een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
27-03-2020
27 maart Ossengoor
Ik heb vandaag een beeld in de aanbieding van Ossengoor, de weg tussen Kasterlee en de Oostingang van de Hoge Rielen. Mijn fotovrienden en mede-fotoclubleden weten wel dat symmetrie een van mijn vele stokpaardjes is op fotogebied en deze foto is hier dan ook helemaal op zijn plaats. Maar niet alleen daarom plaatst ik 'm. Er hoort een leuke anekdote bij ( of minder leuk, hangt er van af hoe je het bekijkt )...
Toen de directie van het jeugdcentrum vorige zomer de weg doorheen het centrum wilde renoveren had een overijverige Nederlandse ondernemer, zonder te dubbelchecken over welke weg het precies ging dit stuk verbindingsweg al over 600 m. met de beukmachine tot gruizel herleid voor ze er achter kwamen dat ze op de verkeerde plek bezig waren. Uiteraard heeft die firma de schade moeten herstellen en zo komt het dat we hier nu een betonbaan hebben met een donkere oude strook en een lichte nieuwe.
Ik heb de macro lens nog eens op mijn toestel gezet tijdens de dagelijkse wandeling. Voor mooie bloemekes of interessante insecten was het waarschijnlijk nog te vroeg ofwel had ik gewoon pech met het zien of vinden van mogelijke onderwerpen... tot ik enkele prille pas geboren blaadjes zag, in tegenlicht, die een bereidwillig onderwerp bleken te zijn. Het hoeven niet altijd grootse landschappen, gebouwen of portretten te zijn, soms schuilt schoonheid in een klein detail.
Ik ben deze namiddag nog maar eens een rondje gaan fietsen. Zolang het mag zal ik het wel blijven doen. Ik fiets alleen, hou afstand van collega-fietsers en wandelaars, raak niks of niemand aan en ik meen dat ik zo voldoende veiligheidsmaatregelen in acht houd voor mezelf en voor anderen. Uiteraard is elke wandeling of fietstocht ook een fototocht en vandaag was het al raak bij de eerste stop. De Molen in het Veld heb ik al vaak gefotografeerd maar vandaag zat het licht zo mooi dat ik me weer heb laten verleiden.
Ik geef graag toe dat ik ook een beetje gehamsterd heb om deze quarantaine door te komen. Enkele levensnoodzakelijke levensmiddelen heb ik in iets grotere hoeveelheid ingekocht ingeval er ooit schaarste zou komen in drankland. Ik ben nu begonnen me door de voorraad heen te werken want gisteren bleek er nog altijd voldoende stock in de supermarkt. Er zijn trouwens minder prettige bezigheden om doorheen deze bizarre tijden te geraken. Met dank aan het vrouwke om even op de knop te drukken en ik wil ook graag toegeven dat ik het idee kreeg door het bekijken van de blog van een collega...
Met dit prachtige weer hebben we ook vandaag weer een uitgebreide wandeling gemaakt, langs de Dressenstraat en Ossengoor tot bij de afgesloten Oost ingang van de Hoge Rielen en dan weer langs de Rulloop en de Smallebroeken terug naar huis, goed voor alweer meer dan 10.000 stappen op de teller. Dit is misschien niet de technisch beste foto die ik meebracht uit de tocht maar iets viel mij op tijdens het traject langs de Rul... het lijkt erop dat ook de natuur hier zegt: "Blijf in uw kot !!!" want twee bomen hebben samen een vet kruis over de wandelweg gemaakt.
Dat Kasterlee een gemeente is die op toeristisch gebied veel te bieden heeft is al lang geweten. Het natuurgebied De Hoge Mouw is één van de vele highlights en hoewel dat al redelijk gekend was zijn er nieuwe initiatieven om dat nog eens extra te stimuleren. De samenwerking tussen de gemeente, de provincie en natuurpunt resulteerde in het project "Slapende Reus". Dat werd pas echt voor iedereen duidelijk toen er ook een kunstwerk kwam in het gebied dat die uitdrukking voor iedereen perfect symboliseerde. In de herfst van 2018 werd, op het hoogste punt van het gebied, het hoofd van een zogezegd door het zand van de paraboolduin "De Hoge Mouw" bedolven, slapende reus voor de bezoekers neergezet. Het is, telkens als wij in dat gedeelte van onze mooie regio aan de wandel gaan, een vast tussenpunt in ons traject. Vandaag was dat niet anders en deze keer heb ik er enkele keren mijn fototoestel op gericht. Ik heb Phaido er naast laten poseren om een referentiepunt mee te geven qua afmeting.
We zijn allemaal een beetje minder mobiel dezer dagen. Verre verplaatsingen zijn uit den boze als ze niet levensnoodzakelijk zijn en dat beperkt de fotomogelijkheden voor iemand als ik, die graag uitzwermt en overal wel eens wat plaatjes wil gaan schieten. Gelukkig zijn er vlak bij de deur ook altijd wel wat shots te versieren. Deze avond ben ik met camera en statief nog eens tot op het kerkplein gewandeld en heb ik enkele lange sluitertijd opnames gemaakt. Veel gevaar voor besmetting met het virus liep ik niet want zowel tijdens de heen- en terugwandeling als tijdens een kwartiertje fotograferen op de locatie was ik moederziel alleen.
Ze kunnen van Mevr. De Block zeggen wat ze willen, dikke troela, lompe koe, vet varken... ( een beetje respect en beschaving is vaak ver weg op de sociale media ) maar zelfs de grootste hater zal moeten toegeven dat er zelden of nooit een politicus of politica is geweest die zulke verstaanbare, efficiente en terechte kreet heeft gelanceerd. "Blijf in Uw kot!!!" Vanmiddag was er een actie om vanuit ons kot, door een wit laken buiten te hangen en te applaudisseren, onze dank te tonen jegens alle werkers die in deze omstandigheden op post blijven, of het nu dokters, verplegers, facteurs, vuilnisophalers of wat dan ook zijn. Het vrouwke had nog snel hartjes gesneden uit een oud laken en die voor het raam geplakt. Met de camera op statief kon ik zelf ook mee op de geplande foto van onze solidariteit. In dit beeld zijn we weliswaar niet letterlijk in ons kot gebleven maar we wonen ver genoeg van de straat om het figuurlijk toch waar te maken.
Wij zijn van plan deze quasi-quarantaine moeiteloos te overleven. Het dagelijks leven gaat zijn gangetje, we fotograferen wat, macro en bloemekes waren populair vandaag, we kijken net iets vaker naar TV, alle corona programma's hebben we gezien, de voorraad sudokus is ook nog ruimschoots voldoende om enkele weken zoet te zijn, Photoshop is nog steeds een bezigheidstherapie en...de wandelingen met Phaido mogen nog altijd en zelfs als dat door een eventuele totale lockdown ook zou verboden worden kunnen we nog altijd 50 keer rond onze hof lopen. Vandaag kon ik mijne vriend nog eens in beeld nemen doorheen het lentegroen dat nu toch steeds meer nadrukkelijk te voorschijn komt in de Smallebroeken.
Toen ik thuiskwam van een avondwandeling door de Smallebroeken met Phaido was het avondrood richting kerk en dorp langs de Kasterleesteenweg echt wel erg mooi. Ik ben dan ook snel naar binnen gegaan om de Canon op statief te zetten en weer naar buiten te lopen. In deze corona-virus tijden was het net iets makkelijker om de kerk eens los van bomen, verkeersborden en andere sta-in-de-weg dingen in beeld te nemen. Ik kon gewoon op de rijbaan gaan staan met mijn statief. Tegemoetkomend verkeer: nul en hoewel er langs achter een wagen in beeld kwam gereden vond ik dat eerlijk gezegd eerder lekker meegenomen.
Tot mijn scha en schande heb ik moeten ondervinden dat ik niet echt een geschikte pianoverhuizer ben. Ik vermoed dat ik vorige week bij het versjouwen en heffen van de piano die nu in onze woonkamer staat net iets te onvriendelijk geweest ben voor mijn rug. Het zeurde al enkele dagen en deze morgen was het erg genoeg om de geplande geocache-tocht met de vrienden af te zeggen. Dubbel jammer, want het werd een prachtige lentedag en... misschien kunnen we dit soort activiteiten de komende weken sowieso wel vergeten door de coronamaatregelen... De oorzaak van het lichamelijk ongemak staat ondertussen werkloos op zijn plaats want hij moet eerst gestemd worden na het transport. Phaido laat het alleszins niet aan zijn hart komen want die slaapt rustig verder op zijn matraske terwijl ik het tafereel vastleg van op het terras. In de hoop dat de rugschade zowel in omvang als in tijd beperkt blijft zullen wij de komende quasi-lockdown maar in onze luie zetel doorbrengen.
Al fietsend kwamen wij voorbij een tuin - misschien moet ik het park noemen - waar we, doorheen de struiken en de afsluiting, een redelijk uit de kluiten gewassen kunstwerk meenden te zien. Bij een gat in de begroeing zijn we gestopt om het tafereel wat beter te bekijken: een uit de grond oprijzende giga kippenpoot met daarbij twee reuzeneieren. We hebben ons lang afgevraagd wat dit dan wel mocht voorstellen en toen we er niet uitkwamen heb ik dan maar mijn fototoetel boven de omheining gestoken om er een opname van te maken. Misschien heeft iemand wel een suggestie.
Toeval is het niet natuurlijk. Ik maak de laatste dagen veel foto's die gerelateerd zijn aan de overvloedige regenval van de voorbije weken. Ook tijdens onze wandeling langs de Grote Nete in Westerlo werden wij vandaag geconfronteerd met veel water op plaatsen waar het normaal gezien droog zou moeten zijn. Voor alle duidelijkheid, de Grote Nete is rechts buiten beeld... Enkele cachen uit het rondje "Eendjes van de grote Nete" moesten we aan ons laten voorbij gaan wegens onbereikbaar. Maar ik kreeg er wel enkele leuke foto's voor in de plaats.
Deze foto heeft natuurlijk helemaal niks te maken met het coronavirus. We kregen vandaag het bezoek van kleindochter Marie-Leen met haar vriendje en dat is een motorrijder. Kleinkinderen en grootouders, dus toch corona gerelateerd? Ach ja, we hebben ge-elleboogd. Maar daar gaat het nu even niet over.
Ik heb er wel een dubbel gevoel bij. Als ex-motorrijder, die enkele craches, met ziekenhuisverblijf, overleefd heeft, ben ik redelijk goed geplaatst om de gevaren van de hobby te kennen. Anderzijds weet ik ook hoe leuk het is om in volle vrijheid over 's lands mooiste baantjes te toeren. Als grootvader is het normaal dat je bezorgd bent zeker?... maar ook dat je het je kleinkind gunt dezelfde fun te beleven die je zelf hebt meegemaakt...
Het gaat snel met die stijging van de zeespiegel blijkbaar. Nu is het water al tot vlak bij de woonst van mijn zus in Langdorp geraakt. Ik moest er vandaag even naar toe om een pianooke op te pikken en ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat documentaire fotografie te doen rond de opwarming van de aarde en de waterhuishouding van de planeet.
Ondanks de niet helemaal geruststellende weersvoorspelling wilde ik toch gaan fietsen deze namiddag. Het zag er redelijk droog uit, de wolkenluchten waren mooi en de zin om enkele leuke vroeg-lente foto's op mijn geheugenkaartje te krijgen kon ik niet bedwingen. De tocht voerde me langs diverse fotopoints langs de Nete en ik kon regelmatig een stop inlassen met een bijhorende score. Uit de oogst koos ik vandaag voor dit beeld bij de Kastelse Watermolen. Ik had ondertussen al wel gezien dat de luchten aan het veranderen waren maar toen de bewolking net iets te dreigend werd was het te laat om droog thuis te komen. Da's verdomme al de tweede keer deze week dat ik kletsnat in de armen van het vrouwke val.
Het vrouwke moet dinsdag naar het ziekenhuis voor een ingreep. Ze krijgt een nieuwe lens ingeplant in een oog en tezelfdertijd wordt er een correctie aan het netvlies gedaan. De ingreep gebeurt onder volledige verdoving en dus moesten we naar de huisarts voor een electrocardiogram en een bloedafname, dat wordt standaard gevraagd blijkbaar in dat geval. Terwijl de dokter doende was met de electronica voor het ECG kon ik even mijn camera richten op de mooie rozen die op zijn bureau stonden.
Op een druilerige dag als vandaag maak je deze foto niet, dat mag duidelijk zijn. Ik ben dan ook gaan putten uit de oogst van gisteren. Ondanks het feit dat ik tijdens mijn fietstocht behoorlijk nat was geworden waren er ook echte lentemomenten. In het centrum van Lichtaart stonden deze narcissen mooi te wezen als voorgrond in alweer een bruikbaar plaatje voor de verzameling waaruit ik later dit jaar ga putten als ik de AV-reeks over onze thuisplek in elkaar ga knutselen.
PS. Ik werd er zeer terecht op geattendeerd dat dit geen irissen zijn... een onverklaarbare black-out van deze specialist flora-kunde. Is ondertussen verbeterd. Merci Lucien.
We hebben sedert deze middag een privé verkeerslicht aan onze oprit. Dat zou pas echt leuk zijn indien er voor het verkeer op de Kasterleesteenweg en zeker op het fietspad ook lichten zouden staan, maar dat is helaas niet het geval. Als het licht groen wordt voor ons komen de speed-pedelecs toch van beide kanten tegen supersonische snelheden voorbij geflitst.
De werklieden van Pidpa hebben deze ochtend een klusje moeten uitvoeren schuin tegenover onze woonst en ze hadden daar verkeerslichten bij geplaatst om de site te beveiligen. Na gedane taak hebben ze de lichten gewoon in onze richting gedraaid, weg van de rijbaan. Op het moment dat ik dit zit te tikken is het bijna middernacht en ik zie dat we nu rood licht hebben... met andere woorden die dingen doen het nog altijd. Voorbij rijdende auto's gaan rare ideeën krijgen over onze activiteiten.
Er is buiten de nummerplaat trouwens helemaal niks gephotoshopt aan deze foto.
We waren vandaag te gast op het fotosalon van Arfoc in Arendonk. Terloops even vertellen dat dit echt een vette aanrader was. Dit salon valt telkenjare samen met de eerste kermis in de regio en de Garve, locatie van het gebeuren, ligt aan de rand van het kermisterrein. Het was niet meteen kermisweer vandaag, maar de fotografiekriebels waren bij het buitenkomen uit de zaal extra gemotiveerd. Ik volgde onder andere deze drie jongedames toen ze een ritje in de Lambada maakten. Meetrekken is een techniek die we gebruiken bij fietsers en autoraces bvb maar in vertikale cirkels meetrekken viel toch echt niet mee... Ik heb veeeel keer geschoten om enkele aanvaardbare foto's over te houden. Dit is niet meteen de scherpste uit de reeks maar ik vind 'm wel de leukste. Scherpte hoeft niet altijd het alles beslissende criterium te zijn toch?
