Ik, landloper en lompenman, behept met allerlei kwalen, scheef en gebocheld, gekoesterd door hen die mij kenden, maar wie kent mij echt? Al te dikwijls uitgespuwd en genegeerd, mij viel de eer te beurt dit rijk te besturen.

Ik ordonneer en decreteer dat alles voortaan anders moet zijn.

"Mussen worden sterker dan de kraaien, vliegen vangen van nu af aan spinnen, kippen zullen als volleerde acrobaten door het zwerk vliegen en circusleeuwen moeten hun temmers kunstjes leren! Clowns worden directeur"!

Ik bepaalde en dacht, het kleine, het nietige aan de macht!

Een hele stoet met mieren, muizen, luizen, ratten, torren, muggen, vlinders, hamsters en cavia's, getemden en anderen palmen de markt in.Ik verontschuldig mij bij hen die ik vergeten ben, zoals de krekel en de libel, de vink, de mees en die eenzame meikever. Ik zie alleen blije snuiten en snavels.

Ik ordonneer en decreteer dat voortaan de herfst lente wordt en de winter zomer. Het noorden wordt het zuiden en het westen het oosten. Maar ik weet niet wat aan te vangen met de dag en de nacht. Het witte wordt zwart en het zwarte wit. De antilopen moeten de leeuwen verdrijven.

En toen was alles anders, zelfs de dag werd nacht.

Ik kijk tevreden neer, de schepping herschapen, de ordening herschikt, alles anders, niets hetzelfde.

Maar de stoet vernietigde, ik word uitgespuwd door hen die mij daarnet nog koesterden. De mussen pikken de ogen van de kraaien uit,de vliegen vreten spinnen. De zomer is koud. Ik heb weer de verkeerde kleren aan.

Ik ordonneer en decreteer; ik begin weer van voor af aan! 

Ik ben nog schever en gebochelder, weer landloper en lompenman.

PM

 

"Wat zouden de mensen van mij zeggen indien ik nu zou sterven"? Vroeg de pad, gezeten op een groot lelieblad, aan de krekel die hem aanstaarde van tussen het gras aan de oever.

"Ik, ik zou het echt niet weten". De verbaasde krekel had zo'n levensvraag niet verwacht. Hij had nog nooit, in de verste verte niet, gedacht aan wat anderen, laat staan mensen, van hem zouden denken, niet bij leven en nog minder na zijn dood.

De pad ging verder: "Zouden ze van mij zeggen, hij was de mooiste pad die we ooit zijn tegengekomen? Zouden ze me voor slim, handig en knap aanzien omdat ik in het water en op de grond meer dan behoorlijk mijn plan kan trekken? Dat krijg jij, geachte krekel, nooit voor elkaar". 

"Ik ben daar helemaal niet voor gemaakt, waarom zou ik dat moeten kunnen". Stuk pretentie, maar dat zei hij niet. "Maar waarom wil jij zo stellig weten wat men over jou denkt"? "Stel dat ze me een domme, lelijke pad vinden, waarom heb ik dan geleefd? Of dat ze me niet opmerken, wat voor zin heeft mijn leven dan"? "Ik zie jou toch, ik weet dat je goed kan springen, lopen en zwemmen. Ik weet dat je als geen ander insecten uit de lucht kan plukken"

Het werd even stil, ze zaten beiden voor zich uit te staren. "Euh, ... over kikkers weet ik wat de mensen zeggen. Ze vertellen verhalen over kikkers die een zoen krijgen van een mooie prinses en dat ze dan veranderen in een adonis, een prins die zijn weerga niet kent. Ik denk dat jullie padden gemaakt zijn om jezelf te blijven".

Toen sprong de krekel op en de pad ving hem. Als ik dan toch gemaakt ben om pad te zijn ... en terwijl vroeg hij zich af wat de krekel nu over hem zou denken.

PM