|
Vermits het Placora wielerteam momenteel kampt met een machtsvacuum voel ik me geroepen om het verslag van ons jaarlijks souper/kampioenenviering ten mijne laste te nemen.
Aandachtige lezers onder u weten dat ik dit, in normale omstandigheden, meestal doorspekt met enkele ironische/sarcastische dubbele bodems, met veel genoegen doe omdat het dikwijls
op een ludieke manier verwoordt wat de meesten onder ons wel hebben beleefd maar toch liever door een ander op papier laten zetten.
Dit onderdeel van het takenpakket van een voorzitter, waarvan het belang zeker niet te onderschatten valt, wordt sinds jaar en dag met veel verve wekelijks gebracht door Jean, slechts
sporadisch door ondergetekende overgenomen bij diens afwezigheid.
Begrijpelijkerwijze voelt Jean zich momenteel niet geroepen om de activiteit van vrijdagavond met een prozastukje te vereren omdat er eigenlijk niet veel eer te behalen viel die bewuste avond.
De precieze reden voor het verlaten van de festiviteiten door Jean en zijn echtgenote variëren naargelang de geraadpleegde bronnen maar het is duidelijk dat ze zich situeert in het (zich) onheus behandel(d)en (voelen)
door en van minstens 2 van onze leden.
Dat deze woordenwisseling van dusdanig kwetsende aard was dat ze ter plaatse niet onmiddellijk kon uitgepraat worden is te begrijpen maar is achteraf beschouwd de verkeerde beslissing gebleken.
Immers, deze pijnlijke situatie werd reeds vlug "de topic" aan de verschillende tafels en werd via het satirisch forum whats app door enkele onverlaten, waaronder ook ondergetekende, nog wat uitvergroot.
Het gevolg van deze hele vervelende zaak is dat onze voorzitter zijn functie ter beschikking stelt hetgeen uiteraard door iedereen die Placora een warm hart toedraagt niet zal aanvaard worden.
We kunnen echter ook niet blind blijven voor een toch wel sluimerende vorm van onverdraagzaamheid die binnen is geslopen binnen de rangen van ons aller geliefde wielerteam en die misschien wel
de aanzet zou kunnen zijn tot het tot stand komen van een breuklijn die grotendeels gelijkloopt met de leeftijdscurve binnen onze groep ... .
Het "tekenen" van enkele van onze leden bij de "Eastenders" werd ( en wordt ) door enkelen onder ons weliswaar gedoogd maar niet echt aanvaard.
Dit veroorzaakt onderhuids toch een vorm van wrevel dat zich meer en meer uit in de bovenvermelde onverdraagzaamheid tussen leden terwijl we tenslotte toch in een vrij land leven waarin iedereen
voor zichzelf kan uitmaken bij hoeveel teams hij zich wenst in te schrijven ten einde zijn kilometerhonger te stillen.
Een monogamist, die perfect gelukkig is in zijn 30 of 40 jarige huwelijk klaagt toch ook de polygamist niet aan die zijn gading tracht te vinden bij meerdere exemplaren van het andere geslacht ?
Tijdens de toertocht van dit weekend in Hertsberge vertrok ik samen met " de groenen" . Trachten zij mekaar het snot uit de neus te rijden ? Ja . Wachten zij op iemand die platvalt ? Ik dacht het niet.
Maar ze zijn wel allemaal samen vertrokken en hebben achteraf wel allemaal samen pinten gedronken en plezier gemaakt en daar draait het volgens mij toch allemaal om ... .
Dus enige verdraagzaamheid langs weerszijden kan wonderen verrichten zodat Placora kan blijven rijden als een hechte groep olv onze enige en echte voorzitter die zich niet zonder reden "onze dienaar"
noemt en in die hoedanigheid dan ook het nodige respect verdient.
ciao
|
Zes Placora Veterans, waaronder terug van weggeweest Leo, melden zich ten huize Postman Dan. We besluiten om een beetje kilometers te malen nu de temperatuur toch weer boven nul uitkomt. De consensus is om via de Duinenweg naar Koksijde te rijden en dan op de terugweg de MTB-paden te volgen.
