Ik ben Pollefliet Gianluca, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Jumbo.
Ik ben een man en woon in Hamme (Belgie) en mijn beroep is schoolbankzitter.
Ik ben geboren op 28/01/2002 en ben nu dus 22 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: BMX, gamen, skiën en wave-boarden.
Dit weekend waren we aan de slag in het Nederlandse Haaksbergen voor de eindronde in het Europees Kampioenschap. Na het Belgisch Kampioenschap werd ik een beetje verkouden en dit blijft nog steeds aanslepen maar toch wou ik proberen om mijn prestatie van vorig jaar te evenaren. Het parcours voelde goed aan maar toch kon ik door het opeenvolgen van hindernissen nooit mijn topsnelheid echt ontwikkelen. Bij het aanschouwen van de reeksen bleek ik reeds bij de Europese Kampioen van 2010 (Ritins) ingedeeld te zijn hetgeen me toch wat van de wijs bracht. De start van de eerste reeks was een maat voor niks (ik stond duidelijk nog te slapen) en ik verzeilde zowaar in het achterveld. Al wat ik probeerde om terug te komen mislukte en als ik uiteindelijk toch vanaf de 5de stek een aanval inzette op de 4de ging ik nog onderuit ook. Als laatste over de meet en een pijnlijke knie er bovenop. Hoog tijd voor bezinning en wat peptalk van papa. Ik kon me geen fouten meer veroorloven als ik uberhaupt nog door de reeksen wilde geraken en met Ritins erbij was winnen bijna onmogelijk waardoor ik dus met een groot probleem zat. Vanop startplaats 1 had ik een betere lijn en ik kon me op de 2de plaats nestelen. Doordat ook de rest van de rijders serieus van plaats waren gewisseld (bleken sterk aan elkaar gewaagd) kreeg ik iets meer ademruimte voor de 3de reeks en was doorgaan nog steeds mogelijk, mits een goed 3de reeks natuurlijk. in reeks 3 moest ik vanop de 7 starten hetgeen op deze baan toch wel een aanzienlijk nadeel was (meters meer af te leggen). Ik kende een behoorlijke start en kon me op de 3plaats nestelen en deze ook behouden. Voldoende om door te stoten naar de 1/4-finale. In de 1/4 had ik opnieuw zware tegenstand (maar dit zou vanaf nu ook niet meer veranderen natuurlijk) en diende ik vanop de 6 te starten. De start was behoorlijk en opnieuw kon ik de wedstrijd als 3de afsluiten. Op naar de 1/2 finale dus. Na mijn zwakke aanhef van de wedstrijd was dit al een knappe remonte maar ik moest nog 1 hindernis nemen om mijn prestatie van vorig jaar te evenaren. In een erg zware halve met 2 Letten (Ritins en Vecmanis) , 2 Tjechen (Smolik en Pagac) , 2 Fransen (Dufour en Dekreon) en de Nederlander Van den Broek kende ik een goede start en nam de 3de stek in maar sneed vervolgens de bocht veel te ver aan en hier ongenadig afgestraft door 2 van mijn concurrenten. Vanop de 5de plaats moest ik alles in het werk stellen om er nog eentje te remonteren hetgeen me jammer genoeg niet lukte en ik zo dus de grote finale op een haar miste. In de volgende halve finale zaten Thomas Jamar en Siebe Deweirdt en zou Thomas met een prachtige halve finale zijn ticket voor de finale binnen halen. In deze finale werd hij vervolgens knap 4de. Toch ook nog goed nieuws voor ons want mijn zus Ilana kon wel de finale behalen en werd hierin knap 6de waardoor ze voor de 2de opeenvolgende keer een W-nummer krijgt toegewezen, in diezelfde finale werd Yentl Nijs opnieuw nummer 1 net als vorig jaar en werd Julie Bogaerts eveneens knap 8ste.
Gisteren werd te Massenhoven het BK verreden. Veel volk , veel sfeer en goed weer , kortom de perfecte samenstelling voor een schitterende wedstrijd. De loting viel al stevig uit want reeds in de reeksen kwam ik Thomas Jamar tegen. Ik zocht nog wat naar mijn snelste benen maar kon me toch vlot plaatsen voor de kwartfinale. Dit zou al zwaar worden want nu kwamen andere kleppers als Senne Buysen en Jarne Serneels ons vervoegen en mocht er dus niks verkeerd gaan. In de start liep het bijna verkeerd en ik moest vanuit 5de positie terug keren om uiteindelijk nog 2de te worden in de 1/4-finale. Tijdens mijn inhaalrit liep het nog bijna verkeerd af toen ik in de 2de bocht onderdoor ging en alle grip verloor om met veel moeite overeind te blijven (Arnaud Dubois zou nadien tonen dat ook hij daar in de problemen kon komen). De halve finale was al bijna een finale want met Dorian Geurten en nog andere kandidaten erbij werd een plaats bij de eerste 4 steeds moeilijker. Voor het eerst kende ik een behoorlijke start en kon ik de eerste lijn perfect afwerken om de koppositie in te nemen en niet meer af te staan. Op naar de finale dus. Ik deed er alles aan om mijn zenuwen onder controle te houden, bij mama en papa bleek dit zelfs niet meer mogelijk maar gelukkig moesten zij niet rijden hé, en reed in gedachten de finale keer voor keer . De finale was top want zowat alle favorieten vonden hun startplek uiteindelijk aan de startplank. Ik koos voor de3 en hoopte op een blitsstart zoals ik er slechts zelden één heb. Ook nu had ik die niet maar mijn start was wel behoorlijk en ik kon mijzelf vol geven in de eerste lijn. Vanop de 2de hindernis kon ik nog eens extra aanzetten en kon ik me wat losrukken uit de briesende bende. Vol door de eerste bocht en resoluut aan de leiding in de wetenschap dat achter me aan alles in het werk werd gesteld om me te remonteren. In de eerste plaats door Thomas Jamar die ik al van bij de reeksen bij me had en die ook nu nog mijn dichtste concurrent bleek te zijn. Maar ietsje verderop ook van Robbe Meerts die zich uit het kluwen had losgerukt en op de derde stek reed. Die zelfde Robbe wist zo vorig jaar op hetzelfde parcours in extremis nog de winst van mij af te snoepen en dit wou ik nu niet laten gebeuren natuurlijk. Behoedzaam door de 2de bocht (remember de 1/4) en dan vol naar de laatste bocht. In die laatste bocht zou het worden beslist als ik Kampioen werd of niet want Thomas had mij hier al meerdere keren in de problemen gebracht. Ik had echter genoeg voorsprong waardoor zijn plannetje niet lukte en ik in een rush naar de finishlijn kon vliegen. Want in tegenstelling tot vorig jaar verslikte ik me deze keer niet in de snelle opeenvolging van hindernissen. Zo kon ik me voor de 3de keer op het hoogste schavotje hijsen in het Belgisch Kampioenschap na eerder Blegny 2008 , Aarschot 2009 nu dus Massenhoven 2011. Een aantal minuten voor mijn wedstrijd reed ook mijn zus haar finale waar ze nogmaals toonde ook bij de beteren van haar lichting te behoren door een prachtwedstrijd te rijden en vol door te knallen. Echter het wringwerk in de 2de bocht bracht haar wat uit haar rush naar de top en in een moeilijke laatste bocht verloor ze al haar snelheid waardoor ze in extremis ook de derde plaats nog aan haar neus voorbij zag gaan. Al bij al was dit misschien wel de mooiste race van de dag want in de 2de lijn kwamen niet minder dan 4 rijdsters op dezelfde hoogte te liggen (notabene bij de meisjes) en veerde het publiek recht van emotie. Al bij al toch wel een prachtige dag !!!! Denk dat ik goed zal slapen vannacht.
Afgelopen weekend werden de laatste Europese voorrondes verreden in het Engelse Birmingham. Het aantal rijders was niet zoals het parcours verdiende, want dit was het mooiste dat er te vinden is en de opkomst was minder dan gewoonlijk.De afwezigen hadden dus nog maar eens ongelijk. Op vrijdag kregen we voldoende trainingsfaciliteiten op het geweldige parcours hetgeen de trip meer dan waard maakte. Hoewel het aantal lager was dan anders , was dit met het niveau niet het geval waardoor het een stevige race ging worden. Op zaterdag kon ik me mooi plaatsen voor de halve finale maar werd mijn rush naar de finale gedwarsboomd door een slider in de eerste bocht. Nog maar eens was ik zo ver gekomen en kwam er opnieuw geen kers op de taart. Het enige dat ik nog had, was het goede gevoel en de herinnering aan de eerder geleverde prestaties. Op zondag werd het helemaal leuk, want nu waren ook de weergoden van de partij en kwam de zon tevoorschijn . Het niveau was zo hoog dat het reeds van bij de reeksen keihard ging (het Engelse BMX lijkt wel op hun voetbal, it ain't over till it's over) en dus werd het knokken van bij het begin. Opnieuw kon ik doorstoten tot in de halve finale waar het nu maar eens moest gebeuren. Ik nam een knalstart en kon mij direkt mee aan de leiding nestelen om na een toprace als 3de te eindigen. Yes!! eindelijk een finaleplaats. In deze finale kende ik opnieuw een topstart en kon ik opnieuw strijden om de knikkers tot we in een fractie van een seconde met 3 rijders tegen de vlakte werden gesmakt en de kansen op een podiumplaats volledig verdwenen. Ondanks dit ging ik met een super gevoel naar huis want ik had gevoeld dat ik me ook met rijders als Josh Coppin en Simon Chapelet kan meten. Wie de races wil bekijken kan steeds naar BMX videos kijken bij de boys 9
Net terug uit Winterthur (Zwitserland) waar de Europese Rondes 7 en 8 doorgingen. Dat het zwaar ging worden wist ik reeds op voorhand want de concurrentie was loodzwaar maar er bleek nog een tweede spelbreker in het spel te zijn. Tijdens de training op vrijdag liep een onvoorzichtige medewerker van het medische team met de fiets van een eerder gevallen rijder de verkeerde kant uit en bracht hierbij zowel Dean Wouters als mezelf ten val. Verzorging noodzakelijk en de verwondingen van Dessel vorige week (waar ik in de eerste reeks zwaar ten val kwam) terug opengereten , maar het ergst van al was dat tegen de tijd dat dit was gedaan ook de training was afgelopen. Ik heb me al beter in mijn vel gevoeld dan vrijdagavond. Zaterdagmorgen scheen de zon reeds vroeg en dus was ik helemaal klaar om me volle bak te geven. De reeksen verliepen voorspoedig (4-2-2) na josh Coppin en ik kon dan ook als 2de kiezen voor de 1/4; hier kreeg ik al kleppers tegen me staan maar kon ik toch mooi 2de worden achter een reus van een zwitser. Op naar de halve finale waar ik vol voor een finale plaats ging. Ik had een goede start maar werd op het einde van de eerste lijn iets overpowerd door de rijders net naast me. Ik hield even de benen stil en kwam hierdoor in problemen voor eventuele plaatsing in de finale. In mijn zoektocht naar de juiste plaats vergat ik even het addertje onder de grond van de 4de lijn en lag ik (net als zovele andere voor en na me) opnieuw tegen het dek op dezelfde plaats als vrijdag (gelukkig zonder veel erg hetgeen ook niet voor iedereen was weggelegd). Zondagmorgen begon de wedstrijd als steeds op een verschrikkelijk vroeg tijdstip en met de grote verplaatsing in het lichaam werd ik dit toch gewaar. In de reeksen kon ik mezelf redelijk spaarzaam plaatsen , net als de kwartfinale waarin ik me vooral had gefocussed op het technisch rijden van de lijnen. In de halve finale moest het dit keer gebeuren. Echter mijn droom werd me al na 1m afgenomen door de zwitser (3de op zaterdag) die net naast me stond en die mijn startbaan liever wou dan die van hemzelf. Direct in het defensief en de moed in mijn schoenen om nog terug te kunnen komen, 6de en opnieuw geen finale, maar toch wel weer een van de weinige 9-jarigen die nog overbleef. Op naar Birmingham dan maar waar ik het opnieuw probeer hé. Mijn zus had echter iets meer geluk en kon na plaatsing voor de finale beslag leggen op een knappe 4de plaats , op zondag werd ze 7de.
Kampioenschap van oost-vlaanderen. In Gent werd het kampioenschap van oost-vlaanderen gereden. En daar werd mijn zus ons klet mooi kampioene van oost vlaanderen, ik werd er 2de na Siebe. Kampioenschap van vlaanderen. In Aarschot werd het kampioenschap van Vlaanderen gereden. Daar stonden we allebei op het podium. Allebei op een mooie 2de plaats. Dessel. En in Dessel werd er een TC gereden, en dat was toch wel belangrijk want de éérst 8 konden zich selecteren om naar het WK te gaan. In de 1ste reeks liep het echter een beetje fout voor mij, had de koppositie maar de laatste hindernis kwam ik ten val en dus als 8ste over de meet. Over kop en een buik schuif. Mijn eleboog volledig open en mijne buik idem. In de 2de en 3de reeks heb ik het terug goed gemaakt. Kwart en halve finale was ik ook door. In de finale had ik een zeer moeilijke start en kwam ik als 7de in de éérste bocht, maar kon dan toch nog een versnelling plaatsen en kwam als2de over de finisch, een echte triller met onze Robbe, weeral, haha. In het eindklassement sta ik momenteel op 1 dus mag ik mijn éérste WK rijden, spannend... Mijn zus kon haar 3reeksen winnen, en in de finale knap 3de , ook zij mag meerijden op het WK.
Afgelopen zondag ging de 3de TC door te Peer op een parcours dat ik pas zaterdag voor de eerste keer te zien kreeg. Het bleek niet al te technisch maar had vooral mooie snelle bochten hetgeen me vrolijk stemde. Ik had er al zeer vroeg zin in en even leek het een maat voor niets te worden toen de elektriciteitsrekening van gans Peer niet betaald bleek, (lees : een elektriciteitspanne gans Peer zonder stroom zette). Het moet gezegd, de mensen van de organisatie deden er alles aan om het te verhelpen, hetgeen uiteindelijk ook lukte. En dus konden we met enige vertraging toch aan de wedstrijd beginnen. De reeksen verliepen vlotjes en kon ik alle 3 winnen. In de kwart kwam ik tegen Siebe uit die een knalstart nam en mij op achtervolgen zette, op het einde van de 2de lijn kon ik echter de koppositie overnemen en ook deze winnen. De halve finale verliep vlot maar toch moest ik Thomas en Robbe (die ijzersterk reed) voor me laten. In de finale had Robbe een knalstart en nam resoluut de leiding. In de 2de bocht plaatste ik een eerste aanval maar Robbe bleef op kop , in de laatste bocht probeerde ik het nog eens maar opnieuw bleef hij iets voor me. Toch kon ik met een sterke eindsprint volledig naast Robbe komen en in extremis de winst binnenhalen. Robbe die nog van zijn pedaal schoot op het einde werd 2de en Thomas Jamar 3de.
Mijn zus Ilana reed een zeer goede wedstrijd en werd uiteindelijk 3de achter Yentl en Tessa, nadat ze 3/4 van het parcours op de 2de plek had gereden maar dan werd geremonteerd door Tessa die nog een sterke eindsprint in de benen had.
Vrijdagmorgen de trip naar Compiegne-Clairoix gemaakt voor een nieuwe EK-ronde. In een zonovergoten Frankrijk lag een prachtig parcours op ons te wachten en leek er geen vuiltje aan de lucht tot de pollen me bij de keel grepen en het hoesten kon beginnen. Op vrijdag kregen we enige tijd om het parcours te verkennen, welgeteld 3 rondjes. Goed genoeg om te voelen dat het loodzwaar ging worden, want op het moment dat we hier in eigenland aan de eindmeet zijn waren we daar slechts aan 3/4 van het traject , en vooral deze laatste meters gingen in de kleren kruipen. Zaterdagmorgen , de zon was al vroeg van de partij net als het stof. Net als vrijdag 3 rondjes opwarming en dat was het. In de reeksen diende ik al stevig te knokken maar kon toch 2 keer winnend en 1 keer als 2de afsluiten. Even het toilet opzoeken was het enige dat ik tussen de reeksen en de 1/8 kon doen, want ik werd al in het rennerspark verwacht. De start van deze 1/8-finale zou me achteraf bekeken nog verder parten spelen, ik uit mijn lood geslagen en stond onstabiel waardoor mijn voorwiel om sloeg , ik kon het snel terug recht zetten maar toen viel de startplank reeds. Gevolg , als laatste de eerste bocht in en de achtervolging kon beginnen. Ik deed dit vol overgave en eindigde uiteindelijk nog 4de. Voldoende voor de 1/4-finale maar ik kon niet anders dan tevreden zijn met startplaats 8 , dit resulteerde in een goede start maar aan de buitenzijde van mijn concurrenten kon ik slechts als 4de de eerste bocht aansnijden en terwijl ik vocht voor de 3de plaats werd ikzelf ook steeds aangevallen. Ik eindigde uiteindelijk als 4de en mocht door naar de halve finale. In deze halve finale kende ik opnieuw een zwakke start en bleef enkel Thomas nog achter mij. Ik rekende dan maar op een snelle korte eerste bocht maar dit werd me verhinderd door Thomas die blijkbaar hetzelfde idee had en dit bleek uiteindelijk ook het juiste. Ikzelf diende de bocht aan de bovenzijde te nemen en vervolgens te blijven vechten voor wat ik waard was hetgeen uiteindelijk niet genoeg was voor een finaleplaats, maar wel voor alweer een knappe EK-ronde. Deze week zal ik hopelijk terug van die pollenallergie herstellen en probeer ik in Peer opnieuw te knallen.
