een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
06-10-2019
06 oktober Dag van de klant
Een dag te laat , ik weet het wel, de dag van de klant was gisteren maar ik ben vandaag de ganse dag bezig geweest met wat fotobewerkingsachterstand weg te werken en van fotograferen is weinig in huis gekomen, begrijpelijk met dit weer trouwens. Ik val dus weer terug op iets van gisteren. Ik was met fotomaatje Alex naar het salon van de Herentalse fotoclub Anthony geweest en na afloop wilden wij nog iets gaan consumeren. Een koffietje in een van de zaken in de Zandstraat leek ons een goed idee. Toeval of niet, Leentje, de schattige wederhelft van Alex zat daar ook met koffieplannen. En de dag van de klant bleek daar geen loos begrip... wij werden extra verwend. Een donut bij de koffie kun je nog als vervanging van het traditionele koekje beschouwen maar gratis een stuk taart er bij is meer dan dat. We hebben het ons alleszins laten smaken en ik heb het ook voor de eeuwigheid vastgelegd met de kleine Sony. De scherpte ligt vooraan, op de taart dus en dat was ook de bedoeling. Dat Alex en Leentje ook in de foto geslopen zijn kon ik moeilijk vermijden.
We kennen Anneke al heel lang. Ze is een schat van een meid. Toen ze een jong meisje was heeft ze een ongeval gehad en sindsdien is ze op veel gebieden behoorlijk minder valide. Toch blijft ze een zonneke voor ieder die haar kent en als er ergens een feestje is dan wil ze ook graag de microfoon ter hand nemen om enthousiast enkele van de liedjes die ze kent ten gehore te brengen. Na afloop, als ze het terechte applaus in ontvangst neemt, groet ze als een echte diva en eigenlijk is ze dat ook binnen haar mogelijkheden.
Ik heb de foto in zwart wit omgezet omdat de kleuren van de podiumverlichting echt vreselijk lelijk waren - en ik was niet alleen in die beoordeling - ... in zwart wit heb je daar verder geen last van.
We zitten volop in pré-salon modus met onze fotoclub. Vandaag reed ik naar Kinrooi om de bestellingen van passe-partouts en plakkarton op te halen bij Arto. De weg ernaar toe ken ik ondertussen vrij goed en telkenjare kom ik door het mooie natuurgebied 't Hasselterbroek. Vorig jaar was ik er al eens gestopt om een foto te maken, en deze keer gunde ik mezelf een iets meer uitgebreide wandeling. Ik wilde de prestaties van die kleine Sony RX100 ook wel eens uittesten bij landschaps- en natuurfotografie. Een van de fijne eigenschappen van dat ding is het feit dat ie een kantelbaar scherm heeft en dat ik niet meer plat op de buik moet als ik eens uit een extreem laag standpunt wil schieten. Dit beeld is daar een erg goed voorbeeld van. Mijn voorkant is helemaal proper gebleven tijdens deze opname.
Een keer per jaar worden wij, vrijwilligers door de directie en het personeel van de Lommelse zorgtehuizen Hoevezavel en Kapittelhof in de bloemekes gezet. Vandaag waren wij uitgenodigd op het vrijwilligersfeest. Hoeft het gezegd dat het genieten geblazen was.
Bubbels om te beginnen, dan een heerlijke maaltijd overgoten met wat je ook maar verlangde en daarna een portie leuke dansmuziek, ambiance en gezelligheid.
Bij het nagerecht had ik de kleine Sony camera toevallig net binnen handbereik en op de goede plaats liggen toen het vrouwke, die een beetje chocolade-verslaafd is, toonde dat ze klaar was voor de aanval.
Rood met witte stippen... Vliegenzwammen, ieder jaar staan de ikonische paddestoelen te pronken in het gras voor huize Pol en Josee. Het is weer die tijd van het jaar en ik had ze genegeerd tot nu toe. Toen we vanavond terug kwamen van Lille, waar we een laatste groet waren gaan brengen aan de overleden moeder van fotomaatje Alex, vond ik de tijd rijp om ze eens op een andere manier in beeld te brengen. Paddestoelen en nachtfotografie... een ietwat bizarre combinatie, en dan nog wel zonder flits. Het vrouwke hield de zaklamp op dit mooie exemplaar gericht en ik moest alleen maar afdrukken.
Het is alweer oktober, de maand van de mooie kleuren en van de ... pompoenen!!! Het vrouwke heeft al heerlijke pompoensoep gemaakt, ik mag hopen niet de laatste keer dit jaar, en in onze pompoenengemeente Kasterlee maken we ons weer op voor de pompoenmarkt, de pompoenweging, het pompoenschieten en de pompoenregatta. De dorpskernen van de drie deelgemeenten zijn ook pompoengewijs versierd en vandaag kon ik al een Lichtaarts tafereel in beeld nemen toen ik even in de buurt van het OC en het Bobbejaan Schoepenplein moest zijn.
Vanaf morgenvroeg starten de werkzaamheden om het traject van de N123 door het centrum van Kasterlee te verleggen. Het Marktplein zal er in de toekomst helemaal anders gaan uitzien. Ik ben daarom deze avond nog eens naar Kasterlee gereden om een laatste avondfotografiesessie aan het plein te besteden maar... het is daar kermis geweest verdorie en aan een plein vol wanorde en afbrekende foorkramers is geen foto-fun te beleven. Ik heb dan bij thuiskomst ons eigen nestje maar eens bij nacht vastgelegd. De bloemekes staan er nog mooi bij en de wijnranken zijn nog ingepakt in netten om ze tegen de vogels te beschermen. Dat was nodig ook want langs de zijkant van het huis, waar geen netten waren zijn alle trossen volledig geplunderd.
In de jaren zestig van de vorige eeuw vormden we samen een bandje, "The Lonely Boys", jong, wild, mooi en de schrik van moeders met loslopende dochters. Vanaf 2000 ongeveer deden we jaarlijks een reunie met een optreden, een CD, een DVD en alles er op en er aan. Sedert onze Amerikaanse bassist Jack, drie jaar geleden alweer, veel te vroeg van ons heenging was live optreden er niet meer bij maar de jaarlijkse reunie-traditie zetten wij verder. Het is ondertussen geëvolueerd naar een culinaire eet- en drink partij en het quintet is een kwartet geworden maar Jack is er in gedachten nog altijd bij als we telkenjare ook weer op de foto vastleggen hoe goed we er nog altijd uitzien.
Het hoeven niet altijd foto's zijn die ik zelf maakte. Ik wil vandaag een opname tonen die ik uit een reeksje haalde dat me in de loop van de dag werd toegestuurd door fotomaatje Alex. Die was deze week ook van de partij tijdens de fotoshoots in de Lommelse rusthuizen, en Alex kennende maakte hij regelmatig foto's van alles wat er rond hem gebeurde. In dit beeld gaat het helemaal niet over compositie of zo, het is een erg druk tafereel, maar documentair vind ik het interessant en ik ben blij dat ik het bij mijn verzameling mag voegen. Je ziet hoe het er soms aan toeging om ook de moeilijke gevallen zo voordelig mogelijk in beeld te krijgen. Met zwarte doeken wordt de speciale rolstoel bekleed, het personeel probeert de bewoner min of meer recht te zetten en de aandacht te trekken zodat de ogen tenminste even open zijn en ik zit op mijn knieën om van uit de juiste hoek op het goede moment af te drukken.
Juul is een populaire hondennaam blijkbaar. Zelf hebben we regelmatig een Juul in huis, de woef van onze zoon, we mogen op z'n tijd fungeren als oppas namelijk. Toen we deze namiddag even op bezoek waren bij Jean - Slits - Van Hout in Lommel Kolonie bleek daar ook een verse viervoeter rond te lopen, je raadt het al: Juul. Zijn vorige hond heette ook Juul trouwens...
Ik wilde natuurlijk de speelse, al flink uit de kluiten gewassen pup graag fotograferen en toen ie heel even stil over het hek stond te kijken heb ik afgedrukt.
Ongeveer 200 bewoners van de Lommelse zorgtehuizen Hoevezavel en Kapittelhof kreeg ik deze week voor de lens. Twee dagen lang werkten we ons in het zweet om ze er allemaal zo goed mogelijk te laten uitzien. Fotomaatje Alex, die de digitale foto's ter plekke meteen bewerkte en afdrukte en die zijn flitsinstallatie had meegebracht en ikzelf, we wilden ook wel een herinnering overhouden aan dit gebeuren en daarom duwde ik de camera even in de handen van Peter, verantwoordelijke van het animatieteam. Die deed voorbeeldig wat er hem gevraagd was, drukte enkele malen op het knopje nadat wij in een kader waren gaan postvatten en het resultaat wil ik bij deze delen.
Het merendeel van onze vrienden en volgers weet niet wat een oetel is denk ik. Een groot deel van onze muzikale carriere hebben wij voor een impressario uit het Nederlandse 's Hertogenbosch ( Den Bosch ) gewerkt en daar is dit beestje zowaar het gekoesterde stadssymbool. De stad heet met carnaval dan ook Oeteldonk, en ik hoef verder toch niet meer te vertellen dat oetel synoniem is van kikker?
Dit exemplaar, gevangen ( met de RX 100 ) tijdens de ochtendwandeling had niet erg veel water meer om te badderen in de plas, een beetje logisch met de droogte van de laatste tijd, maar het ziet er naar uit dat er beterschap komt. Deze avond was het alvast veel natter.
Uiteraard was Phaido gisteren tijdens de fotoshoot er ook de ganse dag bij. Niet dat hij actief meewerkte, bij portretfoto's hoeft ie niet mee in beeld he. Hij was er gewoon en dan merk je hoe makkelijk hij vrienden en vriendinnetjes maakt. Iedereen maakte wel even tijd voor hem en er waren er zelfs die bij hem gingen liggen om even te knuffelen, Chris als notoire dierenvriend voorop natuurlijk.
Ik richt de camera ook wel eens op andere onderwerpen dan die welke mij gevraagd worden en het randgebeuren trekt tussendoor ook mijn aandacht. Omdat ik vandaag de ganse dag zoet was met de nabewerking - en ik ben er nog bijlange niet doorheen - val ik dus bij deze terug op een van die terloopse shots. Een lieve, beetje gekke dierenvriend en een gelukzalig genietende woef... Chris en Phaido.
Ieder jaar wordt er mij gevraagd alle bewoners van de Lommelse zorgtehuizen Hoevezavel en Kapittelhof te fotograferen. Samen met fotomaatje Alex die een belangrijk deel van de technische ondersteuning voor zijn rekening nam gingen we vanmorgen in Hoevezavel aan de slag. Bij de 120 senioren kreeg ik voor de lens en het werd weer een prachtige serie. Ik sta nu al te popelen om de tentoonstelling te zien tijdens de week van de senioren. Ik zou er enkele tientallen kunnen tonen als illustratie en de keuze als foto van de dag is dan ook louter toevallig...
We hebben een mooi geocache-rondje gefietst in de buurt van het Nederlandse Leende. De Leenderheide en alle bos- en natuurgebieden in die omgeving zijn echt de moeite waard. Ergens onderweg zag ik deze koebeesten een water oversteken. Knal tegenlicht... dus die kleine RX100 VI wilde ik nog maar eens op de proef stellen... Dat ding blijft me verbazen.
Of het nu echt koebeesten dan wel waterbuffels zijn blijft een open vraag natuurlijk.
Altijd maar met die zware full-frame spiegelreflexen op stap, een mens gaat zich daar vragen bij stellen. Ik heb daarom gisteren samen met fotomaatje Alex nog eens een retourtje Antwerpen gedaan. Ik wilde me bij Grobet een Sony RX100 VI gaan aanschaffen, een superieur toestelletje, niet groter dan een pakje sigaretten, met prestaties die dicht in de buurt komen van de prof-toestellen. Niet dat ik de Canon 5D Mk IV nu afzweer, maar om te gaan wandelen, fietsen en altijd in mijn jaszak te hebben vond ik dat een verantwoorde investering. Dat dit dichter bij huis, in Turnhout bij Camera Express ook kan hoor ik U zeggen... ? Daar zet ik geen voet meer binnen, de reden vertel wel eens als het mij persoonlijk gevraagd wordt.
Soit... Vanzelfsprekend was er ook een wandeling langs de gekende Antwerpse highlights gepland om dat ding meteen eens goed uit te testen. Zowat half Antwerpen wordt op het ogenblik gerenoveerd, hersteld of opgekalefaterd, de kathedraal, de leien, de straatjes rond de Groenplaats en ook het Steen. Van op een, bij fotografen welbekende plaats, waar je een mooi overzicht hebt kon ik dit monument voor de zoveelste keer in beeld nemen, deze keer in de steigers weliswaar. De lantaarn die daar aan de rechterkant altijd in beeld kruipt heb ik voor de gelegenheid even weg gekloond.
Er zat een zweefvliegachtig insect nectar te verzamelen op een van de mooie grote gele bloemen voor ons huis. Ik was er met de camera in aanslag naar toe geslopen en had 'm al enkele keren op mijn geheugenkaartje gezet. Toen ik nog wat dichter wilde ging ie er vandoor, net op het moment dat ik afdrukte. Vleugels gespreid en achterpoten gestrekt, al los van de bloem, de take-off van deze kleine buurman is bij deze ook vastgelegd.
We hebben deze morgen een lange boswandeling gemaakt en ik heb enkele foto's gescoord die er op lijken te wijzen dat de herfst nu toch wel erg dichtbij is, wat paddestoelen, verkleurende bladeren en een gigantische boomzwam... maar mijn keuze als foto van de dag is deze keer een beetje eigenzinnig. Ik hou nu eenmaal van beelden met een erg kleine scherptediepte. Zolang er ergens in de foto een onderdeel, hoe klein ook, scherp genoeg is om de blik aan te trekken, mag al de rest in een liefst mooie onscherpte zitten. De opname die ik bij deze wil tonen voegt daar nog mooie tinten en typische, door het grote diafragma veroorzaakte lichtartefacten aan toe. Het is bijna een abstract werk geworden en, moet ik het herhalen... I like it!!!
In de loop van de namiddag was ik in Herentals bij fotomaatje Alex en voor ik naar huis reed wilde ik graag nog wat scoren voor de dagelijkse blog. De omgeving van het kanaal en de jachthaven leek mij een prima jachtterrein en al snel kreeg ik deze reiger in de gaten die aan de overkant tegen de oever aan het spieden was of ie geen visje kon verschalken. Ik heb enkel shots er aan gespendeerd en dit bleek de meest geslaagde.
De Renault Caravelle is ondertussen meer dan 60 jaar oud en het model dat bij garage Pashuysen stond te pronken heeft anno 2019 nog niks aan schoonheid ingeboet. Of dat bij de Brigitte die ook in de foto's staat mooi te wezen ook het geval is, is maar zeer de vraag. Ik kon alleszins niet aan de verleiding weerstaan om beide blikvangers in één beeld te vatten. Of ik mij bij deze bewerking heb laten inspireren door Andy Warhol? Mwa... onrechtstreeks misschien een beetje... De witte is de originele.
