|
Beste vrienden,
een lange nieuwsstilte is doorgaans de voorbode van minder aangenaam nieuws. En ja, pas na een week heb ik de moed gevonden om jullie via deze weg op de hoogte te brengen.
Een droom is aan diggelen geslagen en heeft plaats moeten ruimen voor één grote ontgoocheling.
Mijn enige update van 'onderweg' (dag 1) maakte reeds gewag van ernstige ademhalingsproblemen ten gevolge van mijn auto-immuunziekte Myastenia Gravis. Hierdoor werd ik vrij snel en keihard met mijn neus op de realiteit geduwd. Ik heb deze zeldzame spierziekte intussen reeds 4 jaar; En meestal is deze, mits het nemen van de juiste medicatie, vrij beheersbaar. Het is een chronische ziekte die geen vlak verloop kent en waarbij 'opstoten' nu en dan voorkomen. Op zo'n moment is het verloop eerder grillig en zijn de symptomen soms vrij hevig in de vorm van slik-, spraak en ademhalingsproblemen. En ja, reeds na dag één werd het overduidelijk dat ik met zo'n opstoot had te maken. Doorgaans duurt het een paar weken vooraleer alles weer 'normaal' wordt. Waardoor mijn tocht, helemaal alleen en vaak doorheen zeer dunbevolkte gebieden, een tè groot risico inhield. Ik heb dan met heel veel pijn in het hart beslist om zo'n risico niet te nemen. Iets waarvan iedereen me zegt dat het de enige juiste beslissing was. En ja, misschien is dat wel zo, maar de persoonlijke ontgoocheling is er daarom niet minder om.
Ik vind het verschrikkelijk, zeker naar al die mensen die me hebben gesteund en vaak ook gesponsord hebben voor het kinderkankeronderzoek. Ik hoop dat die er geen spijt van hebben. En wees er wel van overtuigd dat ik er zelf zal op toezien dat het verzamelde geld zal worden ingezet voor datgene wat ik had voorop gesteld.
Aangezien er ook nu nog mensen zijn die bereid zijn te sponsoren zal ik nog even afwachten vooraleer het juiste bedrag op te vragen. Maar over enkele weken zal ik jullie deze feedback zeker bezorgen.
En wat de toekomst inhoudt? Geen idee of ik dit alsnog zal overdoen. Ik hoop het werkelijk heel hard. Maar ik wil me nu niet aan een voorspelling wagen hieromtrent. Eén ding weet ik wel: ook na de slotshow van Komoptegenkanker van gisteren op de TV, blijf ik er van overtuigd dat we verder MOETEN investeren in onderzoek om deze vreselijke ziekte te overwinnen. En daarvoor zal ik me hoe dan ook blijven inzetten.
Ik wil toch eindigen met alvast iedereen te bedanken die gesponsord heeft. Ondanks deze onvoorziene wending is het dankzij jullie allemaal toch niet helemaal voor niets geweest. Duizendmaal dank daarvoor.
Warme groetjes,
Paul.
|
