een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
06-03-2020
06 maart Het brugske
Na een totaal uitgeregende dag gisteren konden we vandaag gelukkig weer de wandeltoer op zonder zwemvliezen, regenpak of paraplu. In de loop van de namiddag ben ik met Phaido van een grote ronde Smallebroeken anex Ossengoor gaan genieten. Voor je dan een eind langs de Rulloop richting oostingang van de Hoge Rielen loopt moet je over het brugje. Daar heb ik een tijdje van uit diverse standpunten gefotografeerd. Kennissen en collega-fotografen weten wel dat ik nogal begaan ben met symmetrie en uiteraard wilde ik ook daar even mee aan de slag. Een laag standpunt - toestel op de grond en lichtjes naar boven gericht - leverde me dit beeld op. Ik heb het enkele keren moeten overdoen voor ik 'm goed genoeg vond, maar hier kan ik mee leven.
Mijn zus haalde ooit twee poezen uit een nest in huis: Mona en Lisa ( snapt U hem? ). Na een tijdje bleek Mona evenwel geen kattin maar een katertje te zijn en hij werd dus omgedoopt tot Mon. Mon is vaak uithuizig - tja mannen he... - maar Lisa is een echte huispoes en die laat zich ook graag fotograferen. Het is niet omdat ik echt wel meer van honden hou dat ik iets tegen poezen heb, vandaar dat ik van de gelegenheid gebruik gemaakt heb om deze dame ook eens te portretteren.
We hebben vandaag een poging gedaan om een geocache-rondje te gaan fietsen in de buurt van de abdij van Tongerlo maar al snel beslisten de weergoden er over dat we daar maar beter mee konden ophouden. De foto-oogst was dan ook navenant... zeer klein. Het feit dat ik vroeger dan gepland terug voor mijn PC zat gaf me dan weer de gelegenheid wat extra aandacht te besteden aan wat ik gisteren op mijn geheugenkaartje had gezet, en dat was heeeeel wat. Uit de wandeling die we van Langdorp langs de Demer naar Aarschot en terug maakten plukte ik dit beeld van mijn wandelkompanen tijdens de doorgang onder de grote weg doorheen het tunnelletje. Zulke silhouetten-foto vraagt er natuurlijk om dat je 'm in zwart wit omzet.
We hadden vandaag een gezellig samenzijn gepland met mijn zus en haar Dreeke, mijn fotomentor, een gemeenschappelijke vriendin Myriam - ook uit ons geboortedorp Peer - plus haar Marcel en het vrouwke en ikzelf natuurlijk. Als je dan toch in het huis bent van een beroepsfotograaf is het zeer begrijpelijk dat je vroeg of laat ook wat gaat stoeien in de studio. Tussen alle professioneel geshoot door kon ik ook wat opnames maken uit de losse hand met mijn kleine Sonytje. Dit is mijn gekke zus met haar al even gekke vriendin Myriam.
Een avond vol nostalgie is het geworden. Soms gebeuren dingen heel onverwacht en niet gepland. Je krijgt een bericht van een oude bekende, een ex collega... ik ga naar een evenement bij jou in de buurt. Dan hoor je dat een andere ex-collega met een ook al bekende vriend daar ook naar toe wil en... om een lang verhaal kort te maken: het werd een leuke reunie van muzikanten bij een optreden van de Jos Moons little big band in Jazz Club Houtum Street in Kasterlee. We hebben zeer genoten van de geboden muzikale hoogstandjes en uiteraard heb ik ook een en ander vastgelegd op mijn geheugenkaartje. Beelden van de vrolijke herinneringen-ophalers zal ik morgen wel op Facebook knallen, ondertussen is dit een opname van de little big band, een ongewone samenstelling toch... Flügelhorn, trompet, trombone, bariton-, tenor-, en altsax en een geweldige rhythm section, bas, gitaar en drums... een nonetet dus.
Zo, het is lente. Hoewel de lente officieel pas de 21ste van deze maand begint vinden de weerkundigen dat na de drie wintermaanden december, januari en februari, de lente per 1 maart zijn intrede doet en ik sluit me daar graag bij aan. Ik ben deze morgen nog eens met de Canon op stap geweest en ik had er de macrolens op gezet om te zien of ik ook in de natuur al lentekriebels te pakken kon krijgen. En jawel hoor, enkele schuchtere Japanse kerselaars toonden reeds hun bloemekes en daar heb ik me een tijdje mee bezig gehouden.
Een doodlopende straat, dat is de Boshof in het Kastelse gehucht Goor sinds de expresweg 19g zonder kruispunten Kasterlee verbindt met Geel. Er zijn weliswaar bij sommige enkele meer belangrijke kruisende wegen tunnels gemaakt maar de Boshof was daar niet bij. Jammer voor de fietsers die vroeger regelmatig langs hier naar Houtum en verder naar het Prinsenpark reden. Het was daar dan ook erg rustig vandaag toen wij er enkele geocachen uit de bomen gingen vissen. Tussendoor kon ik ook wel enkele leuke plaatjes schieten.
Als je uit pure nieuwsgierigheid ( en ook wel een beetje uit verveling ) aan het experimenteren gaat met je fototoestel en je wil de kletsnatte druilerige motregen in de tuin al flitsend vastleggen, dan ziet dat er zo uit...
Ik heb in mijn achterhoofd een hele lijst met mooie bomen die graag voor me willen poseren als er zich bijzondere omstandigheden aandienen. En je gelooft het of niet, maar vandaag sneeuwde het warempel. Wie had dat nog voor mogelijk gehouden?
Goed, ik ben dus meteen naar de meest voor de hand liggende mooie boom gewandeld om hem in al zijn winterse eenvoud in een wit landschap te portretteren. Dit is wel degelijk een kleurenfoto... als je goed kijkt zie je een streepje groen en een plekje blauw.
Als ik aan de wandel ga, meestal met geocache plannen, sleur ik tegenwoordig niet meer de zware en grote spiegelreflex mee maar ik heb natuurlijk altijd wel mijn kleine Sonytje op zak voor het geval er zich een fotomogelijkheid aanbiedt. Dit is een snapshot dat ik te pakken kreeg tijdens de wandeling in het natuurgebied de Luysterborg in Beerse, aan de overkant van een plas, helemaal ingezoomd tot 200 mm. Ik heb er geen idee van bij welke categorie fotografie ik dit moet klasseren, candid misschien, maar ik vind het alleszins een leuk beeld. De oppas - is het grote zus, babysit of jong uitziende mama - is met twee kids en de hond komen genieten van een korte periode met iets droger weer. Terwijl de bengels doen wat bengels plegen te doen als er een plas in de buurt is en de woef ook wel zou willen is de oppas druk bezig met de smartphone...
Rond de middag zag het er naar uit dat het weer zijn vriendelijke kant ging laten zien, goed genoeg om even een vijftal nieuwe lab-cachen te gaan oppikken in de Tikkebroeken. Nu kennen wij de Tikkebroeken wel als natuurgebied waar het behoorlijk vochtig en drassig kan zijn en we wisten wat we mochten verwachten, maar nog voor we goed en wel bij het eerste van onze doelen waren hebben we er al de brui aan gegeven, dit was too much... We hadden op dat moment al kletsnatte voeten en we waren al enkele keren omgelopen omdat we de zwemvliezen thuis gelaten hadden maar als je dan geconfronteerd wordt met een wandelweg die er zo uitziet, zonder mogelijkheid een ommetje te maken om de kniediepe plassen te vermijden, kun je maar beter de handdoek werpen. Uiteindelijk zijn we van de regen in de drop geraakt want natuurlijk vonden we daarna een alternatief om alsnog iets aan ons geocache-palmares toe te voegen maar toen kwam het water plots met bakken van boven...
De nieuwe kantine met accomodaties van LRV De Kempenridders in de Dressenstraat is bijna klaar. Ze zijn toe aan de final touch en het fatsoeneren van de omliggende grond. We komen er ongeveer iedere dag langs als we met Phaido aan de wandel zijn en vandaag zag ik mijn kans schoon om het eens op de foto te zetten. Misschien dat het bouwwerk er nog beter zal uitzien als alles piekfijn afgewerkt is maar dan krijg ik waarschijnlijk nooit meer zulke kans om er deze prachtige spiegeling bij mee in beeld te nemen.
Geen weer om een hond door te jagen... en toch wil je een foto die de dag min of meer beschrijft. Deze stoelen in de regen vond ik helemaal passen bij vandaag. Dat er ook mooie spiegelingen in het plaatje zitten is niet toevallig een van mijn dada's. De grote gesloten parasol - of is het paraplu - tekent dan weer het winderige karakter van de dag. Dat dit in zwart wit moest leek me ook vanzelfsprekend.
We waren in de loop van de namiddag even in Herentals om enkele boodschappen te doen. Ik maakte van de gelegenheid gebruik om te proberen een geocache op te pikken in het park achter het begijnhof. Tijdens de wandeling er naar toe kreeg ik deze prachtige dieren in het visier. Ik ben geen kenner of bioloog maar ik meen dat het edelherten zijn. Er liep één bok met verschillende hindes in een omheind stuk grasland langs de wandelweg. De afsluiting in beeld achter de dieren vind ik jammer maar ik ben al blij genoeg dat ik mijn toestel door de draad voorin kon steken zodat ik daar tenminste geen hinder van had.
Zoals ieder jaar zijn we ook nu weer naar het seniorencarnaval geweest in Hoevezavel. Natuurlijk heb ik - zoals ieder jaar - daar ook weer de nodige leuke en kleurrijke foto's geschoten. Polonaises en leuk verklede bewoners, grappige situaties en de Lommelse princes-carnaval ( jawel princes-carnaval !!! ) met haar gevolg kreeg ik voor de lens. Het wemelde er van de kleurige figuren en de feestende senioren, kortom, alle mogelijke carnaval gerelateerde toestanden kwamen voorbij en de fotomogelijkheden bleven me om de oren vliegen. Bij deze wil ik even het personeel en in het bijzonder de leden van het animatie-team in de spotlight zetten. Ze hadden zich ook in aangepaste outfit gestoken en na afloop van het feest heb ik ze gevraagd even te poseren in enkele leuke poses.
Of dit bij urbex-fotografie mag ingedeeld worden? Ik heb er geen idee van. Het is zeker industiële archeologie vind ik. De vervallen staat van dit kleine gebouwtje lijkt me vrij duidelijk. Buiten, aan de overkant van het grote raam met allemaal stukgeslagen ruiten, ingegraven in de grond, liggen nog de vier balken waarin de bascule was gemonteerd. Daarop kwamen dan de wagens om gewogen te worden. De antieke waag-mekaniek binnen kon ik door een ook stukgeslagen raam aan deze kant te pakken krijgen om op de foto te zetten. Omdat ik vond dat het bij de scene paste heb ik er enkele Nik filters overheen gegooid in de nabewerking... kwestie van het nog een beetje dramatischer te maken.
Op bezoek bij mijn zus in Langdorp. Toen ik zag dat de zon zo mooi binnen scheen in de woonhamer heb ik snel mijn Sonytje boven gehaald om dat te fotograferen. Op zich was de kleur versie al best oke maar gewoon uit nieuwsgierigheid en ook wel omdat de Photoshop-kriebels altijd wel prominent aanwezig zijn wilde ik 'm ook wel eens in zwart wit omzetten. Toen ik toch bezig was besliste ik om plaatselijk één kleur uit de omzetting te houden... Dat dit rood zou zijn lag voor de hand. Ik heb er nog even aan gedacht ook de twee andere zetels maar in kleur te laten maar dan werd het ... teveel.
De Met, een hippe plek voor foodies , zo stond het er in de persmededeling bij de opening... en laten we daar ook maar drinkies bijvoegen. Het was wel een bijzondere ervaring. Tijdens de een na laatste editie van "Het huis van de kerstman" zat ik ongeveer op deze plek nog in de kerstmanzetel en ondertussen is er hier een galerij geopend waar je altijd wel aan je trekken komt als je op zoek ben naar een rust- of een genietpunt. Ik vond het alleszins een zeer geapprecieerde hernieuwde kennismaking en de foto die ik hierbij toon is maar één van de vele andere fotomogelijkheden die de amateurfotograaf hier kan te pakken krijgen.
Volgens de weer-apps zou het rond kwart voor vijf gaan regenen. De geplande avondwandeling met Phaido moest dus iets vroeger en het werd een vooravondwandeling... met erg mooi laag licht, het moet gezegd. Op deze plek in het bos, waar we iedere dag gewoon voorbij wandelen stond de zon deze keer precies goed om voor mooie schaduwen te zorgen. Da's een van de dingen waar ik extra gevoelig voor ben en ik heb dan ook niet geaarzeld om snel af te drukken.
Het lijkt er op dat we tegenwoordig even vaak in Lommel en omstreken vertoeven en fotograferen als in ons eigen dorp. Ook vandaag gingen we weer mosselen eten om een clubje te steunen. Kenny, neefje van het vrouwke, en zijn gezinnetje waren daar ook en dat gaf mij de gelegenheid twee van de broertje in deze leuke plaat te vangen.
