De recente commotie in politiek, in media, en ook op sociale media omtrent de foute incidenten op Pukkelpop zijn een mooi maar tevens verschrikkelijk voorbeeld van de staat van ontbinding en verbrokkeling in ons welvarend landje bij de Noordzee.
Vijftig jaar na Woodstock, een mijlpaal in de geschiedenis van rockmuziek, maatschappijkritiek, verbondenheid tussen diverse mensen, worden wij door het erg foute gedrag van jonge mensen met tegengestelde visies met onze neus in de Vlaamse urine en stront gedrukt. Plaatsvervangende schaamte is mijn deel en verplicht mij in de pen te kruipen.
Als tieners en twintigers elkaar persoonlijk aanvallen en bedreigen, omdat de ene groep iedereen wakker probeert te schudden omtrent de urgente klimaatproblematiek, en de andere groep hierop reageert met persoonlijke aanvallen en bedreigingen, dan is er toch iets fundamenteels fout.
Als ervaren festivalganger weet je dat te weinig slaap, teveel alcohol, groepsdruk edm jongeren (en volwassenen) al eens een loopje doet nemen met ons aangeleerd fatsoen. Ook de soms kwetsende gezangen in volle voetbalstadia blijven jammer genoeg aanwezig.
Als je echter moet vaststellen dat het verwerpelijk gedrag bij jongeren op Pukkelpop een gevolg is van tegenstrijdige politieke en maatschappelijke standpunten, dan is er duidelijk meer aan de hand dan wat dronkemansgelul.
Mijn generatie van veertigers en vijftigers heeft hier een verpletterende verantwoordelijkheid. Ouders, burgers, media, maar vooral politici zijn schuldig aan dit laakbaar gedrag bij de 'Vlaggenjongeren'. Al meer dan 10 jaar werken deze politici uit N-VA en Vlaams Belang een funeste communicatiestrategie uit - met gemeenschapsgeld nota-bene! - die systematisch 'de andere groepen' in deze gemeenschap culpabiliseert. In chronologische volgorde waren dit de Walen, de socialisten, de moslims, de vluchtelingen en recent de klimaatspijbelaars die onze identiteit, onze waarden en onze welvaart zouden bedreigen. En ja, beste politieke strategen, het is gelukt! Jullie kiezersaantallen stijgen en de jongeren geloven jullie boodschappen en handelen ernaar, oa op Pukkelpop, een toonaangevend muziekfestival, weliswaar in handen van een rooie vreemdeling...
Uit de vele reacties her en der over deze kwestie kan ik echter ook iets zeer positiefs vaststellen. Sire, of Elio, of Bart, de Belgen, de burgers en de politici hebben tijd over! Ze twitteren dat het een lust voor het oog is, de brieven en de debatten hierover zijn nauwelijks bij te houden en de kranten staan bol.
Deze over-tijd kan zeer positief aangewend worden in diverse regeerakkoorden en beleidsplannen. Ik reik een paar voorbeelden aan :
-hervorm onze Senaat tot een kleine Raad van Wijzen, met een paar wijze politici, een paar eminente burgers en voorgezeten door Koning Filip. Zij waken erover dat alle politici geen polariserende maar enkel verbindende taal spreken in hun functie. Bij overtredingen worden grote boetes opgelegd of werkstraffen zeer gericht ingezet. Alvast een flinke en evidente besparing;
-verfijn alle inburgeringstrajecten met een concrete uitwerking van wat Belgisch Staatsmanschap en burgerschap is, en biedt deze cursussen ook verplicht aan aan nieuwe politici. De Universele Verklaring van de Rechten van de Mens is hierbij verplichte kost.
-beloon de media die aandacht besteden aan binnenlandse en buitenlandse initiatieven, waar verschillende groepen positief samenwerken in onderwijs, cultuur, ecologie, het bedrijfsleven, enz...
-geef een kleine pensioenbonus of een eretitel aan grootouders en ouders die heel kleinschalig hun bijdrage leveren aan een verdraagzame en solidaire samenleving, als opvoeders, in hun vereniging of in hun werksituatie
-geef een kleine steun aan burgers, organisaties en bedrijven die ernstig zoeken naar klimaatvriendelijke oplossingen.
Onze jongeren hebben duidelijk nood aan inspirerende voorbeelden in plaats van polariserend getwitter!
Dames en heren, U bedankt ondergetekende door dit te lezen en te delen.
