Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
10-11-2019
Jaggers
Een prachtig herfstzonnetje lokt het zowat volledige Placora-team naar de startplaats aan het Duinenkerkje. Ook de collegae Eastenders zijn massaal aanwezig. Er vormen zich drie groepen zodat er niet in al te grote pelotons moet gereden worden. De Placora's kiezen tussen een weg / off-roadparcours of de klassieke MTB-duinentoer.
Uw dienaar gaat voor voor het laatste. Na de Chouffetocht van vorige week ligt het traject er voortreffelijk bij. Er wordt aan een hoog tempo gereden, in geen tijd staan we in Lombardsijde. Geert G. stelt voor om een extra lusje te rijden door Nieuwpoort. Zo gezegd, zo gedaan én we houden even halt bij de zeehonden die van het zonnetje aan het genieten zijn.
Het stukje dat Geert presenteert is best leuk en leidt ons tot Oostduinkerke; daar maken we rechtsomkeer en rijden langs de havengeul terug naar Lombardsijde om er opnieuw in te pikken op het vertrouwde circuit. Met de wind in de rug rijden we fluks naar Den As waar we met bijna 50 km op de teller als laatste peloton toekomen.
Onze ploegmaten vertellen er hun wedervaren, waaronder de spectaculaire val die Leo heeft gemaakt. Verblind door de zon is hij full speed tegen een barrière aangevlamd met pijnlijke blauwe plekken tot gevolg. De schade is van die aard dat hij forfait zal moeten geven voor KVO!
Niettemin is het een jolige bedoening, al die jaggers onder elkaar. De stuutjes met gekapt en de Omer gaan vlot naar binnen, Steve Flitser kijkt uit naar het culinair KVO-festijn en de eerste voorbereidingen voor de uitstap naar de Veluwe worden getroffen. Wij rijdt de 285km van Oostende naar Otterlo? Dat wordt trainen deze winter!
Op de dag dat de Brexit-deal dan toch niet gestemd wordt staan er slechts enkele Placora's om 14u00 aan het Duinenkerkje. Niet echt onbegrijpelijk gezien de weersomstandigheden: een stevige bries uit het zuidwesten en regendruppels die aarzelend uit de lucht vallen.
Renaud, Rich, Geert P en uw dienaar schudden de hand van de collega-Eastenders, doch besluiten er een gezapig tempo op na te houden. Hoewel, alles is relatief en dat blijkt al tijdens de eerste hectometers waar Renaud er fors van door gaat. Zijn drie ploegmakkers zullen hem pas in Café Den As terugzien. Met z'n drieën gaat de tocht verder. Het parcours is, dankzij de regen, best berijdbaar. Onze bandenmagnaat heeft het soms wel even moeilijk, maar plooien staat niet zijn woordenboek.
Wanneer we Middelkerke binnenrijden worden de hemelsluizen helemaal opengedraaid. We kiezen er voor om even te schuilen. Terwijl we de druppels tellen worden we aangesproken door een Limburgse schone; zij wil meer weten over het parcours. Geert P. toont zich de echte gentleman en wijst haar de weg. De stille hoop dat de juffrouw zich in zijn wiel zou zetten moet hij echter opbergen.
Na zo'n vijf minuten houdt de bui op en komt voorwaar de zon piepen. We rijden vlotjes verder zonder dat er zich problemen voordoen. Hulde aan de Choufleden die hun zaterdagmiddag opofferen om uitstekende takken en wortels te vermijden. Respect!
In Lombardsijde maken we kennis met het vernieuwde gedeelte, dat we deze keer in de juiste rijrichting afwerken. Uw dienaar toont zijn nijpend tekort aan technische vaardigheid in het tweede gedeelte. Meerdere malen verricht hij van nabij bodemonderzoek, allemaal zonder erg.
Op de terugweg begint het dan opnieuw door te regenen. Met de eindmeet in zicht wordt er doorgereden, de beloning wenkt. Bij aankomst staat Linda klaar om de drie natte honden af te drogen.
Wanneer we slijk en regendruppels uit onze ogen hebben verwijderd zien we dat Steve Flitser en Remi al in de gelagzaal zitten! De twee blauwzwarten zijn om 10 voor 2 gestart in de gedachte dat we hen zouden inhalen. Niet dus...
De collega-rijders sijpelen (u mag dit letterlijk nemen) binnen. De jarige Peter geeft een tournée général, wat op de nodige bijval kan rekenen.
En zo is het winterseizoen volledig in gang geschoten.
Nog dit, waarde lezer: de komende twee weekends zult u de bijdrage van uw dienaar moeten wissen, gezien hij - hopelijk - zonniger oorden gaat opzoeken.
Het is al vijf jaar geleden dat onze ploegmakker ons veel te vroeg verliet. Zijn fietsvrienden hebben er een mooie traditie van gemaakt om de tweede zaterdag van oktober een rit te rijden ter nagedachtenis van Georges.
Het weer zat deze keer echt niet mee. Van de voorspelde nazomer kwam niets in huis, integendeel, de miezerige regen deed veeleer aan herfst denken. Hoe dan ook, om twee uur staat een ruime Placora-delegatie aangevuld met heel wat Eastenders-collega's op de afspraak. De koersfiets is blijven op stal staan, iedereen heeft de MTB van de haak gehaald.
We splitsen ons op in twee groepen: eentje die de weg op gaat, een andere die voor de duinen kiest. Uw dienaar kiest voor de tweede.
Het dient gezegd, het duinenparcours ligt er bijzonder vlot berijdbaar bij. Dankzij de regen is het los zand vastgekoekt, nergens moet er voet aan de grond worden gezet.
Steve Flitser heeft het moeilijk, met een valpartij zonder erg tot gevolg. Ligt de oorzaak aan het feit dat hij zijn smartphone niet bij heeft en dus geen foto's kan trekken?
Tweede incident in Westende waar Renaud zijn ketting tussen zijn voorblad trekt. Gelukkig is Steve er om de nodige Ethias Assistance te verlenen.
In Lombardsijde en in Westende zijn er wijzigingen aangebracht aan het parcours. Het is iets technischer geworden, wat de pret alleen maar kan verhogen.
Een kleine twee uur na het vertrek arriveert uw dienaar helemaal uitgeregend terug aan het lokaal. Er wachten evenwel stuutjes met gekapt om op krachten te komen.
We halen nog wat anekdotes op waar Georges een centrale rol in vervulde, waarna moe maar voldaan huiswaarts wordt gekeerd.
Volgende week treedt de winterwerking in. Afspraak om twee uur aan het Duinenkerkje voor wie in de duinen gaat rijden.
Het officiële wegseizoen mag dan wel voorbij zijn, dit weerhoudt tien Placora's er niet van om toch nog eens de koersfiets van stal te halen. En terecht, want er schijnt een bedeesd herfstzonnetje en Aolus blaast ons heel licht van uit het oosten toe. De temperatuur is van die aard dat er vooraf toch even in de kleerkast moet worden gezocht naar beenstukken, armstukken, overjasjes en dies meer.
Na kort overleg rijden we richting Damme; of we een terrasje zullen aandoen zal van de temperatuur en het weer afhangen. Uw dienaar leidt de groep via Bekegem en den Os en den Ezel naar Sellegem. Daar moet even over veldwegels gereden worden, kwestie van de MTB-apetijt op te wekken. Het gaat dan verder langs Jabbeke en Varsenaere om zo via het kanaal Brugge binnen te rijden.
We houden er een goed tempo op na en zullen mooi op tijd in Damme aankomen. Deze hoop mogen we opbergen wanneer we voor een opgehaalde brug staan en het er niet naar uit ziet dat die vlug zal zakken. Dan krijgt uw dienaar - en ik citeer nu letterlijk Renaud - "zijn beste idee in jaren": waarom niet op het zonnige terras van De PhEare plaatsnemen en daar van het zonnetje genieten?
Zo gezegd, zo gedaan. Damme zal voor een volgende keer zijn. Er wordt Karmeliet van het vat geschonken, maar schrijver dezes houdt het bij koffie (!) die van uitstekende kwaliteit is. Tijdens de gesprekken worden de prestaties van Wimco en Remco op WK besproken. Conclusie: Wimco is vaker in beeld geweest in Yorkshire dan zijn poulain, zeker op de Noorse televisie. Ook Wimco's kennis van het Noors komt ter sprake en het feit dat hij nu in Scandinavië een vedette is. Het gerucht doet de ronde dat Noorse dames al een fanclub hebben opgericht.
Op de terugweg hebben we wind mee. We volgen het kanaal, de kilometerteller flirt met de 35. In de Schorre trekt uw dienaar de spurt aan die door Geert G. wordt gewonnen. In het lokaal krijgen we frietjes en mixed balls, feest dus!
Niet vergeten: volgende zaterdag rijden we de Georges Lammertijn-memorial ter herinnering van onze veel te vroeg overleden ploegmaat. Onze collega Eastenders en andere vrienden en sympathisanten zullen ook aanwezig zijn. We rijden een ritje van max. 60 km aan een gezapig tempo. Nadien drinken we één, ... in het lokaal. Vertrek om 14u aan Bel & Bo.
De weersvoorspelling was er voor een keer boenk op: een stralende nazomerdag. Maar vooraleer we om 13u30 kunnen starten moet er nog heel wat geWhatsApp't worden. Zo staat Renaud vast in de file richting kust en vraagt hij om de vertrektijd met tien minuten uit te stellen. Steve Flitser zit op een terras in Leffinge en vraagt dat het peloton hem daar zou oppikken. En rijden we naar de Bolzak of wordt het Hooglede?
U begrijpt, waarde lezer, dat er heel wat moet besproken worden op de Bel & Bo-parking. De uitkomst is dat we naar Hooglede zullen rijden, dat we niet langs Leffinge passeren en dat we op tijd kunnen vertrekken want Renaud heeft het toch kunnen klaar spelen op tijd te zijn. Dit laatste heeft dan weer gevolgen voor Denis, die om 13u39 ter plaatse is om vast te stellen dat we al vertrokken zijn ...
Soit, het is heerlijk fietsweer, zij het dat er toch een redelijke zuidooster staat. We rijden door de Schorre, langs het kanaal en zo verder naar de Moerdijk. U gelooft het, of u gelooft het niet: even voor Moere komt Steve Flitser uit een zijstraat gereden en kan hij het peloton vervoegen. We zijn nu met z'n tienen.
De route gaat verder via de Mokker en Kortemark. Er moet al eens geklommen worden, tot grote vreugde van Butler Ronny en Noel. Teleurstelling wanneer we in Hooglede aankomen: het hydratatieterras is gesloten! Geen sangria voor Steve, dus. Er volgt een korte krijgsraad waar besloten wordt om ons geluk in Gits te zoeken. En ja hoor, De Drie Koningen beschikt over een zonovergoten terras waar bovendien Rodenbach van 't vat en Tank 7 (een Amerikaans hoppebier) wordt geschonken. Tegelijkertijd kunnen we er genieten van de soms vreemde verkeersdiscipline die de Gitsenaars aan de dag leggen. Parkeren blijkt er overal toegestaan, zeker als je met een dikke BMW of Mercedes rijdt.
Op de terugweg hebben we de wind in de zeilen en gaat het goed vooruit. In Kortemark moeten halthouden aan de overweg om de trein door te laten en in Gistel komt een bootje aangetuft met als gevolg dat de brug de lucht in gaat. Renaud heeft nog juist het gat afgenepen, de negen anderen zijn nu verplicht om via Snaaskerke en de fietsbrug de Schorre in te duiken. Op de brug krijgt Butler Ronny af te reken met kramp in beide dijen waardoor hij tot algehele stilstand komt. Met nog enkele kilometers voor de boeg wordt er rustig binnen gereden.
In het lokaal wachten de PDF en Sexy Lexy ons op; even later komt Christ er ook bij. Van Denis jammer genoeg geen spoor.
Een fijne dag, een fijn parcours, fijne mensen. Het leven kan soms eenvoudig leuk zijn.
Liefde is ... hem laten fietsen op de huwelijksverjaardag
Een magere opkomst voor de voorlaatste - en voor sommigen de laatste - woensdagrit. Wimco, Rookie Alain en uw dienaar wachten tot 6u om dan met hun drieën te vertrekken. Enkele honderden meter verder komt Denis van uit de mobilhomeparking gereden om van het trio een kwartet te maken.
Het beperkte aantal aanwezigen kan verklaard worden door de Champions League-wedstrijd van het Brugse clubje, Leo die op gin-reis is of stomweg werkverlet. Uw dienaar is er wel, ondanks zijn huwelijksverjaardag.
Het is nochtans uitstekend fietsweer. Niet te warm en een zonnetje met weliswaar een stevig briesje dat uit het noordoosten blaast. Geoefend als we zijn mag dit laatste geen probleem zijn. We hebben dus tijdens het eerste gedeelte de wind in het voordeel; niettemin houden we de snelheidsmeter onder controle in het oog op de terugweg. In Leffinge maakt Geert G. van het kwartet een kwintet en is ons pelotonnetje compleet.
Voor de rest valt er weinig bijzonders te melden. Even voor zevenen worden we opgeschrikt door radiogeluiden: Denis heeft zijn Smartphone ingeschakeld voor live-verslag van de voetbalmatch! De stilte in de polders wordt zo brutaal verstoord.
Een uur en veertig minuten later staan we terug aan het lokaal. We zijn nog aan onze eerste pint bezig wanneer Rich arriveert op zijn moto. Met z'n zessen zien we hoe het Brugse clubje de ene kans na de andere de nek omwringt en natuurlijk moord en brand schreeuwt voor een penalty.
Rond 9u worden de debatten afgesloten. Afspraak zaterdag, er wordt mooi nazomerweer voorspeld. Leisele, Picon?
Wanneer rond halfzes het begint te druppelen gonst de WhatsApp in grote bedrijvigheid. Wij rijdt, wie kijkt de kat uit de boom, wie geeft forfait. Uiteindelijk staan er vijf Placora's - we noemen hen The Fabulous Five - om zes uur klaar voor de woensdagrit. Het miezert lichtjes, de wind blaast van uit zuidwestelijke hoek, koud is het niet.
Rich meldt dat hij de voorkeur geeft aan een ingekorte rit en daarom aan Schoorbakkebrug linksaf zal slaan. Renaud, Wimco en uw dienaar zijn voorstander om het volledige parcours af te leggen als het weer het toelaat. Remi kijkt de kat uit de boom.
In Leffinge worden The Fabulous Five Thee Sensual Six: Geert G. voegt zich in het rijtje. We houden een strak tempo aan en eens het Spaarbekken bereikt gaat de gashendel helemaal open. 35+ langs de IJzer. We draaien met vijf rond, Remi weet zich vakkundig in het wiel te plaatsen.
Hoewel de neerslag gematigd blijft nemen Rich en Remi afscheid van ons aan Schoorbakke. The Sensual Six worden nu gereduceerd tot Les Quatre Mousqetaires. Het blijft heel vlot vooruit gaan tot voorbij Stuivekenskerke. Tot ieders verwondering moet Renaud passen voor het kopwerk. Bewijs dat hij, ondanks zijn goddelijk lichaam, toch maar een gewone sterveling blijkt te zijn.
Met de wind nu volledig in het voordeel gaat de snelheidsmeter naar 40+. De Vuelta-rit die eerder op de dag werd gereden spookt door het hoofd. Daar reden de renners 75+ en draaiden 54x11. Dat is dan het verschil tussen een prof en een toerist.
We bereiken zonder enig onheil het lokaal, waar Rich en Remi de eerste consumptie al in het keelgat hebben gegoten. Gezien het bestuur met drievierde aanwezig is wordt besloten om de Georges Lammertyn Memorial te rijden op zaterdag 12 oktober. Uw dienaar zal ook uitkijken voor een ploeguitstap tijdens een weekend in het voorjaar richting Limburg. En meer dan waarschijnlijk is er ook de mogelijkheid om op stage te gaan in Calpe. Meer info volgt.
De buienradar is voor goed opgeborgen. Een zevental - laten we hen voor het gemak The Magnifient Seven noemen - zijn volledig klaar voor de klassieke woensdagrit. Aolus is ook van de partij. Hij zal ons de hele rit vergezellen zonder al te veel tegen te werken.
In Leffinge worden The Magnificent Seven the Fabulous Eight. Geert G. schuift in, nog een motor er bij. Met de wind op kop draaien we vlot rond. Eens het Spaarbekken bereikt duwt Aolus ons vooruit en zakt de kilometerteller niet meer onder de 35.
De wegenwerken tussen Schoorbakke en Tervate verplichten ons om van het parcours af te wijken. De totale afstand wordt hierdoor met enkele kilometer ingekort.
We bereiken zonder noemenswaardige incidenten het lokaal. Uw dienaar heeft geen tijd voor de hydratatie omwille van een afspraak en kan jammer genoeg weinig vertellen over de nabespreking.
Afspraak volgende zaterdag, hopelijk houden we het droog.
Nadat vorige woensdag de buienradar alle geloofwaardigheid verloren heeft, staat elf Placora's om 13u30 klaar voor de zaterdagmiddagrit. We voelen dat er een weersverandering in de lucht hangt, maar zijn vast besloten er ons niets van aan te trekken. Onder de elf terug van lang weggeweest: Geert Pirelli (bij sommigen gaat hij door het leven onder de naam van Mauve Geert). En dan is er nog een gastrijder die van het elftal een dozijn maakt: Tone! Volledig in correcte uitrusting + helm! Wie deze verslagen in het verleden gevolgd heeft weet nu al wat er verder zal te lezen vallen.
Van bij de start wordt er een fiks tempo gereden. Via Leffinge en Schore volgen we de Lange Lis naar Veurne. Rich neemt even het commando over om ons rond de Boetestad te leiden richting Ghyvelde. Hij doet dit nogal nadrukkelijk, waardoor enkele ploegmakkers even moeten afhaken. Spelen de gevolgen het Pauluspleintje, Waregem Koerse of de Brugse midweekmatch hier een rol? Wie zal het zeggen...?
We hebben De Drie Vijvers als stopplaats aangeduid; een zonneterras is altijd heel aanlokkelijk. Remi en uw dienaar menen de locatie te kennen, maar niets blijkt minder waar. Wanneer we aan Adinkere Station uitkomen wordt er wijselijk besloten om Leo's terras is De Panne op te zoeken. We zijn gedwongen om er binnen plaats te nemen, maar de vriendelijke waardin die ons heel vlot bedient maakt dit allemaal goed.
Na de obligate Picon vatten we de terugweg aan. Rich probeert Tone met handen en voeten uit te leggen dat van een gastrijder verwacht wordt om in laatste stelling te rijden. Makkelijker gezegd dan gedaan . Tussen Oostduinkerke en Nieuwpoort is er de traditionele tempoversnelling waar Leo zijn duivels kan ontbinden.
We bereiken het lokaal met 87 km op de teller. De PDF en zijn partner in crime Alex wachten er ons op. Zorro trakteert voor zijn verjaardag en krijgt als cadeau vier (4!) smakkerds van Kyra. Wie wil er niet op die manier 64 worden?
Uw dienaar moet dan de vergadering verlaten en mist zo de traktatie die Tone aan het gezelschap biedt. 't Zal voor de volgende keer zijn!
Het is er dan eindelijk van gekomen: onze jaarlijkse mosselrit. De weergoden waren ons bijzonder gunstig gestemd: een stralende zon, een lichte bries uit het zuidoosten, perfecte omstandigheden voor onze tocht naar het mosseldorp bij uitstek, Philipine.
Dertien Placorad's, of zoals Rich het omschreef "twaalf apostelen en JC", staan om 9u vertrekkensklaar. We worden uitgezwaaid door de PDF, die hiervoor speciaal zijn commisjeronde heeft bijgewerkt. We rijden door de Schorre, langs de vaart en zo over via Plassendaele naar Brugge. Langs het kanaal een eerste oponthoud wanneer Renaud op een spijker rijdt en dus plat staat. Er wordt van de korte stop gebruik gemaakt om het ontwerp van de nieuwe uitrusting te keuren; het mag op algemene bijval rekenen. Placora zal er opnieuw top bij rijden.
Via Brugge gaat het dan naar de Blinker en de Stinker. Onderweg melden verkeersborden dat de weg onderbroken is omwille van werken. De trouwe lezer weet natuurlijk dat een Placora zich hierdoor niet laat afschrikken; getuige het wedervaren van vorige woensdag. We rijden dus gewoon door met als gevolg dat we herhaalde malen voet aan grond moeten zetten en al onze rijkunsten moeten bovenhalen. Ik verwijs u graag naar de FB-pagina voor het fotomateriaal.
Wanneer we niet met obstakels worden geconfronteerd houden we de snelheid op 30 per uur. Het is dan ook heerlijk rijden onder het rijke bladerdak die de bomen langs de Blinker (of is het de Stinker) ons bieden. We bereiken rond tien voor twaalf onze bestemming, mooi op tijd voor het aperitief. Baas Frans verwelkomt ons met open armen en voorziet ons van heerlijke mosselen. Samen met een halve liter bier een bijzonder voedzame maaltijd.
Anderhalf uur later hijsen we ons opnieuw in het zadel. De zon schijnt nu op volle kracht; we spreken af om het rustig aan te doen. Dat is wel nodig, want de mosselen blijken van zwemmen te houden en zoeken bij wijlen een weg naar het oppervlak. Eventjes moeten we overleggen over de te volgen route: kiezen we voor het hoogtechnologische Google Maps of voor de artisanale kaart die Rich op zak heeft? Het wordt het eerste, waardoor we linea recta op het terras van De Smisse in Damme belanden.
Zelden dergelijke taferelen meegemaakt waarbij het merendeel onder ons cola, eentje zelfs een halve liter spuitwater, bestelt om tot zijn positieven te komen. De hitte heeft toch voor enige ravage gezorgd. Remi veert plotseling recht met krampen en maakt een soort van wilde Indianendans rond het terras. Nadat we de bidons hebben aangevuld kiezen we voor de kortste weg huiswaarts. Opnieuw worden we geconfronteerd met een opengegooide weg. U raadt het gevolg: bandbreuk, deze keer is Zorro het slachtoffer.
Het laatste deel van de rit verloopt vlot; aan Passendaele valt de groep dan uiteen. Sommigen slaan links af om via de vaart naar het lokaal te rijden, anderen rijden rechtdoor langs de Union Chémique.
Het was opnieuw een topdag met als apotheose een puur carnavalsfeestje op KVO!
Het was van 3 augustus geleden dat uw dienaar nog eens zijn carbonnen ros had kunnen bestijgen, en met hem tal van ploegmakkers. Het was te verwachten dat een rustige zomeravond heel wat Placora's naar de vertrekplaats zou lokken. We vertrekken met negen, onderweg pikt er nog een drietal aan zodat het uiteindelijke resultaat op twaalf eenheden komt te staan. Onder hen Rookie Alain, die na omzwervingen in gymnastiekland en met de mobilhome zich nog eens van zijn sportieve kant laat zien.
Met de lichte bries in het voordeel rijden we aan een strak tempo naar het Spaarbekken, om dan zo de weg langs de IJzer op te draaien. We flirten voortdurend met de 35 per uur. Aan de eerste afslag richting Stuivekenskerke worden we door een verkeersbord er op attent gemaakt dat er werken aan de gang zijn en de weg gesloten is voor het verkeer. Voor de kenners: C3. Niettemin rijden we door, in de gedachte dat het wel zal meevallen.
Niet, dus. Een gebedsteken is geen voorstel. De rijweg is voor een stuk uitgefreesd, met aan begin en einde een fikse borduur. De koplopers geven te laat het obstakel aan met als gevolg dat drinkbussen her en der vliegen en daar nog eens bandbreuken voor Denis en Leo boven op. Het opzet om het parcours twee minuten sneller af te leggen loopt zo faliekant af; we zullen twintig minuten later dan gepland aankomen in het lokaal.
Voor de rest van de rit draaien we voorbeeldig rond. In het lokaal worden we opgewacht door de PDF en Postman Dan. Deze laatste moet nog bekomen van het Pauluspleintje en zal met mondjesmaat de fietsactiviteit hervatten.
Volgende zaterdag trekken we naar Philipine. Momenteel hebben al 14 ploegmakkers toegezegd om er mosselen te eten. We vertrekken om 9u op de gekende plaats en hopen rond 16u30 terug in Oostende te zijn.
De fin-de-saison souper staat gepland op 6 december. De fundraiser zou op 20 maart doorgang vinden. Details hierover volgen nog.
Op wat later op de dag een memorabele zaterdag zal blijken te zijn, staan twaalf Placora's om 9u klaar om richting Ichtegem te trekken. Daar wordt immers de Jurgen Vandewalle Classic georganiseerd, een toertocht die deze oud-prof terecht in de kijker zet. Voor wie het niet mocht weten: Jurgen Vandewalle kende een mooie carrière bij onder meer Chocolade Jacques, Lotto en Quick Step. Als junior werd hij tweemaal Belgisch Kampioen en als prof reed hij in dienst van Tom Boonen en Philippe Gilbert. En niet te vergeten: Wally - want zo is zijn koosnaam - is oud-leerling van uw dienaar!
Het miezert lichtjes bij de start, maar eens Gistel voorbij rijden we droog. Ideaal fietsweer: geen felle zon en een zeer lichte bries. Aolus geniet ook van het weekend.
De tocht leidt ons naar de Schreve. Onderweg vallen er geen incidenten te melden; we rijden een rustig tempo van om en bij de 30 per uur. Geert G. en Steve M. zijn de locomotieven met dienst en ze vervullen hun taak meer dan behoorlijk. Rond 11u30 komen we aan in de bevoorrading in Krombeke. Het is de bedoeling om ergens onderweg te stoppen voor een lichte lunch, maar dit is in deze streek niet zo evident. Alles ademt de landelijke rust uit, met andere woorden het is er zo dood als een luis.
We moeten het dus doen met een suikerwafel en een handvol rozijnen en rijden verder. Dan is er een goddelijke interventie: een verkeersteken meldt ons dat we in West-Vleteren zijn en even later wijst een pijl in de richting van de St. Sixtus Abdij. Gezien de dorstigen laven en de hongerigen spijzen werken van barmhartigheid zijn kunnen wij niet weerstaan aan dit goddelijk teken om even het parcours te verlaten. En de Schepper heeft zijn werk goed gedaan, want in Café De Vrede heeft hij twee tafels voor ons gereserveerd! Blonde trappist, boerenbrood met hesp, kaas of hennepot, we laten het ons smaken!
Op de terugweg krijgt Christ last van verzuring, al dan niet te wijten aan de blonde West-Vleteren. Hij besluit om op eigen tempo het parcours af te werken; we zien elkaar terug bij de aankomst. Vooraleer die te bereiken moet de Ruiberg nog beklommen worden. Een mens houdt het niet voor mogelijk dat er zich in ons hinterland dergelijke hellingen bevinden!
Na 97 km komen we terug aan in het Ichtegemse sportcentrum, waar Jurgen Vandewalle himself ons begroet. Als beloning krijgen we van de organisatie nog een blonde Keyte cadeau die we ons dan ook laten smaken!
De terugweg naar Oostende zorgt nog voor de meeste problemen; we zoeken de kortste route maar de loopt via de Torhoutsesteenweg. Echt niet ideaal dus slaan we af aan de Moerdijk en rijden zo richting Gistel. Wat we niet weten is dat de Johan Museeuw Classic verreden wordt, een internationale juniorenwedstrijd. Tot tweemaal toe moeten we aan de kant om de renners te laten passeren. Het geeft Rich evenwel de gelegenheid om uitvoerig zijn collega-motards te begroeten. Wanneer we uiteindelijk de vaart bereiken staan we als klap op de vuurpijl nog voor een opgehaalde brug. We rijden dan maar via de Groene 63 naar Oostende.
In de Schorre wordt een spurt voorbereid die er nooit een zal worden. Leo schiet als een pijl uit een boog weg uit het peloton; niemand wil of kan onze nestor volgen. Het is niet alleen Remco die de monden open laat vallen.
In het lokaal aangekomen vinden we er Remi en Denis terug. Remi heeft er een ritje met Dirk B. opzitten, Denis heeft in extremis verstek gelaten voor de namiddagrit. Later vernemen we dat Danny G. dan ook maar een solorit gereden heeft. Zij hebben helaas niet kunnen genieten van een toprit van 140 km. Les absents ont toujours tors...
Op wat later op de dag een memorabele zaterdag zal blijken te zijn, staan twaalf Placora's om 9u klaar om richting Ichtegem te trekken. Daar wordt immers de Jurgen Vandewalle Classic georganiseerd, een toertocht die deze oud-prof terecht in de kijker zet. Voor wie het niet mocht weten: Jurgen Vandewalle kende een mooie carrière bij onder meer Chocolade Jacques, Lotto en Quick Step. Als junior werd hij tweemaal Belgisch Kampioen en als prof reed hij in dienst van Tom Boonen en Philippe Gilbert. En niet te vergeten: Wally - want zo is zijn koosnaam - is oud-leerling van uw dienaar!
Het miezert lichtjes bij de start, maar eens Gistel voorbij rijden we droog. Ideaal fietsweer: geen felle zon en een zeer lichte bries. Aolus geniet ook van het weekend.
De tocht leidt ons naar de Schreve. Onderweg vallen er geen incidenten te melden; we rijden een rustig tempo van om en bij de 30 per uur. Geert G. en Steve M. zijn de locomotieven met dienst en ze vervullen hun taak meer dan behoorlijk. Rond 11u30 komen we aan in de bevoorrading in Krombeke. Het is de bedoeling om ergens onderweg te stoppen voor een lichte lunch, maar dit is in deze streek niet zo evident. Alles ademt de landelijke rust uit, met andere woorden het is er zo dood als een luis.
We moeten het dus doen met een suikerwafel en een handvol rozijnen en rijden verder. Dan is er een goddelijke interventie: een verkeersteken meldt ons dat we in West-Vleteren zijn en even later wijst een pijl in de richting van de St. Sixtus Abdij. Gezien de dorstigen laven en de hongerigen spijzen werken van barmhartigheid zijn kunnen wij niet weerstaan aan dit goddelijk teken om even het parcours te verlaten. En de Schepper heeft zijn werk goed gedaan, want in Café De Vrede heeft hij twee tafels voor ons gereserveerd! Blonde trappist, boerenbrood met hesp, kaas of hennepot, we laten het ons smaken!
Op de terugweg krijgt Christ last van verzuring, al dan niet te wijten aan de blonde West-Vleteren. Hij besluit om op eigen tempo het parcours af te werken; we zien elkaar terug bij de aankomst. Vooraleer die te bereiken moet de Ruiberg nog beklommen worden. Een mens houdt het niet voor mogelijk dat er zich in ons hinterland dergelijke hellingen bevinden!
Na 97 km komen we terug aan in het Ichtegemse sportcentrum, waar Jurgen Vandewalle himself ons begroet. Als beloning krijgen we van de organisatie nog een blonde Keyte cadeau die we ons dan ook laten smaken!
De terugweg naar Oostende zorgt nog voor de meeste problemen; we zoeken de kortste route maar de loopt via de Torhoutsesteenweg. Echt niet ideaal dus slaan we af aan de Moerdijk en rijden zo richting Gistel. Wat we niet weten is dat de Johan Museeuw Classic verreden wordt, een internationale juniorenwedstrijd. Tot tweemaal toe moeten we aan de kant om de renners te laten passeren. Het geeft Rich evenwel de gelegenheid om uitvoerig zijn collega-motards te begroeten. Wanneer we uiteindelijk de vaart bereiken staan we als klap op de vuurpijl nog voor een opgehaalde brug. We rijden dan maar via de Groene 63 naar Oostende.
In de Schorre wordt een spurt voorbereid die er nooit een zal worden. Leo schiet als een pijl uit een boog weg uit het peloton; niemand wil of kan onze nestor volgen. Het is niet alleen Remco die de monden open laat vallen.
In het lokaal aangekomen vinden we er Remi en Denis terug. Remi heeft er een ritje met Dirk B. opzitten, Denis heeft in extremis verstek gelaten voor de namiddagrit. Later vernemen we dat Danny G. dan ook maar een solorit gereden heeft. Zij hebben helaas niet kunnen genieten van een toprit van 140 km. Les absents ont toujours tors...
In de bijlage het overzicht seizoen 2019 tot en met 31 juli. Het lijkt een spannende strijd te worden voor de kampioenstitel. Nog heel wat kandidaten zijn in de running. De kans is zelfs groot dat we nieuw gezien met de trofee gaat lopen!
Ondanks de nadrukkelijke aanwezigheid van Aolus zijn er zeven Placora's, en gastrijder Dirk B, die de uitdaging voor het gevecht aangaan. Met de nationale leuze "Eendracht maakt macht" in gedachten wordt er voorbeeldig samengewerkt in de strijd tegenwind. We vormen een molentje en draaien netjes rond; zo halen we toch nog 30 per uur wind tegen!
Eens aan het Spaarbekken gekomen is het grootste leed geleden. Er kan een tandje bij worden gestoken waardoor de snelheidsmeter niet meer onder de 32 zal zakken. Voorbij Stuivenkerke blaast de Koning der Winden ons met een rotvaart lokaalwaarts zodat we na 1u40' de 52,5 km hebben afgewerkt. In de laatste rechte lijn komt het voordeel van een 53 als voorblad aan het oppervlak: Denis rijdt ons gewoon uit het wiel en bolt in z'n eentje over de streep!
In het lokaal worden we door Kyra in de watten gelegd en krijgen de plannen voor volgend weekend vaste vorm. Op zaterdag vindt de Jurgen Vandewalle-Classic in Ichtegem plaats. Wie zin heeft zorgt er voor dat hij om 9u aan de Bel & Bo staat; we rijden dan met de fiets naar Ichtegem om vervolgens de 90 km - route af te werken. Het is de bedoeling dat we 's middags halthouden voor een lunch; het Jagershof in Krombeke ziet er niet slecht uit. We verwachten rond 16u terug in Oostende te zijn. Alle info - parcours incluis - vind je op http://www.wtcblijfjong-ichtegem.be/ Wie lid is van Cycling Vlaanderen: lidkaart meebrengen want je krijgt korting!
Er wordt ook om 13u30 gestart voor wie niet wil - kan - mag (1) een hele dag op zwier gaan.
Uw dienaar zorgt er ook voor dat er eerstdaags een tussenstand wordt opgemaakt.
De extreem hoge temperaturen vragen om extreme maatregelen. Zware fysische inspanningen worden ten zeerste afgeraden; daarom wordt de woensdagrit met de helft ingekort en wordt er een tussenstop voorzien op de kinderboerderij aan Rattevallebrug.
We staan met negen Placora's aan de start, samen met twee gastrijders. Dirk B. is opnieuw van de partij samen met, u raadt het nooit, waarde lezer, Tone Allary! Zonder helm, weliswaar, maar wat had u verwacht?
De ingekorte route betekent niet dat er rustiger gereden wordt. Leo legt er fiks de pees op; we rijden aan 30+ richting kinderboerderij. Daar eenmaal aangekomen doen we ons te goed aan Karmeliet van 't vat, een traktatie van de jarige Remi. We noteren ook dat Denis, samen met de twee gastrijders, er voor kiest om het volledige parcours af te leggen.
De terugweg is één lange voorbereiding voor de spurt waar uw dienaar zich in extremis de snelste toont. In het lokaal vinden we een fris plaatsje op het terras waar de festiviteiten naar aanleiding van Remi's 65 jaar verder worden gezet. Ondertussen wordt de geplande trip naar Colijnsplaat van komende zaterdag besproken. De weersvoorspellingen zijn niet echt hoopgevend; de definitieve beslissing zal vrijdagavond worden genomen. Uitgesteld zal zeker niet verloren zijn, dat staat nu al vast.
U hebt het enige tijd zonder ritverslag moeten stellen, waarde lezer. Uw dienaar was er immers even tussenuit richting het zuiden waar hij de reus van de Provence beklom, met de auto weliswaar. Het is dus met volle goesting dat hij aan de start staat van de woensdagrit. Tot zijn verbazing zijn er maar vijf metgezellen op post, ondanks de quasi ideale weersomstandigheden: 22°, zonnetje en en lichte bries uit het oosten.
Maar het zijn niet de minsten: Renaud, Danny G., Rich, Postman Dan, Leo, samen met gastrijder en terug van lang weggeweest Dirk B, aka R. De Vlaeminck. Van bij de aanvang wordt er een strak tempo aangehouden. Er wordt voorbeeldig rondgedraaid, de snelheidsmeter zal nooit onder de 30 gaan, met pieken tot 37.
Op de terugweg blaast Aolus ons in het gezicht, zij het zeer gematigd. Tussen Pervijze en Schore pikken we Noël op; Bredene ligt blijkbaar verder van Oostende dan men zou denken. Op weg naar de startplaats had onze onfortuinlijke ploeggenoot met zeven rode lichten af te rekenen waardoor hij te laat op de afspraak stond. Niet getreurd, Noël pikt vlotjes in.
Hoe verder de rit vordert, hoe nadrukkelijker Leo zijn aanwezigheid voelbaar maakt. Hij wil duidelijk een keer tonen dat hij in goede vorm is. Zo vliegt hij over de brug van de autostrada en trekt hij tussen Wilskerke en Leffinge alles en iedereen op een lint. Als kers op de taart volgt er nog de eindspurt waar u dienaar de vermetelheid heeft om het tegen de nestor van ons team op te nemen. Het wordt, in analogie met de spurten in de Tour, een zaak van millimeters waar de foto-finish uitsluitsel zal moeten brengen.
In het lokaal wordt de nieuwe uitrusting besproken. Bioracer Wally toont er de diverse opties en met de zegen van sponsors Kris, Gianni en Samir zal een eerste ontwerp eerstdaags worden voorgesteld. Nu al kan gezegd worden dat we er allemaal twintig jaar jonger uit zullen zien. Als dat geen goed nieuws is!
Afspraak volgende zaterdag, hopelijk zijn de weergoden ons gunstig gezind. En dit ter herinnering: op 27 juli is er de dagrit naar Colijnsplaat om er 's middags mosselen te eten. Noteer alvast in uw agenda!
Samen met tien Placora's staat ook Aolus om 18u op de afspraak voor de klassieke woensdagrit. Hoewel, de waard van ons zomerlokaal is met verlof en dus wordt het uitkijken naar een alternatief. De keuze valt uiteindelijk op het winterlokaal; niettegenstaande Linda ligt de zonnen in Benidorm zal André een bezoek worden gebracht.
Met een stevige bries in het voordeel wordt in het eerste gedeelte flink doorgereden zonder dat dit veel moeite kost. Het biedt Renaud de gelegenheid zijn liefde voor het damesvoetbal uit de doeken te doen, terwijl Wim maar niet uitgepraat raakt over zijn Remco.
Langs de IJzer krijgen we af te rekenen met een forse zijwind en wordt het duidelijk dat de terugrit niet van de poes zal zijn. In Stuivekenskerke roept Renaud de troepen tot de orde: twee waaiers van vijf moeten iedereen in staat stellen om zonder al te grote problemen de meet te halen. De eerste kilometers op de baan naar Schore werkt het plan, tot Denis en Wim van waaier twee naar waaier één rijden. Nadat iedereen weer op zijn plaats zit wordt er opnieuw netjes rondgedraaid.
Tussen de Rattevalle en Wilskerke kunnen we Wim zijn schildertalenten op de weg bewonderen. Remco is waarlijk overal! Nog tumult aan de rotonde voor Leffinge: Denis slaat rechtsaf, ondanks dat er duidelijk aangegeven was om links in te draaien richting Nieuwpoortsesteenweg. Wanneer iedereen weer samen is nemen in de laatste rechte lijn richting Oostende Geert Pirelli en Renaud het commando. Aan de luchthaven moet een lijnbus nipt worden ontweken, maar allemaal zonder veel erg.
In den As krijgen we nog het gezelschap van de PDF. André heeft handen te kort om iedereen vlot te bedienen, wat de sfeer niet kan bederven. Het is rond tienen wanneer uw dienaar huiswaarts keert. Hij trekt er nu voor een weekje tussen uit om de puist van de Provence te beklimmen. Met de auto.
Een stralende zon, een lichte bries uit het oosten, uitstekende condities voor een dagrit. Twaalf Placora's staan om negen uur klaar om de klassieker naar Westvleteren te rijden. De voorbije dagen is overeen gekomen om een extra lus aan het parcours te breien, want 100 km voor een dagrit vinden we nogal weinig. En zo komt het dat we, geïnspireerd door de Canvas-docu over Frank VDB, Ploegsteert als tussenstop inplannen.
Steve Flitser heeft voor het nodige GPS-werk gezorgd en loodst ons feilloos over prachtige landelijke wegen. Via Diksmuide en Ieper gaat het naar het Vlaamse heuvelland. We rijden zo in het decor van Eigen Kweek wanneer we door Wijtschate rijden. Van Chantal of den otto is er evenwel geen spoor. Even verderop moeten we door wegenwerken en gebeurt het onvermijdelijke: JP Bakker wordt het slachtoffer van een bandbreuk. In de kortste keren wordt de herstelling uitgevoerd en kunnen we verder.
Klokslag 12u komen we aan in Ploegsteert en vinden we een plaatsje op het terras van het Café de la Grand Place. We bestellen een Queu de Charrue die ons best kan bekoren. De magen beginnen dan te knorren zodat we beslissen om niet onmiddellijk naar Westvleteren te rijden maar nog een Queu te bestellen en tegelijkertijd de innerlijke mens te versterken. Na nog het graf van VDB te hebben bezocht gaat de tocht richting nonkel Roger.
Gezien het gevorderde uur wordt het maar een korte stop bij de paters trappisten. We genieten van een blonde of bruine pater (we hebben het hier over het bier, nvdr) en vatten dan de laatste etappe aan. De kaap van de 100km is gerond, en Aolus begint zich hoe langer hoe krachtiger te manifesteren. Zo'n twintig kilometer voor de aankomst krijgt Noël een fringale en gaat het licht uit. Trouw aan ons devies "Samen uit, samen thuis" wordt het tempo zodanig aangepast dat onze onfortuinlijke ploegmaat zonder al te grote problemen de eindstreep kan halen.
In het lokaal worden we opgewacht door onder andere de PDF, butler Ronny en Renaud, Geert Pirelli en Denis. Deze drie laatsten hebben er een namiddagrit van 100km opzitten in het gezelschap van de Eastenders. De maatjes en de jenever worden geserveerd, jammer genoeg kan uw dienaar niet lang genoeg blijven om hier van te kunnen genieten. Maar aan de reacties te zien op de sociale media was ook dit alweer een voltreffer.
Als slotsom kunnen we stellen dat dit een topdag was, waarde lezer. 150 km genieten.
. Tussen Oostduinkerke en Nieuwpoort is er de traditionele tempoversnelling waar Leo zijn duivels kan ontbinden.
Ondanks de nadrukkelijke aanwezigheid van Aolus zijn er zeven Placora's, en gastrijder Dirk B, die de uitdaging voor het gevecht aangaan. Met de nationale leuze "Eendracht maakt macht" in gedachten wordt er voorbeeldig samengewerkt in de strijd tegenwind. We vormen een molentje en draaien netjes rond; zo halen we toch nog 30 per uur wind tegen!
