een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
20-04-2019
20 april Breakdance Battle Raw
Het is geen toeval dat er twee opeenvolgende dagen een foto van Pieter, onze breakdance champ, voorbij komt. Tijdens de fotoshoot gisteren had ik gehoord dat ze vandaag naar Marchiennes moesten, ergens in het noorden van Frankrijk, tussen Lille en Valenciennes. Er werd daar een internationale battle ( zo noemen ze wedstrijd in breakdance land ) georganiseerd en de Battle Droids ( da's de naam van de club waar Pieter mee optrekt ) zouden er deelnemen. Toen ik opperde dat me dat wel interesseerde kreeg ik prompt als antwoord dat ze nog een chauffeur zochten. Resultaat een laaaaaange dag met vroeg opstaan en erg laat terug thuis, eigenlijk is het al morgen nu ik dit zit te tikken. Waarschijnlijk is dit niet de beste foto die ik vandaag heb gemaakt, dat zie ik morgen wel. Dit is de eerste waar onze champ goed opstaat, die ik zag nadat ik mijn geheugenkaartje naar de PC had over gezet. Het was nog in de namiddag tijdens de kwalificaties. Ik ben te moe om verder te zoeken en te selecteren nu...
De gegevens dan maar: ISO 1000 - f 3,2 - 1/400 - 50 mm. Voor de foto-leken: Het was binnen, weinig licht dus een groot diafragma met als gevolg een kleine scherpte diepte, de achtergrond is onscherp, de 50 mm lens er op ( de 70-300 of de 85 gaf me niet genoeg ruimte op die positie ), 1/400 sec. leek me het minimum om een aanvaardbare scherpte te krijgen op de fel bewegende Pieter en de ISO waarde stelde ik op 1000, een voor de 5D Mk IV nog meer dan werkbare waarde.
We hebben in de fotoclub behoorlijk wat studiomateriaal ter beschikking en we bouwen we dat ook wel eens op. Deze week hebben we dus weer alle flitskoppen, achtergronden, statieven, softboxen en andere reflectieschermen uit de opslagruimte gehaald, in elkaar geknutseld en de ganse week kunnen alle leden hun gang gaan in de tot fotostudio omgebouwde achterzaal van het OC. Ik heb vandaag van de gelegenheid gebruik gemaakt om de kleinkinderen nog eens voor de lens te halen en uit de gigantische oogst koos ik voor dit beeld van onze breakdance-champ Pieter.
Ik schaam me niet om te zeggen dat ik enkele malen langs de fiets gelopen heb om 'm omhoog te duwen langs een wel erg geaccidenteerd en heuvelachtig parcours vandaag. In het Limburgse Schalkhoven waren we op fietstocht om de multicache Flying Fortress Crash ( GCJFQF ) tot een goed einde te brengen. Onderweg hebben we genoten van alles wat Haspengouw te bieden heeft in dit seizoen maar dit plaatje is toch net anders dan alles wat ik vandaag verwachtte. Dit had ik nog nooit gezien. Onderweg passeerden we langs een katten- en hondenbegraafplaats. Ik hoop dat het formaat toegelaten in deze blog niet te klein is om toch minstens de grotere borden te lezen. Hier kan je dus je huisdier begraven zonder kosten of het te vragen...
Het is het seizoen en je ziet ze meermaals voorbij komen op allerhande foto-gerelateerde sites. Pluizenbollen zijn nog populairder dan de oorspronkelijke paardenbloemen als er gefotografeerd wordt. Ik kon niet achter blijven. Ik moet eerlijk zijn, ik heb 'm gewoon geplukt, eerst heb ik er enkele pluisjes van weg geblazen om een meer interessante inkijk te verkrijgen voor de foto en toen heb ik 'm voor een effen grijs karton gepositioneerd. het extreme vignet heb ik ook toegevoegd in photoshop en zo heb ik er toch een persoonlijke, net iets andere toets aan kunnen geven.
Het was de bedoeling in de loop van de namiddag een fietstochtje te ondernemen maar omdat ik me niet echt lekker voelde veranderde het plan. Het vrouwke wilde wel meegaan met de wagen tot in Turnhout en daar zouden we dan met Phaido een rondje wandelen door het stadspark, we waren er al veel te lang niet meer geweest. Naast de miniatuurspoorbaan, de mooie groenpartijen en de diverse vier- en tweepoters in de dierenweide kon ik op de kruising van de twee hoofddreven het na de tweede wereldoorlog ter ere van de politieke gevangenen opgerichte standbeeld Pro Patria fotograferen.
Het is een traditie geworden. Als het voorjaar wordt en de jonge brandnetels fris groen in de bermen staan langs onze wandelroute is de tijd gekomen om aan een gezond en zuiverend voorjaarssoepje te denken. De dagelijkse wandeling wordt aangevat gewapend met enkele plastic-zakken en pas als we voldoende geoogst hebben gaan we met volle zakken terug naar huis. Dan komen de kookkunsten van het vrouwke weer aan bod om daar een heerlijke soep van te brouwen.
In Nederland zie je langs snelwegen en andere doorgaande wegen vaak allerhande kunstwerken. Als je daar als automobilist voorbij komt heb je meestal niet veel tijd om daarvan te genieten en stoppen mag je al zeker niet. Heel anders wordt dat als je gaat fietsen en je komt op een ventweg langs een doorgaande weg achter langs zo'n kunstwerk gereden. Dan kan je rustig de tijd nemen om dat eens wat beter te bekijken, een geschikt standpunt - in dit geval, ligpunt - te zoeken en dan een foto te maken.
Ik was deze avond met het vrouwke naar de Rockkelder geweest in Balen. Common Strangers zouden er optreden en ik wilde nog eens gaan kijken hoe ze het er op het ogenblik van af brengen. Een meer dan geslaagd optreden mochten we smaken en ook de sfeer in die kroeg vond ik helemaal oke. Ik heb niet alleen maar foto's geschoten van de band maar links en rechts kon ik ook wel enkele typische figuren te pakken krijgen. Deze vrolijke boys zijn metal fans tot in de kist en die wilden graag op de foto.
We waren vandaag in Lommel om de nieuwste telg in het gezinnetje van Kenny, neefje van het vrouwke, en Ellen te gaan begroeten. De kleine Miel is ondertussen al bijna 3 maanden oud en eindelijk lukte het ons in de agenda's een gemeenschappelijk gaatje te vinden. Miel is ondertussen al net iets meer peuter en iets meer knuffelbaar en het vrouwke heeft daar uitgebreid van geprofiteerd. Zelf loop ik natuurlijk altijd met mijn fototoestel te zwaaien en ik heb dan ook graag Miel samen met zijn twee oudere broers Lander en Juul in één beeld gevat.
Ze zijn erg vroeg dit jaar. Gewoon uit nieuwsgierigheid ging ik deze namiddag tijdens de wandeling even naar de plek waar we telkenjare mogen genieten van een heel veld vol meiklokjes, lelietjes van dalen of muguetjes, ze hebben nogal wat verschillende benamingen. Er waren al eerder indicaties dat de natuur vroeg in gang schiet dit jaar. We zijn nog maar begin april maar ze staan klaar om ons te verblijden. Nog enkele dagen en dan spreken we dus over aprilklokjes. Tegenlicht en een extra spinnenweb... vandaag heb ik me weer eens op de grond gevleid voor een laag standpunt.
Het was een beetje friskes en er zat een schraal windje maar het was ook zonnig en de goesting om er op uit te trekken werd me toch te sterk in de loop van de namiddag. Zonder doel vertrok ik met mijn trouwe niet-electrische tweewieler op goed geluk richting Kasterlee. Als je tegen de wind in vertrekt is de kans groot dat ie bij de terugrit, als je al iets meer moe bent, van achter zit was het uitgangspunt. Het is een lange leuke tocht geworden met enkele natte vinger richtingswijzigingen. Ik kwam in Kasterlee, Schoonbroek, de watermolen van Retie, het Prinsenpark, de watermolen van Kasterlee, allemaal erg fotogenieke locaties. Toch koos ik uit de foto-oogst van vandaag voor dit beeld van de onverharde verbindingsweg tussen knooppunt 93 en het Prinsenpark. Het is de weg die belangrijk is en niet het doel, denk daar maar eens over na... Ik word zowaar een beetje filosofisch.
We waren vandaag weer samen aan de wandel, Phaido en ik. Zoals dat meestal het geval is kwamen we ook nu weer langs het oefenterrein van de LRV ( landelijke ruiter vereniging ) Lichtaart. De laatste tijd merken we dat er meer geoefend wordt dan anders, dus wij vermoeden dat er binnenkort wel weer een wedstrijd op de agenda staat. Op het uur dat wij er voorbij kwamen was er helemaal niemand te zien evenwel maar vlak naast een van de springbalken stond een stoel, waarschijnlijk voor iemand die de ultieme gouden tips kan geven, en ik bedacht meteen enkele fotomogelijkheden. Oke, Phaido wilde niet in de stoel... de hele scene zonder Phaido vond ik ook wel het fotograferen waard... maar toen ik hem vroeg om dan maar naast de stoel te gaan poseren deed hij dat gewillig.
Na enkele prachtige wandel- en fietsdagen was het vandaag een stuk minder op weer gebied. Het zal daar wel een rechtstreeks verband mee hebben, ik voelde me vandaag helemaal futloos. Op een korte wandeling met Phaido na ben ik het huis niet uitgekomen. Toch voel ik dan ergens de kriebels ( en de noodzaak ) om te gaan fotograferen. Ik heb de macrolens weer even op het toestel gezet en ben de tuin in gegaan op zoek naar kleine onderwerpen. Bloemekes zijn dan het allergemakkelijkst, die kruipen niet weg als je ze voor de lens haalt. Ook de laurierstruiken staan in bloei nu, misschien iets minder spectaculair dan andere meer kleurige soorten - de bloemekes zijn ook erg klein - maar dat belette me niet daar eens mee aan de slag te gaan. Ik vond dit in eerste instantie maar een heel gewone foto tot ik bij het bewerken op het scherm dat heel kleine spinnetje zag links onder de bloem. Een laurierbloemeke met bezoek... dat maakte het dan weer wél de moeite waard vond ik.
De Groote Heide is een natuurgebied dat zich uitstrekt over een aantal gemeenten in het Nederlandse Noord Brabant en Belgische Limburg. Zo'n 6000 hectare groot is dit een aaneenschakeling van mogelijkheden voor de wandelaar, de fietser, de fotograaf en de natuurliefhebber. Vandaag hadden we een geocachetocht gepland in de buurt van het Nederlandse Heeze en dat hebben we ons niet beklaagd. Uiteraard heb ik weer een geheugenkaartje volgeschoten en het was zeer moeilijk om er een foto uit te kiezen. Dit beeld met een paal die het wandelpad aangeeft in de hoofdrol leek me zeer geschikt.
We gaan binnenkort op clubweekend naar Maren Kessel (Nl) met de fotocollega's van Visueel en ik was dus al begonnen met een en ander voor te bereiden, ook het randgebeuren... enkele extra geocachen wilde ik graag alvast op de to-do lijst zetten. Toen ik in die buurt een erg leuk ogende serie zag die binnen enkele weken gearchiveerd wordt was dat ineens voldoende om mij er toe te overhalen alvast eens te gaan kijken daar, kwestie van wat terreinkennis op te doen.
De cachen bezorgden me het nodige fietsplezier en verder heb ik al enkele fotowaardige locaties genoteerd, o.a. de veerpont naar Alem. Hier zag ik deze twee gele vaartuigen.
De obligate katjesfoto bij het begin van de lente komt dus vandaag voorbij. Ik was in de loop van de dag naar de Noorderkempen getrokken met geocachemaatje Jackie om daar het rondje Vraagheide te fietsen. Ik had daar al wel enkele beelden geschoten maar helemaal overtuigd van de blog-geschiktheid was ik toch niet. Terug thuis gekomen ben ik met Phaido nog even rond de Smallebroeken gaan wandelen en ik had de macrolens op mijn toestel gezet, op zoek naar katjes. Die waren er in alle maten en gewichten maar om er ook nog het goede licht bij te krijgen was al iets moeilijker. Uiteindelijk heb ik toch een beeld waar ik tevreden mee was. De scherptediepte is klein en dat is ook normaal bij macrofotografie, ook de achtergrond is rustig genoeg om de aandacht te laten gaan naar die schaarse scherpe delen. Ikke tevreden...
Ik vertel geen geheim als ik hier zeg dat ik een hondenliefhebber ben. Als ik tijdens een rondje fietsen van de fietsparking het terras van een taverne binnen stap en er zitten twee zulke kanjers langs de poort dan kan ik niet anders dan mijn fototoestel even uit de tas te halen. Dat ze van beton waren maakt niet uit, het is de hartverwarmende aanblik die telt. Bij het bewerken heb ik een beetje gespeeld met de uitsnijding en na lang aarzelen en vergelijken heb ik toch maar gekozen voor de zwart wit versie. Zo vind ik 'm sterker.
We hebben vanavond gezellig getafeld met goede vrienden in Aarschot. Uiteraard heb ik daar ook wel een en ander gefotografeerd maar die beelden zijn toch meer geschikt voor privé gebruik. Ik wilde na afloop dus nog op zoek gaan naar wat mogelijke nachtfoto's om de dagelijkse blog gaande te houden. De markt van Aarschot leek me best een interessante plek. Dit is zeker minder bekend als vele andere oude stadscentra in den lande maar ook hier kun je meerdere prachtige oude gevels bewonderen. Die ene auto die voorbij kwam toen ik mijn toestel met een sluitertijd van 30 seconden had gericht op die gevels vond ik niet eens storen, integendeel.
Het is officieel lente ondertussen maar toch is het ontwaken van de natuur nog niet overal in alle hevigheid losgebarsten. Krokusjes, paasbloemen, Japanse kerselaars, magnolia's en nog wat andere fraaie kleurtjes sieren op veel plekken al wel de wegkanten, tuinen en parken maar op andere plaatsen zie toch ook dat we nog in de overgang van seizoenen zitten. In de Rielen lagen de geploegde akkers te wachten op begroeing en ook de bomen stonden er nog redelijk kaal bij al kon je als je heel goed keek toch zien dat daar nu spoedig verandering in gaat komen.
Dit is ook een foto van gisteren trouwens, vandaag ben ik niet aan fotograferen toegekomen.
Met deze majestueuze eik heb ik wel een bijzondere band. Ik vind 'm prachtig en ik heb 'm ook al vaak gefotografeerd. Ik heb er zelfs ooit een 4-seizoenen collage van gemaakt, in elk seizoen een foto van op hetzelfde standpunt met dezelfde lensafstand en dezelfde kadrering.
Toen ik er in de loop van de late namiddag voorbij fietste op de terugweg van een tochtje naar Corsendonk riep ie me weer... en dan kan ik niet weerstaan. Tegenlicht, net voldoende informatie om niet helemaal een silhouet te zijn, en de bijhorende schaduwen voorin maken het helemaal af.
