een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
04-02-2018
04 februari Trio
Toen ik deze middag stopte op de parking waar we afgesproken hadden om aan ons zondagse rondje geocachen te beginnen, kwam er een dame met haar 3 honden uit de hondenlosloopzone gewandeld. Ze was druk aan het fotograferen en omdat ik fotograferende fotografen ook wel eens wil vastleggen kon ik mijn toestel niet snel genoeg uit de rugzak halen. Ik heb haar inderdaad enkele keren te pakken gekregen terwijl ze op de grond liggend haar honden in beeld neemt. Het mooiste plaatje kon ik evenwel schieten toen ik zelf ook inzoomde op de drie voorbeeldig poserende viervoeters.
De wereld is van iedereen zou je dan willen denken en ieder zijn hobby, maar stiekem verwens je de mountain bikers die er voor zorgen dat de wandelweg er zo bij ligt.
Onheil roep je vaak over je zelf af. We weten wel dat wandelpaden aan de overkant van de Kasterleesteenweg er altijd net iets natter en modderiger bij liggen dan onze vertrouwde Smallebroeken. Toch wilden we vandaag, tegen beter weten in en zonder rekening te houden met de nattigheid van de voorbije dagen, weer eens een ander traject lopen en dat hebben we geweten. Het is daarenboven weekend en als je dan pas rond een uur of elf aan de wandeling begint zijn er al hele hordes bos-wieler-fanaten over dezelfde ondergrond gepasseerd met dit resultaat.
Op 1, 2 en 3 februari organiseert de Warande uit Turnhout in het domein de Hoge Rielen een avond-wandeling-evenement " Uit het Donker". Dat wilde ik samen met het vrouwke, de Phaido en de 5D Mark IV wel eens meemaken vandaag. Sta me toe eerst even mee te geven dat ik niet helemaal objectief kan zijn in mijn beoordeling omdat ik redelijk pissig ben door het feit dat ik uiteindelijk de wandeling alleen moest afhaspelen. Noch op de site waar wij de info haalden, noch in de folder die ons bij de eerste controle in de handen werd gestopt en ook niet tijdens die controle zelf werd ons verteld dat honden niet toegelaten zijn op het evenement. Even verderop kwam een strenge dame er ons op attenderen. Ik weet wel dat de algemene regel op het domein zegt dat honden er niet in mogen, wij wonen er niet zo ver af he, maar redelijkerwijs mochten we toch veronderstellen dat bij gelegenheid van een avondwandeling voor een groot publiek er een uitzondering zou zijn. Phaido was aangelijnd trouwens, zeer tegen de gewoonte in. Vrouwke terug naar huis met Phaido dus, baasje solo verder... alleen maar omdat vrouwke, wetend dat baasje houdt van avondfotografie, daar op aandrong.
Ik wil collega fotografen bij deze waarschuwen dat ze indien ze iets verwachten dat vergelijkbaar is met Glow Eindhoven, China Lights Antwerpen of het Gentse lichtfestival, ze maar beter thuis blijven. Hier praten we over vier locaties waar nauwelijks fotografeerbare zogezegd kunstzinnige audio visuele experimenten worden getoond.
Bijgaande foto maakte ik bij "Uit het donker 4". Ik citeer even uit de folder. " Zero Time is een interactieve scenografie die de aanwezigheid van tijd en ruimte wil wissen d.m.v. een zeer minimaal gebruik van materiaal en technologie."... Duidelijk?
In een hal hangen reflecterende stangen waartussen de bezoekers horen te wandelen bij het licht van hun smartphonelampjes... Met een sluitertijd van 30 seconden kon ik de stangen, de lichtsporen en de recht in de lens schijnende smartphones te pakken krijgen. De human ghost images maken het plaatje compleet.
Het nieuwe is er af. Voor het eerst mochten de kakelverse wandelschoenen mee tijdens de ochtendwandeling. Erg origineel was de trajectkeuze niet. Meestal wordt dat ons traditionele rondje Smallebroeken, zo ook vandaag, ideaal om ze in te lopen. Het weer was deze voormiddag maar miezerig en ik had ook liever een foto getoond met blije lente-achtige kleuren maar het vrouwke en Phaido in beeld nemen leverde toch ook weer een leuk plaatje op.
Ik heb weer twee nieuwe vriendjes. Als fanatieke wandelaar vind ik goede schoenen erg belangrijk. Ik was een grote fan van het merk Meindl, die zaten me altijd als gegoten maar... alweer gingen de dure stappers, die net iets meer als twee jaren oud waren, op dezelfde plek stuk als de vorige. Nauwelijks sleet aan zolen en leder, maar de binnenbekleding van de schoen aan de binnenkant van de enkels komt los, gaat scheuren, verhardt en gaat irriteren. Toch wel problematisch voor schoenen van 250 . Is dit een gekend euvel bij Meindl? Ik waag het er alleszins niet meer op en deze keer ga ik mijn voeten verwennen met een paar Hanwags, een merk waar ik eerlijk gezegd nog nooit van gehoord had maar dat me door de verkoopster bij AS Adventure werd aangeprezen. Na zorgvuldig passen, rondwandelen en trapje lopen ben ik overstag gegaan.
In tegenstelling tot wat de naam laat vermoeden moet je dit kasteel niet in Hamont zoeken, het is ook niet in Wallonie of in Frankrijk... we waren vandaag in Haspengouw.
Dat het in januari fietsweer is maak je niet zo vaak mee maar als de weergoden ons verwennen zoals vandaag zetten wij graag ons stalen ros achter op de auto om iets verder van huis onze geocache kriebels te volgen. De fruitstreek was het doel en we hebben er een leuke dag van gemaakt, inclusief een Halense taverne met Duvel achteraf. Oude vierkantshoeves zijn er zat in die regio en we hebben er een aantal zien voorbij komen. Dit exemplaar uit de 18e eeuw is onlangs gerenoveerd en het is ondertussen een zorgproject.
Naar het schijnt heeft het nog al hard gewaaid hier vorige week. Zelf hadden we er niks van gemerkt in Malta maar we hebben het nieuws van thuis ook gevolgd natuurlijk. Terug in het land hadden we al wel links en rechts wat omgewaaide bomen gezien maar tijdens de dagelijkse wandeling hadden we er eigenlijk niet zo erg veel last van. We komen uiteraard niet alle dagen op alle mogelijke plekjes in het bos en laat ons nu vandaag eens een andere route nemen... dat hebben we geweten. Toen ik het fototoestel uit de tas nam om de schade te fotograferen ging Phaido zonder dat ik het hem gevraagd had al vanzelf ik de poseren positie liggen. Pienter beestje.
Ik ben na familiebezoek deze avond nog even met de camera gaan wandelen in Lommel om wat beelden te verzamelen. Eigenlijk was ik net iets te vroeg voor het blauwe uurtje maar ik heb toch een en ander kunnen schieten. De voor de hand liggende onderwerpen, stadhuis, glazen huis, café De Kroon..., heb ik allemaal al wel eens gefotografeerd - ook vandaag weer - maar naast het stadhuis, ook aan het Hertog Jan Plein dus, is er nog een woon-bank-horeca gebouw dat architecturaal gezien de moeite van het fotograferen waard is en dat heb ik ook eens in beeld genomen.
Studiedag AV producties in Rijen vandaag. Van onze fotoclub waren we met z'n tweeën die iets ingezonden hadden en Alex en ikzelf waren beiden geselecteerd. We kregen allebei ook nog eens erg lovende commentaren. Dat vindt een mens wel helemaal OK. Fototoestel op non-actief evenwel gedurende de hele dag.
Dat geeft me wel de gelegenheid om ook even terug te vallen op het familiefeestje van gisteren en het feestvarken(tje) op deze pagina's te tonen. Juul werd 6 en vóór de taart met kaarsjes kwam moest ie natuurlijk ook gewoon aan tafel zoals alle gasten. Om de belichting te testen schoot ik vooraf al enkele beelden en zoals dat zo vaak gebeurt, dat zijn dikwijls de leukste. Juul wist waarschijnlijk wel dat dit nog niet de officiële kaarsjes-uitblaas-foto's zouden worden en hij liet zich helemaal gaan... ik ook.
We zijn vanavond naar het verjaardagsfeestje van Juultje geweest. Zes werd ie, het kleine neefje van het vrouwke. Er zijn nog enkele rokers in de familie en daarom hadden ze een vuurkorf buiten gezet om wat warmte te bezorgen aan de fanatieke dampers. Dat gaf mij dan weer de gelegenheid om me wat bezig te houden met het fotograferen van vuur. Makkelijk is dat niet wist ik uit eerdere pogingen, je flirt constant met overbelichting en enige scherpe delen in de compositie brengen is ook niet evident. Met een vuurkorf is dat laatste iets makkelijker natuurlijk, dan kun je focussen op het metalen frame.
Ik had gemerkt dat telkens er hout bij geworpen werd en enorm veel gensters opvlogen. Hoe lang moet dan de sluitertijd zijn om die in een soort light-painting effect te vangen? Na wat experimenteren kwam ik op 1/20 sec. Ik vind 'm wel geslaagd...
Deze voormiddag zijn we met Phaido een grote wandeling gaan maken. We hebben mekaar een weeklang gemist en het voelt aan alsof ik iets moet goedmaken...
Daarna ben ik meteen achter de PC gekropen en ik ben er niet meer achter uit gekomen, erg vind ik dat niet, werken ook niet, integendeel, het is puur nagenieten en het selecteren en bewerken van de fotos die ik mee bracht zal me nog wel een tijdje bezig houden... geen tijd om wat te gaan rond fotograferen nu. Ik zal het vandaag moeten doen met iets uit de oogst van een week Malta. Waar ik de voorbije week enkel onbewerkte beelden, geschoten met de iPad, kon uploaden ben ik nu natuurlijk wel de geheugenkaartjes van de Mark IV aan het leegmaken en - met alle respect voor smartphones en iPads - daar staat kwalitatief gezien toch net iets beter materiaal op.
Ik meen dat ik al min of meer aangaf dat ik ons dagje Comino als highlight van ons bezoek beschouw. Bij deze toon ik dan ook graag iets uit die dag. Dit is de boot die toeristen naar het eiland brengt. Eerst geniet je van een korte snelle overtocht, dan word er in enkele grotten binnen gevaren en de blue lagoon bezocht waar ook de aanlegsteiger is. Wij waren al volop aan onze wandeling bezig toen we onder ons de boot zagen die de volgende lading naar het eiland bracht. Het leverde dit mooie plaatje op.
Ik heb natuurlijk niet door het raampje van het vliegtuig gehangen om deze foto te maken, het is daar, op 10.000 m. hoogte, veel te koud en ik heb me ook laten vertellen dat daar veel te weinig zuurstof is. Het raampje zat daarenboven potdicht. Ik vond dit uitzicht wel interessant genoeg om het door het raampje te fotograferen en dat was een beetje aangedampt. Dat vond ik geen belemmering om de Alpen te tonen zoals ik ze nog nooit zag. Ik vloog er al enkele malen overheen, ook in de winter, maar zo wit zag ik ze nog nooit...
Onze laatste dag in Malta. We zijn een week uit de Begische winter gestapt, hebben van de zon geproefd en hebben er van genoten. Ook vandaag zijn we weer in onze wandelschoenen gedoken en hebben we een bovengemiddeld aantal stappen op de teller gezet. Ik heb ook weer de nodige plaatjes geschoten, zij het bijna uitsluitend met mijn nieuwe oogappel, de Mark IV. Uit de niet zo grote verzameling iPad-fotos koos ik voor dit beeld dat toch wel gepast is als afsluiter. Rijpe appelsienen, muren uit grote zandsteenblokken en een lucht die lente suggereert.
We mochten weer genieten van een prachtige vroeg-lentedag hier in Malta. We hebben er een gevarieerde geocache-dag van gemaakt. Een fijne niet al te zware wandeling, een avontuurlijke grottentocht en in de namiddag hebben we Valletta bezocht. Met de drukte van het voorbije weekend i.v.m. de festiviteiten rond de Culturele hoofdstad van Europa 2018 hadden we ons bezoek uitgesteld tot vandaag. Keuzemogelijkheden zat weer om een foto te selecteren voor deze blog. Uir de voormiddagwandeling is dit een eigenzinnige selfie. :)
We verblijven in Mdina, de historische hoofdstad van Malta. Vandaag hadden we een rustdag ingelast - of iets wat er voor moest doorgaan - we bezochten deze voormiddag het prachtig geconserveerde oude centrum van de stad. In de loop van de namiddag staken de geocachekriebels toch weer de kop op en al bij al resulteerde dat toch weer in dik 17000 stappen. De link tussen de voor- en de namiddag vonden we bij de eerste cache van de dag. Die heette Mdina view en het zicht op de stad was inderdaad indrukwekkend van op die plek. Deze iPad-foto geeft er hopolijk een goed beeld van.
We zijn vandaag naar Comino geweest, het kleinste van de drie grotere Maltese eilanden, maar voor mij alleszins het mooiste. De 15 per persoon voor de overvaart met een kleine shuttle-boot was goed besteed. Bij aankomst werden we al meteen onder gedompeld in de betoverende schoonheid van de blue lagoon en de geocache-tocht die we op het eiland maakten behoort zeker bij de highlights van de voorbije maanden. Dit zijn mijn maatjes Jackie en Annemarie net voor we de eerste cache van de dag scoorden. Ik moet het nog steeds doen met iPad-fotos om onze Malta-reis te illustreren, de Canon versies komen later ook wel ergens aan bod...
We zijn vandaag met de ferry naar Gozo gevaren, het tweede grootste eiland van de Maltese archipel. We hadden alle bezienswaardigheden opgelijst om te bezoeken en daar zat uiteraard ook altijd iets verborgen voor de geocachende burger. Zo waren we ook op de plek waar in maart laatstleden nog de wereldberoemde boog Azure Window instortte. Het was er nog steeds het bezoek meer dan waard en we hebben er ons goed vermaakt. Maar het leukste van de dag vonden we de rit langs de wilde noordkust waar we o.a. de Saltpans from Zebbug and Marsalforn van uit alle mogelijke invalshoeken gefotografeerd hebben.
Naast een beetje zon, wat mildere temperuturen, het vooruitzicht op een hele korf prachtige fotos en het opsnuiven van een brok cultuur op een eilandengroep waar ik nog niet eerder was is de hoofdreden waarom we naar hier gekomen zijn natuurlijk het geocachen. Onze gemeenschappelijke hobby brengt ons wel eens vaker op plekken waar we anders nooit naar toe zouden trekken. Vandaag was alvast een vruchtbare dag. We hebben enkele prachtige wandelingen gedaan, zijn op onverwacht mooie plaatsen geweest en we hebben de nodige successen geboekt. Toch was de mooiste korte wandeling vandaag er een waar we helaas na lang zoeken onze nederlaag moesten erkennen. Hier vonder we niet wat we zochten. We zijn echt ettelijke keren tot beneden in die spelonk afgedaald maar hij was te goed verstopt blijkbaar. Op zich is dat ook helemaal niet zo erg. We hebben toch genoten van de wandeling, van het zoeken en van het heerlijke Maltese winterzonneke.
We wonen een week lang in een airbnb in de Triq il Kullegg in Mdina, de oude hoofdstad van Malta. We zijn redelijk laat in onze tijdelijke woonst aangekomen, de vlucht had een uur vertraging en we moesten natuurlijk ook eerst een geocache vinden... daar zijn we tenslotte voor naar Malta gevlogen. We hadden alleszins vanavond nog tijd genoeg om een goed restaurantje te vinden waar we van de plaatselijke natjes en droogjes hebben genoten. Tussendoor heb ik natuurlijk ook enkele fotos geschoten met de Eos maar ook met de iPad en qua blog moeten we het daarmee doen deze week. Ik heb geen laptop mee genomen ( gewicht ... Raynair ) en ik kan alleen online met de iPad of de iPhone. Dit is de St. Pauls Cathedral in Mdina by night.
Iedereen doet het, fotograferen met een smartphone. Zelfs binnen onze fotoclub hebben we ooit een avond besteed aan foto's die de leden met die dingen geschoten hadden... en er waren mooie plaatjes bij. Dit neemt niet weg dat ik het voorlopig toch nog bij een spiegelreflex hou om precies dat wat ik voor ogen heb vast te leggen.
Vanavond was er een vrijwilligersbijeenkomst gepland in Hoevezavel, een soort nieuwjaarsdrink met wat formaliteiten en ook daar werd weer wat afgeschoten. Het vrouwke en schoonzus die tegenover me zaten hadden de grootste lol met het fotograferen, apps loslaten op de beelden en dan de resultaten vergelijken. Stiekem kon ik mijn toestel ook even op hen richten en toen ze het in de gaten kregen had ik al afgedrukt.
Ik had het niet eens gezien bij de opname maar ook het resultaat van hun gefotografeer was in beeld en het is een originele compositie moet ik toegeven.
