een vervolg op Polsfotodagboek, klik op de foto voor een groter formaat. Helaas is het op het ogenblik nog steeds onmogelijk te reageren op deze blog. Ondanks diverse pogingen om dit probleem te melden bij de webmaster is er voorlopig nog geen antwoord of verbetering. Frustratie troef. Ik denk er aan een nieuw platform te zoeken om mijn dagelijkse ei kwijt te kunnen.
Een e-mail sturen kan gelukkig nog wel.
14-11-2017
14 nov Na de douche
Voetbal op TV vanavond. Ik had me met iets lekkers te drinken in de zetel neergeplant en was er klaar voor. Het vrouwke, die heeeeelemaal niet in voetbal geïnteresseerd is ( en eigenlijk is dat een understatement ) zou eens uitgebreid gaan douchen anex allerlei alleen bij vrouwen gekende schoonheidswerkzaamheden. Tijdens de pauze wilde ik wel eens gaan kijken wat ze eigenlijk allemaal aan het uitspoken was en ik had mijn fototoestel meegenomen... ... ... ( puntje puntje puntje )
Ze stond in badjas voor de spiegel, een handdoek rond de haren. Helemaal geen compromitterende houding of onthullende laat staan aanstootgevende kledij maar toch wilde ze absoluut zo niet gefotografeerd worden. Ik heb stiekem toch een foto gemaakt en haar helemaal weg getoverd, klein kunstje in Photoshop. Iedereen gelukkig, ik heb mijn foto en zij staat er niet op.
Ik heb iets met bruggen blijkbaar. Tijdens het voorbije fotosalon van onze club had ik zowel bij de projectie van de clubreeks als bij de tentoonstelling in de grote zaal een foto van een brug over het Albertkanaal in mijn selectie en ik betrap er mezelf op dat ik 's avonds wel eens naar een van de kanalen in de streek rijd om de foto van de dag in te vullen. Dit is een opname van de Buulse brug van uit het, naar mijn smaak, mooiste standpunt. De bruggen over het Albertkanaal worden trouwens stelselmatig vernieuwd want de doorvaarthoogte wordt aangepast aan de nieuwe vereisten voor de duwvaart. Ze zijn alle van de zelfde ontwerper heb ik al eens geopperd op deze pagina's bij gelegenheid van een andere brugfoto. Toen vertelde ik ook dat ik erg gecharmeerd was door het lijnenspel dat je ziet als je zo'n brug van uit een bepaalde hoek bekijkt. Deze keer is het een nachtopname geworden - nog een van mijn dada's - maar de kijkhoek en het lijnenspel blijven even interessant.
De geocachetochten op zondagnamiddag met ons collectief Het Blauw Kanneke zijn ondertussen vaste prik en meestal top, ik zou ze node missen. Vandaag stond er een nieuw gepubliceerde multi op het programma, redelijk uitdagend want een 4 ( op een schaal van 5 ) qua moeilijkheid, daar begin je niet zo maar aan. De weersvoorspellingen waren daarenboven niet erg vriendelijk ( en dat is een understatement ) maar we wilden tonen dat we geen watjes zijn. Dus... met goede moed op naar de bossen tussen Postel en Eersel, meer bepaald de omgeving van het Laarven.
We hebben regen, donder, hagel getrotseerd en tussendoor genoten we ook wel van enkele opklaringen. Het was precies tijdens zo'n droge en zonnige periode dat we op een tussenpunt vlak bij het ven waren. Het licht was even gewoonweg prachtig en terwijl de collegas aan het brainstormen waren om de coördinaten van het volgend tussenpunt te berekenen heb ik deze opname gemaakt.
Wij zijn alweer druk bezig met het voorbereiden van onze activiteiten in Aarschot tijdens de kersttijd. Zelf de Kerstman zijnde, kan ik mij natuurlijk niet akkoord verklaren met iedereen die beweert dat de Kerstman zich gedeisd hoort te houden tot na Sinterklaas. Het huis waar we weer ons logistiek centrum zullen hebben om alle kadootjes in de regio te verdelen krijgt langzaamaan weer een authentieke kerstlook, we zijn druk aan het repeteren want we gaan deze keer ook echt optreden voor de Aarschotse kindertjes ( en de papas en de mamas ) en last but not least, we hebben vandaag al een fotoshoot van de kerstfamilie gedaan. Schoonbroer Dreeke drukte op het knopje en ik heb in de loop van de avond een selectie gemaakt uit de reeks en er eentje uitgepikt voor de dagelijkse blog.
Nicolas en Jef zullen er dit jaar niet bij zijn, de een omdat ie onmisbaar is op de boerderij en de andere wegens voetbal. Julieke en Pieter zullen wel in het huis en bij het optreden aanwezig zijn maar studie- en dansverplichtingen zorgden er voor dat zij ook niet bij de shoot aanwezig konden zijn - misschien photoshoppen we ze later wel in de foto - maar enkele vriendinnetjes die ook een rol zullen krijgen in het gebeuren staan er dan weer wél op.
We hadden afgesproken dat we deze avond naar de receptie van de Olense Kartoenale zouden gaan. Dat bood me ook de nodige fotomogelijkheden want de markt in Olen had ik al lang in mijn achterhoofd zitten als mogelijke locatie voor nachtopnames. We waren bewust een half uur te vroeg vertrokken maar ... ontgoocheling... voor de tweede keer in één week tijd werden mijn fotoplannen doorkruist door een kermis. Vorige dinsdag was het al vandattume in Lier en omdat het zondag jaarmarkt blijkt te zijn in Olen stond ook hier het hele plein vol foorkramen en attracties vandaag.
De geplande foto van de dag kon ik dus wel op mijn buik schrijven maar gelukkig redde het vrouwke mij door een opname te maken met haar iPhone. Phaido had de ganse avond alleen in huis gezeten en toen we terug thuis waren kwam hij de gemiste knuffels ophalen met een enigszins verwijtende blik. Prachtig beeld schatje, mag ik 'm gebruiken voor de dagelijkse blog?
We hebben vandaag met de leden van onze fotoclub voor de laatste keer vergaderd in ons lokaal zoals het was. De wateroverlast in de kelder van het OC vorig jaar had er voor gezorgd dat enig opknapwerk onvermijdelijk geworden was. Volgende week begint de aannemer met het leggen van een nieuwe vloer. Er wordt ook een niet dragende binnenmuur tussen de twee lokalen gesloopt en als we binnen 3 of 4 maanden terug in onze vertrouwde stek zullen kunnen vergaderen zal het alleszins veel ruimer zijn. In de loop van vorige week hebben we al het overgrote deel van de inboedel in veiligheid gebracht en morgen gaan ook de laatste kasten, tafels en stoelen naar een veilige berging. Dit is de laatste foto van de laatste vergadering terwijl de laatste leden nog wat napraten.
Met ISO 2000 en hard licht pal boven het hoofd van Walter in een verder matig verlichte ruimte verwachtte ik niet meteen de meest blitse foto maar al bij al valt het me nog mee. Ik zie het meer als tijdsdocument in mijn persoonlijke kroniek van een jaar.
Ik geef toe dat het een beetje verwarrend is. De verhoudingen in de foto kloppen niet op het eerste zicht en de kleur van de inhoud van het glas ook al niet. Er staat zelfs Porto boven dit stuk.
Als notoir Duvel drinker ga ik heel soms wel eens vreemd. Er zijn nog wel alcoholische dranken waar ik niet vies van ben namelijk. Verandering van spijs doet eten zegt het spreekwoord, in dit geval: verandering van vloeistof doet drinken... Ik heb me een set piepkleine Duvel glaasjes aangeschaft, de echte godendrank past er niet in, er is trouwens geen D in de bodem van de glaasjes gegraveerd. Alle bieren horen natuurlijk uit hun eigen aangepaste glas te worden gedronken maar met een beetje goede wil zijn er echt wel een hele resem spiritualia waarvoor de vorm en de inhoudsmaat van de kleine glaasjes mogelijkheden biedt. Ik ben vandaag begonnen met het uittesten van een hele lange rij potentiele kandidaten. Als eerste had ik gedacht aan Porto - vandaar de titel - en ik moet bekennen dat het best meevalt.
Met de trein naar Lier. Mijn geocachemaatje jackie, zijn vrouwke Annemarie en ikzelf hadden er voor gekozen deze keer de autos in de stal te laten en elk 6,2 te spenderen om als 65-plussers naar Lier te sporen. We hebben er een leuke vruchtbare dag van gemaakt met de nodige makkelijke en minder makkelijke vondsten en helaas ook enkele mislukkingen. Maar dat hoort er bij, je kunt niet alles vinden. Onvermijdelijk kwamen we ook in het begijnhof, niet alleen omdat onze zoektocht ons daarheen voerde maar ook omdat mijn fototoestel steeds maar die kant op wilde.
Het viel me eerlijk gezegd een beetje tegen. Er is nog heel wat opknapwerk nodig voor het hier een top locatie wordt. Je vindt er mooie huizen, hoekjes en plekjes, da's waar, maar evenzovele verwaarloosde, dringend onderhoud nodig,hebbende spelbrekers. Toch kwam ik met enkele leuke beelden thuis. Deze tweeling toegangsdeuren bijvoorbeeld vond ik een shot meer dan waard. Ik had nog gedacht aan "Fiets" als titel, maar Nr 19 vond ik al even vanzelfsprekend.
Een aantal jaren geleden fotografeerde ik alle bewoners van zorgtehuis Hoevezavel met als thema "Glitter and Glamour". Het werd toen een arbeidsintensieve, lonende en, bij de uiteindelijke tentoonstelling, een erg succesvolle klus. Dit jaar kwam de vraag om opnieuw iets dergelijks te doen. Het thema zou "De Middeleeuwen" zijn. Ik moest even nadenken maar toen ik mijn fotomaatje Alex zo ver kreeg dat ie wilde meewerken aanvaardde ik de opdracht. Meer dan tweehonderd bejaarden fotograferen in aangepaste klederdracht en decor, het is niet niks... maar toen we vandaag het resultaat konden bekijken hadden we alle redenen om fier te zijn. Dat we daarenboven ook nog eens extra in de bloemekes gezet werden en uitvoerig geprezen en bedankt, was niet echt nodig maar we konden het toch wel appreciëren.
Een aantal van de accessoires die we tijdens het fotograferen in de diverse decors gebruikt hadden waren decoratief in het tehuis neergezet en nu vonden we dat we zelf ook eens mocht model spelen. Het vrouwke hanteerde de camera en Phaido wilde absoluut ook mee op de foto. Tenslotte is hij de lieveling van zowat alle bewoners en op menige foto is hij ook figurant.
Ze noemen zich Common Strangers. Het nieuwe bandje van neefje Nick ( eigenlijk is het al een hele neef ) staat in de steigers. Het ziet er veelbelovend uit en binnenkort ga ik ook eens luisteren of de goede kritieken die ik hoor voorbijkomen ook waar gemaakt worden. Ze pakken het alleszins degelijk aan want ze willen ook meteen PR- en promotiemateriaal. In dit geval wilde dat dus zeggen dat er snel fotos moesten gemaakt worden. Dat hoefden ze me geen twee keer te vragen.
Om niet te vervallen in cliché-fotos hadden ze een aparte locatie uitgekozen, nl. de bierkelder van café "Het Trefhuis". Tussen de meer dan tweehonderd soorten bier die ze daar schenken heb ik de nodige leuke opnames kunnen maken. Ook de allerlaatste uit de reeks, toen ze voor de trap stonden om terug naar boven te gaan vond ik zeer geslaagd, concentratie, alsof ze klaar zijn om het podium op te stormen. Ze gingen allen voor zwart-wit en zo heb ik de meeste ook omgezet, maar hier heb ik toch een tikkeltje kleur in gelaten.
Het was vandaag echt geen weer om leuke herfstfotos te maken. Ik ben er dan ook niet aan toe gekomen mijn camera ter hand te nemen. In de loop van de voormiddag toen het nog enigszins droog was had ik trouwens andere verplichtingen met het opruimen van het clublokaal van de fotoclub. Deze namiddag heb ik me dan maar gestort op het bekijken, selecteren en fatsoeneren van recent werk dat nog in de wachtkamer zat. Dit is een foto van de inkomtoren bij de begraafplaats van Lommel. Tijdens ons bezoek gisteren ben ik midden onder de constructie gaan staan en heb ik loodrecht omhoog gefotografeerd. Vandaag heb ik alles, uitgezonderd de lucht, zwart wit gemaakt en er nog enkele filters overheen gegooid. Het resultaat gaat in mijn vijf sterren map.
We zijn vandaag naar Peer en Lommel geweest, om onze kerkhovenbezoekachterstand ( 8 lettergrepen !!! ) weg te werken. Met zulk mooi weer is het fototoestel meer uit dan in de tas natuurlijk, ook onderweg. Dit langgerekte grote terrein - eigenlijk is dit grondgebied Overpelt denk ik - tussen de Ringlaan en de spoorweg en toegankelijk vanaf de Napoleonweg zag er toen we er voorbij reden dermate fotogeniek uit dat ik de wagen even geparkeerd heb. Welke Noord-Limburger kent deze plek niet? Wij kopen er tijdens het seizoen ook regelmatig asperges aan het pop-up kraampje.
In deze tijd van het jaar zijn ze er al bezig met de voorbereiding van het volgend seizoen. Dat start ergens eind april en loopt tot eind juni. Dan moet de aspergeplant doorgroeien en krachten opdoen om alweer een jaar productie op te leveren. Ik was al langer gecharmeerd door de veelheid van licht golvende lijnen van de aspergeteelt op deze plaats en in de foto zie je daarnaast in de verte ook de machine die zorgt voor de structuur, de oude aspergeplanten die, van het loof ontdaan, ondergestopt gaan worden om nieuwe wortels te vormen en als toetje zitten er ook nog wat herfstkleuren in.
De foto die ik vandaag wil tonen is al iets minder recent. Door het zien van een foto die Annie, een van de clubleden, op het voorbije salon toonde meende ik dat ik ergens nog een vergelijkbare oude foto van het vrouwke liggen had... een pittige dame die poseert voor een bonte graffiti-muur. Ik moest diep delven maar ik heb 'm terug gevonden. Ik vermoed dat hij komt uit de tijd dat ik met mijn eerste digitale toestel fotografeerde, een Sony Cyber-shot met een gigantische 3,2 megapixels aan resolutie. Uiteindelijk bleek de achtergrond toch net iets anders maar met een beetje goede wil lijkt het er toch op.
Nu ik 'm teruggevonden heb wil ik 'm uiteraard ook tonen. Ik heb 'm niet ingescand maar gefotografeerd met de Eos zodat ik met recht mag zeggen dat dit een opname van vandaag is.
Geef toe dat het vrouwke er goed uitziet, voor mij nog steeds trouwens.
De laatste dag van ons fotosalon vandaag, giga druk... dan heb je plots een heleboel kennissen samen op bezoek en weet je niet aan wie je eerst de aandacht moet schenken. Met deze twee mensen heb ik zoveel raakvlakken dat ik ze sowieso een bijzondere welkom moest heten. Na een rondleiding, het kijken naar de AV-producties en het consumeren van een verfrissing wilden we graag samen op de foto. Zoals zo vaak kon ik weer beroep doen op medeclublid en fotomaatje Alex om die klus te klaren. Deze drie musketiers samen in één foto, vaak zal zich de gelegenheid niet aandienen.
Ik behoor tot de generatie mensen die Wim Sonneveld nog hebben gekend, een Nederlandse zanger-cabaretier die prachtige liedjes maakte. Een van zijn bekendste ging over Margootje, een piepklein pittig vrouwke dat bij hem thuis uit een speelgoedautootje stapte - een Peugeootje als ik me goed herinner - en die beweerde uit Madurodam te komen. Ik luisterde er toen met veel genoegen naar en had de grootste bewondering voor de fantasie van de heer Sonneveld. Zulke kleine vrouwkes bestaan immers niet en je moet behoorlijk creatief zijn om er zo'n schitterend liedje over te bedenken.
Vanavond evenwel, toen ik onder het genot van enkele Duvels naar de Champions League zat te kijken, zat er plots ook zo'n kleine opdonder naast me. Waar ze vandaan kwam en wie ze was weet ik niet, wel dat ze erg klein was en dat ze er verdomd goed uitzag. Josee was net naar bed en ik vroeg of mijn bezoekster er eentje wilde mee drinken. Ik haalde een flesje uit de koelkast en een proper glas maar toen ik de kans schoon zag kon ik onverwacht het glas over haar zetten en ze zo gevangen nemen. Ze leek warempel op Josee. Ik heb eerst een foto gemaakt en ben daarna snel naar de slaapkamer gelopen maar neen... het vrouwke lag rustig in bed. Toen ik echter terug in de woonkamer kwam was de kleine schoonheid ontsnapt, het glas was weer leeg. Was het een droom geweest? Was het de Duvel? Wie zal het zeggen. Gelukkig had ik de foto als de eeuwige getuigenis van het feit dat het geen zinsbegoocheling was.
Het andere flesje Duvel heb ik dan maar zelf uitgedronken om me over de emotie heen te zetten.
Eigenlijk realiseren wij ons niet genoeg hoe gelukkig wij zijn dat we in zulke mooie groene streek mogen wonen en leven. Het is een huizenhoog cliché als ik vertel dat het in de herfst allemaal nog net een beetje meer kleurrijk en schilderachtig is. De dagelijkse wandelingen zitten vol prachtige beelden, ik hoef links en rechts maar op het ontspanknopje van mijn toestel te drukken en de kleurtjes komen er bijna vanzelf in gevlogen en die vormen dan fraaie taferelen die ik parkeer op een geheugenkaatje om er dan op het scherm van mijn computer een tweede keer van te genieten.
Neem nu de Dressenstraat, een lage ochtendzon, mooi licht, schaduwen van de bomen en herfsttinten alom... meer moet dat niet zijn voor de amateurfotograaf.
Ons fotosalon draait op volle toeren. Het is vandaag de hele dag gezellig druk geweest, alleen het laatste uur, van 8 tot 9 vanavond was er te veel aan. Ik stond achter de toog te tappen - dat was mijn taak - en als er dan nog nauwelijks klanten zijn dan sta je daar zo goed als werkloos als de glazen gespoeld en afgedroogd zijn. Dan vond ik het gepast om even aan fotomaatje Alex te vragen met mijn toestel een foto van mij te maken als cafébaas aan de andere kant van de toog dus, een plaats waar ik niet zo vaak vertoef als er voor. Dat is aan Alex wel toevertrouwd. Hij wist perfect het goede knopje te vinden op mijn toestel en het resultaat toon ik graag. ( Met de vermelding dat ik 'm dus niet zelf gemaakt heb... ) Volgend jaar toch maar om 8 uur stoppen trouwens. ...
Toen de burgemeester aan het woord was tijdens de openingsreceptie van ons fotosalon zat ik boven in de ruimte waar alle geluidsapparatuur bediend wordt. Na een carrière in de muziek- en studiowereld meen ik wel voldoende ervaring te hebben om wat eenvoudige schuifjes te bedienen om alles verstaanbaar weer te geven in de zaal. Eenmaal dat alles ingesteld is rest er niet veel meer te doen, dus was ik snel Facebook en e-mail aan het checken. Toen ik met een half oor hoorde dat er sprake was van Pol Schrijvers moest ik even schrikken en beter luisteren, ik had warempel de prijs van de gemeente Kasterlee gewonnen met mijn foto "Listening to Metallica"...
Het is niet eens een grap, de titel is waarheidsgetrouw. Het is een foto van mijn geocachemaatje Jackie die, nadat hij gevraagd had aan zijn dochter waar ze raar aan het luisteren was, de hoofdtelefoon even overnam en zichtbaar van een van de rustigere nummers van Metallica genoot. Het was een snapshot, snel en toevallig net goed. Goed genoeg voor de jury blijkbaar en ik ben er best fier op. Zo zie je maar dat Henri Cartier Bresson gelijk had met zijn iconische term "Le moment décisif"
Na alweer een jaar clubwerking, het bespreken, beoordelen en selecteren van fotos is het vanaf morgen zover: de receptie bij de opening van ons jaarlijks fotosalon. Na een korte laatste donderdagvergadering zijn we gisteren begonnen met de opbouw. Panelen, verlichting, de inrichting van de zaal en de projectieruimte voor de AV producties, er komt nogal wat kijken om het OC om te toveren tot het paleis waarin wij onze bezoekers willen ontvangen.
Vandaag hebben we de fotos opgehangen. Op dit beeld zie je hoe intens de clubleden meeleven bij het tot stand komen van een paneel, in casu dat van Ilse, top vogel- en natuurfotografe. Het paneel met zwart-wit fotos op de achtergrond is dan weer gevuld met werk van deze jongen. Om het beter te zien moet je vanaf morgen in het OC zijn achter de kerk in Lichtaart.
Geocachemaatje Jackie had een berichtje gestuurd om te vragen of ik zin had.
In de loop van de ochtend konden er nog enkele lichte buien voorbij komen maar de rest van de dag zou het droog blijven, weliswaar bewolk tot zwaar bewolkt maar daar konden we wel mee leven. We spraken dus af om in de buurt van Poppel een rondje te gaan fietsen en ondertussen een en ander te zoeken. Al in de loop van de voormiddag klaarde het op en we togen goedgemutst op weg. Man, man, man... de motregen die we vrij snel na het vertrek over ons heen kregen werd in de loop van de namiddag echte regen en we zijn behoorlijk nat geworden. Maar we hebben doorgezet en omdat het zo'n mooi rondje was hebben we er zelfs van genoten.
Een van de highlights was zonder twijfel deze bivakplaats. Midden in de natuur, op nauwelijks enkel honderden meters van de Nederlandse grens hebben de mensen van natuurpunt een plek ingericht waar iedereen vrij kan komen kamperen. Er is een plateau waarop je ten allen tijde een tent helemaal droog kunt opzetten, een infobord met de nodige uitleg en een logboek waarin je commentaar kunt achterlaten, een giga-vuurmand om een kampvuur te maken, er is hout voorzien, een zaag... kortom een initiatief dat een vette bravo verdient. Misschien is dit wel iets om volgende zomer eens met de kleinkinderen te doen...
 "Very Happy"){kind=icon}
Ik heb me een set piepkleine Duvel glaasjes aangeschaft, de echte godendrank past er niet in, er is trouwens geen D in de bodem van de glaasjes gegraveerd. Alle bieren horen natuurlijk uit hun eigen aangepaste glas te worden gedronken maar met een beetje goede wil zijn er echt wel een hele resem spiritualia waarvoor de vorm en de inhoudsmaat van de kleine glaasjes mogelijkheden biedt. Ik ben vandaag begonnen met het uittesten van een hele lange rij potentiele kandidaten. Als eerste had ik gedacht aan Porto - vandaar de titel - en ik moet bekennen dat het best meevalt. 
