een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
02-09-2020
02 september Boerentrots
Ik was deze avond op weg om nog wat avondfoto's te maken, kwestie van deze blog te blijven voeden he. Niet eens zo ver van huis kwam ik al voorbij een mogelijk onderwerp dat ik al eerder op mijn lijstje had gezet. In de buurt van de Molen in het Veld staat deze vrolijke knaap al een tijdje langs de weg te verkondigen dat hij van de familie Boerentrots is. Het was nog net niet donker genoeg om al van nachtfotografie te kunnen spreken maar het avondrood was toch nog voldoende aanwezig om voor een mooie achtergrond te zorgen. Thuis gekomen heb ik de belichting een beetje in goede banen moeten leiden maar daar hebben we de nodige tools voor. Als je in Raw fotografeert kun je nadien nog veel aanpassen...
Er waren in Neerpelt, Pelt Fabriek en Lommel nog enkele cachen die me al een tijdje lagen uit te dagen en daar ben ik vandaag maar eens op af gefietst. Tijdens de tocht kwam ik o.a. langs de camperstandplaats anex jachthaven en daar was een duif zo brutaal om vlak voor me op het duiven-toilet te gaan zitten. Tja, dan stel ik toch scherp op dat beest en niet op de boten, de brug of de rest van de omgeving...
Onthaasten en staycation... woorden die we de laatste tijd vaak hebben horen voorbij komen. Vandaag kreeg ik ze voor de lens. Toen we deze morgen door de Dressenstraat wandelden met Phaido hoorde ik achter ons hoefgetrappel, er kwam een huifkar achter ons aan. Omdat Phaido zich op zijn leeftijd niet meer laat opjagen en elke wandeling liefst op seniorentempo afhaspelt zijn we even aan de kant gaan staan en hebben we de combinatie maar laten voorbij rijden... niet zonder dat ik er de nodige foto's van gemaakt had natuurlijk.
We waren vandaag in Bosland, het groene natuurgebied tussen Lommel, Eksel en Hechtel. De reden van ons bezoek was de openlucht-fototentoonstelling "In Side Out" in het Pijnven. Het moet me van het hart dat ik niet meteen erg gecharmeerd was door dit soort fotografie, ... ik zag enkele spaarzame werken waar ikzelf ook zou voor gegaan zijn maar het merendeel leek mij eerder van de categorie laat-ons-eens-zien-welke-uitsnijding-wij-hier-op-kunnen-toepassen-om-een-moeilijk-verstaanbare-kunstzinnige-uitleg-te-kunnen-geven. "Arty Farty", om het met de woorden van onze fotoclub-voorzitter te zeggen...
Gelukkig waren er nog de nodige andere leuke mogelijke foto-onderwerpen. In de buurt van hub 2 kwamen we vlak bij "Fietsen door de bomen". Ik was hier al eens eerder maar de gemaakte beelden bleken toen mijn eigen kwaliteitscontrole niet te doorstaan. Deze keer wil ik daar geen twijfel over laten bestaan. Met de 16-35 op mijn toestel kon ik het ganse project er in één shot netjes op krijgen.
Beetje fietsen toch maar vandaag... vertrokken met een nattevinger doel. Ik kwam totaal niet gepland in de buurt van Dessel langs de gekende visvijvers en ik besloot even aan te leggen voor een foto. De spiegeling vond ik sowieso al lekker meegenomen in het beeld maar ik heb scherp gesteld op de bloemen in de voorgrond. Dat er daardoor in de achtergrond enige onscherpte ontstaat vind ik eerder een voordeel dan een nadeel.
Kleindochter Julie zou rond de middag landen in Eindhoven met een Raynair vlucht van uit Bergamo. We waren er al wat vroeger naar toe gereden want ik wilde nog wel eens wat vliegtuigen gaan fotograferen. De Spottersweg en de Spottersparking zijn bij de liefhebbers zeer bekend. Dat die Spottersweg toevallig tijdelijk afgesloten is kon me niet tegenhouden, de schietgrage fotograaf vindt altijd wel een doorgang. Er was helaas erg weinig bedrijvigheid, in een uur tijd heb ik zegge en schrijve 4 vliegtuigen gezien en gefotografeerd. Iets voor twaalf was het dan zo ver... daar komt ze. Klik, klik, klik.
Ik heb vandaag nog eens de bruggetjes wandeling gedaan in Ravels, helemaal deze keer en samen met cachemaatje Jackie en zijn vrouwke Annemarie. Bijna 6 uur hebben we er over gedaan trouwens, langer gezocht naar soms moeilijk verstopte cachen dan gewandeld. Na driekwart van het rondje liepen we een stukje langs het Kanaal Dessel-Turnhout-Schoten en ik weet dat er aan de overkant een leuke horecazaak is: de Hertog Jan. In de verste verte geen brug te bekennen... maar gelukkig is er een pontje om je naar de verkwikkende lavenis te brengen. Even de mondmaskers op en de gratis overtocht was in een mum van tijd gebeurd.
Er zijn zo van die onderdelen binnen de fotografie waar ik net iets meer voeling mee heb. Symmetrie, schaduwen, spiegelingen, nachtfotografie... en dat ik iets heb met bruggen is ook al menig maal gebleken toch. Iedere keer dat ik in de buurt er van kom of er over rijd bekruipt me de neiging om even te checken of ik geen fotowaardig standpunt vind. Zo ook vanavond toen ik naar huis reed over de brug van Buul. Ik heb de wagen even langs de kant gezet, de camera op statief en dit is een van de foto's die ik kon scoren.
Het is ook een jaarlijks weerkerend gegeven: ik wil graag de overdadige druivenoogst tonen die wij van onze ranken krijgen toebedeeld. Druiven, wijn, boerenjongens... ik geef het toe, er zijn nogal wat raakpunten met mijn culinaire voorkeuren. Dit jaar lijkt het er op dat we weer een giga-record-oogst gaan meemaken, en het is maar goed dat we al een gedeelte van onze ranken hebben ingepakt met netten. De mussen en de merels hebben ze ook ontdekt ondertussen en bij de nog onbeschermde delen wordt al stevig van de toch voorlopig nog onrijpe maaltijd gepikt. Hoog tijd dat we daar ook netten overheen leggen.
Ik had de macro-lens er niet opzitten, meer nog, ik had alleen de kleine Sony bij tijdens een korte adempauze, samen met Phaido, weg van de computer. Dat je constant alles in de gaten houdt om eventueel een interessant onderwerp te zien is een tweede natuur bij de fanatieke amateurfotograaf neem ik aan. Zelfs een plant of een bloem die wordt bezocht door een mierenvolkje kreeg ik in de gaten... 's Zien hoe extreem ik dit kan te pakken krijgen met dit toestel... Met de Canon kan dit beter, maar ik ben hier toch ook niet ontevreden over.
Neen, wij zitten niet in Italië, wij hebben zoals zovelen er voor gekozen dit jaar voorzichtig te zijn en nergens naar toe te reizen. In deze periode van het jaar zouden wij normaal gezien eerst een week aan het Garda Meer zijn en dan in week in Zuid Tirol om te wandelen in de bergen. Garda Meer... hoor ik, dat is toch veel te toeristisch? Tja, strandliggen zul je ons nooit zien doen, varen, waterskien, lekker eten en drinken... jazeker, maar vooral... als je van het Gardameer het hinterland intrekt en aan de wandel gaat in de omliggende bergen, dan wordt het pas echt toppie, helemaal niet druk!!! Deze foto heeft mijn blog niet gehaald vorig jaar - ik plaats maar één foto per dag he -, maar ik toon hem nu om mezelf toch even in te prenten wat ik mis... Van op de Monte Baldo zie je bijna het ganse Garda Meer... ( zoals je van bijna overal op het Garda Meer de Monte Baldo kunt zien. )
De gemeentelijke visvijver van Retie, de Watering, was gisteren het doel van onze uitstap. In eerste instantie wilde ik de heide fotograferen, wat ook gelukt is trouwens, maar er zijn daar zoveel andere fotomogelijkheden dat ik vandaag nog iets uit die oogst wil tonen. Dit is de vijver zelf in tegenlicht, met de gevarieerde vegetatie er rond en onder de prachtige wolkenlucht waar we gisteren van mochten genieten. Een polarisatie-filter op de lens om de grootste schittering van het water weg te halen en dit is dan het resultaat.
Ik was gisteren al eens naar de Snepkensvijver gefietst - da's niet zo ver - om te proberen wat mooie beelden van de bloeiende heide te scoren maar erg gelukkig was ik er niet mee. Het leek alsof de kleurenpracht dit jaar minder uitbundig was, misschien was de zon de laatste tijd iets te fel en waren al veel planten verdord. Vandaag ben ik dan maar naar de Watering gereden, een mooi natuurgebied tussen Retie en Arendonk en tijdens mijn wandeling rond de plas had ik aanvankelijk hetzelfde gevoel wat betreft de heide aldaar. Maar uiteindelijk kreeg ik toch wel enkele stroken te pakken waar die typische purperpaarse eind-augustus-begin-september tinten voldoende aanwezig waren.
Ik ben in de loop van de dag de bloeiende heide gaan fotograferen maar helemaal enthousiast was ik toch niet over mijn oogst. Vanavond was er dan de wekelijkse vergadering van de fotoclub in het BRT-gebouw langs de Noord - Zuid verbinding N19g. Toen ik na de vergadering naar buiten stapte zag ik in de verte een massa oranje flikkerlichten naderen. Er kwam een bijzonder transport deze kant op wist ik meteen. Ik heb snel mijn Sony-tje uit mijn zak gehaald en net toen ik 'm schietensklaar had kwam er een gigantisch lange grote gele buis voorbij, langs alle kanten beschermd door met zwaailichten draaiende begeleidingsvoertuigen. Hoe mooi kan het samenvallen. De gele autootjes van de gemeentediensten vooraan, daar achter in het gele licht die enorme gele buis en ze reden nota bene richting Geel... De heide zal ik een van de volgende dagen wel weer eens bezoeken, vandaag ga ik voor dit beeld.
Mij zul je nooit horen klagen over de noodzaak een mondmasker te dragen, integendeel, ik sta daar vierkant achter. Maar voor ik het verder wil hebben over de mooie geocache-dag die we weer mochten beleven moet er me toch iets van het hart.
Toen we na onze fietstocht iets wilden gaan drinken in taverne De Klok in Zutendaal werden we aangeblaft door een figuur om ons te attenderen op de mondmaskerplicht en de noodzaak om onze gegevens achter te laten. Oke, we hadden onze maskers nog niet op toen we het terras betraden, fout natuurlijk, ik pleit schuldig. We zouden die maskers uit eigen beweging trouwens ook wel opgezet hebben zonder machtswellustig getier. Nauwelijks van de fiets gestapt met grote dorst hebben we ons zonder morren meteen aan dat bevel onderworpen. Ik begrijp dat men het in de horeca niet leuk vindt om constant politieagent te moeten spelen, maar het kan ook op een klant-vriendelijke manier toch? Toen we ook een tafelnummer moesten invullen blafte de persoon alweer dat we moesten wachten omdat hij dat zou beslissen. Na 5 minuten kregen we een plek toegewezen in volle zon, terwijl er nog meerdere tafels in de schaduw vrij waren... Argumenteren hielp niet... Befehl ist Befehl, het volume van de ordehandhaver werd er niet minder op. Of we daar alsnog iets gedronken hebben? Mooi niet dus, we hebben een andere zaak gevonden waar we wél vriendelijk onthaald werden....
Ik moest het even kwijt. Het was echt wel een mooie dag en het feit dat wij ook wel eens op onze strepen staan... daar is toch niks verkeerd mee?
O ja, wat een mooie streek is dat toch en wat een leuke, verzorgde cachen konden we te pakken krijgen... Uit de foto-oogst doe ik een willekeurige greep, meer op mijn Facebook pagina.
Ik heb vandaag de Bruggeskeswandeling gedaan in Ravels, een geocachetocht van zo'n 10 km die je alleen al wandelend kunt doen. De eerlijkheid dwingt me meteen om te zeggen dat ik 'm niet helemaal voltooid heb, integendeel, nog voor halfweg begon het in de verte gevaarlijk te rommelen en werd het donkerder. Omdat ik sowieso al iets te laat vertrokken was en de hoop om de hele tocht vol te maken al zeer klein werd, vond ik dat dreigende onweer een bruikbaar excuus om maar langs de kortste weg terug naar de geparkeerde auto te gaan. Ik was er ondertussen al wel van overtuigd dat dit een prachtige wandeling is en dat ik hier heel snel terug kom om het resterende deel af te leggen. Ik had, zoals de naam zegt, ook al menig bruggetje gezien en gefotografeerd. Ik heb ze niet geteld, maar het waren er veeeeel, dit was het eerste uit de reeks.
Toen de zon er weer doorkwam in de loop van de vooravond zag ik door het venster dat het redelijk druk was in de buurt van de mooie gele bloemen voor ons huis. Daar zoemde me nogal wat rond. Een betere uitnodiging om de macrolens er maar weer eens op te zetten had ik niet nodig en ik ben naar buiten gelopen om enkele keren in het rond te schieten.
Een vervolg op het verhaal van gisteren deze keer. Ik heb de foto-oogst van onze tocht langs de Aarschotse lichtjes vandaag geselecteerd en bewerkt. Ik fotografeer sowieso altijd in Raw en dus moet ik alle foto's eerst door de Raw converter halen en daarna eventueel rechtzetten, uitsnijden en indien nodig wat optimaliseren... allemaal niet zo moeilijk maar er kruipt best wat tijd in. Er op uit trekken om nieuw materiaal te scoren zat er dus niet in, het was er trouwens ook het weer niet voor. Ik toon dan maar lukraak een van de beelden van de versierde handelszaken vandaag. Dit is Het Oud Stadhuis, een heren-modezaak en zoals je ziet waren ze niet zuinig met de lichtjes.
Op de avond van 15 augustus wordt naar jaarlijkse traditie in Aarschot alle elektrische verlichting gedoofd tussen 21h. en middernacht. De inwoners van Aarschot verlichten dan hun woningen met duizenden, tienduizenden kaarsjes en ook aan de handelaars wordt gevraagd hun etalages sfeervol te verlichten. Schoonbroer Dreeke moest in opdracht van de stad de etalages fotograferen, geen kleine klus en hij had mij gevraagd om mee te lopen en om en om een deel van de foto's te maken. In deze corona-tijden was het dit jaar wel een speciale editie. Er was aan het publiek gevraagd niet naar Aarschot te komen... de parkings waren afgesloten en de jaarlijkse drukte moest worden vermeden. Vóór negen uur waren wij al paraat en gingen we al wat interessante locaties bezoeken. Corona-regels zorgden er voor dat in de Gasthuiskapel bvb. geen bezoekers waren toegelaten. Toch hadden de mensen die voor het onderhoud en de versiering van de kapel instaan, om de traditie te respecteren, de versiering zoals ieder jaar tot in de puntjes verzorgd. Omdat wij een schriftelijke toelating hadden mochten wij naar binnen, terwijl de politie voor de deur stond om iedereen buiten te houden konden wij ongehinderd, waarschijnlijk als enige bezoekers van de avond, naar hartelust fotograferen.
Ik ben vandaag nog eens naar Antwerpen gespoord. Mijn flitser deed het niet meer en na enkele weken kreeg ik het bericht dat ie niet meer te herstellen was. De nodige reserve-onderdelen bleken niet meer gefabriceerd te worden. Ik kreeg wel het betaalde voorschot bij het bestek volledig terugbetaald... mag ook eens vermeld worden. Opnieuw naar Grobet dan maar voor een nieuwe.
Naar Antwerpen ga ik nooit zonder fototoestel op zak. Daar is altijd wel iets te fotograferen. Zo ben ik nog eens in de tot shoppingcentrum omgetoverde stadsfeestzaal binnengelopen en daar zag ik dat de vakantiefoto's uit zuiderse straatjes met opgehangen kleurrijke paraplu's blijkbaars inspirerend gewerkt hebben voor de decorateurs van het complex. Ik kon de verleiding niet weerstaan om dit ook vast te leggen en thuis heb ik er nog wat Nik-filter overheen gegooid om het geheel nog een beetje op te peppen.
)
