een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-02-2020
03 februari Fietstunnel
In de loop van de namiddag ben ik even naar Kasterlee gefietst. De fietstunnel onder de Noord-Zuid N19g vind ik altijd al het fotograferen waard. Deze keer heb ik de fiets even opzij gezet en me gepositioneerd tegenover de verkeersspiegel om in- en uit de tunnel komende fietsers te pakken te krijgen. Uit de keuze van gelijkaardige foto's die ik maakte koos ik voor dit plaatje omwille van de herhaling in de kleur.
Het gebeurt wel vaker dat ik op zondag met mijn geocachemaatje Jackie ergens naar toe trek. Vandaag bezochten we het geocache-event "In de stille Kempen" in Voortkapel en uit het aanbod van nieuwe cachen die bij die gelegenheid verschenen hebben we er enkele aan ons palmares toegevoegd. We kwamen o.a. in de buurt van de abdij van Tongerlo en daar heb ik uiteraard van geprofiteerd om enkele foto's te schieten.
1 februari staat hierboven, maar eigenlijk is het al de tweede... We kwamen terug van een feestje, vrouwke aan het stuur - wegens voor de hand liggende redenen - half één 's nachts en we moesten halt houden doordat de spoorwegovergang tussen Poederlee en Lichtaart gesloten was. Ondanks mijn toestand had ik toch de tegenwoordigheid van geest om mijn fototoestel boven te halen en vast te leggen wat er tijdens dit uur van de nacht nog voorbij zou komen. Het was warempel een passagierstrein... bizar... Al even bizar vond ik sommige spiegelingen in de voorruit, enkele daarvan kan ik makkelijk verklaren maar enkele ook niet... enfin, het zal wel aan de Duvel liggen...
Ik reed deze namiddag naar Schoten. Tussen Oelegem en Wijnegem zag ik in een wei een aantal een aantal interessante dingen. Iemand verzamelt daar blijkbaar metalen oude kunstvoorwerpen, of althans objecten die daar kunnen voor doorgaan. Uiteraard heb ik de wagen even aan de kant gezet en ben ik dat allemaal eens wat beter gaan bekijken. Deze twee vogels kon ik in één beeld te pakken krijgen zonder storende elementen in de achtergrond door een laag standpunt te kiezen, ik kon ze zo ook uit elkaar houden.
Ik bedenk net dat ik gisteren al een vreemde vogel toonde, vandaag twee ijzeren vogels... Misschien moet ik morgen de telelens nog maar eens op mijn toestel zetten, dan vang ik misschien nog eens een echte vogel...
Ik had wel een bijzonder grote foto-oogst gisteren. Vandaag heb ik me doorheen een dikke honderd foto's gewerkt, digitaal zit je afdrukvinger toch net iets losser dan vroeger met filmrolletjes...
Natuurlijk heb ik bij alle gekende fotopunten waar we voorbij kwamen wat links en rechts geschoten - een paar reeksjes heb ik al op Facebook gezwierd - maar tussendoor kon ik toch ook enkele losse onverwachte street-photography plaatjes schieten. Deze vreemde vogel kreeg ik in de gaten toen we richting Gravensteen aan het wandelen waren via de Kraanbrug, op de hoek van de Kraanlei. Hij leek plezier te hebben in alles, lachte constant, bleef maar selfies maken bij elke bezienswaardigheid waar hij voorbij liep - en die zijn er nogal wat in de buurt - en hij bleef maar solliciteren om gefotografeerd te worden. Uiteindelijk heb ik 'm ook op mijn geheugenkaartje gezet.
Samen met mijn geocachemaatjes Jackie en Annemarie ben ik vandaag naar Gent getrokken. We hebben dat met de trein gedaan. Voor 6,8€ koop je een retour ticket als senior, daar kan geen autorit het van winnen, ook al niet qua tijd trouwens met de verkeersdrukte tegenwoordig. Natuurlijk hebben we gedurende onze kris-kras stadswandeling tussen het aankomststation St. Pieters en station Dampoort, waar we weer vertrokken, enkele geocachen meegepikt maar dat was niet eens het doel van de dag. We wilden gewoon de stad eens zien, wat wandelen, leuke plekken ontdekken, wat fotograferen, iets consumeren... kortom, toeristje spelen. Zoals alle toeristen in Gent heb ik ook het Gravensteen gefotografeerd. Om het leukste fotopunt te vinden liepen we een tijdje rond in de buurt, je kunt niet helemaal rond het kasteel namelijk, ergens zit er een water in de weg. Toen kwam geocaching dot com ter hulp door een waypoint in een naburige cache dat als fotopoint aangeduid was. Daar heb ik deze opname gemaakt. Ik zal waarschijnlijk in de loop van de volgende dagen nog wel een en ander op Facebook posten maar bij deze alvast mijn Gentse foto van de dag.
Voor de geïnteresseerden, het fotopoint vind je door bij het buitenkomen van de poort van het gravensteen naar rechts te gaan in de Rekelingestraat, over de brug weer de eerste rechts, het Gewad en dan weer de eerste rechts de St. Widostraat en dan rechtdoor...
Als je dan toch niet de deur uit kunt of wilt door die verkoudheid moet je je op een andere manier bezig houden. Wat foto's bekijken, selecteren, fatsoeneren, een beetje spelen met Photoshop... ach, me vervelen doe ik heus niet. Ik kreeg een tijdje geleden trouwens de vraag van een nichtje van het vrouwke of ik een leuk ontwerp wilde maken voor de uitnodiging van het verjaardagsfeestje dat ze plant op 4 juli. Daar heb ik vandaag ook mijn fantasie even op losgelaten en ik vind het resultaat wel leuk.
Allen daarheen zou ik zeggen... ge moet U niet haasten, het is pas op 4 juli. Voor deze gepatenteerde deadline-werker is dit een nooit geziene prestatie. Zo lang voor de vooropgestelde datum heb ik nog nooit een project afgewerkt.
Die vervelende verkoudheid blijft maar aanslepen en grote wandelingen of fietstochten zijn voorlopig nog even niet aan mij besteed. Maar ergens naar toe rijden met de wagen, de parking bij brasserie Sas 7 bijvoorbeeld, en dan een korte wandeling maken rond de Dekshoevevijver ( ook gekend als de Kasseman of de Geelse gemeentelijke visvijver ), dat lukt nog wel. Natuurlijk doe ik dat met fotobedoelingen en de monopod, die ik meegenomen had voor iets langere sluitertijden gezien het nogal donkere weer, deed tevens dienst als wandelstok. Met dat ding tegen een infobord geklemd kon ik met een sluitertijd van 1/4 sec. deze toch wel retescherpe opname maken.
Ieder jaar steunen wij graag de carnavalsvereniging De Rietschieters in Lommel door op hun mosselfestijn te gaan smullen van een portie lekkers. Ook dit jaar waren ze weer heerlijk. Terug naar huis rijdend - het vrouwke aan het stuur wegens voor de hand liggende redenen - herinnerde ik me plotsklaps dat ik al lang het plan had de restaurantboot De Kleppende Klipper eens te fotograferen bij nacht. Toen we dus de Baileybrug richting Postel naderden heb ik aan mijn schatje gevraagd even halt te houden. Aan de zuidkant stonden te veel geparkeerde wagens het beeld te verknoeien maar nadat we de brug hadden overgestoken en ik, na een nieuwe stop, nog enkele honderden meters over het fietspad gewandeld had tot tegenover de boot kon ik dit beeld schieten. Ik heb de voorgrond een heel klein beetje meer licht kunnen geven met het lampje van mijn iPhone...
Ik blijf genieten van de mooie sterretjes die je met een klein diafragma uit die geweldig mooie 16-35 lens kunt toveren. Ik heb er zelden zoveel in één foto kunnen vatten.
F14 - ISO 160 - 25 sec - 24 mm met de 16-35 op de Canon 5D Mk IV
Ik bezocht vandaag het salon van fotoclub ISO 2400 in CC Het Getouw in Mol. Toen ik na het bezoek even in de omgeving rondwandelde kwam ik na nauwelijks 100 meter al meteen bij deze interessante site. Links zie je het moderne Cultureel Centrum en rechts een oude watermolen. Twaalf eeuwen geleden was er hier al een watermolen. Dat vernam ik door even meneer Wikipedia te raadplegen. Dat ie geen eigen naam gekregen heeft en dus als Oude Watermolen de geschiedenis in gaat vind ik best eigenaardig. Er zijn ook nog weinig originele onderdelen aanwezig maar zulke, zij het gerestaureerde, oude knar zo goed als in het centrum van Mol te zien vond ik toch wel bijzonder genoeg om er wat tijd aan te besteden met de camera. Sta me toe ook nog even verder te citeren uit Wikipedia. In 1985 werd het gebouwtje nog maar eens gerestaureerd en in 2005 kreeg het een nieuw waterrad. Echt authentiek kan dit dus niet meer genoemd worden maar de geschiedenis die er aan vast hangt verantwoordt ruimschoots deze foto.
In plaats van het normale dagelijkse avondrondje rond de blok ben ik vanavond met Phaido eens tot op het kerkplein gewandeld. Ik had ook de camera en statief meegenomen want ik wilde de Wannes nog een keer fotograferen. Het monument staat daar sedert 2000 en het symboliseert het harde Kempense leven in vorige eeuwen en tezelfdertijd een legende rond het ontstaan van de naam Lichtaart. Hij kijkt naar het licht dat uit een spot in de grond komt... Licht, aarde... snapt U hem?
Door een erg laag standpunt te kiezen kon ik die spot net buiten beeld houden en nog maar eens de fotografenwijsheid toepassen: afwijkende standpunten leveren vaak leuke beelden op.
Zowel het vrouwke als ikzelf hadden vandaag een afspraak bij de oogarts in de buurt van de Snepkens in Herselt. Met al die omleidingen tegenwoordig waren we goed op tijd vertrokken en al bij al viel het nogal mee onderweg zodat we een half uur te vroeg daar waren. Dat kwam goed uit want ik had me op voorhand ook goed geïnformeerd over eventuele geocachen in de buurt. Vlakbij is het hof ter Borght waar je op het brugje naar de vijver alleen maar een foto van jezelf of je GPS moest maken om een vondst te mogen loggen. Dat was snel gepiept. Uiteraard heb ik dan maar meteen nog wat meer foto's geschoten. Het is trouwens een beschermd monument. Het kasteel dateert uit de 18-de eeuw en in 1831 was het een commandopost van Leopold 1. Op het ogenblik zijn er grote restauratie- en opknapwerken bezig, maar eens die zullen voltooid zijn ga ik er zeker nog eens terug naar toe.
Je hebt hondenmensen en je hebt kattenmensen en ik hoor duidelijk bij de eerste groep. Dat wil niet zeggen dat ik iets tegen katten heb, integendeel, we hebben er ook ooit in huis gehad en liefdevol in het gezin opgenomen, maar we hebben het over voorkeuren he...
Dit gezegd zijnde, ik kreeg deze poes vandaag voor de lens.
De verkoudheid blijft maar aanslepen en die remt me behoorlijk af wat mijn normale dagelijkse bezigheden betreft. Ik kom nauwelijks de deur uit. En dan maak je het dus mee dat als de fotograaf niet op jacht gaat naar de foto, de foto zich wel komt aandienen voor de fotograaf. Deze poes zat zo maar op de tafel onder de veranda achter ons huis. Ik moest alleen maar de camera nemen, instellen en afdrukken. Zo zie je op deze pagina's ook eens een poes voorbij komen.
Tja, als ik dan voor één keer eens wat vroeger uit de bedstee wil komen om de mist, die ik gisteravond al in een foto kon inblikken, ook in het ochtendlicht te pakken te krijgen, bleek die toch niet zo spectaculair te zijn als ik had gehoopt. Het was een redelijk grijze ochtend met een geringe zichtbaarheid, dat wel, maar van mooie lagen of mistslierten eventueel met een doorbrekende zon of lichtharpen, daar was geen sprake van. Ik heb alsnog enkele aanvaardbare beelden op mijn kaartje gekregen maar indien ik het op voorhand geweten had was ik er zeker in blijven liggen. Of ik het morgenvroeg opnieuw probeer? ... Wie weet...
We hadden vanavond de eerste vergadering van het nieuwe werkjaar met de AV groep binnen de fotoclub, kwestie van al eens te bespreken wat de volgende projecten worden. Toen ik buitenkwam na afloop was de mist al redelijk dicht en ik bedacht zo maar dat ook 's nachts mistfoto's best het proberen waard zijn. Na even rondlopen vond ik aan de kerk een boom die ik in mooi tegenlicht te pakken kon krijgen. De vage kerk, huizen en geparkeerde auto's vond ik een sfeervolle achtergrond en toen er ook nog een wagen voorbij kwam rijden om voor die typische lange sluitertijd rode streep te zorgen was het beeld kompleet.
Ik heb weer een avondfoto in de aanbieding. We hadden de wagen geparkeerd langs de Postelse Weg in de buurt van de horecaboot De Kleppende Klipper. Als je dan de wandelweg langs de noordkant van het Zilvermeer volgt kom je al snel bij enkele plaatsen waar je in dit seizoen mooie zonsondergangen kunt te pakken krijgen. Ik ben niet bang van tegenlicht, dat is ondertussen wel geweten denk ik en ook in dit geval had ik wel een oplossing voor de toch nog net iets te felle lage avondzon... ik heb ze gedeeltelijk achter een boompje verstopt zodat het uitgebeten gebied niet al te groot of al te storend werd. Helemaal in de verte zie je nog de jachthaven Port Aventura.
Telkenjare zenden we met enkele leden uit de AV-groep van onze fotoclub de reeksen die we voor ons eigen fotosalon maken in voor de Studiedag in het Nederlandse Rijen. Ook dit jaar was mijn werk weer bij de selectie voor vertoning en bespreking en uiteraard waren we daar aanwezig. Het was me al enkele keren opgevallen tijdens de voorbije jaren dat er in het Cultureel Centrum De Boomgaard zulke prachtige glasramen zijn en die fotograferen leek me wel iets. Maar daar gaan zwaaien met je grote spiegelreflex tussen al die andere fotografen vond ik eerlijk gezegd "not done"... Met die kleine Sony op zak verandert dat natuurlijk. Tijdens een van de pauzes ben ik wat gaan rondlopen maar echt goed kreeg ik die ramen nooit in beeld, er liepen altijd wel wat collega's in de weg of er stonden glazen, kapstokken of andere beeldvervuilers de pret te bederven. Tot ik ergens een deur half open zag... ik weet niet of dit ook een publieke ruimte is maar de deur was tenslotte open. Helemaal ongehinderd kon ik dit raam te pakken krijgen, niet meteen het meest kleurrijke uit het gebouw maar best genietbaar en dat ik die glazen bokaal met "Home Sweet Home" er op mee in beeld kon nemen maakte voor mij het plaatje af.
We kennen Paula al jaaaaaaren. Net als wij was ze ooit in de muziekscene aan de slag met haar toenmalige vriend Willy. Onze vriendschap begon in die tijd. Toen al bleek ze ook in andere creatieve richtingen haar weg te zoeken en het verwonderde ons dan ook niet dat we steeds vaker te horen kregen dat ze met haar schilderwerk weer eens ergens ten toon stelde. Deze keer was het in Lommel dat we haar werk mochten gaan bekijken en natuurlijk deden we dat graag. Ze heeft een onmiskenbare eigen stijl gevonden en dat toonde ze ook nu weer. Ik heb haar gefotografeerd tussen enkele van haar werken en ik ben er van overtuigd dat ze het wel gaat maken in de harde Kunst-Wereld.
Ik ben nog steeds snipverkouden maar met dit erg mooie weer vond ik dat ik toch maar een wandelingetje moest gaan doen. In de loop van de late namiddag ben ik naar Grobbendonk gereden om langs de Kleine Nete tot aan het kanaal te lopen en dan aan de andere kant terug naar het dorp, waar ik een fijn café ken waar ze allerhande lekkere dingen verkopen. Ik ging er van uit dat ik onderweg wel enkele interessante foto's zou kunnen schieten en ook het tijdstip was natuurlijk niet toevallig gekozen... warm en laag avondlicht !!! Dit is één van de beelden die ik meebracht.
Het hoeft niet altijd spectaculair of groots te zijn, een detail kan ook mooie beelden opleveren.
Snipverkouden, maar ik moest er in de loop van de namiddag toch even uit, al was het maar tot in het bos achter ons huis. Tijdens een droog moment - de zon kwam er warempel even door - heb ik wat waterdruppels proberen te vangen. Toen ik deze opname thuis op de mac zag vond ik meteen dat ie in zwart wit moest, ik hoor graag tegenargumenten...
