De laatste dag is het alle hens aan dek want we kuisen de huisjes, we verzamelen ons eigen spulletjes bij elkaar om terug in onze koffer te stoppen. We zijn om 08:00 uur vertrokken met de auto naar de ferry.

Het is een klein uurtje varen naar het vasteland. Daar beleefde we ons laatste avontuur. Er komt een man naar ons met de vraag of hij mee mag rijden. Hij heeft geen geld meer om naft te kopen. Wanneer hij merkte dat we gehaast zijn om onze vlucht te halen, blaast hij alles af. Raar maar waar! We rijden nog een anderhalf uur. Onderweg doen we nog een stop bij de post. We willen met de post een elandhoofd opsturen naar België. Spijtig de post was al toe dus besloten we het hoofd in het bos achter te laten. We vliegen naar Frankfurt daar moeten we nog 2 uur wachten tot we een vlucht naar België hebben.

In Brussel aangekomen was het een leuk weerzien met de familie en vrienden(innen).

04-04-2017 om 00:48 geschreven door PITO  

Wanneer we deze ochtend naar buiten keken, zagen we dat alles bedekt was met een wit tapijt. Eindelijk had het eens deftig gesneeuwd, we begonnen dan ook onmiddellijk met een sneeuwballengevecht! Dan vertrokken we naar hetzelfde bos dat we al de hele week aan het uitdunnen zijn met de kettingzaag. Vandaag zou het af moeten zijn. Onderweg heeft Daan ook eindelijk kunnen zien waar hij die twee weken al naar uitkeek, een kudde elanden!

Het werken ging vandaag iets minder vlot, iedereen was moe en het was koud. Nu struikelden we niet alleen over takken maar schoven we ook nog eens uit door de sneeuw. In de namiddag was de meeste sneeuw al wel gesmolten.

Marti was er ook om ons te helpen, zeker op het einde omdat we met redelijk veel mensen op een klein stuk bezig waren, was het toch wel handig dat er een vakkundige toezicht hield en ons tips gaf om onze techniek te verbeteren. Iedereen was dan ook superblij als de laatste boom werd geveld.

Marti had nog een kleine verassing voor ons. Iedereen kreeg een handgemaakte tas, gemaakt door een vrouw die redelijk bekend is op het eiland voor haar aardewerk. Elke tas was hierdoor dan ook uniek.

Terug “thuis” moesten we alle machines en gereedschappen terug bij de school afzetten, waar er ook een klein interview werd afgenomen over ons verblijf hier op het eiland.

Bert en Elias moesten ook nog even naar de post want ze wilden de gevonden schedel naar huis opsturen als souvenir. Helaas was het postkantoor al gesloten tegen dat we daar aankwamen.

Terug op onze verblijfplaats moesten we onze koffer al maken want morgen zullen we niet veel tijd hebben. Dit was voor sommige iets meer werk dan voor de ander. (Elias)

Nu nog snel een pizza insteken en genieten van onze laatste avond.

Ceirdwyn.

31-03-2017 om 22:09 geschreven door PITO  

Vandaag voelde Martii zich een stuk beter, dus was hij ook terug van de partij. Vandaag hield hij een oogje in het zeil en hielp diegene die hulp konden gebruiken.

Het was weer hetzelfde liedje, het was kettingzagen à volonté. Ondertussen hebben we de technieken allemaal onder de knie. Het bos ziet er al een stuk beter uit zonder al die kleine bomen, nu voelde we het zonnetje goed ondanks het koude weer.

Bij dit koude weer vonden we in het bos overal ijspegels en ijs op de stronken.

Terwijl Bert de bosjes opzocht, zag hij  in zijn ooghoeken een schedel van een Moose ( eland ), hier werden we spontaan kinds van. Levende exemplaren hebben we tot nu toe nog niet gezien, maar nu hebben we tenminste het bewijs dat ze er zijn (ondanks de waarschuwingsborden).

De Europese eland of Alces alces alces  is een zeer groot dier met een opmerkelijke snuit. De vacht is ruw en grijsbruin van kleur.  De poten zijn lang, waardoor hij in de diepe sneeuw kan lopen, en zijn grijzig wit. Bij vrouwtjes (koeien) loopt deze kleur over tot bij de staart. Volwassen mannetjes (stieren) hebben een baard en een gewei. Elanden hebben een sterk ontwikkeld reuk- en gehoororgaan. Het zicht is echter beperkt. De eland heeft een kop-romplengte van 200 tot 290 centimeter. Het vrouwtje is ongeveer 25% kleiner dan het mannetje. Het mannetje heeft een schofthoogte van 180 tot 220 centimeter en een lichaamsgewicht van 320 tot 800 kilogram, het vrouwtje een schoft van 150 tot 170 centimeter en een gewicht van 275 tot 375 kilogram. De staart is vrij klein, en wordt slechts 7 tot 10 centimeter lang. Het gewei kan gemakkelijk een spanwijdte bereiken van 2 meter. Elandstieren hebben over het algemeen een breed, bladvormig schoffelgewei met korte uitsteeksels, maar er zijn er ook met een takvormig stanggewei. Het voorkomen van beide typen is afhankelijk van de plaats waar ze leven : zo hebben stieren in het zuiden van Scandinavië en de Baltische Staten vaker een stanggewei en in het noorden van Scandinavië vaker een schoffelgewei. Het gewei wordt ieder jaar tussen december en maart afgeworpen. In april zal het weer aangroeien, en in augustus of september of oktober wordt de basthuid afgeschuurd.

Aan de hand van de schedel kon Martti ons vertellen dat dit een schedel was van een jonge stier van ongeveer 5 jaar oud.

Op het menu van vandaag staat Chili con carne, dat gaan smaken mmm… s’ Avonds gaan we gezellig een film kijken met de bijhorende snacks en drinks.

Nick

31-03-2017 om 02:02 geschreven door PITO  

We begonnen de dag met wat op te ruimen in ons appartement en in de auto. Dan vertrokken we, maar deze keer niet rechtstreeks naar het werk. Martti was namelijk ziek, dus gingen we eerst langs zijn huis om het materiaal te gaan halen. Daarna vertrokken we naar het bos, waar mr Van Dijck (weer) verkeerd reed.

Snorreke?

Er werd uiteraard zoals elke dag zeer hard gewerkt! Door sommigen harder dan door anderen 😉.

Het gebied werd ook uitgebreid waardoor er weer veel meer werk was.

Ceirdwyn zou Ceirdwyn ook niet zijn, als ze niet iets zou breken deze 2 weken! Ketting kapot… te veel geslepen!

Er lag vandaag ook ijs op de boomstronken van de berken, omdat ze nog heel veel sap uitscheiden wanneer ze afgezaagd worden.

We zijn vandaag vroeger gestopt (om half 4) omdat er nog mensen naar de wolwinkel/weverij wilden, die al snel sloot. Daarna nog naar de Selver.  Selver is een keten van 38 supermarkten en 7 hypermarkten, die actief is in Estland. Hier is het de grootste onderneming in de retailsector die door Estisch kapitaal wordt gefinancierd. Het moederbedrijf van Selver is Tallinna Kaubamaja, dat ook warenhuizen exploiteert (waaronder het oudste warenhuis van Tallinn, in de wijk Südalinn). Daarnaast houdt Tallinna Kaubamaja zich bezig met de autohandel, de verkoop van schoenen en de handel in vastgoed. In 2012 bedroeg de omzet van Selver 329,9 miljoen euro.

In 1995 werd de eerste supermarkt van de keten geopend: Punane Selver in de wijk Sõjamäe in Tallinn. In 2002 ging de eerste vestiging buiten Tallinn open: Mai Selver in Pärnu. Sindsdien werd het aantal vestigingen gestaag uitgebreid. In 2008 opende de keten de eerste vestiging in Letland, maar de resultaten in dat land vielen tegen. Op het eind van 2009 had Selver al zes vestigingen in Letland, maar moest het concern ze alle zes sluiten.

In Estland werkt de Selver-formule wel en komen er nog steeds nieuwe vestigingen bij.

Vanavond geen sightseeing tot 19u vandaag… Gelukkig!

Ons avondeten was een overheerlijk boerenomelet met aardappelen en zo meteen gaan we nog eens in de sauna! Zalig 😊.

Elias

30-03-2017 om 00:00 geschreven door PITO  

Dit was onze laatste dag op het North Karelia College in Joensuu. We kregen de kans om vandaag een hele dag Eine Paldan te volgen tijdens een WORK SMART-project. Ze werkte al enkele jaren op de school PKKY in Outokumpu, maar nu heeft ze een nieuwe functie en werkt ze vanuit Joensuu. Vanaf januari 2017 biedt ze "Career and Vocation Services" aan de leerlingen aan. Concreet wil dit zeggen dat ze de leerlingen begeleidt met hun studiekeuze naar hogeschool of universiteit. Ook leerlingen die willen gaan werken kunnen bij haar terecht om contacten te leggen met werkgevers.

's Morgens was er een plenaire zitting (in het Fins) met leerlingen, leerkrachten, career counselors en vooral ook afgevaardigden van bedrijven. Nadien werden er drie workshops aangeboden aan de leerlingen en was er een overleg tussen de praktijkleerkrachten en de bedrijfsleiders om de wensen en noden van de "on-the-job learning" op elkaar af te stemmen.

In de namiddag gingen de leerlingen in dialoog met de bedrijfsleiders in kleine groepjes. Het was een soort sollicitatieronde waarbij de leerlingen nadien ook feedback kregen over hun sollicitatieskills.

- leerlingen hun gsm op de bank hebben en mogen gebruiken, ook voor dingen die niets met de les te maken hebben.
- ze eten en drinken wanneer ze willen.
- ze met potlood schrijven i.p.v. balpen, misschien om bevroren inkt te vermijden.
- taalvakken (deze week) op een redelijk traditionele manier gegeven werden,
- al kan dat ook aan de leerkracht gelegen hebben.
- de focus hier ligt op lezen, schrijven en luisteren. Mondelinge vaardigheden werden voorlopig niet geëvalueerd, wat ons verbaasd.
- we nog geen taaltaken hebben zien passeren.
- we dus héél erg uitkijken naar de taallessen van volgende week.
- zelfs de keuze-taalvakken een eigen vaklokaal hebben...
- de leerlingen allemaal in orde zijn met hun materiaal.
- de motivatie ook hoog is om in orde te zijn, omdat ze zelf gekozen hebben voor het vak.
- de leerlingen een flexibele uurrooster hebben omdat ze zelf hun uren/opleidingsonderdelen kiezen.
- de leerlingen tussen de uren door kunnen ontspannen in de 'common rooms'. Ze liggen er te slapen, zijn aan het breien, studeren, ...
- elke school een warme keuken heeft.
- de leerlingen elke middag een warme maaltijd krijgen.
- we al wat Finse woordjes kennen:
- kiitos dankjewel betekent,
- huvää huomenta goedemorgen betekent en
- keskusta centrum betekent (en je dit dorpje dus nooit moet zoeken op een landkaart).
- het nu weekend is en
- je de blog uit Finland even zal moeten missen tot maandag.

Greetje & Sofie

24-03-2017 om 21:12 geschreven door PITO  

Op onze derde werkdag hebben we (eindelijk) het te bosmaaien gebied afgewerkt. Hier hebben we  onze werkdagen tot nu toe aan gespendeerd, maar nu kunnen we met kettingzagen beginnen.

Na het werken zijn we nog wat rondgereden naar verschillende soorten bossen. Het eerste was een dennenbos voor constructiehout. Sommige van deze bomen waren zo’n 25 meter hoog en al ouder dan 150 jaar! Toen we daar stonden, was dat een vrij moeilijk getal om je erbij voor te stellen dat zo’n grote, majestueuze boom van 150 jaar zomaar in een kwartiertje omgezaagd kan worden. Een beetje triestig als je erover nadenkt…

Het tweede bos was een berkenbos dat gebuikt wordt voor de papierindustrie (paper wood). Deze bomen waren ongeveer 15 meter hoog. Het is wel cool om zo allemaal witte berkenstammen te zien en bijna niets anders ertussen.

Het derde en laatste bos was eigenlijk hetzelfde bos soortgelijk, maar dan in een veel vroeger stadium. Deze bomen waren (maar) 4 meter hoog. In dit bos vonden we ook een paar eigenaardig afgebroken dennenbomen. Deze breuken bleken veroorzaakt te zijn door mannelijke elanden die jeuk hebben aan hun onderbuik. Zodoende kunnen ze hun territorium afbakenen. We vonden hier dan ook hun uitwerpselen die verrassend veel op paaseieren leken.

Daarna reden we huiswaarts. Onderweg zagen we nog 2 kraanvogels, deze vogels komen hier wel vaker voor en maken een soort van trompetgeluid.

Dan nog even naar de winkel en naar huis. Corneel en ik hebben een paar dagen terug ook tuinkers gezaaid waardoor we volgende week verse tuinkers kunnen eten bij onze sla. Zo meteen nog een lekkere lasagne eten, een filmpje zien en dan het bed in! Als je om 6 uur moet opstaan en overdag hard moet werken “in den bos”, is vroeg gaan slapen hier zeker niet zeldzaam 😉.

23-03-2017 om 21:02 geschreven door PITO  

We zijn opgestaan met het ochtendgezang van Mr. Van Dijck. We moesten om 08:00 u aan  supermarkt Selver klaar staan, waar we op boswachter Martti moesten wachten. Tijdens het wachten kregen we een kleine show van Mr. Van Dijck.

Op de werkplaats, kregen we een korte uitleg over het bos (N6520638 E411400) en hoe we het werk moesten aanpakken. We besproken hoe we zo best mogelijk systematisch het stuk bos konden maaien, bosmaaier met zaagblad. We moesten in een L-vorm evenwijdig werken en minimum 10 m afstand van elkaar houden. We moesten verschillende soorten maaien zoals Amerikaanse vogelkers (Prunus serotina), berk (Betula) en esdoorn (Acer) tot diameter 7 cm . Maar de jeneverbes (Juniperus, symbool van het eiland) moesten we laten staan.     

Het werk was best wel vermoeiend omdat het heel dicht begroeid was en drassige grond had. Martti gebruikte zelfs de naam jungle... Er was ook her en der ijs dat we het best konden vermijden omdat het redelijk diep kon zijn. Maar dankzij de zaagbotten die we kregen via het Europees project, en na wat wennen, ging het allemaal vlotjes. Er was ook overal rotzooi terug te vinden, een erfenis van de Russen die in der tijd het begrip ‘sorteren en recycleren’ niet kenden. Er spoelt ook nog veel afval aan. Dit komt omdat het bos maar een halve kilometer van de zee is en dus regelmatig overstroomd. Hierdoor kun je in de door everzwijnen omgewoelde plaatsen zeezand terugvinden.

De werkomstandigheden :

Om zes uur was het -7 °C met wat lichte sneeuwval. Daarna in de voormiddag was er een combinatie van natte sneeuw en lichte regen, met een striemende ijskoude wind. Al een geluk begon het rond de middag te beteren en wanneer we na de lunch terug begonnen, was het weer al veel beter en konden we terug wat opwarmen dankzij het zonnetje en noeste arbeid.

 Echter door ons niet aan ons maaiplan te houden en wat verward te zijn in oriëntatie, hebben we kriskras door elkaar gewerkt. Martti verwoorde het op zijn eigen manier : “Quantity 8 points, quality 4 points”.

Op terugweg hebben we verschillende interessante dingen gezien zoals een waarschuwingsbord voor elanden. Daarna hebben we de haven van Soru bezocht en hebben we ons even laten uitwaaien in de zeelucht.

 Net voordat we de thuisbasis in Suuremoisa bereikten, hebben we de kerk, en bijhorend kerkhof, uit de 14^de eeuw bezocht. Spijtig genoeg was de pastoor niet thuis. Dit was een korte maar leuke culturele afsluiter.

Björn

23-03-2017 om 19:10 geschreven door PITO  

Onze tweede werkdag startte anders dan normaal. Om klokslag 08.00u Estse tijd hebben we een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van de terroristische aanval op de luchthaven van Zaventem exact een jaar geleden. We moesten heel even terugdenken aan ons vertrek …

Na deze kleine ceremonie kregen we nog een korte uitleg van Martti over hoe we te werk moesten gaan om het bos af te werken. Na een goed voormiddagje hard werken, raakte het eerste bos stilaan klaar. In de namiddag hebben Corneel, Nick en ik verder gedaan in het grote bos, de rest is begonnen aan een nieuw stuk. Het tweede perceel was veel moerassiger. Op sommige plaatsen waren er stukken waar je tot aan de knieën kon inzakken, wist Martti me te vertellen.

22-03-2017 om 22:40 geschreven door PITO  

In de voormiddag waren we getuige van de première van een theaterstuk van de leerlingen van de afdeling “Dans”. De leerlingen zitten in hun eerste jaar (vanaf 15 jaar) en brachten vandaag een dansvoorstelling voor de kinderen van de lagere school van Outokumpu. De leerlingen van de opleiding “Licht & Geluid” assisteerden bij de voorstelling. Op deze manier kunnen alle leerlingen ervaren wat het is om deel uit te maken van een echt dansoptreden.

Later vandaag werden we ondergedompeld in de wereld van het lassen en de werktuigmachines in het PKKY te Outokumpu. De leraar gaf ons een uitgebreide rondleiding in de grote praktijkzalen met indrukwekkende machines. Ook hier werd weer de nadruk gelegd op “learning by doing”. 2/3 van de leerlingen was on-job-learning in bedrijven, 1/3 was op school. Deze leerlingen hebben praktijk en op deze manier krijgen zij de nodige aandacht van de leerkrachten en worden alle machines in de praktijkzalen ten volle benut. Voor de leerlingen is er dus een doorschuifsysteem: sommigen zijn op stage en anderen zijn op school. De voorjaarstage duurt 2 tot 4 maanden.

Om af te sluiten hebben we een boeiend gesprek gehad met Tarja Ruuska, the special needs teacher. We werden hier geconfronteerd met concrete voorbeelden van leerlingen die extra zorg nodig hebben op gebied van leren. We hebben een paar praktische hulpmiddelen meegekregen om leerlingen met dyslexie te ondersteunen. Mogen we zeggen dat we toch wel een beetje jaloers zijn op de aangename werkplek die Tarja heeft: een gezellige “woonkamer” binnen de schoolmuren waar ze individuele ondersteuning biedt of in kleine groepjes werkt aan studievaardigheden.

22-03-2017 om 19:49 geschreven door PITO  

21-03-2017 om 19:32 geschreven door PITO  

Na de vermoeiende reis van gisteren en ons gesetteld te hebben, maakten we vandaag in de voormiddag kennis met de contactpersonen van hier in Hiiumaa. Hier was ook de bedrijfsleider van Metsahooldus aanwezig (www.vmv.ee), waar we gaan stage lopen. We kregen te horen wat onze opdracht zal zijn. We beginnen morgen met struiken en kleine bomen verwijderen met zaagblad op de bosmaaier. Hierdoor kunnen de bomen gemakkelijker met de harverster gerooid worden of zoals Martti het in het Engels verwoord “Machines don’t like little bushes”.

                                                                                                                                                                                                     Nieuwe vrienden maken : Snorreke1 en Snorreke2 

20-03-2017 om 22:55 geschreven door PITO