Iedereen ken ze wel... de gevoelens, kriebels, vlindertjes in de buik voor de leuke buurman, nieuwe collega, broer van een vriendin. In elk geval iemand anders dan je eigen partner.... Soms vloeit er een stormachtige affaire uit voort, soms een one-night stand en soms gewoon wat onschuldig op en neer geflirt. Natuurlijk zijn er mensen die er hun eigen relatie voor verbreken en eindigen met een super gelukkig nieuw leven, (of een gebroken hart en alleen...) maar de meeste blijven (denk ik toch!) gewoon bij hun eigen partner en genieten tijdelijk van die extra aandacht. Die verliefde en leuke wat puberende gevoelens ebben meestal na een tijdje ook weer gewoon weg... Maar wat als dat niet is....
Ik begin even bij het begin... 2 jaar gescheiden was ik toen ik hem leerde kennen, helemaal vrijgezel en nog niet helemaal over mijn ex-man heen, maar toch redelijk klaar om eens op onderzoek uit te gaan en te kijken wat er nog aan "leuke mannen" rond liep.. Een oude vriend had me uitgenodigd omsamen met zijn werkmakkers mee op kerst-tocht te gaan, ik zei onmiddellijk ja, waar ik dan ook weer onmiddellijk spijt van had natuurlijk, want wat ging ik vrijgezelle vrouw met een bende man mee op kerst tocht???? ( kerst-tocht is dus gewoon van kerststalletje na kerststalletje en de ene jenever na de andere binnen gieten...) Ik kon jammer genoeg niet meer terug dus na wat heen en weer gebel uiteindelijk toch een vriendin gevonden die het wel grappig vond om samen met mij mee te gaan. De avond zelf sta ik al 2 uur op voorhand voor de spiegel! totaal overbodig want het is min 11 buiten dus een muts handschoenen, sjaal en paar stevige laarzen zullen voorstaan maar toch... (dat komt er dus van als je al 2 jaar alleen bent...) Uiteindelijk dus toch vertrokken op de UGGs, dikke sjaal en een toch wel hippe muts met de nodige bling bling, mijn vriendin had er duidelijk minder omgegeven, zij had echt stevige stappers aan een muts met pompon van een of ander biermerk uit de middeleeuwen, maar klaar waren we! In de auto zaten we al gibberend te fantaseren over hoe die werkmakkers eruit zouden zien en of ze niet al te boertig zouden zijn, we leken wel van die pubers die een meet&greet hadden gewonnen met Justin Beeber haahhaha Aangekomen op het adres schrikken e ons een bult, een paar werkmakkers???? Er stonden zeker 8 auto's, met een beetje geluk zat er in elke auto maar ene kerel, maar met een beetje pech konden dat er ook 2 of zelf 3 zijn e... Uitgelachen dus... Pff met lood in de schoenen na binnen, we werden in elk geval hartelijk welkom geheten door die bende kerels, met de flessen jenever in de aanslag werden we langs alle kanten uitgehoord, voorgesteld en rond geleid, het ijs was dus snel gebroken en we waren klaar om aan de tocht te beginnen... Na 2 kerst stalletjes maakte het allemaal niks meer uit, iedereen was aant drinken aant praten en aant lachen het was super gezellig en ik had mijn partner in crime voor die avond dus al gevonden... Hij stond daar tussen die bende stoere kerels in, een beetje verlegen, maar toch van die ondeugende blinkende oogjes, blauwe ogen en blond.. Helemaal niet direct mijn type maar het trok me aan, mijn vriendin was ik ondertussen allang kwijt aan mij oude vriend en stel van de andere mannen dus besloot ik om mijn kans maar eens te wagen en te horen was onze mister te bieden had... 5 min waren we aant praten en ik wist gewoon, ok deze kerel vind ik heel leuk, tijd dus om te horen of hij alleen was enz, want ja een vriendin is natuurlijk niet zo handig... Hij zag er dus verlegen uit maar dat was hij dus helemaal niet e! Hij kwam pas uit een relatie van een aantal jaren en was er nog niet helemaal over en dus ook helemaal toe aan een nieuwe relatie, daar was hij heel duidelijk in... Nou daar stond ik dan, niks aan te doen natuurlijk maar wel jammer. Einde van de avond nummers uitgewisseld en ja hoor een paar dagen daarna vlogen de sms'jes int rond... Hij had nog altijd geen zin in een serieuze relatie maar occasionele sex zag meneer wel zitten! Nou had ie toch effe pech hoor! Daar had ik helemaal geen zin... En toch we begonnen elkaar steeds vaker tegen te komen, toevallig met op stap gaan en bij gezamelijke vrienden.. Het flirten begon, elkaar eens wat te diep in de ogen kijken, lachen, wat langs elkaar afschuren pikante sms'jes heen weer... Alleen ik begon hem echt graag te zien... Ik bedoel echt graag, hele dagen aan hem denken, echt opstaan met hem in mijn hoofd en met hem erin ook weer gaan slapen... Alleen zijn standpunt veranderde niet... Ik ben vanaf het begin heel eerlijk tegen hem geweest over mijn gevoelens maar hij wist duidelijk niet wat ermee te doen, hij had er denk ik gewoon echt nog geen zin in... Stukje bij beetje liet ik hem een beetje los en nam ik het zoals het kwam, als ik hem zag stond mijn werels weer een avondje ondersteboven en zag hem niet, nou dan was hij er ook niet... Het flirten was heerlijk, ik genoot er echt van, ik kon ook een hele avond bij hem staan en zijn hand op mijn billen was genoeg... Nooit is er iets meer gebeurd... Geen kus geen sex niks...; HELEMAAL NIKS!!!!! Ik denk dat we beide zoiets hadden van, als we dit te ver laten gaan dan maken we kapot wat we hebben. Hetgeen dat ik dus lang verwachtte gebeurde... Het blijft een man natuurlijk en hij was nog altijd op zoek na een sex vriendinnetje.... Die hij na ongeveer een jaar dus ook vond... In het begin deed het me niks, ik had zoiets van laat hem maar even rond fladderen en dan zien we wel hoe of wat... Maar na een aantal weken was het dus niet enkel seks meer, ze bleef eens slapen en tja uiteindelijk woonde ze samen.... Ik vond het eigenlijk nog wel allemaal best en uiteindelijk had ik ook een sex-partner gevonden. ( ja nu denken jullie allemaal, waarom deden jullie het dan in godsnaam niet gewoon met elkaar... ja dat weet ik ook niet.) Tot 1 januari een dik jaar geleden... Zijn vriendin stuurt me een sms ( ja ik vond het wel een leuke meid en terwijl wij vrolijk doorflirte nam ik haar er gewoon bij..) "Raad eens wat er gebeurd is! we zijn zwanger" Ik heb het zeker 100x gelezen die dag en mijn BB nog net niet door het raam gegooid, hoe kon die flikker haar nu zwanger maken, hij wilde toch geen serieuze relatie en nu werd ie vvrolijk even vader????? Ik was er echt eventjes van onder de indruk! Ik heb er veel met hem over gepraat, gevraagd of ie er zeker van was, nee dat was hij niet, maar het was hem overkomen, maar zie je haar dan echt graag, hou je van haar.. Ja ik denk wel zei hij. Ik heb toen echt gezegd "nou wat ben jij een lul! jij wilde toch relatie, toch geen huisje boompje beestje! laat staan een kind!" Veel zei hij natuurlijk niet en ik moest me erbij neerleggen.... Uiteindelijk veranderde niks, we bleven vrolijk flirte en tja ze was natuurlijk wel zwanger maar zolang ik het niet zag was het er ook niet... Ik herinner me nog levendig het moment dat we met ze allen een avondje uit waren en zij hoogzwanger met ons mee kwam. Op een gegeven moment ging ze na de wc en hij legde ze hand weer op mijn billen om me dan iets in me oor te fluisteren en toen ineens was ze al terug, ik schrok me helemaal lam, maar ze deed alsof ze het niet gezien had en ik deed alsof het niet gebeurd was, ze heeft me daarna wel een tijd genegeerd, maar dat is vanzelf weer overgaan... Tja en toen was de dag daar e... Het geboortekaartje valt in de bus met de uitnodiging voor de babyborrel... Gelukkig het was op een zaterdag, dan moet ik werken dus ik had het ideale excuus om niet te gaan, want echt ik kon niet gaan, ik had geen zin om dat gelukkige gezin te zien... Ik heb hem ook gezegd dat als ik alles geweten had, wij ook gewoon lekker sex gehad zouden hebben en dan was ik ook wel even zwanger geworden... 2 dagen na de babyborrel krijg ik eens sms, "ik wil dat je weet dat ik jou ook echt graag zie!" Sindsdien was het voor mij dus echt een ramp, we zien elkaar graag maar toch kunnen we niet saen zijn... Hoe veel moeilijker kan het nog... Zelfs onze vrienden wisten van ons geflirt, maar zagen het al niet meer. Buiten een opmerking van, nou wanneer gaan jullie het eens doen, dan is het mss eens van jullie af, lieten ze ons gewoon met rust, maar nu was alles anders natuurlijk, want hij was vader geworden had een relatie dus ik wer dzomaar van de ene op de andere dag een gevaarlijke vrouw.. Zo'n vrouw die iemand anders zijn man afsnoept... Ik trok het niet meer en heb hem gezegd dat ik hem ging loslaten wat ook wonderwel lukte, het flirte stopte niet natuurlijk maar ik tilde er niet meer zo zwaar aan, hij had zijn leven en ik het mijne... Een jaar verder waren we toen ik ook iemand leerde kennen,hij was er duidelijk niet blij mee maar ik had toch ook het recht om gelukkig te zijn... En wat ik nooit verwachtte gebeurde, ik werd stapelverliefd, echt stapel verliefd en die man heeft me nu dus ten huwelijk gevraagd, super blij was, heb trane met tuiten gehuild omdat ik zeker wist dit is het... Nu zul je denken, nou fijn toch nog alles goed gekomen, niet dus... Vorige week weer met mijn flirt-partner gepraat... Hij heeft de foute keuze gemaakt en is bij zijn vriendin weg gegaan... Ze moeten wel nog alles regelen, maar hij gaat weg bij haar... En ik, ik begin weer te twijfelen... Ik sta op het punt te trouwen met een super, leuke aantrekkelijke man, die goed is voor en me op handen draagt, maar ik zie die andere ook nog graag... Ga ik nu dezelfde fout als hem maken door te trouwen en niet voor hem te kiezen of gaan die gevoelens van ons niks meer voorstellen als we niet meer stiekem hoeven te flirtte.... Iemand een glazen bol te huur voor mijn komende vijf jaar eens in te bekijken????
