De petitie voor een “solidair België” lijkt mij veeleer een petitie voor het behoud van het huidige Paarse model van de afgelopen acht jaar, dat juist aanleiding is voor de huidige Vlaamse drang naar respect voor de institutionele instellingen en naar de mogelijkheid tot meer verantwoordelijkheid voor het beleid van de deelstaten. Het is niets meer dan een oproep voor het behoud van de onvoorwaardelijke eenzijdige solidariteit van Vlamingen voor het Franstalig systeem met PS-verzorgingssysteem en MR-handelswijze van anti-solidariteit van rijken en elitaire Franstalige inwijkelingen in Vlaanderen. De initiatiefnemers zijn misschien wel de waterdragers voor de koning, zijn partijvoorzitter Reynders en alle excellenties en profiteurs van het huidige Paarse model maar bevorderen geenszins de leefbaarheid van een toekomstig België.

De inhoud van een petitie voor een “Leefbaar België” moet er heel anders uit zien. Acht jaren Paars met een toenemende Vlaamse geldstroom voor Franstalige politieke projecten, noem het nu solidariteit, en het laten aanmodderen van het respect voor het institutionele kader zoals het BHV-arrest van het Arbitragehof, hebben de leefbaarheid van België ernstig bedreigd. Onvoorwaardelijke solidariteit leidt tot verwennerij, nog meer arrogantie en misbruik. Eenzijdige faciliteiten en andere buitenissige franjes in de communautaire afspraken hebben geleid tot buitensporige situaties en zich nog meer permitteren van eigen voorkeurbehandeling. Is het normaal dat Franstalige grillen zoals het splitsen van bevoegdheden voor wapenleveringen aan Nepal of het Francorchamps-akkoord onverwijld kunnen doorgaan, terwijl men een arrest van het Grondwettelijk Hof zomaar vijf jaar laat liggen. Dit “solidair België” is een staat in ontbinding, waar zelfs geen geldige democratische verkiezingen meer kunnen worden gehouden…

Een petitie voor een “Leefbaar België” is een pleidooi voor een duidelijke afbakening van bevoegdheden en respect voor de institutionele afspraken. Om op langere termijn leefbaar te blijven, moeten de deelstaten ook voldoende volledige bevoegdheidspakketten krijgen, zodat ze niet langer de verlammende greep moeten ondergaan van de anders georiënteerde partner. Als de Franstaligen met hun toekomstgericht ‘Marshall-beleid’ terug vervallen in een passieve PS-verzorgingsstaat met berustende armoede of een MR-staat, die de solidariteit afbouwt inzake ‘fiscaliteit volgens draagkracht en vermogen’, dan moeten ze daar later ook zelf kunnen voor opdraaien door een meer responsabel beleid voor de deelstaten. De Vlaamse welstand is er ook niet gekomen door onvoorwaardelijke solidariteit, maar op eigen kracht door een toekomstgericht beleid van zijn politici.

Concreet is een “Leefbaar België” duidelijk afgebakend in twee deelstaten met als grens de door de destijds door de Franstaligen getekende Taalgrens. Vlaanderen heeft destijds ook ingestemd met ééntalige gemeenschappen ten zuiden en ten noorden van die taalgrens. Dat iedereen dat ook blijft respecteren. Tenslotte hebben we nog het tweetalig hoofdstedelijke Brussel van de 19 gemeenten, waar het respect voor die twee talen ook in de praktijk dient gehandhaafd. Dit kader belet geenszins de solidariteit in België, men name ook niet tussen Vlamingen en Franstaligen. Een “Leefbaar België” zal trouwens ook de solidariteit binnen de deelstaten kunnen verhogen, doordat deze met meer bevoegdheidspakketten ook een breder eigen beleid kunnen uittekenen dat beter kan worden ingepast in de solidariteitsbehoeften van de eigen regio. Inzake solidariteit moet trouwens niet langer verzwegen worden dat de kloof tussen rijk en arm nu veel groter is in Wallonië dan in Vlaanderen…

27-09-2007, 10:47 geschreven door Koen  

Ons belastingssysteem is gegroeid en in de loop van decennia bijgepast volgens de noodwendigheden en werd regelmatig getoetst aan de regels van rechtvaardigheid en noodzakelijke solidariteit. Daaruit groeide een algemene consensus van een evenwichtige belastingsgraad naar "draagkracht en vermogen". Nu is deze peiler van onze samenleving gedegradeerd tot een electoraal thema of demagogische melkkoe om impulsieve kiezers te verleiden. De vlaktaks is daarin een vernieuwend kiesproject gericht naar individualistisch ingestelde kansrijken. Het is een verzachtende term voor de in die kringen vaak gehoorde roep naar de afschaffing van de sociale zekerheid, het aan banden leggen van vakbondsrechten, een apartheidsregime voor hun financiële elite, een afbouw van hun maatschappelijke plichten en verruiming van hun buitenissige rechten.  

Het belastingsthema was een beetje afgezaagd en een normaal denkende burger weet ook dat slechts een kleine elite van grootverdieners en witteboordcriminelen daarvan heeft kunnen profiteren, terwijl de 90 tot 95 % minder fortuinrijken met de kater zit om de toch verhoogde globale belastingsdruk te moeten ophoesten en hen nog de factuur wacht van het desastreus financiëel beleid van de laatste 8 jaren. Paars(groen) schafte in 2000 al de hoogste belastingsschalen af ten gunste van de 5 % graaiverdieners.

Het is duidelijk dat die vlaktaks er voor zou zorgen dat het onevenwicht nog groter wordt, of terecht gezegd : "de rijken moeten rijker worden, de armen moeten nog armer worden". Is dat de maatschappij, waarnaar de voorstanders van de vlaktaks streven ? Het legt een onaangename hypotheek op de leefbaarheid van onze maatschappij in de toekomst.

02-06-2007, 11:53 geschreven door Koen  

Maar onze toppolitici zijn van hetzelfde bedje ziek, bewegen zich in dezelfde kringen en spiegelen de nieuwe wetgeving steeds meer af op hun beter behoede kiezers. Onzer excellenties hebben vanuit hun ‘ivoren torens’ al evenmin voeling met dagelijkse leven van hun landgenoten. Ze koesteren hun vrienden uit de hogere inkomensklasse en misprijzen steeds openlijker landgenoten, die het door omstandigheden met minder moeten stellen. Ze hebben de mond vol over belastingsverminderingen en lastenverminderingen, waarbij in praktijk alleen de euromiljoen-verdieners nog beter van worden. Wie om uiteenlopende reden niet kan meedraaien in die mallemolen, moet de toch nog verhoogde belastingsdruk meebetalen en wordt steeds meer in de verdomhoek geschopt. Armoede is een schandaal of een pest, waar de huidige politieke leiders zover mogelijk omheen lopen. De Euromiljonairs worden met allerhande gunstmaatregelen (vb onmiddellijke afschaffing in 2000 al van de hoogste belastingsschalen) in de watten gelegd, terwijl nog moet bespaard worden op armoedebestrijding.

Soms proberen ze de meerderheid van de bevolking nog te sussen met demagogische praat over hun intenties om deze buitensporige toestanden aan te pakken, de fiscale fraude te bestrijden, ook oog te hebben voor de problemen van de minstbedeelden, … Maar de daadkracht ontbreekt hen, omdat onze excellenties en omhooggevallen communicatiespecialisten de spreekbuizen zijn van een elite die kan genieten van de afgeschafte hoogste belastingsschalen. Ze tonen zich verontwaardigd over het feit dat de lonen van de topmanagers in één jaar met 22 % stijgen, terwijl de presterende loontrekkenden worden geconfronteerd met loonnormen of besparingen (om deze toplonen te kunnen betalen of via de beurs nog op te drijven ?). Maar als puntje bij paaltje komt hebben ze het over een “privé-zaak”. 

Maar is het nog een “privé-zaak” als we weten dat juist de huidige Paarse regering was die de topmanager-cultuur met toplonen heeft binnengehaald in de overheidsbedrijven. Het is met ons belastingsgeld  dat bijvoorbeeld de huidige SP.a-voorzitter Johan Vande Lanotte de loonovereenkomst heeft afgesloten met Belgacom-baas Didier Bellens. Hij onderhandelde voor hem een verdienste van ruim twee miljoen euro per jaar, een opzegvergoeding van 5,8 miljoen euro en vorige week mocht Bellens nog fier vertellen dat hij 4 miljoen euro had bijverdiend door de verkoop van overheidsaandelen. Ook de mededeling dat hij daar bovenop nog eens voor 4 miljoen euro aandelen bezit, is voor onze paarse excellenties-ministers en politici een “privé zaak”.

Met Paars zijn de lonen van de overheidsmanagers uit de pan gerezen en de begunstigden kwamen bovendien veelal uit de paarse ministeriële kabinetten. Waarom kunnen we dan SP.a niet geloven als ze bij gelegenheid van verkiezingen soms uitkramen dat er dringend paal en perk moet worden gesteld aan de toplonen van de topmanagers?

Tegelijk werden de vakbonden, die erop wijzen dat de welvaart voor een belangrijk deel te danken is aan de arbeiders en daarvoor graag een miniem deel van de bereikte winst als tegemoetkoming vragen, steeds meer geridiculiseerd en de rechten van de loontrekkenden werden met Paars naar Amerikaans model teruggeschroefd.  De samenleving zal dit niet langer aanvaarden.  Werknemers moeten zich houden aan de loonnorm zodat onze concurrentiekracht niet verloren gaat, terwijl CEO’s hen schokkeren met hun toplonen en andere uitspattingen.

07-05-2007, 09:55 geschreven door Koen  

Deze dagen raken steeds meer verhalen bekend van onverantwoorde loonverschillen in bedrijven, ook bij de overheid. Belgacom-baas Didier Bellens verdient ruim twee miljoen euro per jaar, een opzegvergoeding van 5,8 miljoen euro en mocht vorige week nog fier vertellen dat hij 4 miljoen euro had bijverdiend door de verkoop van overheidsaandelen. Ook de mededeling dat hij daar bovenop nog eens voor 4 miljoen euro aandelen bezit, is voor onze paarse excellenties-ministers en politici een “privé zaak”.

In 2004 heeft Bellens voor zes miljoen euro aandelen van Belgacom gekocht voor een gunstprijsje. Volgens de financiële krant De Tijd werd de regeling op basis waarvan Bellens zoveel aandelen (met korting) kon kopen, overeengekomen in het Verloningscomité van Belgacom. Met het akkoord van Martine Durez, een vertrouweling van PS-voorzitter Di Rupo. En dat gebeurde op een tijdstip dat Belgacom nog onder de bevoegdheid viel van de minister van Overheidsbedrijven, destijds een zekere… Johan Vande Lanotte. Met Paars zijn de lonen van de overheidsmanagers uit de pan gerezen en de begunstigden kwamen bovendien veelal uit de paarse ministeriële kabinetten. Waarom kunnen we SP.a niet geloven als ze bij gelegenheid van verkiezingen soms uitkramen dat er dringend paal en perk moet worden gesteld aan de toplonen van de topmanagers?

Moeten we nog respect opbrengen voor managers, waarvan de monsterlonen moeten betaald worden door overdreven besparingsmaatregelen bij de arbeiders van hun tijdelijk bedrijf. Bij Belgacom moest het personeel in één jaar 20 miljoen euro besparen en werden steeds meer jobs geschrapt, terwijl de directie 970.000 euro meer kreeg. Het VBO heeft de mond vol over loonnormen en loonbesparingen, dat terwijl de lonen van hun CEO’s jaarlijks gemiddeld met ruim tien procent stijgen. De vakbonden, die erop wijzen dat de welvaart voor een belangrijk deel te danken is aan de arbeiders en daarvoor graag een miniem deel van de bereikte winst als tegemoetkoming vragen, worden steeds meer geridiculiseerd en de rechten van de loontrekkenden werden met Paars naar Amerikaans model teruggeschroefd. De samenleving zal dit niet langer aanvaarden.  Werknemers moeten zich houden aan de loonnorm zodat onze concurrentiekracht niet verloren gaat, terwijl CEO’s hen schokkeren met hun toplonen en andere uitspattingen.

Albert Frère (Electrabel) verdiende vorig jaar  5,5 miljoen euro, Jean-Paul Votron (Fortis) 4,4 miljoen euro, Carlos Brito (Inbev) 3,9 miljoen euro, Axel Miller (Dexia) 1,74 miljoen euro + 120.000 aandelen, Leif Johansson (Volvo) 3,6 miljoen euro, Gerard Mestrallet (Suez) 2,7 miljoen euro. Deze lonen staan buiten alle proportie. Al meer dan tien jaar sukkelen de lonen van de werknemers met één procentje per jaar vooruit, terwijl de managerslonen jaarlijks met minstens 10 procent stijgen. Tegelijk zagen de aandeelhouders van de grootste Belgische bedrijven (BEL-20) hun dividend de laatste vijf jaar gemiddeld met 10 procent per jaar stijgen. Nog voor de zomer zullen 95 Belgische beursgenoteerde bedrijven in totaal 8,2 miljard euro dividenden uitkeren aan hun aandeelhouders. Dan is 17% meer dan vorig jaar. De nettowinst van de Belgische beursgenoteerde bedrijven steeg in 2006 met 29 procent. De vier grootste Belgische banken - Dexia, Fortis, ING en KBC - scoren samen een nettowinst van 11,5 miljard euro. Dat is vier keer meer dan vier jaar geleden. De nettowinst van alle Belgische bedrijven samen is opgelopen tot een absoluut record van 40 miljard euro. Dat is een stijging met 56% op één jaar tijd.

De superwinsten van de bedrijven hebben meer dan 65.000 Belgen een fortuin bezorgd van meer dan 1 miljoen euro. Het aantal ‘euromiljonairs’ is in België op vijf jaar tijd met de helft gestegen. Aan de andere kant blijft het inkomen van 3,4 miljoen werknemers ter plaatse trappelen. Het aantal werkloze gezinnen stijgt in België al vijf jaar aan één stuk. Ook de armoede neemt toe. Niet minder dan 15% van de Belgen leeft in pure armoede. Eén op vijf gepensioneerden is arm, bij de éénoudergezinnen is dat één op drie.  De kloof loopt in België niet tussen Noord en Zuid, maar tussen rijk en arm. Het gemiddelde loon van een topmanager was twintig jaar geleden twintig keer dat van de modale werknemer, nu is dat al 110 keer zoveel.

Terwijl de laatste jaren de armoedebestrijding werd verwaarloosd, met alle gevolgen van dien, werd ons belastingssysteem zowel inzake belastingsschalen als inzake controle bijzonder gunstig voor kapitaalkrachtigen en witteboordcriminelen. De holdings van Albert Frère betalen minder belastingen dan een eenvoudige arbeider. De miljardair van Charleroi betaald voor zijn holding CNP slechts 2.880 euro belasting of 0,0002 % op een winst van 1,48 miljard euro. Niet alleen de grote fortuinen worden hier met rust gelaten, België is ook een van de weinige landen die geen belasting heffen op de meerwaarde op aandelen. In 2006 deed die andere belangrijke holding van Frère, GBL, nog beter: 3,056 miljard euro winst voor belastingen en daarop betaalt hij geen belastingen, maar krijgt nog 18 miljoen euro van fiscale regularisatie. Dat maakt een nettowinst van 3,074 euro. Als die winst werd belast tegen een normale aanslag voor bedrijven, zou de staatskas een miljard euro rijker zijn. Ter vergelijking: dat is tweeënhalf keer de som die nodig is om treinverkeer voor reizigers helemaal gratis te maken.

22-04-2007, 01:34 geschreven door Koen  

Pierre Chevalier is zelf betrokken bij de mijnbouwgroep Forrest en is dus niet onpartijdig, zegt 11.11.11. Volgens Johan Cottenie van 11.11.11 is het niet duidelijk of Chevalier de belangen van Congo of die van Forrest dient. De mijnbouwgroep van Georges Forrest wordt ervan beschuldigd dat ze de bodemrijkdommen van Congo leegrooft en allerminst bekommerd is om het lot van de Congolese bevolking. België is sinds 1 januari voor twee jaar lid van de Veiligheidsraad. Minister van Buitenlandse Zaken Karel De Gucht (VLD) wil het daar onder meer hebben over Congo, met name over het beheer van de mijnen in dat land en of de opbrengsten daarvan wel ten goede komen aan de bevolking. Door Chevalier te benoemen kennen we al het dubieuze antwoord.

Pierre Chevalier is naast zijn politiek mandaat ook nog als licentiaat in de criminologie bestuurder van vennootschappen. Daarbij komen nog de gunst-opdrachten van de liberale excellenties als compensatie voor zijn mislopen ministerfuncties. Hij is sedert 1985 volksvertegenwoordiger en werd in 1988 zelfs SP-staatssecretaris voor Onderwijs en nadien staatssecretaris voor Wetenschapsbeleid tot hij in 1989 werd ontslagen wegens een flamboyant snoepverblijf in Parijs voor zijn familie op kosten van de Belgische belastingsbetaler.

De uitgesproken Vrijmetselaar sloot dan een verbond met de VLD van Verhofstadt om zijn politiek profitariaat te kunnen verder zetten. Het blauwe jasje paste Chevalier misschien nog beter dan zijn rode. Verhofstadt nam hem in 1999 onmiddellijk op in zijn paarse regering als staatssecretaris van Buitenlandse Handel, zodat zijn snoepreisjes een betere dekmantel meekregen. Maar ook nu moest Chevalier reeds na korte tijd ontslag nemen omdat hij in 1997 als advocaat betrokken zou zijn geweest bij een misdrijf. De zaak ging over de verkoop van een vliegtuig door een Zwitsers oplichter. Andere Paarse excellenties bleven nadien na ernstige feiten steeds op hun post zitten.

Verhofstadt had zijn beloften tegenover Pierre Chevalier dus niet volledig kunnen inlossen en had dus voor zijn poulain nog bijkomende verplichtingen. Beloften tegenover overlopers worden doorgaans door Verhofstadt ingevuld met het oog op nieuwe prooien, al is dat op kosten van de belastingbetaler. Pierre Chevalier mocht zijn buitenlandse reisjes verder zetten, eerst als plaatsvervangend regeringsvertegenwoordiger in de Europese Conventie en sinds 2003 als persoonlijk vertegenwoordiger van de eerste minister en de minister van Buitenlandse Zaken bij de Intergouvernementele Conferentie. Michael Chevalier werd daarbij nog medewerker van Verhofstadt en in 2003 in het parlement gedropt, door Van Quickenborne als extra-staatssecretaris van de VLD te benoemen als gunst voor ook al zijn overloperskwaliteiten.

Sinds december 2004 is Pierre Chevalier ook al bijzonder gezant voor de Organisatie voor veiligheid en samenwerking in Europa (OVSE).  Volgens het ontwerp-KB zou hij nu vanaf 1 januari 2007 tot en met 31 december 2008 bijzonder gezant van de minister van Buitenlandse Zaken voor de VN. Naar verluidt ontvangt Pierre Chevalier naast zijn parlementaire verdiensten hiervoor nog eens 2.000 euro netto per maand voor, naast een ruime onkosten- en reisvergoeding uiteraard. Zelfs op de liberale kabinetten wordt de VLD-senator Pierre Chevalier niet zonder reden ook wel 'de frequent flyer van de regering' of ‘de snoepreiziger’genoemd. Maar de ganse Paarse regering is er niet vies van om zichzelf extra voordelen toe te kennen of eventuele uitwassen eerder te legaliseren, dan wel ze af te schaffen.

29-01-2007, 00:37 geschreven door Koen  

Die “ambetantenaren” zouden het kunnen aandurven om hun werk te doen en ietwat lastig te worden voor de sjoemelaars, witteboordcriminelen en andere belastingontduikers die de VLD blijkbaar als zijn bevoorrechte kiezers beschouwd.  Het liberale thema “belastingsvermindering” krijgt steeds meer een vies geurtje. Paarsgroen schafte al in 2000 de hoogste belastingsschalen af, zodat de topverdieners sedertdien jaarlijks een bedrag aan extra inkomen (tot 15 % op miljoen euro jaarlijks) overhouden waar zelfs de middenverdieners als totaal inkomen alleen maar kunnen van dromen. Daarbij wordt België steeds meer een belastingsparadijs voor grote wereldlijke financiële transacties (0 % belast) en worden de eerlijke belastingbetalers belachelijk gemaakt door de afschaffing of belemmering van cortroles op sjoemelaars en duistere praktijken. De strategie van Paars zorgt ervoor dat nog enkel nog de loontrekkenden, van wie alle inkomsten bekend zijn, volop bijdragen voor de staatshuishouding van dit land. Het zijn dus de loontrekkenden en eerlijke belastingbetalers die ten volle moeten instaan voor de gestegen belastingsdruk in dit land.

Daar waar de politieke benoemingen in andere diensten de pan uitrijzen, wordt uitgerekend de federale dienst van Financiën afgeslankt en zoveel mogelijk tegengewerkt met een verrottingsstrategie. Paars heeft het belastingsstelsel naar draagkracht en vermogen al voor een belangrijk deel omgevormd en afgebroken ten voordele van het grootkapitaal en de fraudeurs. Dit is nefast voor de toekomst van ons land, waar de tegenstellingen tussen rijk en arm steeds groter aan het groeien zijn en het beleid aanzet tot eigenbelang, sjoemelen en criminele praktijken. De uitspraken van Quick en het wanbeleid van Paars moeten in dit perspectief worden beoordeeld… De liberalen dansen op het graf van de belastingcontrole en de socialistische excellenties zeggen blijkbaar nog altijd dat wat goed is voor de liberalen, ook goed is voor hen. 

Tot tweemaal toe zorgde Paars(groen) voor fiscale amnestie voor de belastingontduikers (en paarse kapitaalkrachtigen met Augusta- en andere spaarpotjes ?).  Mogen we hier ook nog herinneren aan het rekenfoutje van 883 miljoen euro, maar dat bleek geen probleem voor de begroting. Het aantal ambtenaren bij de dienst Financiën werd nu al teruggeschroefd met 3000 mensen en moet volgens Quick nog eens met evenveel verminderen, terwijl in minder renderende diensten op geen politiek benoemde ambtenaar wordt gekeken. Na jaren van afslanking waren het onder paars(groen) weer gouden jaren voor politieke benoemingen.

De uitspraak over “ambetantenaren” van Quik gaat ook flagrant in tegen het verzuimen van de Paarse ministers om hun ministeriële kabinetten te ontmantelen, zoals aangekondigd in de administratieve reorganisatie in 2000 en waarvoor we zelfs een schriftelijke volksraadpleging hebben moeten helpen betalen. Het recente rapport van het Rekenhof daarover zet Quick duidelijk in zijn hemd en toont nogmaals aan dat de uitspraken van Quick een door de belastingbetaler gesponsorde staatssecretaris onwaardig is. Het kabinet van Van Quickenborne is niet veel meer dan een door ons betaalde liberale verkiezingsmachine, die zich bezighoudt met gerichte lezersbrieven en andere VLD-propaganda. We moeten nu ook vernemen dat oud-ministers zoals Van de Lanoote nog altijd twee “persoonlijke”medewerkers in dienst heeft, die betaald worden door de belastingbetaler.  Veeleer dan het gesjoemel af te schaffen en wat onrechtmatig was terug te betalen, antwoord Verhofstadt doodleuk om dit te legaliseren. In Charleroi kon zelfs de PS-top daarop niet rekenen.

22-01-2007, 00:00 geschreven door Koen  

Als over de “Modelstaat België” gesproken wordt, kun je de paarse regering Verhofstadt wel  talent voor cynisme meegeven. Er zijn niet alleen de communautaire transfers, de ‘lekkende’ gevangenissen, de financiële administratie die dringend een telraam nodig heeft. Het land is ook een modelstaat geworden voor grote fiscale fraudeurs, bezitters van zwarte en vuile kapitalen…

De afgelopen jaren is de blinde expansie van de mondiale kapitaalgroepen absolute prioriteit. Voor die expansie moet de inkomensverdelende rol van de staat ten bate van de werkende bevolking zoveel mogelijk afgeschaft worden. Dit gebeurt zowel aan de uitgavenzijde (inkrimping van de sociale zekerheid), als aan de inkomstenzijde (door de belastingen zoveel mogelijk te reduceren en/of af te wentelen op de werkende bevolking).  We wezen hier al meermaals op het voorbeeld van de afschaffing van de hoogste belastingsschalen tegenover de afbraak van het sociale zekerheidsstelsel. België werd in korte tijd op een afdalend spoor gezet naar afbraak van het algemeen welzijn en naar perverse samenlevingstoestanden. Een modelstaat is niet degene met de grootste stijging van het aantal Euro-miljonairs, als het aantal burgers onder de armoedegrens nog sterker stijgt. 

Het Amerikaanse economische tijdschrift Business Week schreef recent nog: “Wanneer je werkt voor een loonbriefje is België een belastingshel. Wanneer je rijk bent is België een belastingsparadijs”. 

Eén van de meest ranzige maatregelen van de paarse regering Verhofstadt II was de fiscale amnestiewet. Prof. Jozef Pacolet (Hoger Instituut van de Arbeid) omschrijft deze als een “overbodige maatregel : hij is ondoelmatig inzake opbrengst, is pervers op het vlak van burgerzin”. Met deze wet heeft de Belgische staat en de paarse regering zich tot bondgenoot gemaakt van wittebrood criminelen die, nadat hun vuil geld gereguleerd is, de anonieme circuits van de internationale fraude verder blijven gebruiken. Ik kan mij daarbij niet van de indruk ontdoen dat hierbij ook politiek fraudegeld (rood Augusta- en blauw X-kapitaal ?) moest worden gelegaliseerd.

Inzake de Europese Spaarrichtlijn behoudt iedere lidstaat zijn autonomie (België 15 % op rente-inkomsten, Frankrijk 25 %) en die is enkel van toepassing op spaarproducten met vaste rente. Bovendien vallen alleen natuurlijke personen onder toepassing en rentebetalingen aan vennootschappen vallen buiten schot. Volgens Prof Van Istendael (KUL – De Tijd 25 april 2005) wordt de ‘couponnetjestrein ‘ naar Luxemburg vervangen door een trustcruise naar de Kanaaleilanden. Sinds eind 2005 vliegt de Vlaamse Luchtvaartmaatschappij (VLM) dagelijks naar het belastingsparadijs het eiland Man (Ierse Zee) vanuit Brussel en Antwerpen.

De Belgische ‘Modelstaat’ is een fiscaal paradijs geworden. Er is al jaren een echte verrottingsstrategie bij de fiscale administratie bezig. Minister van Financiën Didier Reynders (MR) heeft als Franstalige de controle over de Vlaamse fiscus. De Belgische politieke klasse organiseert zelf een belastingsparadijs in eigen land door bijv. niets te doen aan het nijpend personeelstekort op de administratie van financiën. Tot in de kleuterklassen zijn computers ter beschikking, maar bij financiën moet men het in Antwerpen of Brussel soms stellen met één computer voor tien man. Niettegenstaande de groei van in- en uitvoer van massa’s goederen is het aantal douanepersoneel daar in enkele jaren gedaald van 2000 naar 900. Een bedrijf in de haven heeft bijna meer kans om de lotto te winnen dan om gecontroleerd te worden. In Antwerpen zijn er huizen met wel 50 postbusfirma’s op één verdieping.

In tegenstelling van de belasting op arbeid en deze op vermogen is hallucinant. Begin dit jaar verkocht de Texaanse bank Lone Star Funds haar deelname van 50 % in een Koreaanse bank via een Belgische holding met een winst van drie miljard. In Zuid-Korea zouden de Texanen daarop 450 miljoen euro taks hebben betaald, nier 0 euro.  De Zuid-Koreanen waren razend maar konden niets doen. (Het Volk, 31 augustus 2006)

Vandaag voert de Belgische staat een fiscale burgeroorlog tegen de trouwe belastingbetalers: de fiscale hel voor wie werkt (of iets wil bijverdienen), het paradijs voor grote fraudeurs allerhande. De fiscale fraude in België wordt geschat op 20 miljard euro per jaar. Anderzijds moeten zelfs sociale uitkeringstrekkers zoals bijv. sommige gepensioneerden en werklozen belasting betalen op hun uitkering. Dus ook op het terrein van de fiscaliteit levert de Belgische staat geen enkele meerwaarde meer op voor de Vlamingen. Er is nochtans een staatssecretaris bevoegd voor de strijd tegen fiscale fraude. Maar het is een publiek geheim dat de Waalse liberaal Hervé Jamar net als Vincent Van Quickelborne en hun socialistische tegenhangers veeleer in het leven werden geroepen om op staatskosten een gans kabinet te laten werken aan partijstrategie.

De lopende belastingshervorming (2002-2006, 3,32 miljard euro) van paars is volgens de studiedienst van het ACV “een herverdelende maat voor niets en vergroot integendeel verder de inkomensongelijkheid”. Het is daarbij verwonderlijk dat een neo-belgicistische linkerzijde en vakbondstop nog altijd deze ‘modelstaat’ voor dik en dun verdedigt. Een zichzelf socialistische partij noemende, inderdaad ‘anders’ of moeten we zeggen ‘SPA-blauw’, rolt met de liberalen de rode loper uit voor fraudeurs, witteboord- en andere gangsters.

Een Vlaamse staat zou het niet moeilijk hebben om de fiscaliteit sociaal rechtvaardiger te maken, in vergelijking met de huidige toestanden. Wat nodig is, zijn sociaal-rechtvaardiger belastingen, met een gevoelige verschuiving van inkomens van arbeid naar deze uit kapitaal. De VLD wou zich in de perceptie op een bepaald ogenblik wel achter de “werkende Vlaming” scharen, maar de liberale oplichterij ligt er weer vingerdik op. De SP.a is in handen van de tactische reclame-strategen en ook de pers volgt opvallend gewillig hun paarse verhaal. 

In een rechtvaardige Vlaamse staat zouden de inkomsten uit kapitaal even hoog moeten belast worden als de inkomens uit arbeid.  In 2002 lag de aanslagvoet op kapitaal in België gemiddeld op 30 %, maar die op arbeid bleef jarenlang ongewijzigd op 45 %. Er zijn landen waar bijv. een belastingspolitie is uitgebouwd, die de belastingsconstructies van banken e.a. in kaart brengt om in belastingsparadijzen de fiscus te ontduiken. Hier worden deze met ‘coördinatiecentra’ en andere constructies juist op hun wenken bediend. Er kan ook gedacht worden aan een belasting op vermogens (vermogenskadaster) vanaf bijv. 625.000 euro (25 miljoen BFr). De belastingen op fysieke personen zouden in tegenstelling met het VLD-voorstel ook progressiever moeten zijn : de aanslagvoet op de lage en modale inkomens lager en die op de hoogste inkomens hoger… Een hernieuwde Vlaamse beweging moet hiervan werk maken.

13-11-2006, 23:58 geschreven door Koen  

20-10-2006, 00:00 geschreven door Koen  

Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt.  Het is gewoon zoals je het zélf wenst.  Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed.  Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.

Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat.  Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard. 

27-09-2005, 16:32 geschreven door Koen  

Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig.  Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.

Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.

Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".

Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen.  In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.

Nu is uw blog aangemaakt.  Maar wat nu???!

Lees dit in het volgende bericht hieronder!

27-09-2005, 16:32 geschreven door Koen