een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
13-05-2020
13 mei Eekhoorn
Toen we vertrokken richting Smallebroeken voor een van de dagelijkse wandelingen stoorden we een eekhoorn in zijn bezigheden. Het beestje vluchtte vierklauwens de dichtst bijzijnde boom in, maar dat was eigenlijk maar een heel klein en dun boomke. Toen hij bovenin zat te aarzelen of hij wel de sprong zou wagen van af een zijtak naar de volgende dikkere boom duurde dat net lang genoeg voor mij om scherp te stellen en af te drukken.
Deze stoere knaap liep samen met een aantal jonge koeien in een wei langs de Smallebroeken. Het moet zijn dat hij op een of andere manier te weten gekomen was dat ikzelf ook een stier ben want hij vertrouwde het helemaal niet dat ik daar in de omgeving maar bleef rondhangen met mijn fototoestel. Telkens ik stopte om een foto te maken positioneerde hij zich tussen mij en zijn harem. Hij deed alsof hij heel relax aan het grazen was maar hij hield mij echt wel in de gaten. Op zich vond ik dat helemaal niet erg want zo werd het me wel erg gemakkelijk gemaakt om een goede compositie te maken.
Het vrouwke moest vandaag weer op controle in Herselt na haar oogoperatie en door de corona-maatregels mag ik nog altijd niet mee naar binnen. Liever dan op de parking in de auto te wachten koos ik deze keer voor een wandeling langs de plaatselijke rivier, de Grote Nete. Ja, je leest het goed... de Grote Nete was het decor waarin Phaido en ik vanmiddag op verkenning gingen en niet onze thuisrivier de Kleine Nete. Waarom de ene groot en de andere klein genoemd wordt is me onduidelijk trouwens. Ik heb de indruk dat de kleine groter is dan de grote... Het was er erg mooi wandelen, dat dient gezegd en er dienden zich meerdere fotomogelijkheden aan. Eén van de opnames toon ik bij deze.
We kregen vandaag bezoek. Jultje kwam even langs. Die had natuurlijk ook zijn baasje meegebracht en die had dan weer de rest van de familie bij... hehe lang niet gezien... superleuk. Fototoestel meteen gebruiksklaar en Jultje was de eerste om te solliciteren naar een leuke opname. Het vergt toch wel de nodige zelfbeheersing om je toestel stabiel te houden en op het goede moment af te drukken als zo'n enthousiaste jongeman op je af gestormd komt.
Portretfotografie, da's een vak apart. Je moet nooit van te dichtbij fotograferen want dan worden de delen die het dichtst bij de camera zijn buiten proportie vergroot. Als je met een groothoek van dichtbij iemand probeert te portretteren dan krijg je wat we al lachend wel eens een dikke neuzen foto willen noemen. Je gebruikt beter een lens waarmee je wat afstand kunt nemen bvb een 85 mm om alles mooi in verhouding te krijgen. Om te illustreren wat er gebeurt als je het toch met een groothoek doet heb ik dit paard gevraagd om voor me te poseren en ik ben er voor-onder gekropen om met een 24 mm van op een halve meter afstand deze opname te maken.
De fietsende fotograaf of de fotograferende fietser wil graag zijn voertuig even aan de kant zetten als er interessante dingen voorbij komen onderweg. Wat deze jongen betreft kan dat eender wat zijn, een min of meer verwilderde vlakte met diverse soorten bloemen bijvoorbeeld, klaprozen, madeliefjes, boterbloemen, paardenbloemen, margrieten... Ik kruip daar dan graag tussendoor om wat details en macro-dingen te scoren. Als je dan het geluk hebt dat een van de onderwerpen, in casu een prachtige margriet, ook nog bezoek krijgt als je wilt gaan afdrukken wordt de foto nog net iets interessanter.
Eigenlijk was ik bezig om me mooi midden onder de brug te positioneren om alweer te proberen een perfecte symmetrie-foto te maken. Dat leek ook aardig te lukken. Ik had enkele shots op mijn geheugenkaartje en toen ik terug thuis kwam en ik alles eens groot ging bekijken op de computer viel het me pas op hoe druk het was aan de overkant. Hoewel ze erg klein in beeld zijn vond ik die fietsers nu ineens het onderwerp van de foto en had ik ook een geschikte titel voor dit beeld.
Een dag na haar operatie werd het vrouwke vanmorgen om 8 uur verwacht in de oogartsenpraktijk in Herselt voor een controle. Door de coronatoestanden mocht ik niet mee naar binnen en ik ben dan nog maar eens een tijdje gaan wandelen bij Kasteel Ter Borgt een eindje verderop richting Westmeerbeek. Ik heb deze keer het kasteel, dat nog altijd gerestaureerd wordt trouwens, niet als onderwerp gekozen maar tijdens de wandeling in het park er achter kon ik ook de nodige leuke beelden schieten.
Het was me het dagje wel. Het vrouwke naar Antwerpen gebracht voor een oogoperatie in het UZ. De rest van de dag een beetje door het huis geijsbeerd, en dan in de loop van de vooravond het vrouwke weer opgehaald ( morgen op controle om te zien of alles goed is ). Uiteindelijk nog een avondwandeling gedaan met Phaido. Ik liet me toch weer verleiden om een foto te maken in het bos omdat ik het licht zo mooi vond. Het is eigenlijk een pretentieloos plaatje maar qua sfeer spreekt het me wel aan. Het hoeft niet altijd zo spectaculair te zijn nietwaar?
Regels zijn er om te breken natuurlijk. Zo wordt er bvb. aangeraden te kiezen voor één duidelijk onderwerp bij het fotograferen... Tja, daar ga ik dan vandaag gigantisch de fout in met deze opname, daar is namelijk nogal wat op te zien. Kanaal, boot, mooie bomen, fietspad, de ring van Herentals, vrachtwagen... er zijn een aantal mogelijke onderwerpen die staan te roepen ikke, ikke, ikke... maar stel dat ik tijdens mijn dagelijkse fietstocht dacht: "Hier zal ik eens een foto maken met als thema mobiliteit..."
Zelfs in deze coronatijden is het op zondag nog net iets drukker in het bos dan op andere dagen. Er zijn gewoontes die er blijkbaar ingeslepen zijn, de mountainbikers komen op zondagmorgen uit hun kot. Nu moet je het begrip morgen wat mij betreft niet al te letterlijk nemen natuurlijk... alles voor één uur of zo noem ik morgen. Later op de dag werd het trouwens steeds meer bewolkt en dan had ik het spel van licht en schaduw niet meer zo mooi kunnen vatten.
De Sint Hubertushoeve ( vroeger de St. Rochushoeve ) ligt niet meteen langs de gekende fietsknooppunten-routes en je moet al een local zijn om er naar toe te rijden zonder de weg te vragen. Maar zoals ik al eerder aangaf: mijn fiets brengt me gewoon op automatische piloot naar alle mogelijke horeca zaken in de wijde omgeving en vandaag koos hij de Sint Hubertushoeve. Helaas was die zoals alle andere mogelijke pittstops ook nog altijd gesloten. Dat belette me niet om even af te stappen, wat rond te wandelen ( niet alleen het interieur is de moeite waard ) en wat te fotograferen.
Ik weet het wel, eigenlijk hadden hier meiklokjes moeten staan op deze dag, maar die zijn eergisteren al voorbij gekomen. Vandaag heb ik me dan maar op de madeliefjes gestort en daar hoefde ik niet eens zo ver de deur voor uit te gaan. Ze stonden hun best te doen om mij de coronamiserie even te laten vergeten in het voorbij gaan en ik heb ze alle 55 met veel plezier een plaatsje gegund in deze foto.
Eigenlijk viel het weer nog best mee vandaag. Deze morgen was het nat en deze avond heb ik samen met Phaido ook enkele regendruppels gevoeld maar in de loop van de namiddag ben ik zelfs een rondje gaan fietsen. Ik heb er van genoten, ben helemaal droog gebleven en vooral... wat waren er prachtige luchten! Langs het kanaal tussen St Jozef Olen en Sas 7 kom je langs deze passage en omdat er weer een beetje symmetrie te plukken was kon ik het ook nu niet laten even te stoppen en een foto te maken.
Dit is zo ongeveer het toppunt van wat ik ooit zal kunnen bereiken qua groene vingers. Het vrouwke houdt van de geur van meiklokjes/lelietjes van dalen/muguetjes ( ik ook trouwens ) en ik weet in de Smallebroeken enkele plaatsen waar er duizenden te pluk staan, helemaal gratis.
Mijn groene activiteit beperkte zich vandaag tot het ( niet eens zo milieuvriendelijk ? ) plukken van een boeketje voor mijn schatje. Ik wilde het wel eerst nog fotograferen voor zij er over kon beschikken.
Ik heb dan wel het treintje van de space X Starlink satelieten van Elon Musk gemist eerder deze week... dit treintje kon ik wel te pakken krijgen. Moeder grijze gans heeft haar kroost op sleeptouw genomen om een verkennend tochtje te maken op het Kempisch Kanaal. Vader gans was er ook bij maar die peddelde een eindje achterop en indien ik die ook in beeld had gewild moest ik te ver uitzoomen en zou de hele ganzenfamilie sowieso te klein in beeld komen. Dan maar zonder papa.
Of kajakken met z'n tweeën ( of alleen ) al toegelaten is in deze tijden met coronabeperkingen weet ik niet. De social distance van anderhalve meter respecteren ze volgens mij wel. Dat kan ik niet zeggen van de vele would-be wielerkampioenen die ik vandaag weer tegenkwam op vaak niet erg brede fietspaden en die onverzettelijk naast elkaar blijven rijden en je zo een strookje van zeg maar vijftig centimeter gunnen om ze te kruisen. Dan vind ik eerlijk gezegd de Nete meer geschikt om een sportieve uitstap te doen met je vriend/kennis/partner of collega.
Zolang het weer zo fietsvriendelijk is profiteer ik er van om mijn noodzakelijke dagelijkse beweging op twee wielen te nemen. En ik ga consequent afwisselend naar de vier windstreken, vandaag was het in het zuidwesten dat je me kon zien voorbij flitsen. Hoewel... dat flitsen is alweer enkele jaren geleden, ik doe het tegenwoordig rustig aan, en ik stop regelmatig om wat foto's te schieten.
Een zeer interessant onderwerp was de nieuwe fietsbrug over het Kempisch kanaal in de buurt van de jachthaven in Herentals. Die zal ooit een belangrijk onderdeel van de geplande fietsostrade worden. De brug is er al, een fietspad of de aansluiting ervan is er nog niet... Maar niet getreurd, ik ben er al eens opgeklommen om al wat avant-premiere foto's te maken maar ook van beneden uit heb ik de constructie enkele keren in beeld genomen. Op deze opname zie je vooraan de nieuwe brug, daarachter de spoorwegbrug en dan de brug van de weg die Herentals met St Jozef Olen verbindt. Het wordt druk daar qua bruggen.
Dat er ook nog een leuke spiegeling in beeld komt vind ik lekker meegenomen.
Het moet wel de meest bizarre verjaardag zijn die ik ooit beleefd heb. Een verrassende digitale videosamenkomst met de ganse familie deze morgen, dan de enigszins aangepaste versie van paaseikes rapen voor jarigen die van Duvel houden, een heerlijk verjaardagsetentje met z'n tweeën, een solofietstocht en tussendoor ook nog wat wandelplezier met Phaido... een mens moet wat in deze tijden. Aan de Grote Kaliebeek heb ik de fiets even opzij gezet om wat beelden op mijn geheugenkaartje te zetten. Bij deze opname vind ik het helemaal niet erg dat mijn schaduw ook in beeld komt, integendeel. Ik heb er bewust voor gekozen om te tonen hoe ik de camera boven mijn hoofd houd om zodoende de hoek te creëren om zoveel mogelijk van de weerspiegelingen op de foto te krijgen.
Het is niet makkelijk in deze tijden alle dagen te blijven fotograferen. Even in de wagen springen, de trein of de bus nemen om naar Antwerpen, Lier, Leuven of Bommerskonten te gaan en daar wat leuks voor de lens te halen is verboden, wegens geen essentiële verplaatsing en de leuke onderwerpen in de buurt zijn allemaal al wel eens voorbij gekomen. Stoppen om je toestel ergens op statief te zetten blijkt ook al strafbaar. Het is dus zaak om tijdens de wandelingen en de fietstochten de ogen en oren goed open te houden en altijd klaar te zijn voor iets onverwachts. In de vooravond toen we terug kwamen van een rondje Smallebroeken hoorde ik achter me gallopperdegalopperdegalop... Ik heb de kleine Sony zo goed als altijd in aanslag met de keuzeknop op de groene stand, dat wil zeggen automatisch, en meestal kiest dat ding wel vanzelf de goede instellingen, zo ook deze keer. De amazone die voorbij kwam staat er keurig op en haar vurige ros ook.
