een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
13-12-2018
13 december Schoon volk
De eerste dag van Santa in zijn gloednieuw verblijf in Aarschot, eigenlijk was het nog maar de pre-opening, maar de sponsors, unizo en voka hebben ook hun rechten natuurlijk en dus was het vandaag een privé aangelegenheid voor heeeeel veeeel schoon volk. Gwendolyn, toekomstige burgemeester van Aarschot wilde graag even een selfie maken met de kerstman, ja natuurlijk kan dat, daarom zitten wij hier... maar ik wilde ook een tegenprestatie... ondanks de moeilijke lichtomstandigheden schoot schoonbroer Dreeke dit beeld van ons beiden. Na het officiele gedeelte had de kerstman zijn gala-pak al aan de kapstok gehangen ( veel te warm ) en zijn werkpak aangetrokken... tenslotte moeten er van af nu duizenden en duizenden pakjes worden afgeleverd he...
Ik had de groothoek 16-35 op mijn toestel gezet tijdens de dagelijkse wandeling. Om nog iets te vinden in de Smallebroeken dat ik nog niet gefotografeerd heb hoef ik eigenlijk al lang niet meer te hopen, of het zou een en andere toevallige ontmoeting moeten zijn. Een beetje spelen met al dan niet alternatieve beelden en camerastandpunten is ook leuk natuurlijk en zo kom ik toch telkens weer thuis met enkele shots die de kwaliteitstoets doorstaan. Paarden, koeien van op zeer korte afstand met de typische vervormingen, planten, details ( ook met de groothoek idd. ), lichtstralen, bewegende kamera ... noem maar op, ik verveel me zelden.
Een eindje in het bos, maar toch zichtbaar vanop de weg, hadden we al een tijdje een kegelvormig takkenbouwwerk gezien, alsof iemand een indianen-tipi had willen bouwen. Ik vermoed dat kinderen uit de buurt dit in elkaar geknutseld hebben om als tent of clubhuis te dienen of zo want er waren aan de buitenkant ook restanten van ooit aangebrachte blader- en dennennaaldenbedekking. Vandaag ben ik het bouwsel eens nader gaan bekijken en ik heb het gefotografeerd van binnen uit. Ik heb de camera met de lens recht omhoog op mijn fototas gelegd om zo de takken-stralen te fotograferen. De zelfontspanner op 10 seconden, afdrukken en snel uit beeld lopen... Ik heb het enkele keren opnieuw moeten doen en de camera tekens een beetje verleggen om de top mooi centraal te krijgen. Dit is het nauwelijks bijgesneden beeld.
Meestal heb ik alle dagen wel iets blog-waardigs op mijn geheugenkaartje, zo ook vandaag. Eigenlijk had ik een andere foto in gedachten om te tonen en te bekommentariëren. Maar mijn keuze voor dit beeld werd getriggerd tijdens een avondje Zonneputteke in Zoersel. Elke tweede dinsdag van de maand komt daar een gerenommeerde fotograaf iets vertellen rond onze gemeenschappelijke hobby. Ik hoorde daar weer eens voorbij komen dat scherpte niet het hoofdcriterium mag zijn om een foto te beoordelen, iets waar ik eigenlijk al lang van overtuigd ben. Het onderwerp en het verhaal zijn minimaal even belangrijk en daarom koos ik deze keer alsnog voor een foto die eigenlijk niet helemaal scherp is. Maar ik vind dit wel een erg leuk beeld en sta me toe ... als je dit op een gewoon computerscherm bekijkt moet je al fotografenogen hebben om je aan de onscherpte te storen.
Het was eigenlijk toevallig dat we gisteren tijdens een etentje al grappend afspraken dat we, al was het maar om nog eens te proeven hoe een iets langere busrit smaakt, vandaag naar Leuven zouden gaan met De Lijn om daar wat foto's te gaan oogsten. Ik had het redelijk goed voorbereid en uit een geocachezoektocht had ik 33 mogelijke fotolocaties geplukt.
De reis duurde behoorlijk langer dan dat we er met de wagen over zouden gedaan hebben. Daarbij was er zowel bij de heenrit als tijdens de terugreis een behoorlijke vertraging. Daartegenover staat dat we met de wagen ook nog naar parking hadden moeten zoeken ( en betalen ) ... Ik ben nog steeds geen onvoorwaardelijke openbaar vervoer fan, maar gezien de mogelijke kortingen voor senioren sluit ik zeker niet uit dat ik me nog wel eens meer op deze manier naar interessante plaatsen zal begeven...
We waren net voor het donker werd in Leuven en tijdens de wandeling van het station naar het stadhuis, van waaruit we onze foto-tocht wilden starten, kwamen er al enkele zeer onwelgekomen druppels naar beneden. We konden wel al een en ander schieten maar toch moesten we al even gaan schuilen in een fiets parking. Daarna konden we het stadhuis ook te pakken krijgen in ongeveer droge omstandigheden en toen we in de buurt van de oude markt kwamen moesten we weer gaan schuilen in een drankgelegenheid. Godzijdank zijn die er nog steeds in veelvoud in die omgeving. Daar buitengekomen was een natte Oude Markt een wow-onderwerp dat je nauwelijks ooit zonder hinderende massa's studenten kunt fotograferen, vandaag dus wel, en daarom vind ik dit kerst-blauwe-uurtje-beeld van deze locatie wel heel bijzonder.
Gisteren avond waren we met ons vriendenclubje samen op het verjaardagsfeestje van Ivo. Toevallig kwam daar ter sprake dat er vandaag in het plaatselijk woonzorgcentrum De Witte Bergen een kerstmarkt zou doorgaan... Meer nog, Martine en Thierry, ook op het feestje aanwezig, zouden we er kunnen vinden op een van de verkoopsstandjes. Reden genoeg om er deze morgen eens naar toe te trekken. Martine is trouwens een gerenommeerde koekjes en andere cupcakes bakster en wij wilden de organisatie graag steunen door enkele versnaperingen mee naar huis te nemen. Dat lukte wonderwel. Op bijgaande foto zie je hoe een blije Josee de gescoorde lekkernijen in haar tas laat deponeren door Martine. Thierry zit het allemaal aan te zien een beetje op de achtergrond en ik voelde mijn portefeuille al omhoog kruipen toen ik afgedrukt had want ik moest dat ook nog allemaal afrekenen.
Het vrouwke houdt van engeltjes. Ik mag aannemen dat dit is sedert ze mij heeft ontmoet. Hoewel... ze verzamelt, spaart en koopt figuurtjes die eigenlijk met mijn voluptueuze vormen nauwelijks overeen komen. Nu het hele huis blijkbaar hoort versierd te worden in een soort kerstsfeer en daar ook engeltjes bijhoren is het hek helemaal van de dam. Engeltjes alom... De hele verzameling zweeft tegenwoordig rond in onze woonkamer. De antieke kast die we uit het huis van Joep en Leentje als aandenken een plaatsje hebben gegeven is ook onder de engeltjes bedolven.
Fototechnisch gezien had ik het moeilijk om de witte engeltjes te laten contrasteren tegen de witte watten-kunstsneeuw... vandaar dat ik er voor gekozen heb die kunstsneeuw maar een beetje grijzer te maken.
De Sint is weer terug naar Spanje en dus mag het nu volgens de puristen. Bij ons in het dorp houden ze zich aan de regels. De 7de december wordt de kerstverlichting feestelijk op ons los gelaten. De fanfare zorgt voor een luidruchtige march langsheen alle van honderden en honderden lampjes voorziene bomen en als alles flikkert, glimt en functioneert dan is er een gezellig samenzijn op het kerkplein.
De weergoden waren het evenement niet erg goed gezind dit jaar. Het regende de hele tijd en pas toen het drankverbruik op het kerkplein op gang kwam werd het bij wijlen droog. De opkomst was dan ook niet erg groot deze keer. Ik heb even genoten van enkele gratis natjes maar ik heb er toch ook aan gedacht de camera even op statief te zetten om een aandenken van de gebeurtenis vast te leggen.
Ik heb vandaag eens gekozen voor een collage, vier foto's voor de prijs van één.
We hadden in de loop van de voormiddag onze halfjaarlijkse afspraak bij de tandarts en als je dan toch in de buurt bent ga je nog links en rechts op bezoek, Josee wilde ook nog even naar het kerkhof om te bekijken of het geen tijd werd om het bloemstuk weg te halen op het graf van Leentje en Joep. Uitgebloeid heeft het geen functie meer. Honden zijn daar niet toegelaten dus bleef ik buiten de poort met Phaido. Terwijl die rondsnuffelde en deed wat de meeste honden doen had ik tijd om met een geïnteresseerde fotografenblik rond te kijken. Dit soort fietsstalling heeft menige fotograaf al verleid, als je van vormen, herhalingen, architectuur houdt zijn dit interessante objecten. Ik heb er ook al meermaals op staan te kijken maar meestal was er ergens wel een imperfectie, een scheef onderdeel, een gevandaliseerd of verkeerd geplaatst stuk... hier leek alles evenwel helemaal perfect. Ik heb dan ook een hele reeks foto's geschoten.
Heel even wil ik tussendoor een van de wijsheden meegeven die ik uit de fotoclub meegekregen heb: "Er is een verschil tussen een reeks foto's en een fotoreeks". Ik speelde met het idee deze foto's als reeks te presenteren en dan beperk je je tot de essentie. Zo kwam ik tot een selectie van vier foto's. Frontaal, zijkant, schuin links en schuin rechts... Als je er één weghaalt is de reeks gebroken. Voor deze blog heb ik die dus voor één keer eens in een collage samengevoegd.
Kerstverlichting alom dezer dagen. Ook bij het sterrenrestaurant De Pastorie op zo'n 200 m van onze voordeur hadden ze lampkes in de bomen gehangen, het was me al eerder opgevallen. Het voornemen om daar eens een avondfotografiesessie aan te wijden heb ik vandaag in de praktijk gebracht. Ik ben tot daar gewandeld, heb statief met camera op de stoep gezet voor de ingang en met de groothoek en een lange sluitertijd kon ik enkele mooie beelden schieten. Ook hier was er een konflikt - of moeten we zeggen samenwerking? - tussen het warme licht van de gele straatlampen en het iets koudere licht van de kerstlampjes. Die gele gloed vond ik helemaal niet storen, integendeel.
Het zou vandaan zo ongeveer de enige min of meer genietbare dag van de week worden als we de weer-meneren en -madammen moesten geloven. Reden genoeg om een leuke geocache tocht te plannen met maatje Jackie. Toen we in Vremde aankwamen om het rondje GaGa te fietsen bleek de voorspelling wonderwel te kloppen, een beetje frisjes, maar heerlijk fietsweer.
Voor het vertrek evenwel kwam er al meteen een baaaaaaal-moment. Ik had het geheugenkaartje van de Canon in de iMac laten zitten en voelde me dus als de soldaat die zonder geweer naar de oorlog gaat. De eerste foto die ik in gedachten had moest dus noodgedwongen met de iPhone en dan is de 5S waar ik nog steeds mee rondloop niet voorzien van de beste camera ter wereld...
We hadden de aangegeven parking gevonden en zagen na het afladen van de fietsen dat er een bord was dat ons diets maakte dat dit een parkeerplaats was die voorbehouden was voor kerkbezoekers, een groep waar ik al sedert jaren niet meer toe behoor. Een vraag aan Jackie leerde me dat dit bij hem ook niet het geval was. Met excuses voor de ietwat mindere kwaliteit is dit een foto van onze overtreding die een hele dag zou duren. Ik heb de rest van de dag maar geen foto's meer gemaakt en voor één keer me eens voor de volle 100 % gestort op het fietsen en het cachen.
Het vrouwke is begonnen met ons huis om te toveren tot kerstman-woonst. Uit het ondertussen zeer uitgebreide arsenaal met beschikbare kerstattributen werd als eerste de grote bol te voorschijn gehaald. Het ding is ongeveer 1 meter dik en samen met de er rond gedrapeerde takken, bloemen, slierten en lampjes weegt ie ongeveer een ton... Ik mocht 'm aan het schuin oplopende plafond hangen in een deel van onze woonkamer, daar kan ie net hoog genoeg om er niet met constant met je hoofd tegenaan te lopen. Het vrouwke deed daarna weer alle versier- en fatsoeneerwerk. Mij restte alleen nog de taak een foto te maken van het kunstwerk.
De Kerstman moest vandaag bij de Honda dealer zijn in Rillaar. De sponsors plezieren is een van de vele aangename taken van Santa. Het was de bedoeling het nieuwste model "Cub" te promoten en deze namiddag had schoonbroer Dreeke de fotoshoot gepland. Nadat de nodige Cub-foto's geschoten waren, met- en zonder het kerstvrouwke, Cub links, Cub rechts, Cub recht vanvoor wilde de Kerstman uiteraard ook wel eens proeven van de andere Honda modellen en er enkele bestijgen voor wat extra foto's, en - je weet maar nooit - misschien wel voor een persoonlijke kerstkaart. De motorrijders carrière is dan wel on hold gezet maar de interesse is gebleven he. Zo was de Kerstman erg gecharmeerd door een Africa Twin en het kerstvrouwke vond die kleine Monkey erg leuk. Bij die laatste klom ze zelf ook weer eens in het zadel.
Met ons vriendenclubje hadden we alweer een meer dan interessante aanbieding geboekt en zo gebeurde het voor de zoveelste keer dat wij nog maar eens in de Eifel waren om van een culinair weekend te genieten aan voorwaarden waar je normaal gezien alleen maar van kunt dromen.
We zijn tijdens het soort wandelingen dat wij daar gewoonlijk aan vast plakken wel voorbereid op de meest eigenaardige ontmoetingen maar de aap die we konden spotten en fotograferen tijdens onze tocht vandaag leek ons toch wel de moeite waard om even te delen. Je ziet het of je ziet het niet...
Ik vond het een geslaagde dag vandaag, ook al omdat we het droog hielden tijdens de ganse wandeling en als je dan zulk een exotisch beest voor de lens krijgt schiet je toch ?
De Vulkan-Eiffel is een regio waar we vroeger met de motorclub meermaals en iedere keer weer met veel plezier doorheen reden... met het vriendenclubje dat uit de motorclub is overgebleven komen we hier graag terug. Het Wolffhotel in Kopp is een weekend lang onze tijdelijke thuis. En thuis voelen we ons... heerlijk eten, mooie kamers en lieve dames die ons voorzien van al dat lekkers. Ze wilden graag op de foto. Gezien de reisomstandigheden is dit een beeld dat zowat recht uit de camera komt. Geen flits, erg hoge ISO-waarde, geen ruisreductie en toch slaagt die Mark IV er elke keer weer in daar moeiteloos een goede prent uit te puren...
Dat de Kersttijd er langzamerhand aankomt zie je overal. Als commercieel denkende Kerstman vond ik dan ook dat ik niet moest wachten tot de grote kindervriend met zijn zwarte helpers het land uit was om al wat actie te ondernemen.
De foto van gisteren die Facebook-omslagfoto zou worden is ondertussen weer terug naar af. Dat heeft alles te maken met het feit dat ik gisteren in één adem ook vertelde dat ik maar eens mijn profielfoto moest veranderen. Kerstman gerelateerd leek me tijdelijk een beste keuze. Daar ben ik dus vandaag mee bezig geweest. Bij het resultaat van wat ik in elkaar knutselde vond ik dan weer dat er een andere, beter geschikte achtergond hoorde. De eerste poging tot nieuwe profielfoto zie je hierbij. De er bij passende nieuwe omslagfoto, daar moet je voor naar mijn Facebook-pagina en dan liefst op een PC of een laptop, want op een smartphone past ie weer niet.
Maar toch houdt het verhaal hier niet op. Toen ik de nieuwe profielfoto wilde op zijn plaats zetten bleek alles toch net iets te klein uit te vallen en heb ik er alsnog voor gekozen een uitsnede te maken maar hier heb ik gelukkig meer plaats en kan ik het originele plan tonen.
PS 1. Ik zegde wel degelijk kindervriend met zijn zwarte helpers en niet kleur- of roetpieten, waarvan akte.
PS 2. Ik praat ook over de Kersttijd en niet over wintertijd, zoals ik ook over kerstmarkt zou praten en niet over wintermarkt. Helemaal belachelijk vind ik dat onze Amerikaanse medewereldburgers het tegenwoordig hebben over Happy Hollidays i.p.v. Merry Christmas... man man man... mogen wij nog tradities in ere houden... onschuldige niet racistische tradities???
PS 3. Sinterklaas is een heilige he, de kerstman niet.
Om de zoveel tijd wil een mens zijn omslagfoto op Facebook eens veranderen, meestal in functie van het seizoen of gewoon omdat je de oude moe gezien bent. Ik wil niet beweren dat ik speciaal op zoektocht ben gegaan naar een geschikte vervangfoto. Ik vond Phaido in de herfst ook wel mooi en die mocht nog wel een tijdje blijven. Dat ik vandaag constant heb lopen te speuren naar iets bruikbaars is dus zeker niet het geval maar toen ik zag dat deze varens zo mooi hun veranderende kleuren etaleerden op het bladerentapijt wist ik wel meteen, hé, dat zou wel eens geschikt kunnen zijn als omslagfoto.
Misschien moet ik nu mijn profielfoto ook maar eens aanpassen want die 73-jarige kikker past ook niet meer in het seizoen...
Ik ben geen golf-fanaat, ik ken er eigenlijk niks van en ik vind dat eerlijk gezegd ook geen sport, maar er zullen wel afwijkende meningen zijn, toegegeven. Dat neemt niet weg dat er zich wel eens gelegenheden kunnen aandienen waarbij er fotomogelijkheden opduiken tijdens het voorbij wandelen van... golf-activiteiten.
Tijdens onze geocache zoektocht van vandaag volgden we een, ons door de GPS aangeduid als officieel wandelpad, dat ons langs, omheen en even ook tussen de tee's, de greens en de overige fasciliteiten van golfclub Nuclea voerde in Mol, in de buurt van Sas 6 en de nucleaire site. Dat ik de camera altijd in aanslag heb is geweten ondertussen en als ik een beeld zie dat het fotograferen waard is druk ik af natuurlijk. Bij deze dus weer een aanvulling bij vele soorten, vakjes en activiteiten die op deze pagina's nog niet eerder voorbij kwamen.
Ik weet niet of we dit mogen onderverdelen bij portretfotografie. Wat mij betreft wel, wie zegt er immers dat je alleen portretten mag of kunt maken van mensen?
Jul was vandaag weer te gast in huize Pol en Josee en na alle geraas en geravot, eigen aan de jeugdige leeftijd van de temperamentvolle pup, wil ie ook wel eens iets rustiger in een, door het vrouwke met oude handdoeken beschermde, zetel gaan zitten om naar buiten te kijken. Ideaal moment om hem eens iets closer in beeld te nemen.
Een selectie van de overige beelden zet ik morgen wel op Facebook, al was het maar om te tonen hoe moeilijk de keus weer was om er één uit te selecteren.
Het was alweer een tijdje geleden dat we er met ons geocache-collectief Het Blauw Kanneke nog eens samen op uit getrokken waren. Vandaag hadden we een wandeling gepland in het natuurgebied De Most tussen de Keiheuvel en Kerkhoven. Eerst en voor al moet ik vertellen dat het een prachtige wandeling werd in een voor mij tot nu toe onbekend stukje Noord Limburg. Vervolgens wil even een beetje tegengewicht aanbrengen voor de bewering dat Noord Limburg helemaal uitgedroogd is... Hier was het nat, ik was meer dan gelukkig dat ik gekozen had voor mijn zware wandelschoenen. Man, man, man, wat moet dat worden als het eens overal enkele dagen na elkaar flink geregend heeft. Ik was eigenlijk ook wel blij omtrent het feit dat ik in laatste instantie beslist had Phaido maar niet mee te nemen...
Bij ons groepje zijn er zeg maar drie hondjes die wel eens mee aan de wandel gaan. Ford was er vandaag niet bij omdat baasje Eddy forfait gegeven had. zoals al vermeld had ik Phaido thuis gelaten bij het vrouwke maar Noël had wél zijn Laika meegebracht, zoals Phaido ook een Golden Retriever en zoals algemeen geweten een ras dat van water en nattigheid houdt. Laika zag er na de wandeling niet meteen aaibaar meer uit. Ik vermoed dat ze het zelf wel leuk gevonden had maar ik weet wel zeker dat de baasjes bij thuiskomst behoorlijk wat was- en fatsoeneerwerk hadden voor ze hun woef weer mee in huis konden toelaten. Daar ben ik dus aan ontsnapt.
Ik heb de wagen nog eens geparkeerd in de buurt van het kanalenkruispunt bij de sas 4-toren in Dessel. Het plan was uiteraard weer wat leuke avondfoto's te maken. In eerste instantie vond ik het verschil in kleurtemperatuur tussen de gele straatlampen en het witte licht van de andere lichtbronnen een beetje jammer maar bij nader inzien moet ik na het bekijken van de foto's mijn mening herzien. De manier waarop de koud belichte toren hier tussen de warm belichte herfstbomen in beeld komt bijvoorbeeld vind ik helemaal oke.
