Vechtend tegen een sterk oprispend, cynisch Don Quichote gevoelen na mijn verkenningsronde door Niel heb ik dan met verbetenheid mijn splinternieuw Che Guevara vlag aan een bamboestengel bevestigd en naast mijn eigen ontwerp "Socialisme Nu" aan de reling van ons balkon opgehangen.
Op mijn draadezel ben ik dan vrij gezwind naar Antwerpen gebold zonder echt te weten waar de optocht voorbij zou komen. Ik had geluk en bij den "Boerentoren" werd ik feestelijk opgewacht door een moedgevende menigte en het van ouds donderende geroffel van trommen.
Weer een opstoot van rode adrenaline!
Ben dan voorzichtig door de massa naar voren gekropen en mijn t-shirt met de Guevara of was het mijn eigen kop met de warrelige grijze haardos, wie zal het zeggen. Voor het Stadhuis met zijn Schoon Verdiep heb ik ze dan allemaal begroet en nu en dan een foto gemaakt voor wanneer ik er niet meer bij kan zijn.
Veel meer volk dan verwacht maar nog veel te weinig om de geschiedenis morgen te veranderen. Enkele kleine groepjes waarvan ik het land van herkomst niet kon achterhalen omdat ik mijn draadezel toch niet al veel uit het oog kom laten staan, brachten met hun prachtige, opzwiepende muziek een golf van vrolijke strijdvaardigheid, wat een verrijking, wat een aanwinst!
't Stad waar ik dan door fietste leefde en gonsde, en gelukkig zijn de winkels van allochtoonseorigine open voor de vele gasten. Die van eigen origine zijn verre...
Terug in Niel, Volkshuis gesloten, groot volksfeest met veel eetgelegenheid op het "Lelijke Plein". De sfeer blijkt een succes, dat is goed, de BBQ waarschijnlijk ook, vast wel, dat mag het was tenslotte 1-Mei.
