een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
15-11-2019
15 november Sociaal huis
Dat ik soms/dikwijls zwart-wit omzettingen van mijn foto's maak is wel geweten. Ik vind het mooi, bij veel onderwerpen past het ook beter en je wordt niet afgeleid door niet ter zake doende, storende kleuren. Bij deze foto was er nog een andere reden. Het Sociaal huis in Olen, langs de Lichtaartse Weg stond al langer op mijn to-do lijstje, mooi gerestaureerd en belicht, piece of cake voor nachtfotografie... Toen ik er vanavond stopte viel me de belichting toch tegen... het gerestaureerde oude gebouw baadde in mooi warm licht maar het bijgebouwde nieuwe gedeelte rechts zag er ijskoud uit, bijna blauw... hoe halen ze het in hun hoofd? Twee kleurtemperaturen in één foto daar bestaat een rigoureuze oplossing voor: zwart-wit!!!
Vóór de vergadering van de fotoclub ben ik nog even naar St. Jozef Olen gereden. Ik wilde nog een nachtfoto maken en ik had een zicht van op de brug over het Kempisch kanaal, de fabriek en de windmolens in gedachten. Het bleek daar rond acht uur behoorlijk donker te zijn ik moest even met mezelf overleggen hoe ik dit zou aanpakken. Omdat ik toch wel een klein diafragma wilde - ik hou van die typische sterretjes - en ik de ISO-waarde ook niet te hoog wilde laten oplopen koos ik er voor niet te gaan voor de perfect belichte foto maar te gokken op de mogelijkheid een onderbelicht beeld thuis in Photoshop wel toonbaar te maken. Het resultaat bevalt me best en dit is weer iets wat ik onthoud voor eventuele andere toekomstige nachtopnames.
Ik neem aan dat ik met deze foto geen privacy-probleem zal krijgen... Als er klachten komen verwijder ik 'm wel. Je bent tegenwoordig aan allerlei regels gebonden als je mensen fotografeert immers. Wat muzikale optredens betreft is er alleszins ruimte voor interpretatie.
Toen ik langs de Lommelse kunstacademie wandelde viel het me op dat je bij alle lokalen een uitnodigende vrije inkijk hebt op wat er zich binnen afspeelt. De kleine Sony kwam als vanzelf uit mijn jaszak omhoog gekropen en voor ik het wist had ik dit beeld geschoten. Men vergeve het mij.
Vandaag koos ik voor een foto die wat uitleg nodig heeft misschien. Het lijkt een beetje abstract maar ik zou 'm eerder bij architectuurfotografie onderbrengen. We stapten vanmiddag binnen in Hoevezavel waar we samen met een aantal andere vrijwilligers een showprogramma gingen opvoeren voor de bewoners. Wij nemen vaak de zij-ingang trouwens. Ik zag daar een detail dat ik meteen mooi en het fotograferen waard vond. De zon scheen door een raam en het gordijn op de vloer en de combinatie van vormen, structuren, schaduwen, perspectieven en subtiele kleurtinten toverden een interessant tafereel en ik heb geprobeerd dat te vangen. In het verdere verloop van de namiddag heb ik nog massa's andere foto's genomen uiteraard maar die zijn voor ander gebruik. Voor de variatie in het aanbod op deze pagina's vind ik dit beeld zeker de moeite waard.
Ik ben een flink stuk van de dag bezig geweest met het bekijken, selecteren en bewerken van de foto-oogst van onze exploratie-tocht in het Antwerpse centraal station gisteren. Ik kan de verleiding niet weerstaan om ook vandaag nog iets uit die selectie te tonen.
Toen we op het dak waren geraakt, een poosje vóór het blauwe uurtje werd ik meteen geconfronteerd met dit zicht over de stad in het gouden avondlicht. Een van de eerste wondere foto's was snel gemaakt, er zouden er nog vele volgen.
Het Antwerpse Centraal Station, door de Antwerpenaars steevast de middenstatie genoemd, is een prachtig gebouw en het is ook al duizenden en duizenden keren gefotografeerd. In 2014 werd het station door de Brits-Amerikaanse news-site Mashable zelfs tot mooiste treinstation ter wereld uitgeroepen. Vandaag had ik de gelegenheid er eens van uit een ander standpunt tegen aan te kijken, soms gaan deuren voor je open als je de juiste mensen kent. Ik had fotomaatje Alex meegenomen op de exploratietocht en we kwamen terecht op alle mogelijke en onmogelijke niet alledaagse fotoplekken. Zowel op het dak als in de nok van de majestueuze inkomhal en naast de klok met zicht op de perrons konden we naar hartelust fotograferen. De oogst was gigantisch hoeft het gezegd.
Ik denk niet dat je een hoger standpunt dan dit kunt vinden om de spoorwegkathedraal in beeld te nemen en ik ga er van uit dat dit ook een redelijk uniek beeld is. Ook deze keer ging ik voor zwart wit.
De exif gegevens voor de liefhebbers: Canon 5d Mk IV met EF 16-35 Mk II bij 16 mm - F16 - ISO 160 - 8 sec.
Hij ( of zij ) is al een tijdje onze huisvogel bij wijze van spreken. Zo wat elke voormiddag komt deze groene specht op zijn gemak een tijdje zitten pikken op het gras achter ons huis. Als we naar buiten komen of Phaido in de buurt is stoort ie er zich niet aan en 'm fotograferen was dan ook een erg gemakkelijke onderneming.
Voor we een dagmenu gingen nuttigen in de Brugwachter gingen we in de vooravond eerst nog een korte wandeling maken langs het kanaal. Phaido heeft ook zijn rechten... Ik had meteen in de gaten dat het water toch wel uitzonderlijk rimpelloos was en in dat geval is er altijd een stemmetje in mij dat roept "Spiegelingen, spiegelingen !...". Ik heb er naar geluisterd en een aantal mooie exemplaren gevangen. Dit is er één van.
Herfstkleuren, herfsthond, herfst hier en herfst daar... Er komen nogal wat herfstbeelden voorbij op alle mogelijke fotopagina's dezer dagen. Ik heb er uiteraard ook weer enkele geschoten tijdens de dagelijkse wandeling maar er was nauwelijks iets origineels bij dus koos ik weer maar eens voor een foto van mijn beste vriend. Ik was 'm trouwens enkele keren kwijt tijdens het fotograferen vandaag, zo goed lag ie meestal gecamoufleerd tussen de herfstbladeren. Ook hier deed ie zijn best om niet op te vallen maar deze keer kon ik er niet naast kijken.
Ik weet niet of ik dit een stilleven mag noemen. Deze verzameling glazen kommen en objecten leek me alleszins interessant genoeg om er mee aan de slag te gaan en wat met licht te spelen. Een van de hobby's van onze goede vrienden Trees en José is het maken van allerlei constructies door o.a. in de kringwinkels aangekocht glaswerk te stapelen, te lijmen en tot kunstwerkjes om te vormen. Een simpele zaklamp achterin tussen de groeiende creaties volstond voor voldoende licht om me de gelegenheid te geven met een lange sluitertijd dit beeld te schieten. Zwart wit leek me ook hier vanzelfsprekend.
Op bezoek bij vrienden in Nederland. Trees en José uit Schijndel kennen we al meerdere tientallen jaren en ondanks het feit dat we elkaar de laatste tijd niet meer zo vaak bezoeken als vroeger nemen we telkens we elkaar zien de draad meteen weer op. Ook vandaag was het weer als vanouds. Ze hadden lekker gekookt, we hebben gepraat over vanalles en nog wat, iets gedronken en genoten van de gezelligheid, de vriendschap en de prachtige inrichting van zowel de woning als de tuin. Zoals bijgaande opname bewijst is die ook bij nacht het fotograferen waard.
Bij het begin van de week van de senioren was er een feestmiddag en de foto's die ik gemaakt had van de bewoners werden ten toon gesteld in de gangen van Hoevezavel. Bij het binnenkomen had ik samen met het vrouwke en Phaido alles al eens goed bekeken en ik was er best tevreden mee. Toen we in de zaal zaten te genieten van de aangeboden show en enkele versnaperingen kwam plots Ellygorett, een vriendin die we al lang niet meer gezien hadden, er bij zitten. Het vrouwke ging nog een rondje foto's kijken doen met haar en Phaido bleef bij mij liggen. Zo lang hij kon bleef hij het vrouwke evenwel in de gaten houden door het vensterglas. Ik had zoals altijd de camera binnen handbereik en ik kon enkele leuke beelden schieten. Deze opname, toen medevrijwilliger Marc en vriendin Phaido zagen liggen vond ik dubbel leuk.
Ook vandaag kies ik voor een foto die ik stiekem met die kleine RX100 kon maken.
Bea is een schatje. Ze was tot vandaag eigenlijk met vakantie in Spanje maar ze is bijna rechtstreeks van het vliegtuig naar het OC in Lichtaart gekomen om toch nog de laatste uren van ons fotosalon mee te pikken. Ik heb haar enkele keren van uit de heup in beeld genomen en de beelden vielen me niet tegen...
Morgen dag 1 na het salon... andere fotomogelijkheden mag ik hopen...
Allerheiligen viel dit jaar op een vrijdag en dat was bijzonder ongelukkig bij de organisatie van ons fotosalon. We hadden er dan maar voor gekozen te openen op vrijdag en zondag en de receptie te organiseren op zaterdagavond. Zaterdag middag was de zaal dus helemaal vrij en ik had van de gelegenheid gebruik gemaakt om een geocache-event te organiseren in de fotosalon-locatie. Ondanks het mindere weer werd het best een succes. Gelukkig had ik een aantal lieve dames bereid gevonden om het randgebeuren draaiend te houden. Van links naar rechts schoondochter Sofie, Annemarie, halve trouwboek van cachemaatje Jackie en last but not least mijn eigen schatje wilden na afloop graag even mee op de foto met ondergetekende.
De eerste dag van ons fotosalon zit er op en ik meen dat we het gerust een vet succes mogen noemen. Na afloop is het niet abnormaal dat er nog wat wordt nagepraat en nagenoten met een versnapering. dat die meestal in de buurt van een tapkraan wordt gevonden is ook vrij logisch. Enkele clubleden en de huisbewaarder van het OC houden een gezellig sluitingsritueel in ere.
Het fotosalon staat nu echt vlak voor de deur. Morgenvroeg om half elf verwachten we de eerste bezoekers. We zouden gisteravond al met de opbouw beginnen maar het liep even fout met de panelen waarop we onze foto's tentoonstellen. Pas deze morgen waren die beschikbaar en dus was het nog de ganse dag stressen. We hebben het gehaald, panelen, belichting, ophangen van de foto's, de zaalinrichting en -versiering, kortom het werd weer een prachtig stukje teamwork. Bijgaande foto is gemaakt rond het middaguur, toen de panelen net opgebouwd waren maar alles wat daarna moest gebeuren, en dat was het belangrijkste, nog als een dreigende deadline boven ons hoofd hing.
Het is herfst en dan maak je als fotograaf herfstfoto's. De kleuren worden steeds maar mooier en ik geef het toe, in Photoshop kun je ze nog net iets mooier maken. Deze dreef drong er redelijk overtuigend op aan om gefotografeerd te worden. Het bord "Privaat" rechts heeft bij mij eigenlijk meestal een omgekeerde werking, dan wil ik net mijn eigen tegendraadsheid volgen en enkele honderden meters toch die kant op wandelen. Ik had vandaag evenwel nog zoveel andere dingen te doen dat ik voor één keer maar eens gewoon de regels gevolgd en de foto hier gemaakt heb.
Zowel het vrouwke als ikzelf waren de ganse dag druk bezig. Na de ochtendwandeling had Phaido de hele dag ons gemeenschappelijk nestje voor zich alleen. Het vrouwke was naar Lommel en Peer om graven te fatsoeneren en te voorzien van chrysanten en bloemstukjes, dat hoort zo in deze tijden... en zelf was ik samen met mijn geocachemaatjes bezig met een proefloop en de laatste aanpassingen voor de reeks die ik aanstaande zaterdag zal presenteren tijdens het geocache-event. Voeg daarbij de voorbereiding van het fotosalon van onze club dan begrijp je dat het stressen is dezer dagen.
Vanavond zijn we samen dan maar een hapje gaan eten bij La Torre, een van onze favoriete restaurants. Na zulke drukke dag ook nog koken leek ons geen goed idee. Ik ga de geconsumeerde natjes en droogjes hier niet opsommen maar het was alleszins dik in orde. Tussendoor heb ik ook nog even een sfeerfoto gemaakt met mijn schatje op het voorplan.
Het staat de bezoeker van deze pagina vrij om te geloven of niet te geloven. Maar de foto bewijst dat het in de krant stond (of niet?) en dan zal het wel waar zijn zeker... Ik mag hopen dat met het formaat dat bloggen punt bee ee toelaat tenminste de titels nog leesbaar zijn. Ik heb dus een klein vrouwke gevangen met een Duvelglas... wel handig dat ik dat meestal wel binnen handbereik heb...
Alle gekheid op een stokje: bij deze heb ik weer stiekem een beetje reclame gemaakt voor het fotosalon van onze club volgend weekend.
De weermannen en -madammen hadden ons dan wel een natte en koude zondag voorspeld, maar al bij al viel het nogal mee in onze Kempen. Vooral na de middag werd het steeds maar beter en toen wij op de markt in Herentals geparkeerd waren en ik me omdraaide zag ik dit beeld. De lakenhal en de gebouwen rond de markt spiegelen in de blinkende overkapping van de bushalte. Dit kon ik niet laten liggen natuurlijk. Alweer een toevoeging aan mijn verzameling spiegelingen, al is dit wel een zeer a-typische.
