een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
03-04-2018
03 april Architectuur
Ik laat me nog steeds niet in een hoekje stoppen als het over fotografie gaat. Ik blijf open staan voor vele richtingen. Alle mogelijke onderwerpen kunnen interessant zijn: landschapsfotografie, portret, macro, natuur, straatfotografie... noem maar op. Ook architectuur is iets waar ik met gezonde nieuwsgierigheid mee aan de slag ga. Of het nu oude of moderne architectuur is, als ik het mooi vind richt ik er mijn fototoestel op.
Fietsend door Kasterlee, door een straatje waar ik eigenlijk nooit kom zag ik dit opvallende huis, een foto waard toch? De opvallende uitbouw heb ik in het groen - de oorspronkelijke kleur - gelaten en voor de rest van het plaatje drong een zwart-wit omzetting zich op vond ik. Dat ik ook nog enkele ongewenste objecten en details heb verwijderd en/of vervangen in Photoshop vertel ik er graag bij. Beschouw het maar als artistieke vrijheid.
Kale bomen kunnen ook erg mooi zijn. Ik vermoed dat veel collega-hobby-fotografen en zeker zij die bezig zijn met landschapfotografie regelmatig plaatsen waar mooie winter-bomen ongehinderd in het landschap staan toevoegen aan hun to-do-lijstje. Toen we vandaag aan het einde van een geocache-rondje in Nederlands Zuid-Limburg helemaal boven een glooiende weide deze reus zo mooi op de horizon zagen prijken vond ik meteen dat ie op de foto moest. De dames uit ons gezelschap wilden graag ook plaatsnemen in het plaatje. Dat was eigenlijk niet mijn bedoeling maar ik zag snel in dat je deze schoonheden niet als storende elementen kunt bestempelen, integendeel !!! Enkele voorzichtige kleurtoetsen en een klein beetje tegengewicht om de foto een tikkeltje meer in balans te brengen is achteraf gezien lekker meegenomen. Op het goede moment kwam de zon warempel ook nog even het tafereel in het juiste licht zetten, waarvoor mijn dank.
Het was vandaag Ronde-van-Vlaanderen-dag, kortweg dag van "de Ronde", daar kon je niet aan ontsnappen. Al dagen lang werden we gebombardeerd met heruitzendingen en samenvattingen van vorige edities, voorspellingen van experten, beoordelingen van het vormpeil van de favorieten en lyrische voorbeschouwingen van fanatieke wielerjournalisten. Ik ben niet meteen een wielerfanaat, - ik zou er niet voor thuisblijven, maar indien ik niks anders te doen heb wil ik wel eens voor de TV gaan zitten - en zoals velen zat ik ook te kijken naar de eerste oervervelende koers-uren. Toen mijn cachemaatje Jackie belde of ik geïnteresseerd was om mee te gaan om in Gierle een multicache te wandelen aarzelde ik niet... veeeeel leuker !
Na een niet eens zo lange wandeling en het vinden van de nodige gegevens op de diverse waypoints doken we een café in om onder het genot van iets vloeibaars de eindcoördinaten te berekenen. En ja hoor... aan de Ronde ontsnap je niet !!!
Ik vond de setting interessant genoeg om te fotograferen. De kastelein hangt in een typische kastelein-houding op zijn tapkranen, op de hoek van de toog zit een kliekje vrouwen die het aan koers-interesse ontbreekt en de mannen zijn een en al aandacht voor het scherm.
Ik heb de foto ook naar zwart-wit omgezet, ook niet verkeerd, maar in dit geval vond ik toch de kleur-versie sterker. De zwart-witte print ik wel eens af voor de fotoclub.
Toen ik in de loop van de namiddag vertrok voor een rondje fietsen richting Kasterlee en ik de fietstunnel inreed onder de N19g zag ik in de spiegel een in fluo-pak gestoken wielrenner me tegemoet komen. Ik vond het meteen een zeer fotografeerbaar beeld en besloot later bij het terugkomen daar wat tijd aan te besteden. Anderhalf uur later heb ik de fiets aan de kant gezet enkele meters verderop en ik ben in de bocht bij die spiegel gaan wachten op prooi met de camera in aanslag. Na enkele kleurloze heren en dames waar ik al mijn vizier had op scherp gesteld kwam er een sportievere renner in het rood uit de tunnel. De instellingen waren al enkele keren getest en goed bevonden en ook deze keer schoot ik raak.
"Alweer een weggegooid potteke achter een kapelleke...", dat is een veelgehoorde uitspraak waarmee iet of wat geroutineerde geocachers aangeven dat een bepaalde cache niet veel soeps was. In dit geval was dat niet van toepassing. Dit is de kapel van OLV en het kind Jezus in St. Jozef Rijkevorsel. Hier was eerst en vooral niks verborgen en de wandeling die hier startte en die ons naar diverse mooie vondsten voerde mocht er echt zijn. Dat ik de kapel fotografeerde is vanzelfsprekend. Interessante onderwerpen laat ik meestal niet ongefotografeerd aan mijn lens voorbij gaan. Dat ik deze opname koos als foto van de dag is zoals zo vaak louter toeval. Ik heb wel een groot stuk omgeving in de foto meegenomen o.a. de plas in de verte waar de wandeling ons langs voerde.
Wij waren vandaag op tocht langs het kanaal Schoten-Turnhout-Dessel. Tussen Turnhout en Arendonk was namelijk het nodige geocacheplezier te rapen. Zo kwamen we o.a. ook op het terrein waar eens de steenbakkerij La Bonne Espérance was. Wat opzoekwerk op het net leerde ons dat dit een van de vele steenbakkerijen was die zich mede door de aanleg van het kanaal in de ruime omgeving van Turnhout kwamen vestigen. Geopend in 1900 moest het bedrijf door de economische crisis er al mee ophouden na 33 jaar. Zo lang ligt dat daar al te verkommeren. Ik heb er menige foto geschoten deze namiddag.
En dan moet je kiezen... Ik ging voor dit plaatje omwille van de berk die uit de muur groeit. Het verval en de chaos, ook in de begroeing, is duidelijk zichtbaar, maar een volwassen berk kreeg ik op deze manier nog nooit in beeld.
We zijn vandaag naar het stedelijk museum geweest in Aarschot. De tentoonstelling rond couture Harry wilden wij persé zien. Het was in het pand waar Harry zijn bruilofts- en ceremoniekledij uitbaatte dat wij, anderhalf jaar geleden alweer, een maand lang Kerstman waren in wat wij voor de gelegenheid "Het huis van de Kerstman" hadden genoemd. Harry was een legendarische figuur in Aarschot en op de plaatsen in het gigantische pand die toen niet door het evenement werden gebruikt en die niet voor het publiek toegankelijk waren hadden wij toen al onze ogen uitgekeken op een art-déco inrichting die nog redelijk intact bewaard gebleven was. Naast bruidskleding, prullaria, persoonlijke spullen en massa's foto's zagen we veel van de inrichting en meubels terug op de tentoonstelling. Ik kon de verleiding niet weerstaan om Josee en Phaido even strategisch te plaatsen in de "rode kamer" en in de spiegel het tafereel vast te leggen.
Toegegeven... het wel heel erg minimalistisch. Dit zijn het vrouwke en Phaido die aan de overkant van een klein venneke lopen, het vrouwke in het blauw, Phaido in zijn eigen kleur en die derde streep is gewoon een lichtstreep tussen de bomen. Ik leg me dit werkjaar van de fotoclub o.a. toe op dit soort foto's omdat ik voor ons salon in november een audio-visuele reeks wil maken rond omgekeerde spiegelingen. Meestal is de inhoud meer herkenbaar maar ik heb ook dit soort beelden nodig als mogelijke overgangen of derde beelden tussen twee andere. Omdat ik nog niet weet wat het uiteindelijk wordt maak ik zo veel mogelijk opnames om de keuzemogelijkheid zo groot mogelijk te maken voor ik aan het monteren ga.
Omdat ik vandaag alleen maar dit soort beelden schoot moest ik er ook eentje uit kiezen en ik ben gegaan voor de meest eenvoudige... omdat ik hem mooi vond, hoeft het nog gezegd?
Mijn fotomaatje Alex had via de Gazet van Antwerpen een bezoek aan de brouwerij van Moortgat versierd. Voor de bier-analfabeten... daar maken ze Duvel. Omdat ik hem uiteindelijk toch heb kunnen bekeren tot de Duveldrinkersgilde vond hij dat ik ook mee mocht, als dank neem ik aan. Het werd een erg gesmaakte rondleiding met veel interessante feiten, leuke uitleg en amusante anecdotes, eigenlijk alleen maar de bevestiging van wat wij al langer weten: "Dit is het beste bier van de wereld!"
Voor en na kregen we uiteraard uitgebreid de gelegenheid te genieten van het hemelse brouwsel ( onze gids noemde het een product-confrontatie ) en tijdens het na-gedeelte kon ik dit beeld schieten. Het Duvelcafé heeft de nodige nostalgische ingredienten geïntegreerd in het interieur. Ik heb het natuurlijk in dit verband niet over Alex, die is toevallig in dit beeld verzeild geraakt.
Ik vermoed dat ik geocachemaatje Jackie hier even kan kietelen... Al die geëmailleerde oude metalen publiciteitsborden... ik ben zeker dat hij de meeste nog niet in zijn verzameling heeft.
Toen ik terugkwam van de wandeling en ik zag mijn schaduw zo lopen tegen de afsluiting wilde ik hem meteen fotograferen. Snel realiseerde ik me dat ie dan niet meer hetzelfde zou zijn. Met de slimme foon kon ik na enkele missers toch ongeveer dezelfde positie innemen en met de duim van de verbogen hand afdrukken. ik vind 'm wel grappig en de benaming "selfie" is dan misschien niet helemaal correct maar gevoelsmatig voor mij wél.
Ik had de 70-300 op mijn toestel gezet toen ik vertrok voor mijn dagelijkse wandeling. Gedurende de tocht kreeg ik deze keer toch echt wel het gevoel dat de lente begonnen was. Het mooie lente-licht dompelde grote en kleine dingen in een aangenaam sfeertje, in het bijzonder de kleine dingen, Bloempjes en blaadjes in tegenlicht kregen mijn volle aandacht en hoewel die lens dan niet meteen de meest logische keus zou zijn lukte het me toch om enkele bijzonder sfeervolle opnames te maken. Ingezoomd op 300 mm kon ik in dit beeld zowel het licht in de blaadjes, een aardige onscherpte in de achtergrond en enkele leuke normaliter aan macrofotografie gerelateerde lichteffecten te pakken krijgen.
Ik had een nachtzoektocht uitgestippeld voor het Spaarkaske van de vriendenkring van de Brugwachter. Met mijn geocache ervaring had ik er best enkel pittige passages en vragen in verwerkt en de wandeling bleek zeer in de smaak te vallen, het oplossen van de vragen net iets minder maar uiteindelijk was dat aspect van de tocht ook alleen maar bedoeld om de aandacht wat op scherp te houden. De gezelligheid was het allereerste doel. Dat lukte wonderwel gelukkig.
Het is erg moeilijk om in het stikkedonker een groepsfoto te maken met flits. Je ziet geen steek zonder flits namelijk, dus je moet maar gokken dat iedereen er goed op staat. De intensiteit van de flits laten afhangen van de automatische ETTL-stand lukt in zulke omstandigheden meestal ook niet al te best. Alles dan maar op manueel, en na enkele proefshots had ik de belichting ongeveer goed. Dat Phaido net de andere kant op keek bij deze opname en dat Mieke net haar ogen dicht had vind ik doodjammer maar op de andere shots waren dan weer andere, ergere, voor verbetering vatbare dingen te zien.
Fotograferen op locatie. Een van de punten in het werkprogramma van onze fotoclub is dat we allen individueel naar een bepaalde plek gaan om daar vrij te fotograferen. Zo kom je met meer gevarieerde foto's op de visie-momenten dan wanneer je allemaal samen ergens naar toe trekt. Blommerschot was deze keer gekozen als place to shoot en ik was hier al eerder geweest o.a. om een leuk reeksje geocachen op te pikken. Uiteraard had ik toen ook mijn toestel bij maar wat ik toen had vastgelegd was toch niet echt in functie van het clubgebeuren vond ik. Ik ben vandaag te elfder ure nog maar eens terug naar de locatie getrokken. Na de regen hoopte ik dat er voldoende plassen zouden zijn om het grote kruisbeeld dat daar staat in een spiegeling te vatten. Dat is me ook gelukt maar wat ik vandaag hier wil tonen heeft daar toch weinig mee te maken.
Op een bepaald moment kwam een amazone van uit de mooie laan achter het kruis en ik had ze al enkele keren stiekem gefotografeerd toen ze aan de andere kant het paadje indraaide naast de zandweg waar ik de wagen had geparkeerd. De tegenstelling vond ik een leuk beeld opleveren en dat wil ik hier dan ook tonen.
Op deze eerste dag van de lente brachten onze geocache-zoektochten ons vandaag naar buurgemeente Lille. De stralende zon van de voorbije dagen moesten we helaas missen maar als compensatie waren de temperaturen al iets milder en ook de wind was iets minder fel en ijzig en hij zat ook niet meer uit die vermaledijde noordooster hoek. Een mooi fietsrondje werd ons deel en we konden volop genieten van de prachtige Kempense natuur. Het Kindernouw was een van de gebieden waar onze tocht ons langs voerde.
Deze beschrijving vonden we op de site van de gemeente Lille. Het Kindernouw is een uniek geheel van laagveenmoeras, vochtige houtkanten, bossen en vijvers. Het gebied heeft zijn oude landschapstructuur goed behouden en is mede daarom beschermd als landschap...
Eenmaal onder het beheer van Natuurpunt mag je er niet meer in.. zo gaat dat. Van af de buitenkant van een hermetisch afgesloten ven kon ik dit panorama beeld maken ( samen gesteld uit 7 staande foto's ). Jammer dat het toegelaten formaat op deze pagina's verder uitvergroten niet toelaat want in de verte zou je anders de E34 met voorbij razende auto's kunnen zien. Maar misschien is het wel beter zo...
Dit is niet de eerste spiegeling die ik fotografeer en op deze pagina's plaats dit jaar en het zal zonder twijfel ook niet de laatste zijn. Ik ben er sowieso al door gefascineerd zolang ik fotografeer en dit jaar zal ik er nog wat extra aandacht aan besteden. Ik loop namelijk rond met het plan iets te doen met al dan niet omgekeerde spiegelingen en reflecties voor het volgende salon van onze fotoclub in het najaar. ik heb al een mooie verzameling maar er kunnen er best nog een heleboel bij, kwestie van de keuzemogelijkheid groter te maken.
Indien dit vragen zou oproepen... des te beter ! Wat mij betreft hoeft een spiegeling niet meteen herkenbaar te zijn, het abstracte, bevreemdende aspect vind ik zeker even leuk en zoals ik al eerder vertelde, het enige criterium waar ik rekening mee hou is dat ik het zelf mooi moet vinden.
Ik heb behoorlijk wat wandelachterstand in te halen. Het was sowieso de laatste tijd niet veel soeps met die tegenpruttelende, eerst rechter-, en dan linkervoet, en dan had ik vorige week absoluut geen tijd om er op uit te trekken omdat ik beloofd had alle fotoshoots voor de dansvoorstelling te doen... Ik ben nu dus aan een inhaalrace begonnen en het gaat gelukkig een beetje beter met mijn stappers. Het weer was weer zeer uitnodigend en in de loop van de late namiddag ben ik er weer op uit getrokken met Phaido.
Na het brugje in Nederlands Limburg gisteren ben ik het vandaag iets dichter bij huis gaan zoeken. Over onze thuisrivier de Kleine Nete hebben ze in de loop der tijden ook wel enkele interessante oeververbindingen gelegd. De Millekesbrug werd ooit aangelegd door een boer die Mil heette, zo gaat het verhaal, en later werd het bouwwerk door de gemeente Kasterlee opgewaardeerd tot een druk gebruikt onderdeel van een prachtig wandelnetwerk. Ik kom er ook graag en aan Phaido hoef ik het zeker geen twee keer te vragen.
Er waren trouwens vandaag meer wandelaars die hetzelfde idee hadden. ik zag ze voor me de brug oversteken en ik maakte van de gelegenheid gebruik om af te drukken.
Hehe... na een week dansgroepen fotograferen heb ik vandaag de nabewerking maar even opzij gezet en ben ik ondanks winterse temperaturen en ijzige oostenwinden toch maar met de geocache maatjes op pad gegaan. Het vrouwke en Phaido waren ook van de partij en dat maakte de pret dubbel zo fijn. Het Linjerbrökske ( GC73YYN ) is de naam van de multicache waar we ons op gestort hebben en na een kleine vijf kilometer konden we onze opdracht ook tot een goed einde brengen. Dit is een beeld van het brökske ( Nederlands Limburgs voor brugje neem ik aan ) en de maartse kou straalt er van af. Voor eventuele geocachende lezers wil ik er graag de coördinaten bijvoegen: N 51°12.197 en E 005°42.321. Dit is het een na laatste waypoint en als je dat zou willen kun je dus een heel stuk overslaan ( ) maar dat zou ik niet adviseren want dan mis je een hele mooie wandeling.
De titel is misschien een beetje misleidend. Dit is geen selfie, maar een foto van een selfie.
De laatste dag van een week groepen fotograferen bij Balance Health Center en de meest intensieve... van half tien deze morgen tot vier uur in de namiddag kwamen er nog een zevental groepen voorbij. Van elke groep drie, vier of vijf poses, van elke pose vier, vijf, zes shots... reken uit de nabewerkingstijd. Niet dat ik er over klaag, ik vind het gewoon leuk. En leuke fotos kon ik schieten, zeker weten. Ik ben zelf best tevreden met wat ik op mijn geheugenkaartje kreeg en tussendoor kon ik ook links en rechts onverwacht nog wel enkele, niet bij de opdracht horende, andere leuke shots scoren, een foto van juf Kaya bijvoorbeeld, die terwijl de andere danseresjes van haar groep nog geschminkt worden alvast een selfie wil maken met enkele van haar pupillen. Je moet altijd de vinger op de afdrukknop hebben...
Geen groepsfoto deze keer, hoewel ik er weer zat gemaakt heb vandaag in de reeks fotoshoots voor de dansvoorstelling "Beestenboel". Dit is een foto van één van de wolvinnen uit de laatste groep die ik vandaag voor de lens kreeg. Tussen twee verschillende poses stonden ze te overleggen en ik zag de kans schoon om even in te zoomen op een van de dames. Tezelfdertijd is dit ook een dank en een blijk van waardering voor het werk van de vrijwilligsters die de kledij verzorgen en er op toekijken dat de dansers er piekfijn geschminkt opstaan.
Voor de aardigheid wil ik vandaag ook eens een niet afgewerkte foto plaatsen uit de photoshoot week bij Balance Health Center. Toen de dames van deze groep stonden te overleggen met de dansjuf-choreografe welke pose ze zouden innemen heb ik in een impuls even helemaal uitgezoomd om een totaalbeeld te maken van de setting, een soort " the making of..."
Softbox links en rechts, zelf sta ik achteraan met de camera op statief naast, bijna onder mijn flitser die gemonteerd is in een grote paraplu. Het zwarte paneel dat als achtergrond dient is niet meteen kreukvrij zoals je ziet en bij elke opname komt daar het nodige selectiewerk en gausiaans vervagen bij kijken om er iets fatsoenlijks van te maken.
Een wél afgewerkte foto van deze groep wil ik graag morgen op mijn Facebook pagina plaatsen om te tonen hoe het uiteindelijk resultaat wordt.
 "Very Happy"){kind=icon}
