fietsen is leuk. Fietsen is nooit zonder gevaar. En het wordt er zeker niet minder gevaarlijk op als je elektrisch gaat. Tijdens mijn omzwervingen kwam ik vandaag voorbij deze plek waar een aandenken staat voor een fietser die iets verderop, bij het oversteken van de straat, gegrepen werd door een auto... 38 jaar was ie, de kinderen hebben er knuffels bij gelegd... Boodschap begrepen, voorzichtig Pol !!!
17 maart Het blauw kapelleke van de boerinnenbond.
We zijn vandaag nog eens gaan wandelen aan de andere kant van de Kasterleesteenweg. Recht voor huize Pol en Josee de weg oversteken, langs het paadje achter het oude pand van Helsen het bos in, een grotere wandelweg oversteken en je staat zo aan de Pastoor Dergentstraat. En daar is het gekende blauwe kapelleke van de boerinnenbond, opgericht bij de 25ste verjaardag van die vereniging in 1935. Het staat er dus al een tijdje en het ziet er nog steeds fris uit. Eerste foto van de dag. Ik ben sowieso nog Lichtaartse foto's aan het toevoegen in mijn map, de audio-visuele reeks die ik aan het maken ben voor het salon van onze fotoclub begin november staat sowieso al redelijk goed in de stijgers maar je weet maar nooit of ik sterkere beelden kan scoren dan die welke ik in gedachten had. Ik denk trouwens voor deze reeks in een 16x9 formaat en dan is deze foto plots net iets meer interessant dan deze welke ik tot nu toe op deze plaats voorzien had.
Voor zover ik het bewust meemaakte heeft het vandaag de ganse dag geregend, niet hard maar constant druilerige nattigheid die bleef naar beneden komen. Niet meteen het meest uitnodigende weer om er met de camera op uit te trekken en dat heb ik dan ook niet gedaan. Tijdens de korte Phaido wandelingetjes - anders kom je toch niet de deur uit in deze omstandigheden? - had ik zelfs bewust de kleine Sony thuis gelaten.
Dan gaat een mens thuis experimenteren. Onderwerpen zijn altijd wel te vinden. Na wat nadenken had ik het plan opgevat een wijnglas te positioneren voor een witte wand in de badkamer en de impact van de ingegoten wijn vast te leggen in een soort high-key opname. Camera op statief, glas vastgeklemd, scherpstelling vast gezet en het vrouwke zou op de knop drukken in de burst stand terwijl ik zou gieten. We hebben enkele keren moeten herbeginnen en er is helaas wat wijn gesneuveld. De leuke kant van het verhaal is dat er ook regelmatig wat wijn in het glas kon gered worden en daar kon ik dan wel weer iets mee. Uiteindelijk vond ik toch een shot op het geheugenkaartje dat min of meer aan mijn verwachtingen beantwoordde. Of dit een echte high-key is laat ik in het midden en dat we al behoorlijk geknoeid hadden mag ook blijken uit de druppels aan de buitenkant van het glas. Dat ik dit nog eens wil overdoen vertel ik er nu al bij want het licht in onze badkamer was toch niet van dien aard om de ISO-waarde laag te houden en de sluitertijd kort genoeg... Dit lijkt me iets voor een buiten-shoot in de zomer. Wordt vervolgd.
Ach ja, veel wereldfoto's heb ik niet meegebracht uit de enkele korte wandelingen vandaag. Iemand heeft rode en blauwe stippen geschilderd op menige boom in het bos. Ik neem aan dat er binnenkort gezaagd of gekapt zal worden. Ik vond het misschien wel een shot waard... waarom niet eigenlijk? Klik !!!
Thuisgekomen bleek het toch niet erg spectaculair te zijn maar omdat het mij wel een leuk onderwerp leek om de diversiteit in het dagelijkse aanbod aan te houden heb ik toch maar de hulp ingeroepen van mijn vriend Photoshop. Ik heb de kleurverzadiging van alles behalve die rode en blauwe stippen flink terug geschroefd. Het resultaat vond ik toch nog niet bevredigend en dus heb ik ook nog het groen van die klimop-plant terug in ere hersteld en hier kan ik achter staan. Het is nog steeds geen prijswinner, weet ik wel, maar qua afwisseling mag ie in mijn album.
Een coronaveilig bezoek aan mijn zus en een geocache zoektocht brachten ons vandaag weer eens naar Aarschot. Een wandeling van ongeveer 5 km - het uiterst haalbare voor Phaido - een tiental gevonden cachen en daarna koffie in Langdorp... meer moet dat niet zijn op een zondagnamiddag. Tussendoor heb ik natuurlijk links en rechts ook nog wel wat gefotografeerd.
's Hertogenmolens is tegenwoordig een mooi gerestaureerd pand, in niet corona-tijden een bloeiende brasserie anex hotel maar dat was ooit anders. De volledige geschiedenis willen we hier niet beschrijven want dat zou ons te ver voeren. Laten we het er op houden dat het complex naar verluid gebouwd werd door de heer van Aarschot in 1507, ingenomen werd door de Geuzen tijdens de tachtigjarige oorlog, openbaar verkocht werd na de Franse revolutie, begin 20ste eeuw in handen kwam van de Belgische staat, erg beschadigd werd tijdens de tweede wereldoorlog, afbrandde in 1970, 20 jaar lang lag te verkrotten als stadskanker tot het na de restauratie een van de toeristische trekpleisters van de stad werd.
Het was weer niet de uitgelezen dag om er op uit te trekken en de wandelingetjes waren dan ook erg kort. Maar ook dan is er wel eens iets waarvan je denkt dat het een foto waard is.
We zien trouwens regelmatig tijdens onze wandelingen en fietstochten lege kaders voorbij komen met de boodschap "dit landschap wordt je aan geboden door..." enzovoort. Ik had er nog niet eerder aandacht aan besteed maar het stuk grond, waar ik ieder jaar foto's van Phaido pleeg te maken als de brem bloeit, staat nog altijd te koop en daar zag ik ook zo weer een "doorkijk".
Ik vind het raar dat het plakkaat waar we zouden kunnen lezen wat er eigenlijk te koop is alleen maar een leegte vertoont. Wat kun je eigenlijk kopen bij notaris Vanhencxthoven, een stukje uitgebloeide brem of een zoektocht in het groen?
In een tijd dat evenementen en optredens al een jaar lang niet meer mogen doorgaan en de hele amusementssector op apegaaien ligt hoor je mij niet beweren dat ik deze foto vandaag gemaakt heb natuurlijk. Maar het kriebelt toch een beetje. In een dood moment, tussen alle andere activiteiten achter de PC, heb ik dit beeld opgevist uit mijn oude mappen en ik heb me nog eens aan het Photoshoppen gezet. Dit is weer een erg eenvoudige 5 of 6 klikken bewerking en dan nog een schuifje om de hoeveelheid effect te doseren. Het resultaat is meteen spectaculair. Men kent ondertussen mijn standpunt hieromtrent. Ook dit is fotografie.
Zoals voorspeld, was er in de loop van de dag al best een pittig windje. We hebben er onze wandelingen niet voor gelaten. Al bij al viel de schade in het bos nogal mee. Op het parcours dat wij meestal lopen met Phaido hebben we maar twee omgewaaide bomen gezien, op één locatie trouwens. Een dode den, waarschijnlijk slachtoffer van de letterzetter-kever, had in de val nog een gezonde jonge collega meegesleurd en de Dressenstraat gebarreerd. In zijn jonge jaren zou Phaido daar moeiteloos overheen gesprongen hebben maar vandaag is ie samen met het vrouwke er maar omheen gelopen. ( Daar heb ik ook foto's van... morgen op Facebook. )
Het leek er op dat na het mooie weer van de voorbije dagen en vóór de aangekondigde week van regen en wind, vandaag wel eens de laatste aanvaardbare dag zou kunnen zijn om nog eens uitgebreid te gaan fietsen. We hebben daar dan ook maar van geprofiteerd. Tongerlo was het doel en dat was zeker niet voor het eerst de laatste tijd. De reden daarvoor is uiteraard dat daar in de buurt enkele zeer actieve geocachers wonen die er ook regelmatig nieuwe interessante routes voorschotelen aan de medehobbyisten. Ook vandaag hebben we van de tocht genoten en natuurlijk kom je dan ook weer voorbij de abdij - vandaag zelfs twee keer - en natuurlijk maak je dan weer foto's want het blijft een imposant historisch gebouwencomplex. Ik heb er al menigmaal leuke beelden gemaakt en er door de jaren heen ook al enkele op deze pagina's geplaatst maar uit deze hoek had ik nog nooit geschoten.
Onze uitstapjes beperkten zich vandaag weer tot enkele korte rondjes Smallebroeken met Phaido. Onze viervoetige vriend had een mindere dag en sleepte zich door de wandelingen. Ik had ook weinig inspiratie om te fotograferen, natuurlijk heb ik wel enkele keren afgedrukt maar ik kon toch niet volmondig achter een van de meegebrachte beelden gaan staan om als foto van de dag te kiezen. Dan val ik liever nog eens terug op de oogst van gisteren waar ik in de loop van de dag mee speelde op de PC. Ik kon daar naast de alpenkrokusjes uiteraard ook nog wel enkele andere beelden vangen zoals deze perfecte spiegel waarin het verboden te vissen was.
Ik kreeg gisteren een tip van neefje Lucien dat de alpen-krokusjes massaal in bloei staan in de Wittering in Lommel. Of je nu wittering, watering of wetering zegt, we hebben het over hetzelfde onderwerp, in Lommel zegt iedereen wittering. In het midden van de 19e eeuw werden er kanalen-, kanaaltjes- en slotensystemen aangelegd om de onvruchtbare heidegronden te bevloeien en door de aanvoer van kalkrijk maaswater vruchtbaar te maken. De zaden die gebruikt werden om het gebied om te vormen tot weilanden kwamen uit Zwitserland en daar zaten de nodige verstekelingen tussen. Zo komt het dat er tijdens het voorjaar in de Wittering nog altijd miljoenen alpen-krokusjes de kop opsteken. We zijn er vandaag meteen naartoe getrokken en we hebben er een hele tijd geprofiteerd van de laatste mooie dag die ons door de weermannen en -vrouwen gegund was. Ik kwam thuis met een erg grote oogst. En dan moet je er één kiezen om bij dit tekstje te plaatsen... Dit plaatje geeft niet meteen een idee van de massale aanwezigheid van de bloempjes, maar ik vind de sfeer wel zo mooi. De macrolens zorgt in dit geval voor een erg kleine scherptediepte en er is naast wat grassprieten eigenlijk maar één bloempje dat er scherp op staat, maar dat vond ik voldoende. Morgen zal ik op mijn Facebook-pagina wel een meer uitgebreide selectie van mijn oogst plaatsen maar als foto van de dag die later in mijn jaaralbum zal terecht komen hou ik het bij deze.
Tijdens onze wandeling aan de Kempense heuvelrug kwamen we voorbij deze weide waar een boer net zijn gras te eten gegeven had, lees: mest geïnjecteerd had. Ik vond de lijnen best leuk en zag meteen de gelijkenis met de manier waarop je reliëf in een prent of een schetsje kan brengen door wat gebogen evenwijdige lijnen op de grond te tekenen. In de natuur is dat ook zo merkte ik. Zonder die lijnen van de injecteer machine zou ik gezworen hebben dat dit een absoluut vlak weiland was... niet dus!
Ik ben vandaag nog eens terug naar het Zwart Water geweest, met de fiets deze keer. Ik had gisteren enkele leuke fotomogelijkheden gespot die ik moest laten schieten, deels omdat ik niet de geschikte apparatuur bij had en deels ook omdat ik niet voldoende tijd kon uittrekken. Nu was ik alleen en ik had mezelf geen tijdsdruk op gelegd.
Alleen??? Bij de vogelkijkhut had een groep natuurliefhebbers (?) een uitgebreide, luidruchtige, langdurige sociale stop ingelast. Ik heb ze niet geteld maar het waren er alleszins veel meer dan de binnenkort toegelaten bubbel van 10. De meegebrachte drank werd vrolijk genuttigd en in de verre omtrek was er geen kuifeend, geen mandarijneend, geen fuut, geen meerkoet, geen waterhoen... kortom, geen gevederde venbewoner meer te zien. Ik heb dan maar, gefrustreerd, enkele keren de hut en het uitzicht van binnen uit gefotografeerd van op statief met verschillende belichtingen en scherpstelpunten en toen iemand vanuit de feestende vergadering bij het wegrijden vroeg of ik iets had kunnen "trekken" heb ik geantwoord dat het niet de goede tijd van het jaar was blijkbaar... Tja, de wereld is van iedereen natuurlijk maar er zijn toch ook andere plekken om een pseudo lockdownfeestje te organiseren?
Thuis heb ik uit de verschillende opnames dit beeld samengesteld. Het is niet echt een HDR, het is ook geen focus-stacking maar een combinatie van beide en wat Photoshop handigheidjes...
Het is echt wel toeval dat ik voor de tweede keer in drie dagen tijd met de wagen en met Phaido en het vrouwke naar de parking bij de Floreal reed om aan de wandel te gaan. Een vriend had een nieuw cacherondje geplaatst richting Zwart Water en hij had me gevraagd of ik geen zin had om te gaan proeflopen vóór het officieel on-line zou komen. Ja natuurlijk! Het was alweer een hele tijd geleden dat ik in de buurt van het Zwart Water was en ik heb dan ook erg genoten van de wandeling, Phaido en het vrouwke ook denk ik. Het was trouwens prima wandelweer, dat zal ook wel een rol gespeeld hebben.
Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om de nodige foto's te schieten en zo heb ik de panoramastand van de kleine Sony eens uitgeprobeerd. Naar full-frame omgerekend heeft dat toestel een 24-200 lens. Op de locatie waar dit beeld gemaakt is kwam ik met de uiterste groothoekstand net niet toe om het ganse 7 hectare grote ven er op te krijgen. Dan maar de camera in de positie om staande foto's te maken van links naar rechts bewogen om een breed panorama beeld te krijgen. Het resultaat valt me niet tegen moet ik zeggen. De resolutie is minder groot, toegegeven, en het resultaat krijg je alleen in jpeg, niet in RAW dus, maar al bij al ben ik hier best tevreden mee. Als ik het onderste uit de kan wil heb ik altijd nog de Canon he.
Iedereen heeft er een, een brievenbus, de ene al wat saaier dan de andere en soms, heel soms zie je er eens een waar je van denkt... jaaaah, hier woont iemand met fantasie en creativiteit.
Ik heb deze foto eerder deze week gemaakt in Meerhout maar ik had de oogst nog niet verder geselecteerd. Vandaag heb ik me wat fotografie betreft, beperkt tot het werken aan een AV-reeks (AV = audio-visueel) voor onze fotoclub en als ik me eenmaal in een project stort weet ik van geen ophouden. Toen de meeste mensen al in dromenland waren realiseerde ik me plots dat ik ook nog een dagelijkse blog moest voeden. Dit leek me wel een detail-opname die past in mijn streven om zoveel mogelijk diversiteit in mijn fotografie te brengen.
We zijn vandaag weer eens op verplaatsing geweest om de namiddagwandeling met Phaido te doen. Te voet naar de andere kant van het dorp wordt te zwaar voor onze vriend, dan zijn we maar met de wagen tot aan de parking bij de Floreal gereden om in de buurt van de hoge berg wat lucht te happen, wat stappen op de teller te zetten en wat foto's op ons geheugenkaartje te schieten. Zoals altijd wil Phaido graag poseren als ik mijn fototoestel te voorschijn haal. Ik wilde in eerste instantie eigelijk de luchtwortels fotograferen die we zo vaak zien op onze Kempense duinen maar met zulk leuk model heb ik meteen lichtjes anders gekadreerd.
Een vaak geciteerde fotografen-wijsheid zegt dat er geen mooier licht is dan tegenlicht en ik ben het daar helemaal mee eens. Ik heb vandaag tijdens mijn fietstocht nog maar eens wat bewijsmateriaal bij elkaar gefotografeerd om die stelling te staven. Op een braakliggend terrein stonden enkele pluisachtige verdorde gewassen me te lokken en ik heb de zon gewoon vol in beeld doorheen mijn onderwerpen recht in de lens laten schijnen. Het resultaat is een orgie van gouden glans en strijklicht en dat vind ik alleszins voldoende om vandaag voor dit plaatje te kiezen.
Ze is een vriendinnetje en vriendinnetjes hebben een naam toch? Ik heb haar dan maar Dolly genoemd, zoals het kloon-schaap, weet je nog? Dolly staat eenzaam in haar verblijf en telkens wij er voorbij gewandeld komen ga ik even de geocache inspecteren die ik vlakbij verstopt heb. Ze komt dan altijd tot bij de afsluiting en je kunt zo zien dat ze het maar niks vind zo helemaal alleen. Er hangt een bordje aan de draad waarop staat dat het verboden is haar de voederen. Dat doen we dan ook niet, hoewel enkele bussels net iets langer gras toeschuiven niet onder die noemer valt vind ik. Fotograferen mag wel gelukkig en vandaag wilde ze gewillig poseren.
Achter het raam, in het zonnetje was het heerlijk toeven deze morgen. Ik kreeg nog vóór de eerste sudoku, tijdens het nuttigen van de eerste koffie de mooie schaduw van het mini-mandje met pennen en potloden in de gaten en ik heb er meteen een foto van gemaakt. Ik was duidelijk nog niet wakker genoeg want het resultaat was nogal slordig, een hoop rommel en een compositie waar zelfs een nog niet wakkere fotograaf wakker van ligt (woordspeling). Ik heb het werkblad dan maar vrij gemaakt en na de volgende poging geconstateerd dat ook het tafelkleed voor te veel afleiding zorgde. Ook vervangen dan maar... daarna ook nog alle schrijfgerief uit het mandje gehaald om de foto nog wat eenvoudiger te maken en... dit is 'm geworden.
