een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
25-08-2019
25 augustus Verkoeling
Het was warm vandaag, heet... Het fiets-geocache-rondje "Baols toerke" in en rond de twee-landen gemeente Baarle was redelijk lang en de horecazaken waar je afkoeling kunt vinden langs het parcours waren erg schaars gezaaid. Als we er dan toch een vonden hadden ze niks alcoholisch en zijn we maar doorgereden, terend op de meegebrachte ( ook niet alcoholische ) drank. Maar vroeg of laat raakt die ook op en dan steekt het lot plots een handje toe. De plaatselijke landbouwersgilde had op diverse plaatsen gratis douches geïnstalleerd voor de oververhitte fietsers en daar hebben wij gebruik van gemaakt. Bij dit rondje sproeier staan Annemarie en Jos er onder. Ik kan het beamen: heerlijk !!!
Ik ben deze avond min of meer tegen de grenzen van wat tegenwoordig fotografisch mogelijk is aangelopen. Ik had de boys van Common Strangers, het bandje van neefje Nick, al een tijd niet meer bezig gezien en ze traden op in de Irish Pub in Weert. Daar ben ik goedgemutst naar toe getogen in de hoop weer een mand goede shots mee te brengen.
Ontgoocheling. Het was daar zo donker als de nacht. Je verwacht toch dat er bij een optreden minimaal enkele spots op het podium gericht zijn maar niks daarvan. Omdat ik vertrouwde op mijn 5D Mk IV had ik geen opzetflitser meegenomen en liever enkele lichtsterke lenzen in mijn fototas gestopt. Foutje...
Uit bijgaande foto zou je kunnen concluderen dat het allemaal nogal meeviel maar die is eerst al flink opgelicht tijdens de Raw-conversie en daarna heb ik er ook nog wat Nik-filters op los gelaten. Een beetje ruisreductie vond ik ook nog gepast, niet te veel want dat gaat altijd ten koste van de scherpte. Ik ga dit waarschijnlijk nooit afprinten op A4 formaat maar om te bekijken op een smartphone schermpje is dit misschien wel geschikt.
Er is me door landschapfotografen al zo vaak verteld dat je 's morgens vroeg de mooiste foto's maakt dat ik het zelf ook wel eens wilde proberen. Het oud stort in de buurt van het Zilvermeer in Mol is een locatie die ik al een beetje kende omdat ik er lang geleden ooit een mooi multi-cache rondje kon tot een goed einde brengen. Gisteren na het kermisbezoek met de bewoners van Hoevezavel was ik even gaan kijken of het er nog altijd even mooi was en... of de heide er in bloei stond. Die twee vragen bleken positief beantwoord te worden en dus ben ik deze morgen op een voor mij waanzinnig vroeg uur uit de bedstee gekomen. De weervoorspellers hadden de mogelijkheid van ochtendnevel vermeld en dus stond ik vóór achten al ter plekke... Voor nevel was dat al bijna te laat merkte ik. Toch heb ik de nodige mooie shots kunnen scoren en bij deze toon ik er hier graag eentje van.
Ook voor de bewoners van Hoevezavel is het kermis. Traditiegetrouw gaan we tijdens de grote augustus kermis op donderdag wandelen naar café de Kroon en daarna maken we een rondje tussen de foorkramen. Heidi, een van de lieve dames van het animatie-team was zo vriendelijk even mijn taak als rolstoelduwer over te nemen en zo kon ik toch snel enkele foto's schieten. Dit is er een van.
We waren vandaag weer op bezoek bij onze terminale vriend Derk in Tilburg. De geboorte van zijn kleindochter Amélie, ondertussen alweer bijna één jaar geleden, was toen een doel voor hem. Haar eerste verjaardag is nu een nieuw doel, en Derk kennende leeft ie zich daar ook weer naar toe.
Amélie was er ook vandaag en dat ik haar een tijdje door het visier van mijn camera bekeek en dat ik regelmatig afdrukte mag geen verwondering baren toch? Ik had de 50 mm op de camera gezet en daarmee maak je portretfoto's zoals ik ze zelf graag heb... Diafragma 1.6 had ik ingesteld en de scherptediepte wordt dan wel erg klein. De ogen zijn scherp en in hetzelfde vlak nog wel enkele details... meer is er niet nodig vind ik. De achtergrond wordt vervaagd en rustig, vraagt nauwelijks aandacht en de geportretteerde blijft voldoende herkenbaar. Ik geef toe dat er andere meningen zijn over portretfotografie maar hier ben ik zelf blij mee.
50 mm - f 1.6 - 1/400 - ISO 800 ( in de woonkamer, geen flash )
Ik ben niet meteen een auto freak, iemand die kickt op blinkie blinkie en peekaa peekaa. Een auto is voor mij een gebruiksvoorwerp en ik probeer dus ook altijd de aanschaf ervan zo doelmatig en zo functioneel mogelijk te doen. Toch heb ik uit lang vervlogen tijden wel enkele natte dromen over gehouden. Een oude Porsche bijvoorbeeld heb ik ooit op mijn verlanglijstje gehad, niet in de zestiger jaren toen het merk ineens de wereld verbaasde met de 911, de oer-Porsche, maar toen die oer-Porsches old-timers werden in de negentiger jaren heb ik wel eens stiekem overwogen of dat mijn mid-life-crisis zou kunnen vermijden. Ik zou er nu niet eens meer aan denken... mijn lijf daarin wurmen lijkt me een onbegonnen zaak. Maar als ik dan onverwacht zulke beauty zie staan op de parking voor frituur het Blokske steken die oude sympathieën toch weer even de kop op en dan haal ik mijn fototoestel boven.
19 augustus De fly over tijdens het blauwe uurtje.
Op de terugweg van Westerlo iets over negen vanavond reed ik in de buurt van Geel Punt en toen ik in de verte het fly-over complex zag opdoemen was er een stemmetje in mij dat riep: "blauwe uurtje, blauwe uurtje...". Ik had toevallig (?) de camera met de 16-35 er op en mijn statief in de wagen liggen en ik heb een parkeerplaats opgezocht in de buurt van het Vivaldi hotel. Een half uurtje rondlopen leverde enkele mooie shots op. Dit is er een van.
Omdat ik weet dat er volgers zijn die geïnteresseerd zijn in de exif-gegevens wil ik die graag meegeven.
Canon 5D Mk IV - 16-35 bij 35 mm op statief - ISO 100 - f 18 - 30 sec.
Ze krijgen alweer kleur en ik merkte dat de vogels er al verdacht veel aandacht aan beginnen te geven. Het is dus hoog tijd om weer maar eens wat netten over onze ranken te hangen, da's iets voor morgen. Ondertussen kon ik de verleiding niet weerstaan om deze weer veelbelovende trossen in beeld te nemen.
Tja, da's al de derde dag op rij dat er portretfoto's voorbij komen op deze pagina's. Ik probeer de onderwerpen hier zo gevarieerd mogelijk te houden maar soms komt de factor toeval om de hoek loeren... Op bezoek bij het verjaardagsfeestje van zijn grote broer Lander, kon ik Miel, achterneefje van het vrouwke en sinds kort de jongste van de familie, te pakken krijgen. Iedereen wilde hem wel eens in zijn armen nemen en ik had hem ook al enkele keren gefotografeerd. Omwille van de kleurtjes wilde ik hem toen mijn mutsje opzetten. Dat was veel te groot natuurlijk maar gelukkig vond ik een bereidwillige hand om achter zijn hoofdje, helemaal uit beeld, het mutsje een beetje naar de goede afmeting te modelleren.
Het weer was ons goedgezind vandaag. Vrijdag is wandeldag met de bewoners van Hoevezavel en precies deze ene dag was het best aangenaam buiten. Deze twee lieve dames, Jeanneke en Mia, mochten ook weer mee vandaag en voor we vertrokken wilden ze nog eens samen op de foto. Zoiets laat ik me geen twee keer vragen.
Wat een trieste dag. Het begon eigenlijk allemaal redelijk alledaags, een Belgisch weertje, wandeling, beetje Facebook, photoshoppen, wat fotograferen, doorwerken aan mijn AV reeks... tot plots dat telefoontje kwam. Derk wilde het me zelf zeggen. Het was emotioneel langs beide kanten... ze stoppen met de behandeling. Na meer dan drie jaar vechten tegen het monster hebben de artsen de laatste hoop weg genomen.
We waren vorige week nog op bezoek in Tilburg en we hadden ook wel gezien dat het weer een stuk minder goed ging met Derk maar dit hadden we toch niet voelen aankomen, zeker niet als je zijn strijdlust, het optimisme en zijn onverzettelijk vertrouwen kent. Helaas leeft ie nu nog enkele weken verder in de wetenschap dat het snel voorbij zal zijn. Ze hebben hem geen hoop meer gegeven...
Vorige week wilde hij nog graag poseren met het vrouwke, ik koester de foto nu... Snel nog eens naar Tilburg voor hij helemaal aftakelt... of ik dan nog aan fotograferen toekom weet ik niet, het zal alleszins zwaar zijn.
Ze hebben de slogan waarschijnlijk verkeerd geïnterpreteerd, deze dametjes. "Neem wat meer de fiets" hebben ze verstaan als "Neem met meer de fiets"...
Ik was ook vandaag weer met het vrouwke mee gereden naar Herentals, shoppen interesseert me nauwelijks maar ik wilde wel wat wat met de camera rondlopen in de buurt terwijl zij winkel in, winkel uit liep. Ik had de 70 - 300 op mijn toestel zitten omdat ik eigenlijk halvelings hoopte op enkele leuke shots bij de skate-piste. Toen ik luid en vrolijke gekir achter me hoorde had ik ruim de tijd om achterom te kijken en de camera in stelling te brengen om een drietal vrolijke fietsgebruiksters in beeld te nemen toen ze voorbij gefietst kwamen. Even had ik mijn bedenkingen bij de draagkracht van hun voertuig maar al snel realiseerde ik me dat mijn fiets onder mijn gewicht het toch ook redt en dat is waarschijnlijk niet zo veel minder dan het gecombineerde gewicht van de dames...
Ik post wel eens iets op Facebook en ik ben daar ook lid van enkele groepen rond fotografie. Zo is er een groep - met een woordspeling: The Blues - waar je foto's post die opvallende blauwaccenten en/of -tinten bevatten. Ik zag mijn kans schoon in Hidrodoe, het educatieve doe-center in Herentals met allerlei experimenten en opstellingen rond "water". Dit blauwe balleke ging omhoog op een waterstraal en net voor het er af totterde kon ik 'm nog net te pakken krijgen. Ik zet dit natuurlijk ook in de Facebookgroep.
Er is een verschil tussen een kenner en een liefhebber. Wat bloemen betreft ben ik een liefhebber. Dat ik de naam van deze kleine schoonheden boven deze blog kan schrijven heb ik aan het vrouwke te danken, die is naast liefhebber ook kenner. Vorige week is ze even naar het tuincentrum geweest om de bloembakken te vullen met deze tot laat in de herfst bloeiende pracht. In functie van afwisseling in de plaatjes die ik elke dag presenteer had ik vandaag de macro 90 mm op mijn toestel gezet en na enig getwijfel omtrent welk onderwerp ik nu weer eens in beeld zou nemen kwam ik terecht bij... juist ja... frisse begoniaatjes.
Ik moet vandaag weer terug vallen op de rijke oogst van gisteren. Niet dat ik vandaag niks gefotografeerd heb maar er zat weinig wereldschokkends bij. Ongeveer 500 foto's had ik meegebracht uit ons bezoek aan de dodentocht in Bornem. Daar waren uiteraard nogal wat dubbels bij... ik heb bij dergelijke evenementen mijn toestel meestal op burst mode staan en als ik afdruk maak ik 2 of 3 opnames en daar selecteer ik het beste moment uit. De onscherpe beelden gaan meteen de vuilbak in en de overblijvende opnames haal ik dan door de Raw converter. Daarna selecteer ik de kwalitatief mindere opnames ook weer richting vuilbak. Daar ben ik het grootste deel van de dag mee bezig geweest en uiteindelijk heb ik 97 leuke foto's over gehouden. Gisteren had ik er al eentje op deze blog getoond en enkele andere op Facebook. Vandaag put ik uit het randgebeuren.
Terwijl wij langs de Schelde liepen tussen de dappere wandelaars was er op de Schelde zelf ook de nodige activiteit. Regelmatig kwamen er speedboten voorbij gestoven met telkens 2 waterskiërs er achter. Ik denk dat het een wedstrijd was of misschien ook wel gewoon een training in clubverband. Er waren alleszins meerdere boten en skiers. Puur recreatief was het zeker niet. Op dit punt waar wij een tijdje de deelnemers aan de dodentocht fotografeerden keerden de boten en uiteraard heb ik daar de camera ook enkele keren op gericht.
De dodentocht in Bornem, de beruchte 100 km-tocht waar wij al enkele van onze vrienden hebben zien falen, wilden wij vandaag ook wel eens zelf aan den levenden lijve ervaren. Niet dat wij ook maar enige ambitie hadden om aan dergelijke zotternij deel te nemen, maar gewoon kijken en fotograferen vond ik al interessant genoeg. We hadden Branst bij Bornem als uitvalsbasis gekozen, vlak bij het allerlaatste controlepunt en ongeveer 5 km van de eindstreep. We gingen er van uit dat op dat punt en in de loop van de namiddag, na meer dan 16 uur marcheren, de dramatiek wel naar een climax zou gaan. Het aangename aan het aangename koppelend hebben we in Mariekerke ook nog genoten van waar Mariekerke gekend voor is... ( iemand ? ) en op de terugweg zag ik het vrouwke en Phaido die aansluiting hadden gevonden bij een groepje dapperen. Nog eens... wij hebben de 100 km niet gewandeld, hoewel de bijgevoegde foto dat zou kunnen laten vermoeden.
Ik blijf nog even bij de grote diafragma's en de kleine scherptedieptes, maar deze keer met een iets meer toegankelijk onderwerp. We waren op bezoek bij onze vriend Derk in Tilburg. We hebben samen veel muzikale strijden gestreden. Hij was jarenlang de vaste geluidsman bij ons bandje en sedert er drie en half jaar geleden bij hem kanker werd vastgesteld is ie bezig met een andere strijd. Het gaat niet goed met hem en dat ie nooit meer geneest weet ie zelf ook wel. Het was dus een redelijk emotioneel bezoek. De huispoezen waren vaak een welgekomen afleiding als het soms wat heftiger werd. Deze schoonheid wilde graag voor me poseren en ik heb er de 50 mm met diafragma 1,8 op los gelaten.
Ik had vandaag de Sigma 50 mm - F 1,4 op mijn toestel gezet om aan de wandel te gaan. Dat vind ik sowieso een van mijn fijnste lenzen. Ik was van plan wat details te fotograferen, bladeren, bloemen, takken... en zo, met een kleine scherptediepte en als het ff kon met een mooie rustige bokeh in de achtergrond. Deze verdorde struik diende zich aan en daar heb ik dit beeld van geschoten. Het was even experimenteren voor ik de instellingen vond die het resultaat gaven dat ik voor ogen had. De exif gegevens geef ik graag mee: f 3,2 - ISO 320 - 1/250. Qua sluitertijd wilde ik zeker niet langer, uit de hand met een licht bewegende struik leek me dat echt wel het minimum. Misschien dat het diafragma iets groter had gekund voor nog wat minder scherptediepte en ik zou dan ook de ISO waarde nog wat terug kunnen halen, maar da's praat achteraf... Ik doe het er voor. je houdt er van of niet...
De biefstuk staat te rijpen in deze weide in de Smallebroeken. De dames staan te smikkelen dat het een lieve lust is en ze hebben hun meest attractieve kant naar de toevallige passanten gedraaid. Geef toe heren, een vrouwenkontje trekt makkelijk de aandacht. Ik ben de eerste om toe te geven dat ik er ook niet ongevoelig voor ben. Als ik er dan vier op een rij zie dan kan ik niet anders dan de camera boven halen...
Heerlijk fietsweer vandaag en dan hoef je mij niet te pramen. We zijn vandaag weer richting Viersel getogen om alle geocachen, die we eergisteren niet gevonden hadden wegens tijdgebrek, alsnog op ons palmares te schrijven. Dat het daar zalig fietsen is wisten we inmiddels. In de buurt van de finale van een erg leuk rondje kreeg ik de brug in de gaten. Ik heb iets met bruggen, dat moge inmiddels geweten zijn, het gebeurt wel vaker dat er hier een voorbij komt. Veel mensen van onze generatie hebben duistere herinneringen aan dit exemplaar. Het is inmiddels meer dan 40 jaar geleden dat de brug van de E 313 over het Netekanaal instortte tijdens een mistige nacht, nauwelijks 8 jaar nadat ze in gebruik genomen was. Ik herinner me het nieuws nog levendig. Ik heb er zelf ook vaak over gereden voor het drama en telkens ik richting Antwerpen rij en ik over de nieuwe brug kom denk ik er weer aan. Nu is "nieuw" anno 2019 niet meteen een passend woord als je er aan denkt hoe snel de eerste versie het begaf... Met de recente gebeurtenis in Genua en bvb de sluiting van enkele Brusselse tunnels wegens lamentabel onderhoud in gedachten begin ik ook hier weer mijn bedenkingen bij te krijgen, zeker als je ziet hoe roestig sommige onderdelen van de brug ondertussen ook nu weer zijn.
